Λόγος εις την αποτομήν της τιμίας Κεφαλής του Αγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.
Προ της ενσάρκου οικονομίας του
Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ήτο ηγεμών της Ιουδαίας
αλλόφυλος τις, Αντίπατρος ονόματι, αλλόφυλοι δε ελέγοντο όσοι δεν ήσαν εκ της
θρησκείας των Εβραίων. Ούτος λαβών γυναίκα την θυγατέρα του βασιλέως της
Αραβίας, Κύπρον λεγομένην, εγέννησεν εξ αυτής τέσσαρας υιούς, Φάσαιλον, Ηρώδην,
Ιώσηπον και Φερώραν· και ο μεν Φάσαιλος εγένετο ηγεμών των Ιεροσολύμων, και
ολίγον καιρόν ηγεμονεύσας εφονεύθη υπό των Πάρθων. Ο δε Ιώσηπος ετελευτησεν
ιδιώτης. Ομοίως δε και ο Φερώρας, φθονηθείς υπό του αδελφού αυτού Ηρώδου,
απέθανε φαρμάκω. Ο δε Ηρώδης ούτος, τέταρτος υιός του Αντιπάτρου, πρώτον μεν
εγένετο ηγεμών της Γαλιλαίας· μετά δε τον θάνατον του αδελφού του Φασαίλου,
επήγε και προσεκύνησε τον Καίσαρα της Ρώμης Αύγουστον, και παρέλαβε την
ηγεμονίαν της Ιουδαίας. Επί του Ηρώδου τούτου εγεννήθη ο Κύριος ημών Ιησούς
Χριστός εκ της Παρθένου Μαρίας, διότι έπρεπε να πληρωθή η προφητεία του
πατριάρχου Ιακώβ η λέγουσα:
O Συναξαριστής της ημέρας.
Τρίτη, 29
Αυγούστου 2017
Αποτομή Κεφαλής Προδρόμου.
«Οὐκ ἐξεστὶ σοι ἔχειν, τὴν γυναῖκα τοῦ
ἀδελφοῦ σου». Δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχεις τὴν γυναῖκα τοῦ
ἀδελφοῦ σου, ὁ ὁποῖος ζεῖ ἀκόμα. Λόγια τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ποὺ ἀποτελοῦσαν
μαχαιριὲς στὶς διεφθαρμένες συνειδήσεις τοῦ βασιλιὰ Ἡρώδη Ἀντίπα καὶ τῆς
παράνομης συζύγου του Ἡρωδιάδος, ποὺ ἦταν, γυναίκα τοῦ ἀδελφοῦ του Φιλίππου. Ὁ Ἡρώδης, μὴ
ἀνεχόμενος τοὺς ἐλέγχους τοῦ Προδρόμου, τὸν φυλάκισε. Σὲ κάποια γιορτὴ ὅμως τῶν
γενεθλίων του, ὁ Ἡρώδης ὑποσχέθηκε μὲ ὅρκο νὰ δώσει στὴν κόρη τῆς Ἡρωδιάδος ὅτι
ζητήσει, διότι τοῦ ἄρεσε πολὺ ὁ χορός της. Τότε ἡ αἱμοβόρος Ἡρωδιὰς εἶπε στὴν
κόρη της νὰ ζητήσει στὸ πιάτο τὸ κεφάλι τοῦ Ἰωάννη. Πράγμα ποὺ τελικὰ ἔγινε.
Κόντρα στην απαιδία, την απαιδευσία και την αγλωσσία --- Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Ο έξοχος ποιητής
και στοχαστής Νικηφόρος Βρεττάκος σ’ ένα εκπληκτικό του κείμενο είχε χαρακτηρίσει
την δυστυχώς συνεχιζόμενη ως τις μέρες μας «φθορά της γλώσσας μας, φθορά του
έθνους» (Εκδ. Φιλιππότη, 1990). Ο ποιητής εντοπίζει την παθογένειά της στην
αμβλυμένη εθνική μας συνείδηση, αποτέλεσμα της έκπτωσης των εθνικών, πολιτικών
και ηθικών αξιών που ανέξειξε ο λαός μας στην μακρά ιστορική του διαδρομή.
Η εντός των
συνόρων συστηματική εκ των ένδον επίθεση στη γλώσσα και στην ιστορία μας,
βρίσκει ευτυχώς, πολλούς ξένους ελληνιστές και ελληνίζοντες, υπερασπιστές της
γλώσσας και της ιστορίας μας. Λαμπρό το κείμενο που διακινεί ο Κρεσέντσιο
Σαντζίλιο, έγκριτος Ιταλός, λόγιος και μεταφραστής Ελλήνων ποιητών. Οι
υπογράφοντες εκτιμούν ότι τα πρόσφατα μέτρα της παιδείας οδηγούν «στη
συρρίκνωση της έκτασης και του βάθους της πατριδογνωσίας των Ελλήνων μαθητών με
αποτέλεσμα να μειώνονται σημαντικά οι δύο πρωταρχικής σημασίας πυλώνες της
ελληνικής εθνικής υπόστασης: η Γλώσσα και η Ιστορία».
Ορθόδοξος Τύπος (αριθ. φύλλου: 2027) : Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.
…Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχασε τὴ φωνή του ἀπέναντι στὶς συγκεκριμένες οἰκουμενιστικὲς
πράξεις τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Δὲν τολμοῦν οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες νὰ ποῦν δημοσίως
αὐτὰ ποὺ ἀδιακόπως ψυθυρίζουν μεταξύ τους. Χάθηκε ἀπὸ τοὺς μεγαλόσχημους τῆς ἁγιορειτικῆς
Πολιτείας ἡ παρρησία καὶ αὐξήθηκε ὁ φόβος. Δὲν ἀντισκέκονται πιὰ οἱ Ἁγιορεῖτες.
ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. -- Του Κερνίκης και Καλαβρύτων Επισκόπου Ηλία Μηνιάτη.
«Παρέστη η
Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη»
(Ψαλμ. μδ΄).
Αυτή είναι η
πλέον ζωντανή και πρεπώδης εικών της μεταστάσης εις ουρανούς Θεομήτορος, ην
εζωγράφησε με θεοκίνητον κάλαμον ο Προφητάναξ· και προς την θεωρίαν της εικόνος
ταύτης προσκαλώ σήμερον τα όμματα της ευλαβούς σας διανοίας, ω φιλέορτον
σύστημα. Μη στοχασθήτε εδώ κάτω τα θλιβερά εκείνα σύμβολα του θανάτου· εκεί
δηλαδή, όπου φαίνεται ένα σώμα νεκρόν ηπλωμένον επάνω εις ένα κράββατον,
κηδευόμενον σεπτώς παρά των ιερών Αποστόλων, παραδόξως συνηγμένων εκ των
περάτων της γης. Εις την αγιωτάτην Παρθένον όλα εστάθησαν υπέρ άνθρωπον· εις
τούτο μόνον έδειξε πως ήτο φύσεως ανθρωπίνης, διότι σήμερον φαίνεται, ότι είναι
φύσεως θνητής· αλλά και εις τούτο εφάνησαν και τα προνόμια της θείας χάριτος·
διότι καθώς όταν η πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, η σύλληψις εστάθη άσπορος, και
όταν εγέννησεν, η κύησις εστάθη αδιάφθορος, έτσι όταν απέθανεν, η νέκρωσις
εστάθη αθάνατος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)