+π.Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : Ορθόδοξος και Βατικάνιος Συμφωνία περί Ουνίας Μπαλαμάντ Λίβανος, Ιούλιος 1993.

70) Το Βατικανό άλλαζε την πολεμικήν του τακτικήν έναντι της Ορθοδοξίας ανάλογα με τον βαθμόν Δυτικοποιήσεως της Ορθοδοξίας. Αλλά εμφανίσθηκε κατά τα μέσα του αιώνος τούτου μία στροφή των διανοουμένων του Βατικανού προς τους Ελληνοφώνους πατέρας μετά τον Δαμασκηνόν. Άρχισε μιά εντατική προσπάθεια της εναρμονίσεως των μετά το σχίσμα δύο παραδόσεων. Έτσι το Βατικανό δεν έθεσε τέρμα εις τον πόλεμόν του δια την αφομοίωσιν της Ορθοδοξίας. Απλώς η κυριάρχουσα τακτική του Βατικανού μετετράπη εις τον διάλογον της αγάπης της μυστηριακής κοινωνίας την οποίαν επινόησαν μάλιστα Ορθόδοξοι Θεολόγοι.

71) Σπουδαίο μέρος της αλλαγής αυτής της τακτικής του Βατικανού είναι η επέκτασις της πατερικής παραδόσεως πέραν των Ιωάννου Δαμασκηνού και Θεοδώρου Στουδίτη μέχρι τον Συμεών τον Νέον Θεολόγον και ακόμη και στον Άγιον Γρηγόριον τον Παλαμά. Το κλειδί, όμως, της επεκτάσεως αυτής της πατερικής παραδόσεως είναι το γεγονός ότι οι Φραγκο-Λατίνοι είχαν ήδη Νεο-Πλατωνοποιήσει και Αυγουστινοποιήσει τους Πατέρες μέχρι τον 8ον αιώνα καί, με την βοήθειαν ενός Ρώσσου θεολόγου, έκαμναν το ίδιο με τον Άγιον Γρηγόριον Παλαμά και τους προκατόχους και διαδόχους του. Έτσι τεχνηέντως το Βατικανό ταυτίζει την ειδικήν του πνευματικότητα της Νεο-Πλατωνικής ευδαιμονίας του Αυγουστίνου και των Φραγκο-Λατίνων με την Ορδόδοξον πνευματικότητα.

72) Παράδοξον είναι το πιθανόν ότι οι διαλεγόμενοι ημέτεροι δεν γνωρίζουν τί τους γίνεται.

Τ Ε Λ Ο Σ

"Ὁ Θεός πού εἶναι ἐδῶ, εἶναι παντοῦ".

Ὁ ἀββάς Δουλᾶς, ὁ μαθητής τοῦ ἀββᾶ Βησσαρίωνα, διηγήθηκε:

‒ Πῆγα κάποτε στό κελλί τοῦ Γέροντα, καί τόν βρῆκα σέ στάση προσευχῆς, μέ τά χέρια ὑψωμένα στόν οὐρανό. Δεκατέσσερεις ἡμέρες ἔμεινε σ᾽ αὐτή τή στάση! Ὕστερα μέ φώναξε καί μοῦ εἶπε: "Ἀκολούθησέ με". Βγήκαμε μαζί στήν ἔρημο. Κάποια στιγμή δίψασα, καί τοῦ εἶπα: "Ἀββά, διψάω". Τότε ἐκεῖνος πῆρε τό δερμάτινο πανωφόρι μου καί πῆγε λίγο πιό πέρα, σέ ἀπόσταση μιᾶς πετροβολιᾶς. Προσευχήθηκε, καί μοῦ τό ἔφερε πίσω γεμάτο νερό!

Ἄλλοτε πάλι, καθώς βαδίζαμε στή ἀκροθαλασσιά, δίψασα καί τοῦ εἶπα: "Ἀββά, διψάω πολύ". Τότε ὁ Γέροντας προσευχήθηκε καί μοῦ εἶπε: "Πιές ἀπ᾽ τή θάλασσα". Ἀμέσως τό θαλασσινό νερό ἔγινε γλυκό, καί ἤπια. Γέμισα μάλιστα κι ἕνα ἀγγεῖο. Βλέποντας ὁ Γέροντας τί ἔκανα, μοῦ λέει: "Γιατί πῆρες νερό;". Καί τοῦ ἀποκρίθηκα: "Συγχώρεσέ με, μήν τυχόν διψάσω πάλι παρακάτω". Καί ὁ Γέροντας μοῦ εἶπε: "Ὁ Θεός πού εἶναι ἐδῶ, εἶναι παντοῦ".

Λόγος εις το Γενέσιον της Θεοτόκου

Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος; (Άσμα Ασμάτων 6, 10)

Και ποίος νους πλέον δύναται να εννοήση το μεγαλείον της χαράς της σημερινής εορτής; Ποία γλώσσα ημπορεί να διηγηθή το ύψος της Παρθένου, οπόταν το Πνεύμα το Άγιον δια να φανερώση το μέγεθος, την τιμήν, την καθαρότητα της σήμερον τικτομένης Μαριάμ, προβάλλει ωσάν με απορίαν ερωτηματικώς: «Τις αύτη η εκκύπτουσα ωσεί όρθρος;» Ποίος νους, λέγω, δύναται να εννοήση τους προσήκοντας ύμνους της Παρθένου, οπόταν ιλιγγιά εις το να υμνή την Θεοτόκον και ο υπερκόσμιος και Αγγελικός νους;  Ποία γλώσσα ημπορεί να είπη τους πρέποντας της Παρθένου επαίνους, οπόταν ορώμεν ως ιχθύας αφώνους εις το ύψος της Θεοτόκου και τους πολυφθόγγους ρήτορας; Φθάνει η γραφική αυτή απορία, οπού φανερά ερμηνεύει, ότι τούτο είναι υπέρ δύναμιν, διότι τούτο είναι το έθος της Γραφής εις τα δυσνόητα και υψηλά. Όθεν και δια τον Χριστόν έλεγεν ο Δαβίδ: «Τις ούτος ο Βασιλεύς της δόξης;» Και ο Ησαϊας: «Τις ούτος ο παραγενόμενος εξ Εδώμ, και ίνα τι ερυθρά αυτού τα ιμάτια;» Και δια την Μετάστασιν της Θεοτόκου λέγεται εις το Άσμα: «Τις αύτη η αναβαίνουσα εκ της ερήμου;» Και εις το Ευαγγέλιον: «Πως έσταί μοι τούτο επεί άνδρα ου γινώσκω;» και όσα τοιαύτα υπάρχουν εις την Γραφήν. Αρκεί, λέγω, η ερώτησις αύτη να σε χειραγωγήση, ότι το Πνεύμα το Άγιον εις το Άσμα με την Σολομώντειον γλώσσαν διδάσκει δια του ερωτηματικού αυτού, ότι ουδείς ισχύει κατ΄ αξίαν να επαινέση την Θεοτόκον ως Μητέρα Θεού γενομένην.                                                                                       
Αρκετός ο έπαινος και υπέρ άπαντα νουν Αγγελικόν και ουράνιον είναι, να λέγης την Μαριάμ πως είναι Μητέρα Θεού, όνομα είναι αληθώς το υπέρ παν όνομα, δια να είπω ούτω, να ειπής την Μαριάμ, ότι εχρημάτισε Θεοτόκος. Διότι με τούτο μόνον έπλεξες τον μεγαλύτερον έπαινον, τίτλον τε και στέφανον των επαίνων, με τούτο έδειξες την Παρθένον υπερτέραν, με το να εστάθη Θεοτόκος και Μήτηρ Θεού, όχι μόνον των ανθρώπων, αλλά και όλων των Αγγελικών ταγμάτων. Ας καταισχυνθώσι λοιπόν οι Λούθηροι, οίτινες με απύλωτον στόμα δεν μεγαλύνουσι την Θεοτόκον. Ας αισχυνθώσιν οι Καλβίνοι, ότι με αυθάδειαν κινούσι βλάσφημον γλώσσαν κατά της Μητρός του Θεού. Ας κατακριθώσιν μετά του βλασφήμου και αιρετικού Νεστορίου, και των ομοίων εκείνου τε και αυτών. Ημείς δε μετά χαράς πνευματικής επιτελούντες τας εορτάς της Μητρός του Θεού, και Μητρός μας πάντοτε, είπωμεν και σήμερον με την Αγίαν μας Εκκλησίαν, ευφραινόμενοι εις το ιερόν της Παρθένου Γενέσιον: «Η Γέννησίς Σου Θεοτόκε χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη», διότι χαράς πρόξενος είναι η υπόθεσις, ότι Μήτηρ Θεού χρηματίσασα, υπερέχει ουράνια και επίγεια, διότι η Μήτηρ του Θεού, Αγγέλων τε και ανθρώπων υπέρκειται. Όθεν και με ευλαβητικήν καρδίαν ας την ασπασθώμεν, όχι με λόγια ιδικά μας, αλλά με την Αρχαγγελικήν εκείνην λέγοντες φωνήν: «Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου» και τα επόμενα.

Aθώος ο Πατριάρχης Ειρηναίος! Ισραηλινό δικαστήριο καταδίκασε τον Benno Zussman για πλαστογραφία και απάτη εις βάρος του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ  14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2012

The District Court in East Jerusalem has convicted an Israeli businessman of fraud. Benno Zussman was found guilty of fabricating documents relating to land owned by the Greek Orthodox Patriarchate in Jerusalem.

The court's proceedings revealed that Zussman had deceived the Patriarchate as he forged contracts signed with the Jewish National Fund for the sale and lease of huge tracts of land in the Holy City. The Israeli media described the deals as "the most sordid real estate scandals in Israel's history."

Zussman was brought to justice after he had fled to Romania and Israel signed an extradition agreement with the government in Bucharest in 2010.

The Patriarchate expressed its satisfaction with the decision of the court which, it said, serves justice, despite the lengthy wait for the trial to take place. "This will help us to retain our lands which were stolen through fraud," a spokesman said.

Μετάφραση:

Το Περιφερειακό Δικαστήριο της Ανατολικής Ιερουσαλήμ καταδίκασε έναν  Ισραηλινό επιχειρηματία για απάτη. Ο Benno Zussman βρέθηκε ένοχος για κατασκευή εγγράφων εχόντων σχέση για έκταση γης, ιδιοκτησίας του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων.

Τα πρακτικά του Δικαστηρίου απεκάλυψαν ότι ο Zussman  είχε παραπλανήσει το Πατριαρχείο καθώς πλαστογράφησε συμβόλαια υπογεγραμμένα με το Jewish National Fund για την πώληση και ενοικίαση μεγάλων κομματιών γης στην Αγία Πόλη. Τα Ισραηλινά μέσα πληροφόρησης περιέγραψαν τις μεταξύ των συμφωνίες (του Zussman και της εταιρίας Jewish National Fund), ως « τα πλέον προστυχο-φιλάργυρα σκάνδαλα, ακινήτου περιουσίας,  στην ιστορία του Ισραήλ».

Τον  Zussman έφεραν οι Ισραηλινές Αρχές από την Ρουμανία όπου είχε καταφύγει…..

Το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων εξέφρασε την ικανοποίησή του με την απόφαση του Δικαστηρίου, η οποία απόφαση υπηρετεί την δικαιοσύνη παρ΄ όλη την μεγάλη χρονική διάρκεια που απαιτήθηκε να πραγματοποιηθεί η δίκη. «Αυτή η δικαστική απόφαση θα μας βοηθήσει να διατηρήσουμε την γη μας που με απάτη εκλάπη» είπε ένας αρμόδιος.

http://www.middleeastmonitor.com/news/middle-east/4308-israeli-businessman-convicted-of-qsordidq-land-fraud

Θέλουμε να βλέπουμε συσπειρωμένες τις Ορθόδοξες δυνάμεις

Σε εποχή πνευματικού αποχρωματισμού και αλλοτριώσεως, σε εποχή επικινδύνων οικουμενιστικών ανοιγμάτων, σε εποχή αδιαφορίας πνευματικής, σε εποχή όπου οι εχθροί της Ορθοδοξίας βάλλουν και εκτός και εντός των τειχών, θέλουμε να βλέπουμε συσπειρωμένες τις Ορθόδοξες δυνάμεις, προς αναχαίτιση του κακού και προς διαφύλαξη της Ορθοδόξου Πίστεως και του Ορθόδοξου ήθους. 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ

Ο σταυρὸς τοῦ κ. Εἰσαγγελέως

ΣΕ ΜΙΑ διακοπὴ συνεδριάσεως, μιᾶς ἀπὸ τὶς τελευταῖες μεγάλες δίκες, ὁ Εἰσαγγελεὺς κ. Λυμπέρης Παπανδρέου, μοῦ διηγήθηκε τὰ ἑξῆς, ὅταν πρόσεξε ὅτι εἶχα στὸ λαιμό μου ἕνα σταυρό. Μοῦ ἔδειξε ἕνα σταυρὸ ποὺ φοροῦσε κι αὐτὸς στὸν λαιμό του καὶ μοῦ εἶπε:

- Αὐτὸς ὁ σταυρὸς μοῦ ἔσωσε τὴν ζωή. Χωρὶς αὐτὸν θὰ ἤμουν ἤδη ἀπὸ τὸν χειμῶνα τοῦ 1943 νεκρός. ῏Ηταν ἡ περίοδος, κατὰ τὴν ὁποία ὅποιος ἔπεφτε στὰ χέρια τῶν Γερμανῶν καὶ ὡδηγεῖτο εἰς τὸ ἄντρον τῶν βασανιστῶν των, εἰς τὴν ὁδὸν Μέρλιν, δὲν ἔφευγεν ἀπὸ αὐτὸ παρὰ διὰ τὸ νεκροταφεῖον.


http://logia-tou-aera.blogspot.ca/

 H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

O Αλβανός βιαστής και σωματέμπορος αιφνιδιάστηκε από την επιχείρηση της αστυνομίας...

Η σύλληψή του, έγινε αργά χθες το βράδυ (13-09-2012), στην Κακαβιά Ιωαννίνων από αστυνομικούς, κατόπιν εντολής προσωρινής σύλληψης του εισαγγελέα εφετών της πόλης.

Σε βάρος του 45χρονου εκκρεμούσε Διεθνές Ένταλμα Σύλληψης των Αρχών της  Ιταλίας, για παράβαση άρθρων του Ιταλικού ποινικού κώδικα περί αλλοδαπών, εκμετάλλευση, εκπόρνευση και βιασμό, πράξεις που έλαβαν χώρα τους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο του 1998 στην Τεργέστη και στην Μπολόνια Ιταλίας.

Λίγη ώρα νωρίτερα οι αστυνομικοί είχαν καταφέρει να συλλάβουν άλλους δύο Αλβανούς, που διακινούσαν αλλοδαπούς.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Χάριν των φιλολόγων : Λόγος εις την ύψωσιν του Τιμίου Σταυρού.

Του εν Αγίοις πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κων/πόλεως του Χρυσοστόμου.

Πάσα μεν η από των χειρόνων επί τα κρείττονα μεταβολή μεγίστην χαράν και ευφροσύνην τω γένει των ανθρώπων κατεργάζεται· πέφυκε γαρ η ανθρωπίνη φύσις, των κρειττόνων ορεγομένη αεί, σπεύδειν επί την των βελτιόνων κατάληψιν. Ούτω γουν, ηδεία τοις πλέουσιν η εκ χειμώνος εις ευδίαν και γαλήνην μετάβασις· ηδεία δε και τοις οδοπόροις, η εκ καμάτου επ΄ ανάπαυσιν ησυχία· ηδεία δε και τοις λυπουμένοις, η εκ κατηφείας εις ευφροσύνην μετάθεσις· ηδυτέρα δε και τοις νοσούσιν η εξ ασθενείας εις υγίειαν και ευρωστίαν ανάληψις· ηδεία δε και τοις πολεμίοις η από έχθρας εις φιλίαν και ειρήνην βεβαίωσις· ηδυτέρα δε και η από του σκότους και της νυκτός εις την ημέραν μετάπτωσις. Και πάσα πράξις, ως έστιν ειπείν, ηδυτέραν έχει την εργασίαν, όταν όφελος μετά τοις ποθούσιν αυτήν απεργάζηται.                                                                     
Ούτω γουν ορώμεν και την υπό Θεού δεδομένην ημίν απόλαυσιν, τη μεταβολή την ευφροσύνην ημίν παρεχομένην. Σίτος μεν γαρ εστιν ούτως ηδύς· εις δε την γην μετά κόπου καταβαλλόμενος και πολυπλασιαζόμενος, ηδύτερος αναδείκνυται μετά πάσης χαράς εις πλήθος τροφής λαμβανόμενος. Εις μεν γαρ εστι τω σπόρω κόκκος εις αδηλίαν ριπτόμενος. Ούτω και φύσις αμπέλου ηδυτέραν ημίν παρέχει την ανάπαυσιν, τη μεταβολή του καρπού τον πότον από του ξύλου προσφερομένη. Έλικες μεν γαρ και φύλλα, δριμυτάτην και στυπτικωτάτην έχουσι την ενέργειαν, ως μηδέ στόματι δυνατόν προς γεύσιν εφάψασθαι· σταφυλή δε συν έλιξι και φύλλοις εν ενί ξύλω συμφυομένη, τοιαύτην γλυκείαν έχει την αίσθησιν, ως γλυκαίνειν των πικρών και λυπηρών την έξιν, τον ίδιον καρπόν εις ευφροσύνην τη πόσει παρεχομένη.                                        Ούτω και της ελαίας το πρέμνον, αειθαλές μεν έχει το φύλλον, αεί δε νεάζον το δένδρον·

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Αλλ΄ εκείνο το οποίον ιδιαιτέρως καθιστά τον Θεάνθρωπον Χριστόν αξίαν υπέρ όλας τας αξίας είναι το ότι Αυτός πρώτος και μόνος έλυσε εντελώς και αποτελεσματικώς το πρόβλημα της ζωής και του θανάτου, και το έλυσε πραγματικώς, φανερώσας εν τω Θεανθρωπίνω Προσώπω Αυτού την ενσαρκωθείσαν, την ενανθρωπήσασαν αθανασίαν και αιωνίαν ζωήν. Τούτο δε ιδίως έδειξε και απέδειξε δια της εκ νεκρών Αναστάσεώς Του και δια της Αναλήψεώς Του εις την αιώνιον ζωήν της Θεότητος. Και γενικώς, όλη η θεανθρωπίνη ζωή του Χριστού προ και μετά την Ανάστασιν είναι μία πασιφανής απόδειξις, ότι Αυτός είναι η προσωποποίησις της αθανασίας και της αιωνίου ζωής, και επομένως ο εξουσιαστής του θανάτου. Δια της Αναστάσεώς Του εξησφάλισε δια παντός εις την ανθρωπίνην φύσιν την νίκην επί του θανάτου, δια δε της Αναλήψεώς Του την αθάνατον ζωήν εν τη αιωνιότητι της Τρισηλίου Θεότητος. Δια τούτο Αυτός μόνος εν τω γένει των ανθρώπων είχε το δικαίωμα να ειπή δι΄ Εαυτόν: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή» (Ιωάνν. 11, 25). Αυτός είναι η ανάστασις και η ζωή με την Θεανθρωπίνην Προσωπικότητά Του, διότι είναι αναμάρτητος. Όπου δεν υπάρχει αμαρτία, εκεί δεν υπάρχει και θάνατος, διότι μόνον η αμαρτία δημιουργεί τον θάνατον. Και όπως η αμαρτία είναι η μόνη δημιουργός του θανάτου, ούτω και η αναμαρτησία, η τελεία δηλ. αγιότης, είναι η μόνη δημιουργός της αθανασίας.    

     Συνεχίζεται.