«ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ…ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ» -- Aθωνικά άνθη

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε. Χριστός επί γης, υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται».

Τα μεγάλα πράγματα τιμώνται με την σιωπήν. Η πτωχή ανθρωπίνη φύσις ούτε να τα συλλάβη νοερώς ημπορεί, ούτε να τα ανθέξη συναισθηματικώς, διότι και την νόησιν υπερβαίνουν, και ο συναισθηματικός χώρος της καρδίας είναι μικρός. Τα δεχόμεθα μόνον με θάμβος, με έκπληξιν, με θαυμασμόν, με αγάπην. Και μεγάλα πράγματα είναι όσα αναφέρονται εις τον Θεόν και προέρχονται από τον Θεόν. Τα θεία πράγματα έχουν διαστάσεις απείρους, όπως άπειρος είναι και ο δημιουργών αυτά Θεός. Όσον υψηλότερα ευρισκόμεθα, τόσον περισσότερον βλέπομεν και την απειρίαν των θείων πραγμάτων, τόσον περισσότερον και θαμβούμεθα και θαυμάζομεν και αγαπώμεν και μετουσιώνομεν τα βιώματά μας εις ύμνους και δοξολογίας προς τον Θεόν. Ο ύμνος είναι διέξοδος της κεκορεσμένης από αγάπην και θαυμασμόν ψυχής. Δια τούτο, εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας, εκφράζομεν τας υψηλοτέρας εμπειρίας μας, δια συμβόλων και θείων ύμνων. Ο λόγος είναι ανίκανος να εκφράση την παφλάζουσαν φλόγα της εν αγίω Πνεύματι καιομένης καρδίας. Διο και αναζητεί εις τας πνευματικάς ωδάς την παρηγορίαν της δρόσου. Διότι αληθώς, η εν Κυρίω ερωτική καύσις της καρδίας, αποτελεί τυραννίδα γλυκυτάτην, αλλά τυραννίδα πάντως.

Ο Γέροντας Σάββας Λαυριώτης και ο Πατέρας Εμμανουήλ Σαρρής σε σύναξη στο Ρέθυμνο 25.12.21

 Πηγή: Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ • Προβολή θέματος - Ο Γέροντας Σάββας Λαυριώτης και ο Πατέρας Εμμανουήλ Σαρρής σε σύναξη στο Ρέθυμνο 2 (agiooros.org)

Το Άνθος του Γιαλού -- Αλεξ. Παπαδιαμάντη

Ἐπὶ πολλὰς νύκτας κατὰ συνέχειαν ἔβλεπεν ὁ Μάνος τοῦ Κορωνιοῦ, ἐκεῖ ὅπου ἔδενε τὴν βάρκαν του κάθε βράδυ, κοντὰ στὰ Κοτρώνια τοῦ ἀνατολικοῦ γιαλοῦ, ἀνάμεσα εἰς δυὸ ὑψηλοὺς βράχους καὶ κάτω ἀπὸ ἕνα παλαιὸν ἐρημόσπιτον κατηρειπωμένον, – ἐκεῖ ἔστρωνε συνήθως τὴν κάπαν ἐπάνω στὴν πλώρην τῆς βάρκας, κ᾿ ἐκοιμᾶτο χορευτὸν καὶ νανουρισμένον ὕπνον, τρεῖς σπιθαμὲς ὑψηλότερ᾿ ἀπὸ τὸ κῦμα, θεωρῶν τὰ ἄστρα, καὶ μελετῶν τὴν Πούλιαν καὶ ὅλα τὰ μυστήρια τοῦ οὐρανοῦ – ἔβλεπε, λέγω, ἀνοικτὰ εἰς τὸ πέλαγος, ἔξω ἀπὸ τὰ δυὸ ἀνθισμένα νησάκια, τὰ φυλάττοντα ὡς σκοποὶ τὸ στόμιον τοῦ λιμένος, ἓν μελαγχολικὸν φῶς – κανδήλι, φανόν, λαμπάδα, ἢ ἄστρον πεσμένον – νὰ τρεμοφέγγῃ, ἐκεῖ μακράν, εἰς τὸ βάθος τῆς μελανωμένης εἰκόνος, ἐπιπολῆς εἰς τὸ κῦμα, καὶ νὰ στέκῃ ἐπὶ ὥρας, φαινόμενον ὡς νὰ ἔπλεε, καὶ μένον ἀκίνητον. Ὁ Μάνος τοῦ Κορωνιοῦ, λεμβοῦχος ψαράς, ἦτον ἀδύνατος στὰ μυαλὰ ὅπως καὶ πᾶς θνητός.

ΥΜΝΟΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Δεκεμβρίου, η Σύναξις της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

Λεχώ άμωμον ανδρός μη γνούσαν λέχος,                                                            

Δώροις αμώμοις δεξιούμαι τοις λόγοις.                                                                

Μολπήν Αγνοτάτην λεχοί εικάδι έκτη αείδω.

 Η εν Αιγύπτω φυγή της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ  ΘΕΟΤΟΚΟΥ.                                                       

Η της Υπεραγίας Θεοτόκου φυγή εις Αίγυπτον εγένετο ότε ο Ηρώδης έδωκεν ορισμόν να θανατωθώσιν όλα τα νήπια όσα ήσαν εις την Βηθλεέμ. Τότε Άγγελος Κυρίου εφάνη κατ΄ όναρ εις τον Ιωσήφ λέγων· «Εγείρου, και παραλαβών το παιδίον και την Μητέρα του ύπαγε εις την Αίγυπτον» (Ματθ. β: 13). Κατέφυγε δε εκεί η Υπεραγία Θεοτόκος ομού με το Βρέφος δια δύο αίτια, αφ΄ ενός μεν, ίνα πληρωθή το ρηθέν δια του Προφήτου Ωσηέ λέγοντος· «Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου» (Ωσ. ια΄: 1), αφ΄ ετέρου δε, ίνα φιμωθή παν στόμα των αιρετικών. Διότι εάν δεν έφευγεν ο Κύριος, αλλ΄ ήθελε συλληφθή από τον Ηρώδην, εάν μεν εφονεύετο από εκείνον, βεβαίως ήθελεν εμποδισθή η σωτηρία των ανθρώπων, εάν δε δεν εφονεύετο, αλλ΄ έμενεν άθικτος, ίνα τελειώση την οικονομίαν, βεβαίως ήθελε φανή εις τους πολλούς, ότι δεν εφόρεσε την ανθρωπίνην φύσιν πραγματικώς και κατ΄ αλήθειαν, αλλά μόνον κατά δόκησιν και φαντασίαν, επειδή αν εφόρει σάρκα αληθή, όπως ήτο βεβαίως και η αλήθεια, ήθελε κοπή υπό του ξίφους. Εάν λοιπόν οι άθλιοι αιρετικοί ετόλμησαν και τούτο να είπωσιν, ότι δηλαδή κατά φαντασίαν ο Κύριος εγεννήθη, ως ο θεομάχος Μάνης και οι τούτου οπαδοί Μανιχαίοι, μολονότι δεν έλαβον ουδεμίαν αιτίαν και αφορμήν, πόσω μάλλον το τοιούτον θα υπεστήριζον, εάν εύρισκον και αιτίαν; Δια τας ρηθείσας λοιπόν δύο αιτίας φεύγει ο Κύριος εις την Αίγυπτον, και προς τούτοις ίνα συντρίψη και τα εν Αιγύπτω ευρισκόμενα είδωλα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Ἡ OΡΘΟΔΟΞΗ ΦΩΝΗ, μέ βαθύτατη θλίψη πληροφορήθηκε τήν ὑβριστική ἀνάρτηση τοῦ Καθηγητή κ. Ἠλία Μόσιαλου, ἀναφορικά πρός τό Πανάγιο Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν Ὑπερευλογημένη Κυρία Θεοτόκο καί τόν Μνήστορα Ἰωσήφ καί ἐκφράζει εὐθέως τήν ἀποδοκιμασία της στήν ἀπαράδεκτη, προσβλητική καί βλάσφημη αὐτή ἀνάρτηση,  συμφωνεί δέ ἀπόλυτα καί προσυπογράφει τήν διαμαρτυρία τοῦ ἐκλεκτοῦ ἀδελφοῦ  Δημητρίου Χατζηνικολάου τήν ὁποίαν ἀναδημοσιεύει :

 

«Τῷ Ἠλίᾳ Μοσιάλῳ ἀνάθεμα τρίς»! --- Τοῦ Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητοῦ Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἀπό αὐτό ἐδῶ τό ταπεινόν βῆμα, ἀπευθύνω ἔκκλησιν πρός πάντα Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον, ἄν ὑπάρχῃ ἀκόμη κάποιος καί δέν ἔχῃ ἀφανισθῆ παντελῶς τό εἶδος, ν’ ἀφορίσῃ τόν βλάσφημον Ἠλίαν Μόσιαλον, ἄν βεβαίως ἔχῃ βαπτισθῆ, διότι ἔχει γραφῆ ὅτι εἶναι Ἑβραῖος, καθότι ἐτόλμησεν ὁ ἀνόητος νά λοιδωρήσῃ τήν βάσιν τοῦ Χριστιανισμοῦ, πού εἶναι ἡ ἐξ Ἁγίου Πνεύματος καί διά τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας ἐνανθρώπησις τοῦ Δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, καθώς καί νά ὑβρίσῃ χυδαίως τήν Βασίλισσαν τῶν Οὐρανῶν καί Μητέρα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων! Με τήν διαβολήν του αὐτήν κατέστη δαίμων, ἄρα πᾶς Χριστιανός ὀφείλει νά τόν ἀποφεύγῃ καί οὔτε κἄν νά τόν χαιρετᾶ!

Χαρούμενα Χριστούγεννα -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Γιορτή της χαράς τα Χριστούγεννα και ο καθένας νιώθει την ανάγκη να εξασφαλίσει γύρω του μία ατμόσφαιρα χαράς, στην οικογένεια, στο εργασιακό περιβάλλον, στη συντροφιά, στο χώρο του. Οι φωτεινές γιρλάντες στους δρόμους, στις βιτρίνες και στα παράθυρα των σπιτιών, τα φωτοστόλιστα δεντράκια, οι στημένες φάτνες με τους προσκυνητές βοσκούς και μάγους, ακόμη κάποιες αγορές, ευκαιρίες τουρισμού στο εξωτερικό και διασκέδασης, επισκέψεις, ευχές, δωράκια, όλα αποτελούν προσπάθειες για την εισαγωγή μας σε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα. «Εξάλλου», λέμε, «το απαιτούν οι μέρες».                                                                                 

Και όμως – ποιος δεν το γνωρίζει; - αυτές τις μέρες της χαράς, πάρα πολλοί συνάθρωποί μας γεύονται σκληρότερη τη θλίψη, τον πόνο, τη μοναξιά, την απογοήτευση. Δεν είναι μόνο η ακρίβεια και οι ακόρεστες ανάγκες, πραγματικές ή πλασματικές, που περισσεύουν στις γιορτές. Δεν είναι η φτώχια, η ανεργία, η κακομοιριά, που σωρεύεται στην κοινωνία μας. Δεν είναι πάντοτε η έλλειψη υλικών αγαθών. Αυτό που κυρίως λείπει είναι η αγάπη και η ειρήνη του Θεού απ΄ τις καρδιές μας. Δεν είναι ανθρώπινο επίτευγμα ούτε γιορταστικό σκηνικό η χαρά. Είναι καρπός του αγίου Πνεύματος. Τη γεύεται και την οικειοποιείται ο χριστιανός δια της πίστεως, μέσα στην Εκκλησία. 

The Nativity of Our Lord and Savior, Jesus Christ

Reading from the Synaxarion:

The incomprehensible and inexplicable Nativity of Christ came to pass when Herod the Great was reigning in Judea; the latter was an Ascalonite on his fathers's side and an Idumean on his mother's. He was in every way foreign to the royal line of David; rather, he had received his authority from the Roman emperors, and had ruled tyrannically over the Jewish people for some thirty-three years. The tribe of Judah, which had reigned of old, was deprived of its rights and stripped of all rule and authority. Such was the condition of the Jews when the awaited Messiah was born, and truly thus was fulfilled the prophecy which the Patriarch Jacob had spoken 1,807 years before: "A ruler shall not fail from Judah, nor a prince from his loins, until there come the things stored up for him; and he is the expectation of the nations" (Gen.49:10).