Ο άγιος Αββάς Χωμέ, όταν πλησίαζε η ώρα της εκδημίας του, συμβούλεψε τα πνευματικά του παιδιά, λέγοντας τα ακόλουθα:

 Μη συγκατοικήσετε με αιρετικόν, ούτε να έχετε γνωριμίες με άρχοντες. Τα χέρια σας να μη είναι απλωμένα για να μαζεύουν, περισσότερον να είναι απλωμένα για να δίνουν.

THE IMPORTANCE OF HUMILITY ACCORDING TO ST. ANTHONY AND THE SHOE-MAKER

At some time, St. Anthony the Great thought to himself “I wonder with whose spiritual achievements my spiritual life can be compared with”. God, however, in order to humble this thought revealed to him in a dream that superior to him was a shoe-maker who had a store in the back streets of Alexandria. Once it was daybreak, the saint took his staff and headed off to the city. He wanted to meet in person this famed shoe-maker and see his virtues. With great difficulty he discovered his store, sat down at the counter and began asking about his life. The man was simple and didn’t even occur to him who this elderly monk was that had come so unexpectedly into his store querying him. The man, while continuing to work and without taking his eyes off the shoes he was working on replied gently; “Elder, I don’t know if I have ever done anything good. Every morning after waking up, I pray and then I start work. First, I think to myself how every person in this city, from the smallest to the greatest will be saved, and only I will be condemned due to my countless transgressions. And in the evening when I go to sleep I have the same thoughts. The Elder rose with wonder and embraced and kissed him and said emotively: “You, my brother, like a good merchant, have gained the priceless pearl without toil. I have grown old in the desert, sweated and toiled but have not reached your level of humility.”

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«…Ὄχι ἀδιάφοροι. Ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες… θὰ γίνουν ἐκλογές. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς θὰ κληθῇ ν᾽ ἀναδείξῃ μὲ τὴν ψῆφο του κυβέρνησι. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες δὲν μποροῦμε νὰ μείνουμε ἀπαθεῖς θεαταὶ τοῦ ἐκλογικοῦ σάλου, ποὺ τ᾽ ἀφρισμένα κύματά του προξενοῦν μεγάλη ζάλη καὶ ναυτία στοὺς πολλούς· δὲν μποροῦμε νὰ προσπεράσουμε τὸ γεγονὸς τελείως ἀδιάφοροι, σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐκλογὴ ποὺ θὰ γινόταν σὲ κάποια ἀπομακρυσμένη γωνία τῆς ὑφηλίου, π.χ. στὴ Γροιλανδία. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες ἔχουμε καθῆκον ἀπέναντι στὴν πατρίδα. Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ πάνω ἀπὸ ἐπίγειες πατρίδες θέτουμε τὴν πίστι, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δώσουμε τὴν ψῆφο μας στὸν τυχόντα. Καὶ ὡς κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ ἀφήσουμε ἀδιαφώτιστο τὸν εὐσεβῆ λαὸ στὸ φλέγον τοῦτο ζήτημα τῶν ἡμερῶν. Μὲ ὅσα πάντως θὰ γράψουμε γι᾽ αὐτὸ δὲν πρόκειται ἐμεῖς νὰ ὑποδείξουμε νὰ ἐκλεγοῦν ὡρισμένα πρόσωπα τῆς ἀρεσκείας μας· θὰ ὑποδείξουμε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς, θὰ διατυπώσουμε δηλαδὴ καὶ θὰ ὑπογραμμίσουμε ὡρισμένες ἰδέες καὶ ἀρχές, βάσει τῶν ὁποίων κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς Ἕλληνας πρέπει νὰ κρίνῃ καὶ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του.
Ποιό εἶνε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς; Ἂς μιλήσουμε μὲ ἕνα παράδειγμα.

Ὑποθέστε, ὅτι κάποιος κρατάει στὰ χέρια του ἕνα σπαθί. Πολλοὶ τοῦ τὸ ζητᾶνε. Σὲ ποιόν θὰ τὸ δώσῃ; Ἂν δώσῃ τὸ σπαθὶ σ᾽ ἕνα μικρὸ παιδί, ποὺ τὸ ζητάει ἐπίμονα, τὸ παιδί, ποὺ δὲν ξέρει πῶς τὸ χρησιμοποιοῦν, θὰ τὸ κάνῃ παιχνίδι, θὰ παίζῃ μ᾽ αὐτό, καὶ στὸ τέλος θὰ κόψῃ τὰ χέρια του καὶ αἱμόφυρτο θὰ κλαίῃ γοερά. Ἀνόητε, σ᾽ ἕνα παιδάκι ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἂν πάλι ἀφήσῃ καὶ τὸ σπαθὶ ἔρθῃ στὰ χέρια ἑνὸς τρελλοῦ, ὁ τρελλὸς θὰ τὸ χρησιμοποιήσῃ γιὰ καταστροφὴ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἄλλων. Ἕνας τρελλός, ποὺ θὰ βρεθῇ ὡπλισμένος μὲ σπαθιὰ καὶ ὅπλα, εἶνε κάτι τρομερό… Ἀλλὰ καὶ ἀπ᾽ τὴν περίπτωσι αὐτὴ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη τρομερώτερη· τὸ σπαθὶ νὰ παραδοθῇ στὰ χέρια κάποιου μὲ ἀποδεδειγμένα κακοῦργα καὶ φονικὰ αἰσθήματα, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ διψάει γιὰ αἷμα καὶ ἐγκλήματα. Τὸ σπαθὶ στὴν περίπτωσι αὐτὴ θὰ γίνῃ λαιμητόμος ποὺ θὰ κόβῃ κεφάλια ἀνθρώπων ἢ κάτι χειρότερο· θὰ γίνῃ ἡ λόγχη τοῦ ἀγροίκου ἐκείνου ῾Ρωμαίου στρατιώτη, μὲ τὴν ὁποία κεντήθηκε ἡ πλευρὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀνόητε, σὲ χέρια τρελλῶν καὶ ἐγκληματιῶν ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ σπαθὶ ποὺ κρατᾷς τὸ δώσῃς σὲ ἕναν ἔμπειρο γιατρό, ὁ γιατρὸς θὰ μετατρέψῃ τὴ λεπίδα του σὲ χειρουργικὸ μαχαίρι καὶ μ᾽ αὐτὸ θὰ κάνῃ ἐγχειρήσεις, θ᾽ ἀποκόψῃ σαπισμένα κρέατα καὶ θὰ σώσῃ ἀνθρώπους. Ἔτσι στὰ χέρια τοῦ γιατροῦ τὸ φονικὸ σίδερο θὰ γίνῃ ὄργανο σωτηρίας.

Προσοχὴ στὴν ψῆφο! Καταλάβατε τί θέλω νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου; Παραβολικὰ εἶνε αὐτὰ ποὺ εἴπαμε, συμβολικὴ εἶνε ἡ εἰκόνα ποὺ σᾶς παρουσιάζω. Τὸ σπαθὶ εἶνε ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Αὐτὸς ποὺ κρατάει τὸ σπαθὶ εἶνε ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶνε ὁ κάθε Ἕλληνας πολίτης πού, σύμφωνα μὲ τὸ κοινοβουλευτικὸ πολίτευμα τῆς χώρας μας, μὲ τὴν ψῆφο του ἀναδεικνύει τοὺς ἀντιπροσώπους του καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὰ ὑψηλότερα πολιτικὰ ἀξιώματα. Καὶ ἐὰν μὲν αὐτοὶ ποὺ ἐκλέγει εἶνε ἄξιοι, τότε θὰ κάνουν καλὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ εὐτυχήσῃ· ἂν ὅμως τὰ πρόσωπα τῆς προτιμήσεώς του εἶνε ἀνάξια, τότε θὰ κάνουν κακὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας, ὅπως κάνει κακὴ χρῆσι τοῦ σπαθιοῦ τὸ παιδάκι ἢ ὁ τρελλὸς ἢ ὁ κακοῦργος, καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ δυστυχήσῃ· καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὴ δυστυχία της θὰ εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ποὺ ἐκλέγεις, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ψῆφο σου ὥπλισες τοὺς κακοὺς καὶ πονηροὺς μὲ τεράστια δύναμι, γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ ὄχι σὲ λίγους ἀνθρώπους, ὅπως ὅταν εἶνε ἐκτὸς τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἔνθος. Ἰσχύει καὶ στὴν προκειμένη περίπτωσι τῆς ἐκλογῆς τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων ὅ,τι ἔγραψε ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ θεόπνευστος Παῦλος, στὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων· «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5,22). 

Πρόσεξε –λέει ὁ ἀπόστολος–, πρόσεξε, Τιμόθεε, ποιόν θὰ ἐκλέξῃς ὡς ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας· γιατὶ ἂν ἐκλέξῃς κάποιον κακό, θὰ φέρῃς τὴν εὐθύνη κ᾽ ἐσὺ γιὰ ὅσα ἄτοπα καὶ ἐγκληματικὰ καὶ σατανικὰ θὰ διαπράξῃ ἐκεῖνος εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου· γιατὶ ἐσὺ τοῦ ἔδωσες τὴ δύναμι νὰ κακοποιῇ. Ἀλλὰ κ᾽ ἐσύ, Ἕλληνα ψηφοφόρε, πρόσεξε κατὰ τὴν ἐκλογή. Διότι, ἐὰν ἐκλέξῃς ὡς πολιτικούς σου ἡγέτες κάποιους κακούς, θὰ ἔχῃς κ᾽ ἐσὺ τὸ μερίδιο τῆς εὐθύνης γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ προέλθουν ἀπὸ τὴ φαύλη κυβέρνησι. Πρόσεχε τὴν ψῆφο σου! Σὲ ποιούς θὰ τὴ δώσῃς; Κάνοντας κακὴ ἐκλογή, ὁδηγεῖς σὲ βάραθρα τὴν Ἑλλάδα, καὶ ματαίως κατόπιν θὰ καταριέσαι τὴν ἡμέρα ποὺ τελείως ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια ἔδωσες τὴν ψῆφο σου.

Psalm 33 I will bless the Lord- Ψαλμός 33 Ευλογήσω Τον Κύριον

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Λευχειμονείτω πάσα γήϊνος φύσις, Εκπτώσεως νυν Ουρανών επηρμένη·

Ω γαρ τα πάντα συντετήρηται Λόγω, Νάουαι ρείθροις εκπλυθείσα πταισμάτων, Των πριν πέφευγε παμφαώς λελουμένη.

Ερμηνεία.

Με το Τροπάριον τούτο πανηγυρίζει ο θεσπέσιος Ασματογράφος, και παρακινεί όλην την γηϊνην φύσιν των ανθρώπων να εκδυθή μεν τους παλαιούς εκείνους και δερματίνους χιτώνας, τους οποίους εφόρεσε δια της παραβάσεως, να ενδυθή δε λευκούς και νέους χιτώνας, οίτινες εχαρίσθησαν αυτή δια του αγίου Βαπτίσματος· συνήθεια γαρ επικρατεί εν τη αγία του Θεού Εκκλησία τοιαύτη, όταν οι Κατηχούμενοι μέλλουν να βαπτισθούν, εκδύνονται τα παλαιά ενδύματα όπου φορούν· αφ΄ ου δε βαπτισθούν και εξέλθουν εκ της αγίας Κολυμβήθρας, φορούν καινούρια και λευκά ενδύματα, τα οποία εσθήτας εμφωτίους ονομάζει ο Θεολόγος Γρηγόριος εν τω Λόγω περί Βαπτίσματος. Ας ασπροφορέση λοιπόν, λέγει, όλη η εκ της γης πλασθείσα φύσις των ανθρώπων, επειδή υψώθη σήμερον από τον κρημνόν και την εκ των Ουρανών πτώσιν όπου έπαθε πρότερον. Ακολούθως δε λέγει και άλλην αιτίαν δικαίαν, δια την οποίαν πρέπει αυτή να λευκοφορή και να χαίρη, ήγουν ότι αυτή επλύθη σήμερον από τας προτέρας παλαιάς αμαρτίας της μέσα εις τα τρέχοντα νερά του Ιορδάνου. Από ποίον δε υψώθη και επλύθη; Από τον ζώντα και ενυπόστατον Λόγον του Πατρός, υπό του οποίου συντηρούνται και συνέχονται πάντα τα όντα· βαπτισθείς γαρ αυτός εν τω Ιορδάνη και αναβάς εκ του ύδατος, συνεβάπτισε και συνανεβίβασε και ημάς εις τον Ουρανόν· όθεν είπεν ο Θεολόγος Γρηγόριος: «Αλλά και άνεισιν εκ του ύδατος· συναναφέρει γαρ εαυτώ τον Κόσμον» (Λόγος εις τα φώτα). Ούτω δε πλυθείσα η ανθρωπίνη φύσις και παμφαεστάτως λουσθείσα, έφυγεν: ήτοι ελυτρώθη από των αμαρτιών της. Και λοιπόν επειδή αυτή ούτως ελούσθη και εκαθαρίσθη δια του αγίου Βαπτίσματος, πως δεν είναι δίκαιον και να λευκοφορέση; Ουδείς γαρ, ύστερα αφ΄ ου λουσθή, φορεί ενδύματα μεμολυσμένα, αλλά μάλλον φορεί ενδύματα καθαρά και λευκά. Επτά δε αίτια αριθμεί ο εκ Δαμασκού Ιωάννης, δια τα οποία ο Κύριος εβαπτίσθη, λέγων: «Βαπτίζεται δε ο Χριστός, ουχ΄ ως αυτός χρήζων καθάρσεως, αλλά την εμήν οικειούμενος κάθαρσιν α), ίνα συντρίψη τας κεφαλάς των δρακόντων επί του ύδατος β), ίνα κλύση την αμαρτίαν και πάντα τον παλαιόν Αδάμ ενθάψη τω ύδατι γ), ίνα αγιάση τον Βαπτιστήν δ), ίνα πληρώση τον νόμον ε), ίνα το της Τριάδος αποκαλύψη μυστήριον στ), ίνα τύπος και υπογραμμός ημίν προς το βαπτίζεσθαι γένηται ζ), (Βιβλίον Δ΄ κεφάλαιον πστ΄ ). Προστεθείτω και η) αίτιον, ίνα αγιάση την φύσιν των υδάτων· όθεν και το νερόν όπου λάβη τινάς από πηγήν ή ποταμόν κατά την ημέραν των Θεοφανείων μένει άσηπτον· και τούτο μαρτυρεί καθαρώς ο Χρυσόστομος λέγων: «Αύτη εστίν η ημέρα, καθ΄ ην εβαπτίσατο και την των υδάτων ηγίασε φύσιν· δια τοι τούτο και εν μεσονυκτίω κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρεύονται και οίκαδε τα νάματα αποτίθενται και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν, α τε δη σήμερον αγιασθέντων των υδάτων· και το σημείον γίνεται εναργές, ου διαφθειρομένης της των υδάτων εκείνων φύσεως τω μήκει του χρόνου, αλλ΄ εις ενιαυτόν ολόκληρον, και δύο και τρία πολλάκις έτη του σήμερον αντληθέντος ύδατος ακεραίου και νεαρού μένοντος, και μετά τοσούτον χρόνον τοις άρτι των πηγών εξαρπασθείσιν ύδασιν αμιλλωμένω» (Λόγω εις το άγιον Βάπτισμα του Σωτήρος, ου η αρχή «Πάντες υμείς εν ευθυμία σήμερον»  τόμος ε΄ της εν Ετόνη εκδόσεως). 

Ευλογείτε, πάντα τα πετεινά του οὐρανού, τα θηρία και πάντα τα κτήνη, τον Κύριον.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 24 Ιανουαρίου 2015

Ξένης οσίας, Βαβύλα ιερομάρτυρος, Φίλωνος οσίου.

Ἡ Ἁγία Ξένη καταγόταν ἀπὸ τὴ Ρώμη καὶ ἀπὸ γενιὰ τιμημένη καὶ εὔπορη. Οἱ γονεῖς της ἐπιθυμοῦσαν νὰ τὴν νυμφεύσουν. Ἐνῶ ὅμως εἶχαν τὰ πάντα ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὸν γάμο, ἐκείνη ἐγκατέλειψε τὴ νυφικὴ παστάδα, παίρνοντας μαζί της καὶ δύο πιστές της θεραπαινίδες καὶ διὰ θαλάσσης ἔφθασε στὴν πόλη τῶν Μυλασῶν. Στὰ Μύλασα μᾶλλον πῆγε καὶ ἐγκαταστάθηκε, ὕστερα ἀπὸ συμβουλὴ τοῦ μακαρίου μοναχοῦ Παύλου, ὁ ὁποῖος ἐμφανίστηκε στὴν Ὁσία μετὰ ἀπὸ θεῖο φωτισμό, ὅταν ἐκείνη πέρασε ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ ἔγινε ὁ πνευματικός της καθοδηγητής.

Στὴν πόλη τῶν Μυλασῶν, ἡ Ὁσία Ξένη ἔκτισε ἱερὸ ναὸ πρὸς τιμὴν τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Ἐκεῖ κτίσθηκαν καὶ κελιὰ ὅπου διέμεναν ἡ Ξένη, οἱ δυὸ θεραπαινίδες καὶ λίγες ἄλλες παρθένες.

Ἡ Ὁσία Ξένη, ἀφοῦ διῆλθε τὴν ζωή της θεοφιλῶς καὶ ὁσίως, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Ὅταν παρέδωσε τὴν ἁγία της ψυχὴ στὸν Θεό, ἐνῶ ὁ ἥλιος φώτιζε τὴν γῆ, φάνηκε στὸν οὐρανὸ Σταυρός, ποὺ τὸν σχημάτιζαν ἀστέρες. Τὸν οὐράνιο αὐτὸ Σταυρὸ τὸν περιέκλειε χορὸς ἀστέρων, σὰν νὰ ἦταν, καθὼς φαίνεται, στεφάνι τῆς Ὁσίας Ξένης, μὲ τὸ ὁποῖο τὴν ἐπιβράβευε ὁ Θεὸς γιὰ τὶς νηστεῖες της, τὶς ἀγρυπνίες της καὶ τὴν ἁγνότητα τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς.

Ημερίδα στα Τρόπαια Γορτυνίας: «Κοσμάς ο Αιτωλός και Χριστοφόρος Παπουλάκος, οι εθνομάρτυρες και προστάτες της Ορθοδοξίας»

http://katanixis.blogspot.ca/2015/01/blog-post_44.html

Θέμα της ανάρτησης: Απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου στην ημερίδα που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28/9/2014 στα Τρόπαια Γορτυνίας με θέμα: «Κοσμάς ο Αιτωλός και Χριστόφορος Παπουλάκος: Οι Εθνομάρτυρες και προστάτες της Ορθοδοξίας».

Οι ομιλίες του Σεβασμιωτάτου ξεχειλίζουν από λόγια αγάπης και πόνου. Αγάπη γιατί είναι λόγια αληθινά και πόνο για τα δεινά και το κατάντημά μας. 

Λίγοι είχαν το προνόμιο να σπουδάσουν τις διδαχές των Αγίων Κοσμά του Αιτωλού και Χριστοφόρου Παπουλάκου, και να ανατραφούν στην αγκαλιά του γέροντος Αυγουστίνου Καντιώτη, όπως ο Σεβασμιώτατος, και να αντιλαμβάνονται την βαθύτερη αιτία την κρίσης. 

Χωρίς να φείδεται αυστηρότητος, στηλιτεύει πρώτα τους Αρχιερείς της Ορθοδοξίας, θέτει τους λόγους των τιμωμένων πατέρων σαν πυξίδα και αποφαίνεται το προφανές: χάσαμε τον ορθόδοξο προσανατολισμό μας.

Με τη ζωντάνια και την αμεσότητα του προφορικού λόγου, αφού πρόκειται για απομαγνητοφωνήσεις, μεταφερόμαστε νοερά στην εκδήλωση και τιμούμε τους Αγίους μας, με την ελπίδα τα λόγια τους να ηχήσουν στις ψυχές μας σαν χαρμόσυνες καμπάνες Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας στη ζωή μας.  

Ημερίδα στα Τρόπαια Γορτυνίας: «Κοσμάς ο Αιτωλός και Χριστοφόρος Παπουλάκος: οι εθνομάρτυρες και προστάτες της Ορθοδοξίας»

Α. Κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου κ. Ιερεμία στο τέλος της Θείας Λειτουργίας στον Ναό της Παναγίας Τροπαίων Γορτυνίας.

Αγαπητοί μου χριστιανοί,

Είναι ωραίο το θέαμα που παρουσιάζει ο ιερός Ναός της Παναγιάς στην ορεινή κωμόπολη των Τροπαίων την σημερινή Κυριακή, πρώτη Κυριακή του Λουκά. Εδώ τα χωριά μας τα ευλογημένα είναι ηρωικά και ιστορικά, πεφημισμένα για την παλαιά τους ιστορία. Στα νεώτερα χρόνια είναι εγκαταλελειμμένα και η κωμόπολις των Τροπαίων δεν έχει πολύ λαό για τούτο και τα εκκλησιάσματα των δύο ενοριών είναι πενιχρά, αλλά είναι ευλογημένο το θέαμα που παρουσιάζει η Παναγιά των Τροπαίων την σημερινή ημέρα γιατί βλέπω να παρευρίσκεται λαός ευσεβής.

π. Θε­ό­δω­ρος Ζήσης : «Ἔγ­γα­μος ἱ­ε­ρε­ύς, πο­λύ­τε­κνος, τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Δη­μη­τρι­ά­δος, ἀ­πο­φα­σι­σμέ­νοςνὰ δι­α­κό­ψῃ τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ συμ­φω­νοῦν­τος μὲ ὅ­λα αὐ­τὰ ἐ­πι­σκό­που του, ὅ­ταν δι­α­κρι­τι­κὰ τοῦ ὑ­πεν­θύ­μι­σα τὶς πι­θα­νὲς δι­ώ­ξεις καὶ ποι­νὲς μοῦ εἶ­πε:

“Προ­τι­μῶ νὰ καλ­λι­ερ­γῶ τὰ χω­ρά­φι­α μου, ὡς ἁ­πλὸς ἀ­γρό­της, καὶ νὰ κρα­τή­σω τὴν πί­στη μου, πα­ρὰ νὰ συ­νερ­γή­σω στὴν κα­τε­δά­φι­σή της καὶ νὰ πά­ω στὴν κό­λα­ση μα­ζὶ μὲ τὸν πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς ἐ­πι­σκό­πους”­.­.. Αὐ­τὰ ποὺ εἶ­πε ὁ ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τος ἱ­ε­ρεὺς .­..ἐκ­φρά­ζουν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νε­ί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ὰ τὴν στά­ση ὅ­λων τῶν πι­στῶν καὶ τῶν λα­ϊ­κῶν ἀ­πέ­ναν­τι τῶν ἐ­πι­σκό­πων καὶ τῶν πρε­σβυ­τέ­ρων σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γο τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν αἵ­ρε­ση καὶ τὴν πλά­νη. Τὸ πλῆ­θος τῶν σχε­τι­κῶν πα­τε­ρι­κῶν μαρ­τυ­ρι­ῶν ὑ­πάρ­χει τώ­ρα στὸ βι­βλί­ο μας “Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ὴ καὶ Ἁ­γί­α Ἀ­νυ­πα­κοή”» 

Επιστολή προς τον "Ορθόδοξον Τύπο" του Πρωτ. πατέρα Γεωργίου Μεταλληνού :

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Αφιέρωμα στην Ελλάδα που Πίστευε (Έπος του '40)

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης:

…Λυπούμαστε μόνον, γιατί πρώτοι ανάμεσα σ΄ αυτούς τους ανθρώπους (τους αρχιερείς), φύλακες άγρυπνοι της Ορθοδόξου πίστεως με πνεύμα θυσίας, έπρεπε να είναι εξ ορισμού, ex officio, εκ θείας εντολής και εκ καθήκοντος, όχι δύο ή τρεις επίσκοποι μεταξύ των ογδόντα, αλλά αντίστροφα ογδόντα στους ογδόντα και εμείς να τους ακολουθούμε. Είναι δυνατόν να εννοηθεί επίσκοπος, που αρνείται ή που αδιαφορεί να υποστηρίξει και να στηρίξει την Ορθόδοξη πίστη και παράδοση, να σκέπτεται και να ενεργεί διαφορετικά, ως προς τους αιρετικούς, από τους Αποστόλους και τους Αγίους Πατέρες; Το γράφουμε, για μια ακόμη φορά η αποστολική διαδοχή και η νομιμοποίηση ενός επισκόπου δεν διασφαλίζονται μόνον από την κανονικότητα και χρονική συνέχεια της ιερωσύνης, αλλά από την συνέχιση της αληθείας και της παραδόσεως. Οι άγιοι ιεράρχες εξυμνούνται και τιμώνται όχι μόνον ως διάδοχοι των θρόνων, αλλά και ως διάδοχοι των τρόπων. «Και θρόνων μέτοχος και τρόπων διάδοχος των Αποστόλων γενόμενος». Δυστυχώς, πολλοί από τους αρχιερείς επαναπαύονται στη δόξα και τις ανέσεις των θρόνων και αδιαφορούν, για την μίμηση των τρόπων, της συμπεριφοράς των Αποστόλων και των Αγίων.