Ο Silver είπε...
"προϊδὼν ἐλάλησε" (Πραξ. 2,31), ο ευλογημένος
λαός του Κυρίου το 1924 : "μας φράγκεψαν", αυτό που θα επισυνέβαινε
το 1965 / 7 / Δεκεμβρίου.
Θλίβεται κανείς να διαβάζει τις θέσεις των "νεοαγίων", ως επίσης και μερικών
αποτειχισμένων του νέου να ομιλούν για τον "σχισματοαιρετικό" λαό του
1924, και τα ...Μακεδονικά ημερολόγια....
Λες και αυτός ο πιστός Ορθόδοξος λαός δεν οδηγείτο υπό Πνεύματος Αγίου....
Ο Παυλίδης είπε...
Κώστα, αν τους οδηγούσε το Άγιο Πνεύμα, όπως λες, δεν θα
γινόντουσαν 33 κομμάτια. Μάλιστα υπάρχουν και διαμάχες αναμεταξύ τους με βαριές
κουβέντες(ο Οδυσσέας Τσολογιάννης έχει αρκετές από αυτές στο γραφείο του, εννοώ
τους γραπτούς διαλόγους που έκαναν). Προχτές διάβασα σε ένα ιστολόγιο ενός
Παλαιοημερολογίτη ότι οι παρατάξεις των Ματθαιϊκών είναι 10. Ούτε έχουν
κοινωνία μεταξύ τους, αλλά ούτε θεωρούν η μία παράταξη την άλλη Ορθόδοξη. Άρα, Κώστα,
βλέποντας αυτά τα χάλια τους ένας απλός πιστός, σίγουρα θα βγάλει τα εντελώς
αντίθετα συμπεράσματα από εσένα. Όπου υπάρχει το Πνεύμα του Θεού, ο Προβολέας, εκεί
υπάρχει και ενότητα. Αυτοί που φώναξαν "μας Φράγκεψαν", ξεγελάστηκαν
από τον πανούργο διάβολο για να κάνουν σχίσμα στη Εκκλησία. Έφυγαν από την
κοινωνία των Ορθοδόξων και έφτιαξαν δική τους ψευδοεκκλησία.
-------------------------------
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...
@ 8 Μαρτίου 2022 - 7:48 μ.μ.2) «Οι Γ.Ο.Χ. δεν έχουν Ιεροσύνη, όχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί το λέει ο Μέγας Βασίλειος.Έγιναν, μας λέει ο Άγιος, λαϊκοί και δεν έχουν το χάρισμα της Ιεροσύνης. Όταν διέκοψαν την Εκκλησιαστική κοινωνία οι τρεις Επίσκοποι των μετέπειτα Γ.Ο.Χ., καθαιρέθηκαν από την Εκκλησία μετά από λίγους μήνες και έγιναν Μοναχοί. Από εκεί και ύστερα, όσες χειροτονίες έκαναν ήταν άκυρες».
Σχόλιον: (1). Ἀπό τό 1924 καί ἐντεῦθεν, οἱ τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου (π.ἑ.) ἀποτελοῦν τήν κανονικήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, διότι ἀπετειχίσθησαν ΝΟΜΙΜΩΣ ἀπό ἐν δυνάμει σχισματικούς καί αἱρετικούς ψευδεπισκόπους, οἱ ὁποῖοι κατόπιν μπῆκαν στό ΠΣΕ, ἡνώθησαν μέ τόν «πάπαν» (7-12-1965) καί τούς Μονοφυσίτας (1990), διδάσκουν ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἀποτελοῦν διαφορετικούς δρόμους διά νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος εἰς τόν Θεόν, ἀνεγνώρισαν εἰς τό Κολυμπάρι (2016) ὅλες τίς αἱρέσεις μέ τήν ἱστορικήν των ὀνομασίαν (π.χ. τόν Παπισμόν ὡς «Καθολικήν Ἐκκλησίαν», πού εἶναι βεβαίως τό ὄνομα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας) κ.λπ. Συνεπῶς, ἡ Ν/Ηκἠ «ἐκκλησία» εἶναι πλέον «ἐκκλησία πονηρευομένων», τήν ὁποίαν πρέπει νά μισοῦμε, κατά τό ἁγιογραφικόν «ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων». Δέν λέγω ὅτι ἔχει ἄκυρα μυστήρια, ὅπως ἔχω ἐξηγήσει ἄπειρες φορές εἰς αὐτό τό ἱστολόγιον.
(2) Ἔχω ἐξηγήσει ἐπίσης ἄπειρες φορές εἰς αὐτό τό ἱστολόγιον ὅτι ὁ Α' Κανών τοῦ Μ. Βασιλείου ἀναφέρεται ΡΗΤΩΣ εἰς τούς κεκριμένους (δηλαδή στούς ἐν ἐνεργείᾳ) σχισματικούς καί αἱρετικούς, ΟΧΙ στούς ἐν δυνάμει! Ἀφοῦ μάθετε στοιχειωδῶς Ἑλληνικά, ξαναδιαβᾶστε τόν ἐν λόγῳ Κανόνα καί θά διαπιστώσετε ὅτι ὁμιλεῖ διά ΕΞΕΤΑΣΘΕΝΤΑΣ σχισματικούς καί αἱρετικούς.
(3) Ὅταν οἱ αἱρετικοί ψευδοεπίσκοποι προβαίνουν εἰς «καθαιρέσεις» τῶν Ὀρθοδόξων, κατ' οὐσίαν τούς στεφανώνουν μέ τιμάς. Αὐτά λέγει ὁ 15ος τῆς ΑΒ Συνόδου. Ὅσον ἰσχύει ὁ «ἀφορισμός» τοῦ μακαριστοῦ Ν. Σωτηροπούλου ἀπό τόν Βαρθολομαῖον (1993) ἄλλο τόσον ἰσχύουν καί οἱ «καθαιρέσεις» τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ π.ἑ. ἀπό τούς τότε Οἰκουμενιστάς (Χρυσόστομον Παπαδόπουλον κ.ἄ.).
(4) Δέν συνεχίζω τόν διάλογον, διότι, ὅπως προανέφερα, τά ἔχω γράψει ἄπειρες φορές καί διεπίστωσα ὅτι οὐδείς ἀκούει, ἄρα δέν ὑπάρχει λόγος διά συνέχειαν. Ἔγραψα τό παρόν σχόλιον διά τυχόν νέους ἀναγνώστας.
Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...Συνέχεια τοῦ προηγουμένου σχολίου μου:
Ἐπειδή καιροφυλακτοῦν οἱ Ματθαιϊσταί καί οἱ Ματθαιΐζοντες νά διαστρεβλώσουν τά λόγια μου, συμπληρώνω τό προηγούμενον μήνυμά μου ὡς ἑξῆς:
1. Οὐδέποτε εἶπα ἤ ἔγραψα ὅτι χρειάζεται νέα Σύνοδος νά καταδικάσῃ μίαν ἤδη Συνοδικῶς καταδεδικασμένην αἵρεσιν, ὅπως π.χ. ὁ Ἀρειανισμός, ὁ Παπισμός, τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον κ.λπ. Αὐτό πού λέγω εἶναι ὅτι ἄν κάποιος κληρικός παραμένῃ τυπικῶς μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐν τῷ ὀνόματι Αὐτῆς τελῆ τά μυστήρια, ἀλλά κηρύττει, μερικῶς ἤ ἀναφανδόν μίαν καινοφανῆ ἤ μίαν ἤδη καταδεδικασμένην αἵρεσιν, ἡ ὁποία μάλιστα λαμβάνει οἰκουμενικάς διαστάσεις, τότε αὐτός δέν καθαιρεῖται αὐτομάτως, ὅπως λέγουν ἀθεολογήτως οἱ ὡς ἄνω σχισματο-αἱρετικοί, ἀλλ' εἶναι ὑπόδικος ἐνώπιον Πανορθοδόξου Συνόδου διά καθαίρεσιν καί ἀφορισμόν. Τότε μόνον θά καταστῇ ἐν ἐνεργείᾳ καθῃρημένος καί ἀφωρισμένος. Πρίν ἦτο ἐν δυνάμει μόνον, ἀλλά τά μυστήρια πού τελοῦσε ἦσαν ἔγκυρα μόνον δι' ὅσους εἶχαν ἄγνοιαν διά τήν κηρυσσομένην αἵρεσιν. Ὅσοι κοινωνοῦσαν ἐν γνώσει μαζί του, ἐλάμβανον κατάκρισιν, καθότι ὁ Χριστός δέν εἶναι μόνον Φῶς, ἀλλά καί «πῦρ καταναλίσκον» πού καίει τούς προδότας καί τούς ἀμετανοήτους, ὅπως ἀκριβῶς λαμβάνουν κατάκρισιν ὅσοι κοινωνοῦν χωρίς μετάνοιαν καί ἐξομολόγησιν.
2. Ὁ Οἰκουμενισμός οὐδέποτε ἔχει καταδικασθῆ ἀπό Πανορθόδοξον Σύνοδον. Ὑπάρχουν οἱ καταδίκες τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς καί τῶν «ΓΟΧ», ἀλλ' ἐκτός ἀπό τό γεγονός ὅτι αὐτές δέν ἔχουν Πανορθόδοξον κῦρος, εἶναι καί ἐλάχιστα γνωστές. Βεβαίως, ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι αἵρεσις κατεγνωσμένη ὑπό τῶν Πατέρων (Πολυκάρπου Σμύρνης, Ἰουστίνου Πόποβιτς, τῶν δύο προαναφερθέντων Συνόδων κ.ἄ.), ἑπομένως ἡ ἀποτείχισις ἀπό αὐτούς πού τήν κηρύττουν εἶναι ὑποχρεωτική. Ὅπως προανέφερα, ὅμως, οἱ καταδίκες αὐτές δέν ἐπαρκοῦν γιά νά ὁμιλῇ κανείς διά καθῃρημένους κληρικούς καί παντελῶς ἄκυρα μυστήρια, ἀκόμη καί γι' αὐτούς πού τά λαμβάνουν ἀπό ἄγνοιαν (ὅπως τά βρέφη). Οἱ καθαιρέσεις καί οἱ ἀφορισμοί ἐν προκειμένῳ εἶναι ἔργον Πανορθοδόξου Συνόδου. Ὅσοι σφετερίζονται τίς ἁρμοδιότητές της εἶναι σχισματο-αιρετικοί.
3. Οἱ Σύνοδοι τοῦ 16ου αἰῶνος κατεδίκασαν τό «Καλεντάριον τῶν Λατίνων». Ὅσοι τό υἱοθετοῦν εἴτε πλήρως (δηλαδή ἀλλάζουν καί τό Πασχάλιον) εἴτε μερικῶς (βλ. «διωρθωμένον Ἰουλιανόν»), ἀλλά κατά τά ἄλλα παραμένουν ἐντός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί δέν προσχωροῦν εἰς μίαν ἄλλην «ἐκκλησίαν» (ὅπως ὁ Παπισμός) καί ἐπίσης δέν ἱδρύουν μίαν νέαν «ἐκκλησίαν», τότε δέν αὐτοκαθαιροῦνται οὔτε αὐτο-αφορίζονται, ἀλλ' εἶναι ὑπόδικοι ἐνώπιον Συνόδου κατά τά ὡς ἄνω.
4. Αὐτή εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησιολογία. Οἱαδήποτε ἀπόκλισις ἀπό αὐτήν, δῆθεν ἀπό «ζῆλον διά τήν Ὀρθοδοξίαν», ἀποτελεῖ αἵρεσιν.
