Συνέλληνες, μόνο μελετώντας κλείνουμε τὰ στόματα ἐκείνων ποὺ ἐπιμένουν νὰ μᾶς κάμουν νὰ πιστέψουμε πὼς περνούσαμε καλὰ κάτω ἀπὸ τὴν Τουρκικὴ σκλαβιά, πὼς δὲν ὑπῆρχαν κρυφὰ σχολειά, πὼς δὲν ἦταν ὁ λαὸς σύσσωμος ποὺ τάχθηκε μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις στὸν ἀγώνα γιὰ τὴ λευτεριά μας! Πολὺ χρήσιμο γι’ αὐτὸ θεωρῶ καὶ τὸ βιβλίο τοῦ Γεράσιμου Ρηγάτου: «Ὑγειονομικὰ προβλήματα, γιατροὶ καὶ Ἰατρικὴ στὰ χρόνια τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, ἐκδόσεις S&G SOLUTIONS, Ἀθήνα 2020». Πολλὰ συγχαρητήρια ἀξίζουν στὸν γιατρὸ καὶ συγγραφέα γιατί, μέσα ἀπὸ τὰ αὐθεντικὰ ἀποσπάσματα σελίδων βιβλίων ποὺ περιλαμβάνει, προκύπτουν ἀποδείξεις καὶ περιγραφὲς τῆς ζωῆς καὶ τῶν βασανιστηρίων τῶν σκλαβωμένων στοὺς Ὀθωμανοὺς Ἑλλήνων. Μ’ αὐτὲς καταρρίπτονται ψεύδη τῶν διεθνιστῶν κι ἀνθελλήνων ἐκσυγχρονιστῶν, ποὺ θέλουν νὰ ξεγελάσουν κι ἐμᾶς καὶ τοὺς νεότερους ἀπογόνους ἐκείνων τῶν ἡρῴων, γράφοντας μίαν ἄλλη ἱστορία…
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ
(Ιωάν. κ: 19 – 31).
Η εκ νεκρών Ανάστασις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, άνδρες αδελφοί, περισσότερον πάσης αποδείξεως πληροφορεί, ότι αυτός ούτος είναι ο Υιός του Θεού και ο λυτρωτής παντός του κόσμου. Διαστρέφουσιν οι Ιουδαίοι, ως άσπονδοι του Χριστού εχθροί, τας περί Αυτού προφητείας, τινάς μεν επί τον Ιησούν του Ναυή, τινάς δε επί τον Σολομώντα, και άλλας επί άλλους παραλόγως εφαρμόζοντες οι ανόητοι. Και τα εξαίσια δε θαύματα, τα από συλλήψεως Χριστού έως του θανάτου και της ταφής Αυτού, όμοια στοχάζονται μετά των υπό Μωϋσέως και Ηλιού και Ελισσαίου γεγενημένων. Περί δε της εκ νεκρών Αναστάσεως του Χριστού μηδέ λόγον εναντίον έχοντες, μηδέ παράδειγμα όμοιον ευρίσκοντες, επί την άρνησιν καταφεύγουσιν οι των λίθων αναισθητότεροι. Όθεν και αργύρια αρκετά έδωκαν εις τους στρατιώτας, τους τον Τάφον Αυτού φυλάττοντες, ίνα καταψευσθώσι και κηρύξωσιν, ότι οι Μαθηταί Αυτού έκλεψαν Αυτόν.
Saint Basil the Great --- Hexaemeron (Homily 2)
The Earth was Invisible and Unfinished.
1. In the few words which have occupied us this morning we have found such a depth of thought that we despair of penetrating further. If such is the fore court of the sanctuary, if the portico of the temple is so grand and magnificent, if the splendour of its beauty thus dazzles the eyes of the soul, what will be the holy of holies? Who will dare to try to gain access to the innermost shrine? Who will look into its secrets? To gaze into it is indeed forbidden us, and language is powerless to express what the mind conceives. However, since there are rewards, and most desirable ones, reserved by the just Judge for the intention alone of doing good, do not let us hesitate to continue our researches. Although we may not attain to the truth, if, with the help of the Spirit, we do not fall away from the meaning of Holy Scripture we shall not deserve to be rejected, and, with the help of grace, we shall contribute to the edification of the Church of God.
ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Τη αυτή ημέρα, Κυριακή Δευτέρα από του Πάσχα, τα εγκαίνια εορτάζομεν της Χριστού Αναστάσεως· και την του Αγίου Αποστόλου ΘΩΜΑ ΨΗΛΑΦΗΣΙΝ.
Εγκαίνια ήτοι μνεία των επισήμων πραγμάτων ήτο συνήθεια εις τους Εβραίους κατ’ έτος να γίνωνται, δια να μη λησμονώνται τα μεγάλα και εξαίσια έργα, των οποίων η ενθύμησις εγίνετο διδασκαλίας και σωτηρίας υπόθεσις. Δια τούτο οι Εβραίοι πρώτον εν Γαλγάλοις εποίησαν το Πάσχα, εγκαινίζοντες, δηλαδή ανακαλούντες εις την μνήμην των, την παράδοξον διάβασιν της Ερυθράς θαλάσσης, εις την οποίαν είδον τους Αιγυπτίους υποβρυχίους από την παντοδύναμον του Υψίστου δεξιάν. Εκ ταύτης της αιτίας εγκαινίζετο και η Σκηνή του Μαρτυρίου και πολυτελώς εωρτάζετο· εντεύθεν και η Βασιλεία του Δαβίδ και τα άλλα, δια να μη λέγω αυτά εν προς εν. Επειδή λοιπόν από όλα τα Μυστήρια της Αγίας ημών Πίστεως υπερμέγιστον και υπέρ πάσαν έννοιαν και λόγον έργον τυγχάνει η του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού Ανάστασις, δια τούτο όχι μόνον κατ’ έτος αυτήν εγκαινίζομεν και εορτάζομεν, αλλά και πάντοτε και εις κάθε οκτώ ημέρας.
An Exact Exposition of the Orthodox Faith -- by St John Damascene
BOOK I CHAPTER VII
Concerning the Holy Spirit, a reasoned proof.
Moreover the Word must also possess Spirit. For in fact even our word is not destitute of spirit; but in our case the spirit is something different from our essence. For there is an attraction and movement of the air which is drawn in and poured forth that the body may be sustained. And it is this which in the moment of utterance becomes the articulate word, revealing in itself the force of the word. But in the case of the divine nature, which is simple and uncompound, we must confess in all piety that there exists a Spirit of God, for the Word is not more imperfect than our own word. Now we cannot, in piety, consider the Spirit to be something foreign that gains admission into God from without, as is the case with compound natures like us. Nay, just as, when we heard of the Word of God, we considered it to be not without subsistence, nor the product of learning, nor the mere utterance of voice, nor as passing into the air and perishing, but as being essentially subsisting, endowed with free volition, and energy, and omnipotence: so also, when we have learnt about the Spirit of God, we contemplate it as the companion of the Word and the revealer of His energy, and not as mere breath without subsistence.
Παληό και Νέο ημερολόγιο -- Του αειμνήστου Αθανασίου Σακαρέλλου, Θεολόγου
Ε π ί λ ο γ ο ς
1. Έχει επικρατήσει σε πολλούς η εσφαλμένη αντίληψη ότι το ημερολογιακό ζήτημα είναι ένα επουσιώδες θέμα μπροστά στα τόσα ζητήματα, που ταλανίζουν σήμερα την Ορθοδοξία. Έχουν ασφαλώς δίκηο οι άνθρωποι αυτοί, όταν βλέπουν το θέμα της αλλαγής του Ημερολογίου, ως αστρονομικό ζήτημα. Όταν όμως κάποιος το δει απ’ την εκκλησιαστική του σκοπιά, θα διαπιστώσει ότι είναι τεράστιο, γιατί συναρτάται με πολλά εκκλησιαστικά θέματα, που είναι βασικά για τη σωτηρία του ανθρώπου. Τέτοια ζητήματα είναι: Το, εάν οι αποφάσεις και οι Κανόνες των Συνόδων είναι εντολές Θεού, τις οποίες είναι υποχρεωμένος κάθε πιστός να τηρεί! Το, εάν, ο πιστός μπορεί να είναι μέλος μιας Εκκλησίας, που απεμπόλησε την ορθή πίστη και κατέστη αιρετική! Το, εάν χωρεί οικονομία σε θέματα πίστεως! Το, εάν ένας πιστός μπορεί να είναι ανεκτικός στην αίρεση του Οικουμενισμού! Το, εάν ένας πιστός υποχρεούται να κάνει υπακοή σ’ ένα αιρετικό, ή μασόνο επίσκοπο! Κι’ ακόμη, Το, εάν ένας αιρετικός, ή μασόνος, μπορεί να είναι άγιος της Εκκλησίας!
Τη Θ΄ (9η) Μαϊου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Προφήτου ΗΣΑΪΟΥ.
Ησαϊας ο μεγαλοφωνότατος Προφήτης κατήγετο εξ Ιερουσαλήμ, έζησε δε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μανασή, υιού Εζεκίου του βασιλέως, υπό του οποιου και κατεκόπη δια πρίονος και ετελείωσε την ζωήν του με τέλος μαρτυρικόν. Ενεταφιάσθη δε εις τον τόπον τον λεγόμενον Αρωήλ ή Ρογήλ, παρά τη διαβάσει του ύδατος, το οποίον ο μεν βασιλεύς Εζεκίας κατέχωσε και εξηφάνισεν, ο δε Θεός, ως σημείον δια τον Προφήτην τούτον Ησαϊαν, ανέβλυσε πάλιν εις την πηγήν του Σιλωάμ. Διότι, εν ω ούτος έμελλε να αποθάνη, αποκαμών υπό της δίψης, παρεκάλεσε τον Θεόν να αποστείλη εις αυτόν ύδωρ, ίνα πίη. Και ω του θαύματος! παρευθύς έστειλεν ο Θεός εις αυτόν ύδωρ ζων εκ της πηγής του Σιλωάμ και δια τούτο η πηγή αύτη ωνομάσθη Σιλωάμ, το οποίον ερμηνεύεται απεσταλμένος. Όχι δε μόνον τότε, αλλά και πριν ορύξη ο Εζεκίας τους λάκκους, τα φρέατα και τας κολυμβήθρας εις την Ιερουσαλήμ, παρεκάλεσεν ο Ησαϊας τον Θεόν και ανέβλυσεν ολίγον ύδωρ εκ της πηγής ταύτης, ίνα μη αφανισθή η πόλις αύτη υπό της δίψης, ότε επολιορκείτο υπό των αλλοφύλων.
Ο κίνδυνος εμβολίων (mRNA) covid-19 --- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Από ιστοσελίδα (τοίχο) φέησμπουκ κ. Lygeros
Panos
- Georgios Giapitzakis (σχόλιο)
Καλά δεν γνωρίζεις ότι για
να επιτευχθεί ανοσία χρειάζεται και τη δεύτερη δόση και αρκετές ημέρες; Εν τω
μεταξύ είσαι ακάλυπτος
- Kyprianos Christodoulides
Κι εσύ, προφανώς, δέν
ξέρεις ότι τό εργαστηριακό mRNA εμβόλιο είναι εμβόλιο από ένα μέρος (ακίδα) τού
κορονοϊού. Δηλαδή, δέν προκαλεί ανοσία (αντισώματα) λόγω λοίμωξης από φυσικό
ιό. Προκαλεί ανοσία - διάβαζε αντισώματα - από έναν εργαστηριακό ιό καί όχι
φυσικό.
Όπως γράφω, άλλο φυσικός ιός (είναι πλήρης) καί έτερο
εργαστηριακός (μή πλήρης) ιός. Στήν περίπτωση αυτή, ο οργανισμός προσπαθεί νά
ανταποκριθεί στήν ιογενή λοίμωξη (τήν εργαστηριακή) ενεργοποιώντας πλήρως τό
ανοσοποιητικό του σύστημα, επειδή αυτή τήν πληροφορία είχε από προγενέστερες
λοιμώξεις μέ κορονοϊό (κοινή γρίπη). Μέ άλλα λόγια, τό εμβόλιο προκαλεί τό
φαινόμενο (ή σύνδρομο) τής υπεράνοσης αλλεργικής αντίδρασης, λόγω μή
ανταπόκρισης στά δεδομένα (data) που έχει (προηγούμενες λοιμώξεις φυσικού ιού), μέ τήν
θλιβερή κατάληξη σάν αυτή τού Θ. Κατσανέβα.
Γιά νά τό καταλάβεις
καλύτερα, φαντάσου έναν στρατηγό, ο οποίος, βλέποντας ότι κινδυνεύει νά χάσει
τήν μάχη, επιστρατεύει όλες του τίς δυνάμεις, γιά νά βγεί νικητής. Μένει όμως,
από τήν άλλη μεριά, λίαν εκτεθειμένος. Ελπίζω, κατάλαβες.
Κυπριανός Χριστοδουλίδης: Ο κίνδυνος εμβολίων (mRNA) covid-19 (kyprianoscy.blogspot.com)
Βασικὲς ὀρθόδοξες ἐκκλησιολογικὲς ἀρχὲς
Ὁ Οἰκουμενισμός, ἐκκινώντας ἀπὸ προσπάθειες προσεγγίσεως τῶν «χριστιανῶν» σὲ πρακτικὰ θέματα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ., ἐξελίχθηκε σὲ προσπάθεια ἐξωτερικῆς συγκολλήσεως τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς λοιπὲς «ὁμολογίες», χωρὶς τὴν ἀποδοχὴ ἀπὸ ἐκεῖνες τῆς μόνης ἀναλλοίωτης καὶ παραδοσιακῆς, τῆς ὀρθόδοξης, διδασκαλίας, ἀλλὰ μέσῳ ἐλαχιστοποιήσεως τῆς σημασίας («μινιμαλισμοῦ»), τῆς ἀποσιωπήσεως καὶ παρερμηνείας τῶν ἱ. δογμάτων ἀπὸ ὅλες τὶς διαλεγόμενες πλευρές. Ἐκκινώντας στὶς ἀρχὲς τοῦ 20οῦ αἰ., ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ οἱ αἱρετικοὶ (ἑτερόδοξοι ) ὀνομάστηκαν σὲ ἐπίσημα ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ κείμενα «Ἐκκλησίες» (τὸ 1903 καὶ κυρίως τὸ 1920), ἡ δογματικὴ παρέκκλιση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μεταξὺ ἄλλων φοβερῶν πτώσεων ὁδήγησε σταδιακῶς στὴν ἀπὸ μέρους ἐπιφανῶν ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ θεολόγων (α) ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲ τοὺς παπικούς («ἄρση τῶν ἀναθεμάτων») τὸ 1965, (β) μερικὴ ἀποδοχὴ τῶν ἑτεροδόξων τελετῶν βαπτίσματος, εὐχαριστίας καὶ ἱερωσύνης («Κείμενον Β.Ε.Μ.», Λίμα τοῦ Περοῦ 1982, (γ) διαπίστωση δῆθεν χριστολογικῆς συμφωνίας μὲ τοὺς μονοφυσίτες-μονοθελῆτες (Β΄Κοινή Δήλωση, Chambésy 1990) - ἡ ὁποία σημαίνει τὴν ἀπόρριψη τῆς συμπαγοῦς ὀρθοδόξου χριστολογίας 15 αἰώνων, Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ πληθύος Ἁγίων Πατέρων, (ε) διαπίστωση ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι ὄχι αἵρεση, ἀλλὰ «ἀδελφὴ Ἐκκλησία» μὲ ἔγκυρα μυστήρια (Κείμενον Balamand 1993) κ.ἄ. Χειρότερο ὅλων εἶναι (στ) τὸ ἐκκλησιολογικὸ κείμενο τῆς Θ΄ Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (Βραζιλία, 2006) · ἐκεῖ ἡ πλειονότης τῶν ὀρθοδόξων ἐκπροσώπων ἀρνήθηκε ἰδιότητες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὶς ὁποῖες ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἐκεῖνες τῆς «Μιᾶς» (δηλ. σὲ ἑνότητα πίστεως) καὶ τῆς «Καθολικῆς», ἐπειδὴ συμφώνησαν ὅτι κανένα μέλος τοῦ Π.Σ.Ε. δὲν ἀποτελεῖ καθ’ ἑαυτὸ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία (§6) καὶ ὅτι εἶναι θεμιτὴ ἡ ὕπαρξη ποικιλίας δογμάτων ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας (§5).
Saint Basil the Great -- Hexaemeron (Homily 1)
In the Beginning God made the Heaven and the Earth.
1. It is right that any one beginning to narrate the formation of the world should begin with the good order which reigns in visible things. I am about to speak of the creation of heaven and earth, which was not spontaneous, as some have imagined, but drew its origin from God. What ear is worthy to hear such a tale? How earnestly the soul should prepare itself to receive such high lessons! How pure it should be from carnal affections, how unclouded by worldly disquietudes, how active and ardent in its researches, how eager to find in its surroundings an idea of God which may be worthy of Him!
ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΟΔΟΧΟΝ ΠΗΓΗΝ --- ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΕΣ ΤΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΤΕΛΩΜΕΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΙΑΝ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΝ.
«Ος αν πίη εκ του ύδατος, ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήση εις τον αιώνα· αλλά το ύδωρ, ο δώσω αυτώ, γενήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. δ: 14).
Συνήλθομεν σήμερον, αγαπητοί, εν τω ιερώ τούτω Ναώ φαιδροί, ίνα ευχαριστηρίους ύμνους προς τον εκ νεκρών αναστάντα Σωτήρα ημών αναπέμψωμεν και την επέτειον εορτήν της Ζωοδόχου Πηγής επιτελέσωμεν. Εκ της ακενώτου ταύτης Πηγής της Θεοτόκου αντλούντες σήμερον θάρρος και ισχύν τον υπέρ ημών υπομείναντα θάνατον σταυρικόν και αναστάντα εκ νεκρών και ζωήν χαρισάμενον ημίν ως Ύδωρ ζων, σωτήριον και αθάνατον, ας δοξολογήσωμεν, και την Μητέρα Αυτού, την Παρθένον Μαρίαν, ως Πηγήν αέναον του ζώντος τούτου ύδατος ας ανευφημήσωμεν και ευγνώμονες ας αναμνησθώμεν των μεγάλων εκείνων θαυμάτων, άτινα ετελέσθησαν εκ του αγιάσματος Αυτής, του οποίου τα ρείθρα ουδέποτε χάνουσι την δύναμιν αυτών την ιαματικήν, αλλά και νυν έτι προχέουσι τους πιστούς χάριν των θαυμάτων πληθύν. Το περιλάλητον τούτο και εις πάσαν την οικουμένην εξάκουστον αγίασμα της Θεοτόκου πηγάζει εν Κωνσταντινουπόλει και υπ’ αυτής της Θεοτόκου εφανερώθη εις τον τέως μεν ιδιώτην, είτα δε βασιλέα Κωνσταντινουπόλεως Λέοντα τον Θράκα, τον επικαλούμενον Μακέλλην, κατά τον εξής τρόπον:
Saint Arsenios the Great
Saint Arsenios was a deacon of the Church of Rome, born of an illustrious family, and wondrous in virtue. In the days of Saint Theodosius the Great, he was chosen to be the tutor of the Emperor's young sons, Arcadius and Honorius. While living at the imperial palace in Constantinople, compassed with all luxury and innumerable temptations to sin, Arsenios often besought God with tears to guide him to salvation. This prayer was answered one day when a voice came to him saying, "Arsenios, flee from men, and thou shalt be saved." He sailed secretly to Alexandria, and from there went to Scete, where he became a monk.