Οικουμενισμός

Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 16 Οκτωβρίου 2015

Λογγίνου εκατόνταρχου.

Ἦταν ἐπικεφαλὴς ἀξιωματικὸς τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν, στὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἐκτελοῦσε τὴ διαταγὴ τοῦ Πιλάτου, ἀγνοοῦσε ποιὸς ἦταν ὁ Ἰησοῦς, γι’ αὐτὸ παρέστη σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς φρικτῆς τραγωδίας. Ὅμως ἡ ψυχὴ τοῦ Λογγίνου δὲν εἶχε τὶς φαρισαϊκὲς παρωπίδες καὶ τὴν ἀχρειότητα τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν. Εἶδε σὲ βάθος τὸ θύμα καὶ πρόσεξε σ’ αὐτὸ τὴν ἀγαθότητα, τὴ σεμνότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν γαλήνη ποὺ τὸ διέκρινε.

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου, ὅταν εἶδε τὸ καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ νὰ σχίζεται στὰ δυό, τὴν γῆ νὰ σείεται, τὶς πέτρες νὰ ραγίζουν καὶ τὰ μνημεῖα νὰ ἀνοίγουν, φωτίσθηκε ἀκόμα περισσότερο. Δὲ χωροῦσε πλέον καμιὰ ἀμφιβολία μέσα του, καὶ μὲ ὅλη του τὴν δύναμη διακήρυξε κάτι, ποὺ ὅλοι ὅσοι ἔχουν καθαρὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους στὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου διακηρύττουν: «Ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱὸς ἣν Θεοῦ». Ἀλήθεια, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν υἱὸς Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος Σωτὴρ τοῦ κόσμου. Ἡ εἴδηση ὅτι ὁ Λογγῖνος ἀσπάσθηκε καὶ κήρυττε τὴν χριστιανικὴ πίστη, ἐξήγειρε τὴν μανία τῶν Ἰουδαίων, καὶ μὲ ἐνέργειές τους στὴ ρωμαϊκὴ ἐξουσία, τὸν ἀποκεφάλισαν.

111 χρόνια από την Έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα

Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ, αποτελεί μία φάση του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ, το οποίο κυοφορήθηκε, μέσα στο ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ. Το Μακεδονικό Ζήτημα, καλλιεργήθηκε κατά τους 17ο, 18ο και 19ο Αιώνες και γεννήθηκε το 1876, με την ίδρυση στην Κωνσταντινούπολη, της Βουλγαρικής Εξαρχίας.
Το Ανατολικό Ζήτημα, δεν είναι ανακάλυψη της εποχής μας, ούτε ενεφανίσθη προσφάτως, αλλά υπάρχει από τότε που υπάρχουν κάτοικοι στα παράλια του Αιγαίου, το οποίο αποτελεί γέφυρα μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. Επομένως, όποιος θέλει να κυριαρχήσει στην περιοχή (και κατ’ επέκταση σε όλο τον κόσμο), πρέπει να καταλάβει το Αιγαίο.
Το Ανατολικό Ζήτημα, πήρε την σημερινή του μορφή κατά τον 18ο Αιώνα, όταν άρχισε η παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε, κάθε μία από τις Μεγάλες Δυνάμεις, θέλησε να κυριαρχήσει στην ΕΥΡΩΠΗ, στην ΑΣΙΑ και την ΑΦΡΙΚΗ. Άρα σε όλο τον κόσμο.
Εκείνη η οποία προσπάθησε τις περισσότερες φορές να καταλάβει, με κάθε τρόπο τα παράλια του Αιγαίου, ήταν η ΡΩΣΙΑ. Ο κύριος λόγος ήταν, ότι καίτοι η ΡΩΣΙΑ ήταν το μεγαλύτερο κράτος της Ευρώπης, δεν είχε διέξοδο σε ανοιχτή Θερμή Θάλασσα. Όμως, όσες φορές η ΡΩΣΙΑ προσπάθησε κάτι τέτοιο, συνάντησε την αντίδραση των υπολοίπων Μεγάλων Δυνάμεων και για τον λόγο αυτό, θέλησε να αλλάξει Τρόπο Ενεργείας και Δράσεως.
Οι Ρώσοι, ανακάλυψαν ότι στα Βαλκάνια, κατοικούσαν δύο λαοί, οι ΣΕΡΒΟΙ και οι ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ, οι οποίοι ήσαν, φυλετικά, συγγενείς προς αυτούς, δηλαδή Σλάβοι.
Τότε, δημιουργήθηκε η ΠΑΝΣΛΑΒΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ, που σκοπό είχε, να ενώσει όλους τους Σλάβους, σε ένα κράτος.
Έτσι, οι Ρωσικές προσπάθειες, θα παρουσιάζονταν ως Εθνική Επανάσταση των Νοτίων Σλάβων και όχι ως Ρωσικός κατακτητικός πόλεμος!

Πρωτοπρεσβ. π. Θεόδωρος Ζήσης : ἐπιθυμῶ νά κάνω μερικές ἐκσυγχρονιστικές σκέψεις, πού πρέπει νά μᾶς προβληματίσουν ζωηρά.

Ὁ Μ. Φώτιος βλέπει τήν ἑλληνική παιδεία ἀθροιστικά καί ἀδιαίρετα, ἑνωτικά θά λέγαμε, κατά τό δόγμα τῆς Χαλκηδόνος, ὅπως διαμορφώθηκε διαχρονικά και κατά τήν προχριστιανική καί κατά τήν χριστιανική μακροχρόνια περίοδο. Οἱ οὐτοπικές διαιρετικές ἀπόπειρες τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου καί τοῦ Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστοῦ ἀποκρούσθηκαν ἀπό τήν ἑλληνοχριστιανική πλέον συνείδηση καί ἀπέτυχαν. Ὁ Χριστιανισμός δέν ἔβλαψε, ἀλλά ὠφέλησε τόν Ἑλληνισμό· οὐσιαστικά τόν διέσωσε. Αὐτό σήμερα τείνει να ἀγνοηθεῖ καί νά ἐκλείψει· ἰδιαίτερα τίς τελευταῖες δεκαετίες καταβάλλονται συντονισμένες καί σχεδιασμένες προσπάθειες ἀποχριστιανισμοῦ τῆς παιδείας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἀπό κομματικούς κύκλους ἀθέων καί ἐκκλησιομάχων, χωρίς ἀποτελεσματική ἀντίδραση οὔτε ἀπό τά θεωρούμενα φιλικά πρός τήν Ἐκκλησία κόμματα, ἀλλά οὔτε καί ἀπό τήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἀφήσουμε νά ἀφανισθοῦν ὁ Ἑλληνισμός καί ἡ Ὀρθοδοξία μέσα στό χωνευτήρι τοῦ Δυτικοῦ τοῦ Φραγκολατινικοῦ πολιτισμοῦ;

ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2015 – Γ ΛΟΥΚΑ --- «Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι»

Αναστάσιμα σαλπίσματα

Αναστάσιμα μηνύματα ελπίδας και χαράς, πηγάζουν από το θαύμα που ξεδιπλώνει μπροστά μας η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Πρόκειται για το θαυμαστό γεγονός της ανάστασης του γιου της χήρας Ναϊν, το οποίο βεβαιώνει ότι ο Ιησούς Χριστός νικά το θάνατο με τη δύναμη της αγάπης.

Η τραγική του όψη

Το γεγονός της ανάστασης του παιδιού της χήρας γυναίκας, δεν προσφέρεται μόνο ως ένα εντυπωσιακό γεγονός για να αποσπά το θαυμασμό μας, αλλά μάς παρακινεί να αντικρίσουμε εν Χριστώ το βαθύτερο νόημα του μυστηρίου του θανάτου και να εντρυφήσουμε σε αυτό.

Πραγματικά, σε ένα πρώτο στάδιο μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ο Χριστός φανερώνει το θάνατο ως «παρά φύσιν» κατάσταση που εισήλθε στη ζωή του ανθρώπου με αιτία την αμαρτία. Ο βιολογικός θάνατος που σηματοδοτεί το τέλος της παρούσας ζωής, δεν μπορεί να θεωρείται ως μια φυσική κατάσταση. Ο Θεός δεν δημιούργησε τον άνθρωπο για να καταλήξει στον τάφο, αλλά «μένειν ηθέλησεν εν αφθαρσία». 

Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ:

Αλήθεια γέροντα, θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησίες; Και ο Γέροντας απάντησε: «Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε να ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε «αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς». Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές». 

Είπε τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;»
Και ο Γέροντας απάντησε: «Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών».