https://catacomb--church.blogspot.com/2021/03/blog-post_45.html
Τη αυτή ημέρα μνείαν επιτελείσθαι ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠ’ ΑΙΩΝΟΣ ΚΟΙΜΗΘΕΝΤΩΝ ευσεβών πατέρων και αδελφών ημών, επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου, οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν.
Τω Σαββάτω τούτω, όπερ προηγείται της κατά την αύριον τελουμένης μνήμης της Δευτέρας του Κυρίου Παρουσίας, οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν να επιτελώμεν μνήμην όλων των απ’ αιώνος ευσεβώς τελευτησάντων ανθρώπων, από φιλανθρωπίαν εις τούτο κινούμενοι. Τούτο δε εθέσπισαν επειδή μεταξύ των πολλών και διαφόρων θανάτων, οίτινες συμβαίνουν εις τους ανθρώπους, ίσως πολλοί πένητες και άποροι δεν ηξιώθησαν των εκκλησιαστικών ψαλμωδιών και μνημοσύνων. Δια τούτο οι θείοι Πατέρες διέταξαν, όπως η μήτηρ ημών η μία Αγία Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξος Εκκλησία κάμνη μνημόσυνα κοινά δι’ όλους, δια να περιλαμβάνωνται μέσα εις τα κοινά αυτά μνημόσυνα και όσοι κατά μέρος δεν έτυχον των συνήθων μνημοσύνων, ένεκεν αιτίας τινός. Ταύτην την περί των μνημοσύνων διάταξιν έλαβον οι θείοι Πατέρες, και κατά παράδοσιν, από τους ιερούς Αποστόλους. Εδίδασκον δε ούτοι ότι τα υπέρ των κεκοιμημένων γενόμενα, μεγάλην εις αυτούς προξενούσιν ωφέλειαν.
Ἐάν ὑπάρχει καί ἐπιζεῖ μιά ἀπαίσια καί τραγική μορφή στήν ἱστορία τοῦ κόσμου, αὐτή ἡ τρομακτική μορφή εἶναι σίγουρα, ὁ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης. (Τό ὄνομά του δείχνει τήν καταγωγή του, καί σημαίνει: ἀπό τήν Καριώθ). Ἰούδας! Ὄνομα συνώνυμο τῆς προδοσίας. Τό ἀρχέτυπο τῆς πιό ἐπαίσχυντης πράξης στίς ἀνθρώπινες κοινωνίες. Ἡ πιό προσβλητική λέξη στά στόματα τῶν ἀνθρώπων–κι αὐτῶν ἀκόμα τῶν παιδιῶν–ὅταν προφέρεται σάν ὕβρις: «Ἰούδα»! Ὄνομα καί πρόσωπο, πού προκαλεῖ ἀποστροφή καί ἀπέχθεια. Κι αὐτοί ἀκόμα οἱ ἱεροί εὐαγγελιστές, δέν ἀσχολοῦνται καθόλου μέ τό πρόσωπό του. Ἀκόμα καί γιά τήν προδοσία του, σημειώνουν πολύ λίγες λέξεις. Ὁ μέν Ματθαῖος γράφει: «Τότε πορευθείς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρός τούς ἀρχιερεῖς εἶπε· τί θέλετέ μοι δοῦναι, καί ἐγώ ὑμᾶς παραδώσω αὐτόν; Οἱ δέ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. Καί ἀπό τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτόν παραδῶ» (ΙΣΤ΄ 14 – 16). Ὁ δέ Ἰωάννης, τόν ἀναφέρει μόνο σ’ ἕνα στίχο: «Καί δείπνου γενομένου, τοῦ διαβόλου ἤδη βεβληκότος εἰς τήν καρδίαν Ἰούδα Σίμωνος Ἰσκαριώτου ἵνα αὐτόν παραδῶ...» (ΙΓ΄ 2). Τίς μεγάλες καί ἄξιες μορφές τῆς ἱστορίας καί τῆς ἁγιότητας, ὅσο περισσότερα λές, τόσο καί σέ διδάσκουν. Ἀλλά μορφές σκοτεινές καί ὄργανα τοῦ διαβόλου, πού πρόδωσαν πρῶτα, τόσο βέβηλα, τόν ἑαυτό τους, δέν ἔχεις δύναμη καί κουράγιο ν’ ἀσχολεῖσαι ἀλλά καί τί νά πεῖς;
Οι λεγόμενοι αντεξουσιαστές, όνομα που υποκρύπτει την επώνυμη και ανώνυμη προδοσία της πατρίδας, όνομα, καρύκευμα του κάθε ανισόρροπου χαραμοφάη, στις πορείες τους για τον δολοφόνο Κουφοντίνα, κρατούσαν και ένα πανί, που έγραφε: «Όταν οι αντάρτες θα μπούνε στην Αθήνα το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα». Θα μπορούσαμε να το παραφράσσουμε και να βροντοφωνάξουμε: «Όταν οι Έλληνες κυβερνήσουν την Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία… Μπουμπουλίνας».
Παράνοια. Τι να πει κανείς; Οι Τούρκοι – το λυσσασμένο σκυλί – απειλεί και ονειροφαντάζoνται «γαλάζιες πατρίδες» και τα απολειφάδια της πολιτικής, ασχολούνται με τον μεγαλύτερο κατά συρροήν εγκληματία της ιστορίας μας. Θα το ξαναγράψω:
Θεόδωρος, Κωνσταντίνος, Κάλλιστος, Θεόφιλος και Βασώης οι Άγιοι Μάρτυρες υπήρχον εν Αμορίω τα πρώτα φέροντες κατά τον καιρόν κατά τον οποίον εβασίλευεν εις την Κωνσταντινούπολιν ο μισόχριστος Θεόφιλος (829 – 842), όστις δια την φρικτήν επίθεσιν την οποίαν ήγειρεν εναντίον των σεπτών και αγίων Εικόνων και δια τας ποικίλας και σκληράς τιμωρίας, τας οποίας επέβαλλε κατά των προσκυνούντων αυτάς, παρεχώρησεν ο Θεός και εκίνησαν πόλεμον κατ’ αυτού οι Σαρακηνοί. Πόσας δε ήττας υπέστη ούτος υπ’ αυτών, πόσαι καταστροφαί προεκλήθησαν εις την Αυτοκρατορίαν και πόσαι πολιτείαι και χώραι και νήσοι ηρημώθησαν δια την εικονομαχίαν του, είναι αδύνατον να περιγράψη τις. Δια μίαν δε και μόνην πόλιν θέλομεν διηγηθή ενταύθα, εις την οποίαν ηχμαλωτίσθησαν οι Άγιοι ούτοι τεσσαράκοντα δύο Μάρτυρες. Κατά το έτος ωλη΄ (838) από Χριστού, ο Χαλίφης της Βαγδάτης Μοτασέμ, όστις ήτο τότε ο ανώτατος θρησκευτικός και πολιτικός αρχηγός των Σαρακηνών, ώρμησε με μεγάλην δύναμιν στρατευμάτων εναντίον της περιφήμου πόλεως Αμορίου και εντός δεκατριών ημερών κατακρημνίσας τα τείχη της δια των νηχανικών λιθοβόλων οργάνων, υπεδούλωσεν αυτήν.
Ανοικτή επιστολή εντόνου διαμαρτυρίας προς τους:
Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον
Κύπρου κ. Χρυσόστομον Β’.
Εξοχώτατον Πρόεδρον της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νικόλαον Αναστασιάδην.
Πανιερωτάτους Μητροπολίτας της Κυπριακής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Εντιμοτάτους Πολιτειακούς, Πολιτικούς, Δημοτικούς, Δικαστικούς και λοιπούς
Άρχοντας.
Μακαριώτατε, Εξοχώτατε,
Πανιερώτατοι και Εντιμότατοι Άρχοντες,
Μετά βδελυγμίας και αποτροπιασμού επληροφορηθήκαμε ότι, το τραγούδι που αποφασίσθηκε να εκπροσωπήσει την Ορθόδοξη και αιματοβαμμένη Κύπρο μας, στην εφετινή Eurovision, είναι το υπό τον τίτλο: «El Diablo», κυριολεκτικά δαιμονόπληκτης φαντασίας διεστραμμένο κατασκεύασμα…
Από δύο πράγματα είναι και λέγεται ο άνθρωπος σύνθετος. Από ψυχήν και από σώμα. Και η μεν ψυχή είναι άϋλος και αόρατος, το δε σώμα είναι υλικόν και ορατόν· αν δε και τα δύο ταύτα είναι διαφορετικά, όμως εν πράγμα δύναται να συνδέση και τα δύο ταύτα. Ποίον; Η νηστεία. Άκουσον δε πως. Η νηστεία καθαρίζει και ελαφρύνει το σώμα, κόπτει τα πάθη και καθαίρει τας αισθήσεις. Ταύτα δε πάντα δίδουσι το όφελος εις την ψυχήν. Διότι όταν το σώμα αποκτήση αυτά τα οποία είπον, τότε φωτίζεται ο νους, όστις είναι οφθαλμός της ψυχής· τότε ορέγεται η ψυχή του αθανάτου κάλλους, τότε συνομιλεί μετά του Θεού, τότε ελευθερούται των κοσμικών φροντίδων και, γενικώς ειπείν, τότε το μεν σώμα γίνεται ως άϋλον, λεπτυνόμενον δια της αποχής από των τροφών, η δε ψυχή περισσότερον απολαμβάνει της αϋλου μορφής της. Επειδή λοιπόν ταύτα ούτω γίνονται, ας τιμήσωμεν, αδελφοί, την πρόξενον της αϋλότητος, την συνεργόν της σωφροσύνης, την βοηθόν της αρετής, την χαλιναγωγόν των παθών, την μητέρα και τροφόν των Αγίων. Ας αγαπήσωμεν, ευλογημένοι Χριστιανοί, την εγκράτειαν, ίνα και ημείς αγαπηθώμεν παρά των Αγγέλων, επειδή και αυτοί αμέτοχοι είναι τροφής και ποτού. Ας μισήσωμεν την τρυφήν, ίνα μισήσωσι και ημάς οι ακάθαρτοι δαίμονες. Διότι όπου η νηστεία, εκεί και οι Άγγελοι· όπου η εγκράτεια, εκεί και αι ουράνιαι Δυνάμεις. Όπου δε η τρυφή και η πολυφαγία, εκεί οι δαίμονες.
Πάντοτε καί σέ κάθε ἐποχή, εἶναι κάποιοι ἄνθρωποι, πού καλοῦνται νά ὁδηγήσουν καί καθοδηγήσουν, νά φωτίσουν καί διαφωτίσουν καί νά γίνουν ὑπεύθυνα πρόσωπα σ’ ἕνα κόσμο ἀπροσανατόλιστο. Ὅταν σ’ ἕνα καράβι, πού παλεύει μέ τά κύματα καί κινδυνεύει νά καταποντιστεῖ, δέ μπορεῖ ὁ καπετάνιος νά παραμένει ἀδιάφορος, οὔτε οἱ ναῦτες νά κοιμοῦνται. Ἀδιαφορία σημαίνει ναυάγιο, καταστροφή. Σημαίνει ἄρνηση καί αὐτομηδενισμός. Σημαίνει ἀποτυχία. «Οὐκ ἔξεστί σοι ἀδιαφόρως ζεῖν», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. Δέ σοῦ ἐπιτρέπεται νά ζεῖς μέ ἀδιαφορία. Ἔχεις εὐθύνες. Ἔχεις ὑποχρεώσεις. Μή λές ποτέ, Quarda e passa (βλέπε καί πέρνα). Αὐτό τό λέν οἱ λιποτάκτες τοῦ καθήκοντος.
Εἰς τήν καινοτομίαν καί εἰσαγωγήν τοῦ νέου ἑορτολογίου το 1924, δέν εὑρέθη οὔτε ἕνας Ἱεράρχης νά ὑπερασπισθῇ τό πάτριον ἑορτολόγιον, τό ὁποῖον μυριάδες Ἁγ. Πατέρων, ῾Ιεραρχῶν, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν τό ἐσεβάσθησαν, δέν τό ἤλλαξαν, καίτοι ἐγνώριζον ὅτι ἀστρονομικῶς δέν ἦτο ὀρθόν, ἀλλά ἀπό σεβασμόν πρός τάς Ἁγ. Οἰκουμενικάς Συνόδους καί τούς Ἁγ. Πατέρας οἱ ὁποῖοι τό ἐσεβάσθησαν δέν τό ἔθιξαν, καί διά νά μή γίνῃ σχίσμα εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τό ἀφῆκαν καί δέν ἔπαθεν οὐδεμίαν βλάβην, οὐδεμίαν ζημίαν το χριστεπώνυμον πλήρωμα.
Όταν ο καθηγητής Επιδημιολογίας, Παθολογίας, Έρευνας και Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, Δρ. Γιάννης Ιωαννίδης έλεγε ότι ο εγκλεισμός είναι μια αυτοκτονική κίνηση χωρίς καμία βάση στην επιστήμη, τον λοιδορούσαν και δεν έδιναν σημασία. Τώρα επιτέλους οι “ειδικοί” κατάλαβαν ότι ο εγκλεισμός είναι λάθος. Αλλά ποιος θα λογοδοτήσει εντέλει για την χαμένη ψυχική υγεία και οικονομική εξαθλίωση αυτού του τόπου;