Τη αυτή ημέρα A΄ (1η) Δεκεμβρίου ο Άγιος ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ο Ελεήμων εν ειρήνη τελειούται.

Φιλάρετος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου και Ειρήνης των βασιλέων εν έτει ψπ΄ (780), κατήγετο δε από τα μέρη της Παφλαγονίας, εκ πόλεως ονομαζομένης Άμνεια, ήτις υπήγετο εις την Μητρόπολιν της Γάγγρας. Ήτο δε ο μακάριος όντως φιλάρετος, διότι κατά το όνομα ήτο και εις τας πράξεις ευσεβής και ενάρετος και πολλά πλούσιος ψυχή τε και σώματι.

"Παποκεντρική Παγκοσμιότης-Οικουμενισμός"

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 1 Δεκεμβρίου 2017

Ναούμ προφήτου, Φιλαρέτου οσίου, Θεοκλήτου.

Ναούμ ο Άγιος Προφήτης ήτο από Ελκεσέμ πέραν εις Βατταρείμ, καταγόμενος από την φυλήν του Συμεών, ακμάσας προ Χριστού έτη υξ΄ (460), προεφήτευσε δε μετά τον Προφήτην Ιωνάν και έδωκε σημείον δια την πόλιν Νινευϊ, ότι αυτή θέλει αφανισθή εκ γλυκέων υδάτων και από πυρκαϊάν υπόγειον, της προφητείας του ταύτης πληρωθείσης και δια των έργων· διότι η περί την Νινευϊ λίμνη, πλημμυρίσασα από σεισμόν, κατεπόντισεν αυτήν και το πυρ, προερχόμενον από την έρημον, κατέκαυσε το υψηλότερον μέρος τής πόλεως. Ταύτα προφητεύσας εναντίον της Νινευϊ και συγγράψας την προφητικήν του βίβλον, την εις τρία κεφάλαια διηρημένην, εκοιμήθη εν ειρήνη και ετάφη εις την εαυτού γην. Ερμηνεύεται δε Ναούμ Ανάπαυσις ή Παράκλησις εγώ πάσιν ή φρόνημα ή υπόληψις.

O Μητροπολίτης Κορίνθου Διονύσιος για το Ισλάμ

Μέγας Αθανάσιος: "Πολλάκις γαρ ουχ η πολιτεία του θαυματουργούντους εστίν η την ίασιν εργαζομένη, αλλ' η προς Aυτόν πίστις του προσερχομένου ανθρώπου"

Ο Μέγας Αθανάσιος απαντά στην ερώτηση "Πως και τινές αιρετικοί ποιούσι πολλάκις σημεία": "Τούτο ημάς ουκ οφείλει ξενίζειν. Ηκούσαμεν γαρ του Κυρίου λέγοντος, ότι πολλοί εν εκείνη τη ημέρα ερούσι: "Κύριε, ουκ εν τω σω ονόματι δαιμόνια εξεβάλομεν, και δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν;" και ερεί αυτοίς: "Αμήν λέγω υμίν, ουδέποτε έγνων υμάς, αποχωρήται απ' εμού εργάται της ανομίας". Και πρόσεξε πως, συνεχίζει ο άγιος Πατήρ: "Πολλάκις γαρ ουχ η πολιτεία του θαυματουργούντους εστίν η την ίασιν εργαζομένη, αλλ' η προς Aυτόν πίστις του προσερχομένου ανθρώπου".

π. Θεόδ. Ζήσης, Κήρυγμα στον απόστολο της Κυρ 26-11-2017 (Εφεσ. δ΄ 1-7)

Είπε ένας Γέροντας:

“Τίποτε δεν παροργίζει τόσο τον Θεό και τίποτε δεν απογυμνώνει τόσο τον άνθρωπο από τη χάρη, ώστε να φτάσει και σε εγκατάλειψη από μέρους του Θεού, όσο το να κατηγορεί τον πλησίον του ή να τον κατακρίνει ή να τον εξουθενώνει. Και είναι τόσο βαρύτερη η κατάκριση από κάθε άλλη αμαρτία, ώστε ο ίδιος ο Χριστός λέει:
“Υποκριτή, βγάλε πρώτα το δοκάρι που έχεις στο μάτι σου και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις το σκουπιδάκι πού βρίσκεται στο μάτι του αδελφού σου”.
Παρομοίασε δηλαδή το αμάρτημα του πλησίον με το σκουπιδάκι, ενώ την κατάκριση με το δοκάρι.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Τό ''τσουνάμι'' της Μάνδρας θεία παιδαγωγία

Ένα αδέσποτο μουλάρι

Ο Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μια θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του ʽ 40: 
« Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα για προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιό του για μία ημέρα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια « δια την αύριον » και τις καταβροχθίσαμε. 
Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όριά της. Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος ». 
Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα! Έβγαλε από τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του: 

Ο Πανσεξουαλισμός αφηνίασε.

Πολλά θηρία λυσσομανούν, δια να κατασπαράξουν τους Ορθοδόξους Έλληνας. Να εξαφανίσουν τον Ορθόδοξον Ελληνισμόν. Το πιο επικίνδυνον από αυτά, ο Πανσεξουαλισμός. Αποκτηνώνει τον άνθρωπον. Δολοφονεί την ψυχήν και θεοποιεί την σάρκα. Καταβιβάζει το κέντρον της σκέψεως του ανθρώπου από τον Θεοδρόμον νουν εις το υπογάστριον. Ανέκαθεν βεβαίως υπήρχεν ο «νόμος της σαρκός», που αντεστρατεύετο εις τον «νόμον της διανοίας». Σήμερα, όμως, προσέλαβε τας διαστάσεις συστηματικής κινήσεως. Σήμερα διαθέτει άφθονα και πλούσια μέσα: α) Τον ημερήσιον και περιοδικόν Τύπον. Αι φωτογραφίαι, που δημοσιεύονται, τροφοδοτούν τας κατωτέρας ορμάς· αφυπνίζουν την γενετήσιον βουλιμίαν· κατασπιλώνουν τον παρθενικόν θάλαμον της ψυχής με εικόνας και παραστάσεις αισχρότητος. β) Τας διαφημίσεις. Αι παραστάσεις ημιγύμνων γυναικών, με πορνικήν διάθεσιν, καταστρέφουν την εντροπήν, χαλαρώνουν την ηθικήν αυστηρότητα και αιχμαλωτίζουν με τα δεσμά του φιληδόνου θεάματος την διάνοιαν. γ) Τον κινηματογράφον. Αποκορύφωσις του εγκλήματος. Σκηναί βρωμεραί, υπενθυμίζουσαι Σόδομα και Γόμορρα. Τίτλοι και υπότιτλοι, διαφλέγοντες, με την φωτιά της εφαμάρτου ηδονής, την φαντασίαν. Προβολή έργων γενετησίου διαστροφής και ολογύμνων οργίων ναρκώνουν, μέχρις απονεκρώσεως την ηθικήν συνείδησιν και μεταμορφώνουν τους θεατάς εις «αγέλην χοίρων πολλών βοσκομένην». δ) Την τηλεόρασιν. Δεν υστερεί εις καταστρεπτικήν επίδρασιν από τον Κινηματογράφον.

***

Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ο Πανσεξουαλισμός αφηνίασε.":

Έτσι και γράψετε πανσεξουαλική αγάπη ή γενικά οποιαδήποτε αγάπη όπως και την οικουμενιστική αγάπη ειδικά στην αγγλική - διεθνή γλώσσα θα δείτε και το σύμβολό της. Καμμία Οικουμενική Σύνοδος, κανένας Άγιος, κανένα Ιερό Βιβλίο και Ιερή Γραφή και καμμία Ορθόδοξη και Πατερική Παραδάση δεν το έχει πει ή προωθήσει! Μην το δέχεσθαι. Δεν αντιπροσωπεύει την Ορθόδοξη καρδιά και αγάπη αλλά την σαρκική κ αντίχριστη αγάπη, την αγάπη προς κάθε αμαρτία και κάθε κακό!   

Η 1η Δεκεμβρίου έχει ορισθή παγκοσμίως ως ημέρα του AIDS.

Oι επίσημοι κρατικοί φορείς και οι προοδευτικοί, που προβάλλουν ως αυθεντίες για την καθοδήγηση των παιδιών μας, έχουν ως σύνθημα: Ναι στον έρωτα, Όχι στο AIDS, και εξηγούν ποιος κινδυνεύει από το AIDS. Εμείς με τη σειρά μας θα εξηγήσουμε ποιος δεν κινδυνεύει από το AIDS. Δεν κινδυνεύει από το AIDS αυτός που έχει μια σταθερή σχέση. Αλλά ποιος μπορεί να έχει μια σταθερή σχέση; Αυτός ο οποίος αγαπά. Όποιος αγαπά μπορεί να μείνει σταθερός σε μια σχέση. Δεν εννοούμε βέβαια μια σχέση πρίν από το γάμο. Αλλά μια σχέση που τελικά, με απόλυτο σεβασμό του ενός στο πρόσωπο του άλλου, με μια πορεία άσκησης στην αγάπη, οδηγεί στην κοινωνία της αγάπης. Ναι στον έρωτα σημαίνει ναι στις πολλές σχέσεις. Το όχι στο AIDS σημαίνει, προσέχετε μόνο μη κολλήσετε. Αλλά έχετε διερωτηθεί, τι θα πη, ναι στις πολλές σχέσεις; Ναι στις πολλές σχέσεις θα πη , όχι στην αγάπη και τελικά κανείς δεν μπορεί να προφυλάξη τους νέους μας από τον κίνδυνο του AIDS, ούτε ακόμα και από τα μέσα προφύλαξης που συνιστούν στους νέους μας. Έτσι λοιπόν, το AIDS είναι καρπός μιας αυτονομημένης από την αγάπη σεξουαλικότητας. Ο άνθρωπος στρέφεται γύρω από τον εαυτόν του και αντιμετωπίζει το άλλο ετερόφυλο πρόσωπο σαν αντικείμενο χρήσης και όχι σαν πρόσωπο αγάπης, και τελικά το αποτέλεσμα είναι η καταστροφή της ανθρώπινης προσωπικότητας. Έτσι λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κανείς να μιλήση στους νέους τη γλώσσα της αλήθειας και της ευθύνης. Μην φαντάζεσθε ότι οι νέοι δεν καταλαβαίνουν αυτή τη γλώσσα. Ότι το ναι στον έρωτα σημαίνει όχι στην αγάπη, ότι το ναι στις πολλές σχέσεις οδηγεί τον άνθρωπο στην συναισθηματική αναπηρία, το ξέρουν οι νέοι μας όχι μόνο καλά, αλλά και το ζουν οδυνηρά, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Το ζουν από γονείς που είναι ανάπηροι να αγαπήσουν, γιατί αλλοτριώθηκαν και έμαθαν να  βλέπουν ο ένας γονιός τον άλλο, όχι σαν πρόσωπο αγάπης, αλλά σαν αντικείμενο χρήσης.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΗΜΕΙΣ -- Αθωνικά άνθη.

«Όλην εισδεξάμενοι, την νοητήν λαμπηδόνα, του αγίου Πνεύματος, το υπερφυέστατον, χρησμολόγημα, τω βραχεί ρήματι, και πολλή συνέσει, θεοπνεύστως απεφθέγξαντο… άνωθεν λαβόντες, την τούτων αποκάλυψιν…»

Ευαγγέλιον και Πατέρες είναι η αδιάστατος πνευματική συζυγία, η οποία συνιστά και θεμελιοί την αγίαν και Ορθόδοξον ημών Εκκλησίαν επί την αρραγή πέτραν της αληθείας. Είναι τόσον στενώς ηνωμέναι αι δύο αυταί έννοιαι, ώστε να μη δύναται να νοηθή το εν άνευ του άλλου, το Ευαγγέλιον δίχως Πατέρας της Εκκλησίας και Πατέρες άνευ Ευαγγελίου. Εντεύθεν, η Εκκλησία του Χριστού θα ηδύνατο προσφυώς να καλήται και Εκκλησία των Πατέρων. Διότι την υπερφυά παρουσίαν του Αγίου Πνεύματος εντός της Εκκλησίας, δια των Πατέρων εμάθομεν. Την ερμηνείαν του Ευαγγελίου της Χάριτος του Χριστού οι Πατέρες έδωκαν εις τον κόσμον. Τι θα ήτο η Εκκλησία δίχως «τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου», τους «οπλίτας παρατάξεως Κυρίου», τα «όργανα του Αγίου Πνεύματος»; Ίδετε τον κονιορτοποιήσαντα την Εκκλησίαν Προτεσταντισμόν. Καταμάθετε τας αντορθοδόξους καινοτομίας, τας αιρέσεις, τας υπερβολάς, την εγκοσμιότητα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, υποκαταστησάσης την δι’ Αγίου Πνεύματος ποριζομένην ακράδαντον αυθεντίαν των Πατέρων, δια των εξ υψηλοφροσύνης επισφαλών ανθρωπίνων συλλογισμών. Φοβήθητε την επιφαινομένην νόθευσιν του Ευαγγελίου εν τη Εκκλησία.   

Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ - ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΣΙΣ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 30 Νοεμβρίου 2017

Ανδρέου του Πρωτοκλήτου αποστόλου.

Μορφὴ βιβλική. Φυσιογνωμία προνομιοῦχος καὶ διαλεχτή. Πρῶτος ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀποστόλους γνώρισε τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ πρῶτος κλήθηκε νὰ τὸν ἀκολουθήσει, γι’ αὐτὸ καὶ Πρωτόκλητος. Τὸ ὄνομά του τὸ ἱερὸ κατέχει ἰδιαίτερη θέση στὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων. Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους τοῦ Ἔθνους μας.

 Ὁ Ἀνδρέας καταγόταν ἀπὸ τὴν Βηθσαϊδᾶ τῆς Γαλιλαῖας καὶ ἦταν γιὸς τοῦ Ἰωνᾶ καὶ ἀδελφὸς τοῦ πρωτοκορυφαίου Ἀποστόλου Πέτρου. Τὸ ἐπάγγελμά του ἦταν ψαράς.

Ἦταν ὅμως ἀπὸ τὶς εὐγενικὲς ἐκεῖνες ψυχές, ποὺ μελετοῦσαν τοὺς προφῆτες καὶ περίμεναν μὲ λαχτάρα τὴν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Ένας αδερφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα:

“Τι να κάνω;”
Ο Γέροντας του απαντά: “Την ώρα που ο Θεός θα μας επισκεφθεί, για ποιο πράγμα θα ανησυχήσουμε; ”
Του λέει ο αδελφός: “Για τις αμαρτίες μας”.
Λέει λοιπόν ο Γέροντας:
“Ας μπούμε επομένως στο κελί μας και μένοντας εκεί ας θυμόμαστε τις αμαρτίες μας και τότε ο Κύριος θα μας βοηθάει σε όλα”.

Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν επισκόπους φρονούντας τα των ετεροδόξων, που τότε Ορθοδοξία;

Εάν όμως αυτήν την γνώμην ( του Αγίου Ιγνατίου) ηκολούθουν πάντες οι χριστιανοί κατά γράμμα, να ακολουθούν δηλαδή τους επισκόπους εις πάντα, αλλοίμονον τότε, ούτε Ορθοδοξία, ούτε Εκκλησία, ούτε Ορθόδοξος χριστιανός θα υπήρχε σήμερον. Εάν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ηκολούθουν τους πατριάρχας και επισκόπους, Απολιναρίους, Μακεδονίους, Ευτυχέας, Διοσκόρους, Σαββελιο-Σεβήρους, Ευσεβίους, Αθηναγόρους, Βαρθολομαίους και μυρίους άλλους, και εδέχοντο και ησπάζοντο τα φρονήματά των, που τότε Ορθοδοξία; Που χριστιανός ευσεβής και ορθόδοξος; Και τι λέγω ανθρώπους πατριάρχας και μητροπολίτας, και δεν λέγω Συνόδους;

ΤΑ ΤΖΑΜΙΑ

Η προστασία της Θράκης μας οφείλει να είναι εθνική υποχρέωση
Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Το θέμα της πώλησης των πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία κυριάρχησε χθες στην ατζέντα της επικαιρότητας. Ωστόσο, παρά ταύτα, θα μου επιτρέψετε στο σημερινό σημείωμα να έχω επικεντρωμένη την προσοχή μου αλλού: στη Θράκη. Βλέπετε, εκεί, με αφορμή την επικείμενη επίσκεψη του προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, συμβαίνουν πολύ περίεργα πράγματα, που στο δικό μου το μυαλό αποτελούν σκάνδαλο μεγαλύτερο και από αυτό της Σαουδικής Αραβίας. Και, μάλιστα, με μόνιμες συνέπειες.

Γιατί αποτελεί εθνικό σκάνδαλο; Εξηγούμαι:

Οι εν Κωνσταντινουπόλει Αρχιερείς και Ηγούμενοι καταδικάζουν εγγράφως τον όρον της εν Φλωρεντία Συνόδου. -- από τα πρακτικά της ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας

Ερωτηθέντες οι εν Κωνσταντινουπόλει Αρχιερείς και Ηγούμενοι από τον βασιλέα Ιωάννην διατί δεν δέχονται τα εν Φλωρεντία αποφασισθέντα, ούτοι έδωκαν εις αυτόν έγγραφον απολογίαν διαλαμβάνουσαν εν συντομία τα εξής: Εν πρώτοις ανέφεραν ότι όσα και προφορικώς εξέθεσαν αποτελούν πίστιν αυτών, την οποίαν έτοιμοι είναι να βεβαιώσουν αντί πάσης θυσίας και ότι επιθυμία των είναι να ίδωσι την Εκκλησίαν ειρηνεύουσαν. Εκείνο όμως το οποίον απομακρύνει τούτους από τον όρον της εν Φλωρεντία Συνόδου είναι, εκτός των άλλων, η προσθήκη εις το Άγιον Σύμβολον του «και εκ του Υιού», όπερ αποτελεί ψευδή διδασκαλίαν. Αν δε μερικοί εξαναγκασθέντες υπέγραψαν τον όρον εκείνον, τούτο δεν σημαίνει ότι το ψευδές και κακόδοξον έγινεν αληθές και ορθόδοξον.

π. Ν. Μανώλης, Η Χούφτα... Αφιερωμένο στον μητρ. Φθιώτιδος κ. Νικόλαο

Περί φθόνου. -- Επίσκοπος Κερνίτζης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης

Ερωτήθη μίαν φοράν ένας σοφός: ποια είναι εκείνα τα μάτια, οπού βλέπουσι καλύτερα; τα μαύρα ή τα γαλανά; των ανδρών ή των γυναικών; των ανθρώπων ή των αλόγων ζώων; Απεκρίθη: τα μάτια οπού βλέπουσι καλύτερα είναι εκείνα των φθονερών διατί βλέπουσι και από μακράν, διατί βλέπουσι και τα μικρότερα πράγματα· διατί βλέπουσι και εκείνα οπού δεν είναι. 

 Ένα μόνον πράγμα δεν βλέπουσι, το καλόν· μάλιστα βλέπουσι και τούτο, μα τότε κλαίουσι και σφαλίζουν τα μάτια τους, διά να μη βλέπουσι.

Κρύψου όσον θέλεις, σφαλίσου, παραμέρισε, ησύχαζε μέσα εις το κελίον σου, φύγε και εις την έρημον, διά να ασκητεύης, σε φθάνουσι τα μάτια του Φθονερού και βλέπουσι τι κάνεις. Έχει κάποια τηλεσκόπια και ξανοίγει πολλά μακράν. Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος, ο πλέον ενάρετος και ο πλέον άγιος, οπού να μην έχη κανένα, ας είναι και παραμικρόν, ελάττωμα; ουδετινάς· ο Θεός μόνος είναι αναμάρτητος, και καθαρός από ρύπου.

7η ΕΚΠΟΜΠΗ (2017-11-24) Ο π. Θ. Ζήσης στο ''Ράδιο Ενημέρωση 92,2'' [mp3 - 2017]

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ --- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 29 Νοεμβρίου 2017

Παραμόνου Φαίδρου και των 370 μαρτύρων.

Μαρτύρησε μαζὶ μὲ ἄλλους 370 χριστιανοὺς στὰ μέσα του 3ου μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος, ποὺ εἶχε κάνει πολλοὺς φόνους χριστιανῶν.

Τότε λοιπόν, κοντὰ στὸν ποταμὸ Τίγρη ὑπῆρχαν ἰαματικὰ λουτρά. Στὰ λουτρὰ αὐτὰ εἶχε πάει καὶ ἕνας φανατικὸς λάτρης τῶν εἰδώλων, ὁ ἄρχων Ἀκυλίνος. Ὅταν ἔκανε θυσίες στὸ ναὸ τῆς Ἴσιδος, ἔδωσε διαταγὴ νὰ συμμετέχουν σ’ αὐτὲς ὁ Παράμονος καὶ ἄλλοι 370 χριστιανοί, ποὺ εἶχαν συλληφθεῖ καὶ τοὺς κρατοῦσαν φυλακισμένους.

"ΕΛΕΝΗ" -- Τα παιδιά μου!

Όσιος Ρωμανός ο μελωδός

Ο όσιος Ρωμανός ο μελωδός, αν και δόκιμος εργάτης της αρετής, ήταν όμως εντελώς άμουσος και κακόφωνος. Κι ήταν τόσο πολύ, ώστε συχνά τον κορόιδευαν και τον περιγελούσαν. 
Πατρίδα του ήταν η Έμεσα της Συρίας, και είχε χρηματίσει διάκονος στη Βηρυττό. Το 496, επί αυτοκράτορος Αναστασίου Αʼ, έρχεται στη Βασιλεύουσα. Εδώ αρέσκεται να συχνάζει και να αγρυπνεί στην εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών, αλλά περισσότερο στον ναό της Κυρίας Θεοτόκου « στα του Κύρου », όπου περνούσε το ημερονύκτιο με αγρυπνίες και προσευχές. 
Στην εκκλησία αυτή υπήρχε εικόνα της Kυρίας Θεοτόκου, που τελούσε πάμπολλα θαύματα. Σε αυτή λοιπόν πρόσπεσε ο διάκονος και την παρακαλούσε να του δώσει το χάρισμα της μελωδίας. 
Μια χριστουγεννιάτικη νύχτα παρακολουθούσε ο όσιος στον ναό την αγρυπνία. Στην έκτη ωδή, ενώ βρισκόταν κοντά στον άμβωνα, τον πήρε για λίγο ο ύπνος. 
Βλέπει τότε τη Κυρία Θεοτόκο να κρατά ένα κοντάκιο,- χαρτί τυλιγμένο κυλινδρικά- και να του λέει: 
- Πάρε το και φάγε το. 
Το πήρε πράγματι, και του φάνηκε πως το κατάπιε. Από τη στιγμή εκείνη έλαβε το ποθούμενο χάρισμα. Ξύπνησε αμέσως, ανέβηκε στον άμβωνα κι άρχισε να ψάλλει το τροπάριο « Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει ». 
Ο όσιος Ρωμανός συνέθεσε πάνω από χίλια κοντάκια, αναφερόμενα σε εορτές δεσποτικές, θεομητορικές και σε μνήμες αγίων.

Το Πατριαρχείο Βουλγαρίας αναγνώρισε τη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων

«Καπελώνει» τον θρόνο της Σερβίας και βάζει βόμβα στα Βαλκάνια
Απόφαση-βόμβα έλαβε χθες το Πατριαρχείο Βουλγαρίας, αναγνωρίζοντας τη σχισματική και αυτοαποκαλούμενη «Μακεδονική» Εκκλησία, κάτι που -όπως εκτιμάται- μπορεί να πυροδοτήσει αλυσιδωτές εκκλησιαστικές, διπλωματικές και πολιτικές αντιδράσεις στη Βαλκανική, εν όψει και του νέου γύρου διαπραγματεύσεων για το όνομα της ΠΓΔΜ. 
Η απόφαση που ελήφθη από τη Σύνοδο υπό τον Πατριάρχη Νεόφυτο αποδεικνύει ότι το Πατριαρχείο της Βουλγαρίας βαδίζει σε επικίνδυνες ατραπούς, καθώς -όπως όλα δείχνουν- φαίνεται να έχει αποδεχθεί τον ρόλο του εκτελεστικού οργάνου σε ένα επικίνδυνο εκκλησιαστικό παιχνίδι με πολιτικές και διπλωματικές διαστάσεις.

Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν Μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο;

Εἶναι συγκλονιστικὸ καὶ ἀκαταμάχητο τὸ ἐπιχείρημα τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων στὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλαν πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Μιχαὴλ Η´ Παλαιολόγο, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν ψευδοένωση τῆς Λυὼν (1273) τοὺς ἐπίεζε νὰ μνημονεύουν στὴν Θ. Λειτουργία τὸ ὄνομα τοῦ πάπα. Ἀποκρούοντες αὐτὴν τὴν ἀπαίτηση ἀντιτείνουν: Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῶ ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς συνιστᾶ οὔτε στὸν δρόμο νὰ χαιρετοῦμε τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ τοὺς δεχόμαστε σὲ κοινὲς οἰκίες, ἐμεῖς νὰ τοὺς εἰσάγουμε μέσα στοὺς ναούς, ὅταν στὴν φρικτὴ καὶ μυστικὴ τράπεζα θύεται καὶ σφαγιάζεται ἀθύτως ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ; Μόνον ἀπὸ τὸν Ἅδη θὰ μποροῦσε νὰ ἐκπορεύεται φωνὴ ποὺ μνημονεύει τὸν ἐχθρὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν πάπα. Ἂν ὁ ἁπλὸς χαιρετισμὸς τῶν αἱρετικῶν μᾶς κάνει κοινωνοὺς τῆς αἱρέσεως, πόσο περισσότερο ἰσχύει αὐτὸ γιὰ τὴν φωνητικὰ ἰσχυρὴ μνημόνευσή του, ὅταν τελοῦνται τὰ θεῖα καὶ φρικτὰ μυστήρια; Καὶ ἂν ὁ Χριστός, ὁ ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης κείμενος, εἶναι ἡ αὐτοαλήθεια, πῶς θὰ δεχθεῖ τὸ μεγάλο ψεῦδος, τὸ νὰ συμπαραθέτουμε τὸν πάπα ὡς ὀρθόδοξο πατριάρχη μὲ τοὺς λοιποὺς ὀρθοδόξους πατριάρχες; Τὴν ὥρα τῶν φρικτῶν μυστηρίων θὰ παίζουμε θέατρο καὶ θὰ παρουσιάζουμε τὸ ἀνύπαρκτο ὡς ὑπαρκτό, τὴν αἵρεση ὡς Ὀρθοδοξία; Πῶς θὰ τὰ ἀνεχθεῖ αὐτὰ ἡ ὀρθόδοξη ψυχὴ καὶ δὲν θὰ διακόψει τὴν κοινωνία πρὸς αὐτοὺς ποὺ μνημονεύουν καὶ δὲν θὰ τοὺς θεωρήσει ὡς καπήλους καὶ ἐκμεταλλευτὲς τῶν θείων;

Θάνατος του Μητροφάνους. Εκλογή ως Πατριάρχου του παγκακίστου Πρωτοσυγκέλλου Γρηγορίου. -- από τα πρακτικά της ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας

Ο λατινόφρων Πατριάρχης Μητροφάνης, καίτοι καθηρημένος, εζήτησεν από τον αυτοκράτορα, όπως διορθώση την Εκκλησίαν, εννοών δι’ αυτού την υπεράσπισιν του λατινισμού. Ο αυτοκράτωρ, καλέσας Κληρικούς τινας, ηξίωσεν όπως εντός δέκα πέντε ημερών γίνη η διόρθωσις της Εκκλησίας. Πριν όμως παρέλθη η προθεσμία αύτη  ο Πατριάρχης ετελεύτησε και αντ’ αυτού ανήλθεν εις τον θρόνον ο παγκάκιστος Πρωτοσύγκελλος Γρηγόριος. Αλλά και τούτον νέα Σύνοδος καθήρεσεν ως λατινόφρονα, όστις απήλθεν εις Ρώμην, όπου και απέθανεν. 

Συνεχίζεται

Πυρπόλησε την καρδιά μας με την αγάπη Σου

–Κύριε, είναι πολύ οδυνηρός ο τρόπος, που διαλέγεις μερικές φορές, για να μας επισκεφθείς, κι εμείς είμαστε τόσο αφιλόξενοι για το Πνεύμα σου το Άγιο! Εσύ, που ζητάς τη συντροφιά μας, άναψε μέσα μας τη φωτιά της δικής σου αναζήτησης! Πυρπόλησε την καρδιά μας με την αγάπη σου, φλόγισέ την με την παρουσία σου και μάθε μας να ξεχύνουμε την ψυχή μας μπροστά σου όχι μόνο όταν οι θλίψεις μας συντρίβουν, αλλά πάντοτε, καθώς η λαχτάρα της συνάντησής σου και η αγωνία της σωτηρίας μας θα κάμπτει τα γόνατά μας.

Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου

Η κοινωνική φύση της ασκητικής ησυχίας. -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη, Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών

Είναι αλήθεια ότι η σκληρή θέση του ασκητού μπροστά στην ανθρώπινη συντυχία προκαλεί μια ποικιλία αντιφατικών και «αναπληρωματικών» αντιδράσεων μέσα στον ψυχικό κόσμο του τεχνολογικού ανθρώπου της εποχής μας!

Και πρώτα-πρώτα ο σύγχρονος άνθρωπος, που καταδικάζει αδυσώπητα τη σκληρή αυτή ασκητική θέση, ενδέχεται να βιώσει μια συγκλονιστική έκπληξη, εάν θα επιχειρούσε να αναλύσει τη δική του κοινωνικότητα. Γιατί, όπως μας αποκαλύπτει η ψυχολογία, ό,τι πολεμά κανείς έντονα, ό,τι απορρίπτει επίμονα, έχει μια εξάρτηση από το βαθύτερο εσωτερικό του κόσμο. Η επιθετικότης, σαν ψυχαναγκαστική λειτουργία, επιβεβαιώνει την προσκόλληση του ανθρώπου σ’ αυτό κατά του οποίου επιτίθεται. Έτσι όσο αποκρουστική φαίνεται στα μάτια του σύγχρονου ανθρώπου η σκληρή μοναξιά του ασκητικού βιώματος, τόσο περισσότερο προδίδεται μια κάποια βαθύτερη σχέση του με τη μοναξιά αυτή. Γι’ αυτό θα ερωτούσε κανείς μήπως άραγε, όταν καταδικάζει ο σύγχρονος άνθρωπος την ασκητική ησυχία, καταδικάζει την προσωπική του μόνωση που κρύβει ασυνείδητα μέσα στο απύθμενο βάθος της ατομικής του υποστάσεως;

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 28 Νοεμβρίου 2017

Στεφάνου ομολογητού, Ειρηνάρχου μάρτυρος.

Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς του, Ἰωάννης καὶ Ἄννα, τὸν ἀνέθρεψαν κατὰ τὸν καλύτερο χριστιανικὸ τρόπο. Ὅταν μεγάλωσε, μορφώθηκε ἀρκετὰ καὶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε ἡγούμενος στὸ περίφημο ὄρος τοῦ Ἁγίου Αὐξεντίου. Ὅταν ξέσπασε ὁ πόλεμος ἐναντίον τῶν ἁγίων εἰκόνων, ὄχι μόνο δὲ συμμορφώθηκε μὲ τὶς αὐτοκρατορικὲς διαταγές, ἀλλὰ καὶ χαρακτήρισε αἱρετικοὺς τοὺς εἰκονομάχους βασιλεῖς. Καταγγέλθηκε στὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο τὸν Κοπρώνυμο, ὁ ὁποῖος ἤλπιζε μὲ τὴν προσωπική του ἐπιβολή, ὅταν τὸν ἔφερνε μπροστά του, νὰ δαμάσει τὸ φρόνημα τοῦ Στεφάνου. Συνέβη ὅμως τὸ ἀντίθετο.

Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν":

Η αποδοχή άμεση ή έμμεση της ψευδοσυνόδου της Κρήτης και των Αποφάσεών της ουσιαστικά έγινε και γίνεται από Συνόδους Αρχιερέων ανά την υφήλιο και ακόμη και από ονομαστά Μοναστήρια, που αποτελούσαν προπύργια Ορθοδοξίας. Και αυτοί ακόμη που διαφωνούν, πλην ελαχίστων, δια της Εκκλησιαστικής Συγκοινωνίας ανέχονται τα όσα έγιναν στην Κρήτη, διότι με την πράξη τους αυτή έμπρακτα διακηρύσσουν, ότι δεν υπήρξε Δογματική παρέκκλιση δηλαδή αποδοχή Αιρέσεως στην " Σύνοδο" της Κρήτης, δηλαδή η ψευδοσύνδος της Κρήτης ήταν ακόμη και γι αυτούς Ορθόδοξη, έτσι τουλάχιστον ομολογούν τα έργα τους.

***

Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο γ":

Συμφωνώντας γενικά με το παραπάνω σχόλιο θεωρώ ότι η καταδίκη της Συνόδου της Κρήτης από κληρικολαϊκές Συνάξεις ή άλλες πρωτοβουλίες και ομαδικά κείμενα, εάν είναι δυνατόν στις περισσότερες Ορθόδοξες χώρες, θα ήταν μία ορθή και επιβεβλημένη πράξη. Αφού δεν καταδικάζουν οι Αρχιερείς ας το πράξουμε όλοι εμείς, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί που θέλουμε να παραμείνουμε Ορθόδοξοι.

Τήν Ἑλλάδα μας τήν κάναμε ἀγνώριστη.

Τῆς δώσαμε χίλια τραύματα καί τῆς ἀνοίξαμε χίλιες πληγές. Σφαδάζει κυριολεκτικά, ἀπό τόν πόνο. Ἔχει καταντήσει χλεύη τῶν ἐθνῶν. «Ὀνειδισμός καί χλευασμός τοῖς κύκλω ἡμῶν». Ἔξω ἀπειλές, και μέσα προδοσίες. Κλοπές, ληστεῖες, ψεύδη, παιδεραστίες, ὁμοφυλοφιλίες, ἀσέλγειες, πορνεῖες, μοιχεῖες, φθόνοι, φόνοι, μίση καί κακίες, συκοφαντίες, ἐμπρησμοί, δολοφονίες, αἵματα, ἀπαγωγές ἀνθρώπων, ἐμπόριο λευκῆς σάρκας, ἐμπόριο βρεφῶν, ἱερῶν ναῶν ἱεροσυλίες καί ἐμπρησμοί, διωγμός ἱερέων ἀπό τά σχολεῖα τῶν παιδιῶν μας, ἀθεΐα καί ἐκκλησιομαχία καί περιφρόνηση τῆς προσευχῆς καί τῆς λατρείας, σεξουαλική ἀγωγή στά μικρά τά παιδιά —ὥστε ἡ ἠθική διαφθορά νά κατακάψει τά πάντα— καί ἀγώνας κατά τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, καί ὁ πολιτικός γάμος, καί οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις, καί ἡ πολιτική κηδεία, καί ἡ καύση τῶν νεκρῶν...κλπ. κλπ. Θεέ, μου! Πῶς καταντήσαμε οἱ «Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες» τήν Ἑλλάδα μας, τή χώρα μας, τόσο ἀγνώριστη; 

Επιστολή του Αγίου Μάρκου προς τους απανταχού της γης Ορθοδόξους.

Ο Άγιος Μάρκος εξ Εφέσου έστειλεν επιστολήν προς τους απανταχού της γης Ορθοδόξους έχουσαν ούτω:                                                                                               

«Τοις απανταχού της γης και των Νήσων Ορθοδόξοις Μάρκος της Εφέσου Μητροπόλεως εν Κυρίω χαίρειν».                                                                                   

«Οι την κοινήν ημάς αιχμαλωσίαν αιχμαλωτεύσαντες και προς την Βαβυλώνα των Λατινικών εθνών και δογμάτων θελήσαντες κατασύραι, τούτο μεν ουκ ηδυνήθησαν αγαγείν εις πέρας, αυτόθεν τε απεμφαίνον ορώντες και άλλως αδύνατον, εν μέσω δε που της οδού καταμείναντες αυτοί τε και όσοι τούτοις επηκολούθησαν, ούτ’ εκείνο λοιπόν μεμενήκασιν, ούτε τούτο γεγόνασιν. Ιεροσόλυμα μεν απολιπόντες, τους ως αληθώς όρασιν της ειρήνης και το Σιών όρος την βεβαίαν Πίστιν και άσειστον, Βαβυλώνιοι δε γενέσθαι τε και κληθήναι μήτε βουλόμενοι, μήτε δυνάμενοι και δια τούτ’ αν δικαίως κληθέντες Γραικολατίνοι, καλούμενοι δ’ ουν υπό των πολλών λατινόφρονες».   

Η μετάλλαξη της Ιστορίας από το ΙΕΠ

Οι προτάσεις του ινστιτούτου για τη σχολική ύλη δεν πρέπει να εφαρμοστούν

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα*

Προ οκτώ μηνών το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) ανήρτησε στο διαδίκτυο την πρόταση δέκα συνεργατών του για πλήρη αλλαγή της ύλης, της δομής και της φιλοσοφίας του μαθήματος της Ιστορίας. Η πρόταση του ΙΕΠ προκάλεσε πολλές αρνητικές αντιδράσεις και σήμερα τίθεται το ερώτημα: Θα εφαρμοσθεί ή θα αποσυρθεί η πρόταση;

Στους αντιδρώντες εντάσσονται η ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως) και οι δύο ενώσεις Φιλολόγων, δηλαδή των επιστημόνων που διδάσκουν την Ιστορία στη Μέση Εκπαίδευση. Επίσης, το Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με ομόφωνη ανακοίνωση όλων των διδασκόντων, κατέγραψε τις πολλές και ουσιαστικές διαφωνίες του με την πρόταση.

Ο βουλγαρικός Λέων που ξεσήκωσε όλους τους γείτονες!

Έντονα διαβήματα από Ελλάδα, Σερβία, Ρουμανία για το προκλητικό άγαλμα που στήθηκε στο πάρκο όπου θα διεξάγονται οι συναντήσεις της Ε.Ε.
Στην προκλητικότητα διά των... αγαλμάτων προσχώρησε και η Βουλγαρία, βάζοντας παραμονές της ανάληψης της προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. όλες τις γειτονικές χώρες απέναντί της. Μεταξύ αυτών, βεβαίως, και η Ελλάδα, που αντέδρασε με διάβημα διαμαρτυρίας στην τοποθέτηση του επονομαζόμενου «Λέοντα του Αγίου Στεφάνου», πάνω στον οποίο είναι χαραγμένος ο χάρτης της «Μεγάλης Βουλγαρίας» που περιλαμβάνει την ελληνική Μακεδονία και εδάφη της Σερβίας, της Ρουμανίας και των Σκοπίων.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Η διδασκαλία περί των δύο οδών [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

Toυ Μητρ. Ηλείας κ. Γερμανού : Τι συμβαίνει; τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν αιώνες!

….Διότι πράγματι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν αγιοποιηθή τόσα πρόσωπα, όσα δεν αγιοποιήθηκαν  αιώνες!                                                                                                                                                    

Δια τούτο διερωτάται κανείς· Τι συμβαίνει; Είναι μεγάλη η αγιότητα σήμερα  και τόσοι πολλοί στην εποχή μας ευηρέστησαν τω Θεώ, ώστε Εκείνος τους εθαυμάστωσε και αποδεδειγμένως δημοσίως τους ενεφάνισε ή εμείς έχομε χάσει τα αγιοπνευματικά κριτήρια αναγνωρίσεως ενός αγίου;                                                        

Μήπως στην σημερινή απιστία και την αδιαφορία των ανθρώπων, ούτοι ζητούν «σημεία», ως ζητούσαν οι Ιουδαίοι και οι Έλληνες των χρόνων του Ιησού (Ίδε σχετικά περιστατικά: Ματθαίου ιβ΄ 38 – 45 , ιστ΄ 1 – 4, κζ΄ 42 – 44, Λουκά δ΄ 23 – 30, ια΄ 29, Ιωάννου στ΄ 30 – 41, Α΄ Κορινθίους 22 – 26), και η Εκκλησία, αντιθέτως απ΄ ό,τι έπραξεν ο Κύριος, προσπαθή να ικανοποιήση το αίτημα με την αγιοποίησι νέων προσώπων;                                                                                                                              

Μήπως η Εκκλησία μας επηρεασμένη από την μόδα του συγχρονισμού ή της νέας εποχής, αναζητεί να προβάλη στους χριστιανούς μας νέα άγια πρότυπα, εγκαταλείποντας τα υπάρχοντα σπουδαία και μεγάλα τοιαύτα;                                                                                                                                                            

Μήπως είναι τούτο κάτι «που πουλάει» κατά την σημερινήν ορολογίαν, και κάποια μέλη της δεν θέλουν να στερηθούν των ωφελημάτων του;                                                                                           

Πάντως ό,τι και αν συμβαίνη, έχω την αίσθησιν ότι ευρισκόμεθα εις λάθος δρόμο.

Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

«Μη χωρίζετε την καρδίαν υμών από του Θεού… φυλάσσετε αυτήν μετά της μνήμης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε… ίνα μεγαλυνθή Χριστός εν υμίν…». Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος.

Το θέμα της νοεράς προσευχής κατά τα τελευταία έτη κατέστη επίκαιρον τόσον εις τα ορθόδοξα κλίματα, όσον και εις τον Προτεσταντισμόν και τον Καθολικισμόν, εξ αφορμής των αλλεπαλλήλων εκδόσεων της «Φιλοκαλίας» και των Νηπτικών Πατέρων εις τρεις ευρωπαϊκάς γλώσσας. Η νοερά προσευχή αποτελεί, εις την σημερινήν εποχήν του ψυχικού άγχους, την μόνην καταφυγήν και το κύριον μέσον στροφής προς εαυτούς δια την ανεύρεσιν της απολεσθείσης υπάρξεως, του απολεσθέντος Παραδείσου, της εντός ημών υπαρχούσης Βασιλείας. Κάποτε, σπουδαίοι εκπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας, εχαρακτήρισαν την νοεράν προσευχήν ως «πνευματικήν ηλιθιότητα» και η επίσημος Καθολική Εκκλησία θεωρεί την νοεράν προσευχήν και τον Ησυχασμόν ως είδος τι αιρέσεως.

π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία περί Οικουμενισμού.

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΥΠΗΚΟΟ -ΠΑΤΕΡΕΣ Ι.Μ. ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 27 Νοεμβρίου 2017

Ιακώβου του Πέρσου, Ναθαναήλ Οσίου. 

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ἔζησε τὸν 4ο μ.Χ. αἰ. ἐπὶ βασιλέως Ἀρκαδίου. Ζοῦσε στὴν Βηθλαδὰ τῆς Περσίας καὶ καταγόταν ἀπὸ ἐπίσημο γένος. Ἦταν φίλος μὲ τὸν βασιλιὰ τῶν Περσῶν, Ἰσδιγέρδη. Παρασυρμένος ἀπὸ αὐτὴ τὴ φιλία του, ὁ Ἰάκωβος ἀπαρνήθηκε τὴν πίστη του στὸν Χριστό. Γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τὸν Ἰσδιγέρδη, ἄφησε τὸν ἑαυτό του νὰ χαθεῖ μέσα στὴν ψευδαίσθηση τοῦ πλούτου τῶν ἀνακτόρων. Ὅταν τὸ ἔμαθαν αὐτὸ ἡ μητέρα καὶ ἡ γυναίκα του, οἱ ὁποῖες ἦταν εὐσεβεῖς καὶ πιστὲς χριστιανὲς λυπήθηκαν καὶ ἐξοργίστηκαν. Καὶ οἱ δυὸ λοιπὸν τὸν ἐπιπλήξανε γιὰ τὴ στάση του καὶ τοῦ δήλωσαν ὅτι δὲν ἤθελαν καμία σχέση, μαζί του. Αὐτὸ τὸ μικρὸ πλῆγμα, ἐπανέφερε τὸν Ἰάκωβο στὸν ἴσιο δρόμο.

O κόσμος στον δρόμο του. Δεν γίνεται πια μεταστροφή (Φώτης Κόντογλου)

Πολλοί αναγνώστες μου γράφουνε, παρακαλώντας με, και μά­λιστα ξορκίζοντάς με, να γράψω για να χτυπήσω την ανηθικότητα, που δέρνει την κοινωνία, προ πάντων τη νεολαία, και που «τη σερ­βίρουν τα σινεμά», όπως μου γράφουνε. Φωνάζουνε: «Υψώσετε τη φωνή σας!». Ένας σπουδαστής μου γράφει από την Αγγλία: «Μη σταματήσετε αυτόν τον ωραίον αγώνα, μην πτοηθήτε από τις επιθέ­σεις. Υπάρχουν βέβαια πολλοί αντίπαλοι, αλλά και πολλοί θαυμα­στές του ωραίου σας έργου. Σας χρειαζόμαστε για να δώσετε φτε­ρά στις καρδιές μας, που είναι γεμάτες κενό και απαισιοδοξία».

Καημένοι άνθρωποι, πόση σημασία δίνετε στο πρόσωπό μου και σ’ αυτά που γράφω! Τί φωνή να υψώσω, που είναι βραχνιασμένη και αδύνατη, και χάνεται μέσα στον κυκεώνα της σημερινής ζω­ής; Όχι φωνή, αλλά και τ' αστροπελέκι να κρατά στα χέρια του κανένας σήμερα, και να το σφενδονίζει για να κάνει τους ανθρώ­πους ν' αλλάξουνε δρόμο, πάλι τίποτα δεν θα κάνει. Ο ίδιος ο ά­γιος Γιάννης ο Πρόδρομος, το ερημοπούλι της ερήμου, που τον φοβόντανε οι αμαρτωλοί, γιατί τους έλεγε «γεννήματα εχιδνών», κι αυτός μάταια φώναζε. Η φωνή του χανότανε μέσα στην έρημο, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Και πότε; Τον καιρό που υπήρχα­νε ακόμα κάποια αυτιά να τον ακούσουνε, κι απλές καρδιές για να τον καταλάβουνε. Όχι εμείς που χρειαζόμαστε δασκάλεμα, και που έχουμε τόσα στην καμπούρα μας! Πώς να γίνουμε δάσκαλοι για τους άλλους; Γεμίζουμε χαρτιά με μυριάδες λόγια, μα τί το όφελος; Ο κόσμος τραβά τον δρόμο του και δεν σκοτίζεται από κη­ρύγματα.

Οι δύο λόγοι του Νεστορίου

Ο αββάς Κυριακός ( 5ος- 6ος αι. ) ήταν πρεσβύτερος στη λαύρα του Καλαμώνος, κοντά στον ποταμό Ιορδάνη. Κάποτε διηγήθηκε τα εξής: 
« Μια νύχτα είδα στον ύπνο μου να στέκουν έξω από το κελί μου μια πορφυροντυμένη γυναίκα με σεμνή εμφάνιση και δυο άνδρες ιεροπρεπείς και σεβάσμιοι. Κατάλαβα πως η γυναίκα ήταν η ίδια η Υπεραγία Θεοτόκος, ενώ από τους άνδρες ο ένας ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ο άλλος ο Τίμιος Πρόδρομος. 
Βγήκα από το κελλί και τους παρακάλεσα να περάσουν μέσα για να το ευλογήσουν. Η Θεοτόκος όμως αρνήθηκε. Εγώ επέμενα για πολλή ώρα να την παρακαλώ, οπότε Eκείνη αποκρίθηκε αυστηρά:

Πάθε δια την σωτηρίαν σου όπως Εκείνος έπαθε για σένα

Αντώνιος ο Μέγας:

Ουδείς χωρίς πειρασμόν θα δυνηθή να εισέλθη εις την βασιλείαν των ουρανών. Αφαίρεσε τους πειρασμούς, αλλά ουδείς θα σωθή.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Φανάρι -Βατικανό Προς σύνθεσιν τελικήν ;

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ -- «Τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»

Ο πλούσιος νέος

Στην απορία του νέου τι έπρεπε να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, ο Κύριος τον παρέπεμψε στο μωσαϊκό νόμο. Σε καθήκοντα που ήδη είχε εφαρμόσει από την παιδική του ηλικία. Ο Νόμος λειτουργούσε ως «παιδαγωγός εις Χριστόν». Η εφαρμογή του οδηγούσε τον άνθρωπο της Παλαιάς Διαθήκης στην αγάπη, την αλήθεια και τη Χάρη του Χριστού. Ωστόσο, ο πλούσιος νέος αδυνατούσε να αισθανθεί τον Θεό στην ύπαρξή του, παρόλο που είχε εφαρμόσει τις εντολές Του. Και αυτό γιατί το κίνητρό του δεν ήταν ασφαλώς η αγάπη του Θεού, αλλά η ανύψωση και η εγωιστική ανάδειξη του εαυτού του. Παραμέρισε το Θεό από τη ζωή του και έψαχνε εναγωνίως στηρίγματα για τον εαυτό του σε λάθος δρόμο και αντίστροφη για την αξία του ανθρώπου πορεία. Γι’ αυτό και τον βλέπουμε να είναι ασφυκτικά προσκολλημένος στα υλικά αγαθά, στην περιουσία και τα χρήματά του. Καλλιεργούσε επίσης μια επικίνδυνη αυταρέσκεια που εκφραζόταν με τη φήμη του ως καλού, ηθικού και θρησκευτικού ανθρώπου. Όλα όμως αυτά τον οδηγούσαν μόνο στην ειδωλοποίηση του εαυτού του και κατ’ επέκταση στην αφροσύνη. Αποκλειστικό του στήριγμα είχαν γίνει οι φυσικές και βιολογικές του δυνάμεις, παρόλο που γνώριζε ότι αυτά είναι εντελώς πρόσκαιρα και προσωρινά.

ΧΑΙΡΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ Η ΓΗ... -- Orthodox Hymns

«Ο ΗΡΩΑΣ, Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ» (Άρθρο για τον αγώνα των Αποτειχισμένων Ομολογητών Ιερέων)

Είχα την ευκαιρία, προσφάτως, να μιλήσω τηλεφωνικώς με έναν αποτειχισμένο Ιερέα. Κλείνοντας το τηλέφωνο, σκεφτόμουν το πόσο μεγάλη ευλογία ήταν αυτό το τηλεφώνημα! Συνομίλησα με έναν –αφανή– ήρωα! Ω! Ναι, δεν είναι μεγάλη κουβέντα αυτή! Ήρωες είναι οι Ιερείς που διακόπτουν το Μνημόσυνο και την Εκκλησιαστική Κοινωνία από τους εκπεσόντες ψευτοεπισκόπους. Θέλει ανδρεία αυτή η πράξη και ανδρεία έχουν μόνο οι καρδιές των Ηρώων! (Σε ελεύθερη απόδοση, θα λέγαμε, πως η Ελευθερία, η Αποτείχιση και ο Παράδεισος θέλουν τόλμη και θάρρος!). Η σκέψη μου «τρέχει» σε όλους αυτούς τους αποτεχισμένους Ιερείς, που αν και είναι λίγοι, εν τούτοις υπάρχουν και κρατούν την Λειτουργική Παράδοση, ούτως ώστε όλοι εμείς οι αποτειχισμένοι λαϊκοί να μπορούμε, έστω και μια-δυο φορές το χρόνο –αναλόγως με το που βρίσκεται ο καθένας από εμάς– να λειτουργούμαστε.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 26 Νοεμβρίου 2017

ΙΓ ΛΟΥΚΑ. Αλυμπίου, Στυλιανού, Νίκωνος του Μετανοείτε.

Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη τῆς Παφλαγονίας καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι, ὅταν θὰ γεννιόταν ὁ Ἀλύπιος, ἡ μητέρα του εἶδε σὲ ὄνειρο νὰ κρατάει ἕνα λευκὸ ἀρνὶ ποὺ στὰ κέρατά του ἦταν τρεῖς ἀναμμένες λαμπάδες, ποὺ σήμαινε τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶχε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννιόταν.

Οἱ γονεῖς του ἔδωσαν στὸν Ἀλύπιο χριστιανικὴ ἀνατροφή, ποὺ στὸ πρόσωπό του ἐπέφερε καρποὺς ἐκατονταπλασίονας. Εἶχε μεγάλη περιουσία, τὴν ὁποία δαπάνησε στοὺς φτωχοὺς καὶ πάσχοντες τῆς περιοχῆς του.

"Oρθόδοξος Τύπος" : Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ κυριωτέρα ἰσοπεδωτική «μπουλντόζα» τῆς παγκοσμιοποιήσεως εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Σήμερον τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἄνευ Πανορθοδόξου Συνόδου ἤ Οἰκουμενικῆς ἀποφάσεως, ἀναγνωρίζει τούς Κόπτας ὡς Ὀρθοδόξους, ἀκυρώνων οὐσιαστικῶς τήν  Δ´ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἡ ὁποία τούς ἐκήρυξεν αἱρετικούς Χριστιανούς. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ κυριωτέρα ἰσοπεδωτική «μπουλντόζα» τῆς παγκοσμιοποιήσεως εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Δι᾽ αὐτό τό Σύμβολον τῆς Πίστεως, τό ὁποῖον κηρύσσει τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία ὡς Μίαν καί πραγματικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγ. Πατέρων, δέν ἔχει οὐδεμίαν  ἀξίαν. Τό αὐτό ἰσχύει καί διά τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους, εἰς τάς ὁποίας οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἔδιδον μάχας ὑπέρ τῆς πίστεώς μας. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ περί αὐτόν Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς δέν σέβονται τίποτε. 

Από την επιστολή του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου προς Ευδόξιον μετά τον θάνατο του Μ. Βασιλείου:

«Ερωτάς, πως τα ημέτερα. Και λίαν πικρώς, Βασίλειον ουκ έχω, Καισάριον ουκ έχω, τον πνευματικόν αδελφόν και τον σωματικόν. Ο πατήρ μου και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με… τα του σώματος πονηρώς έχει, το γήρας υπέρ κεφαλής, φροντίδων επιπλοκαί, τα των φίλων άπιστα, τα της Εκκλησίας αποίμαντα. Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, ο πλους εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει. Τι χρη παθείν; Μία μοι των κακών λύσις, ο θάνατος. Και τα εκείθεν μοι φοβερά, τοις εντεύθεν τεκμαιρομένω».

Πηγὴ ἐσφραγισμένη, ἧς τὰ καθαρὰ νάματα τὴν οἰκουμένην ἀρδεύουσι

Κιβωτὲ ἁγία, δι’ ἧς τοῦ τῆς ἁμαρτίας κατακλυσμοῦ διεσώθημεν· βάτε ἀκατάφλεκτε, ἣν εἶδε Μωυσῆς ὁ θεόπτης· θυμιατήριον χρυσοῦν, ἐν ᾧ ὁ Λόγος τὴν σάρκα ἀνάψας, τὴν οἰκουμένην εὐωδίας ἐπλήρωσε, καὶ τὰ τῆς παρακοῆς κατεκαύθη ἐγκλήματα· θεόγραφε πλάξ· λυχνία ἑπτάφωτε, ἧς τὸ φέγγος τὰς ἡλιακὰς λαμπηδόνας ὑπερηκόντισε· σκηνὴ ἁγία, ἣν ὁ πνευματικὸς Βεσελεήλ, ὁ Χριστός, ἐτεκτήνατο διὰ τῶν ἀρετῶν πανσόφως, καὶ οἰκητήριον αὐτοῦ ἀπειργάσατο· τὸ βασιλικὸν ὄχημα, στάμνε μανναδόχε, κῆπε κεκλεισμένε· πηγὴ ἐσφραγισμένη, ἧς τὰ καθαρὰ νάματα τὴν οἰκουμένην ἀρδεύουσι· ῥάβδος ἁγιόβλαστε τοῦ Ἀαρών· πόκε δροσοφόρε τοῦ Γεδεών· τόμος ὁ θεόγραφος, δι’ οὗ τὸ τοῦ Ἀδὰμ ἐσχίσθη χειρόγραφον· ὄρος τοῦ Θεοῦ· ὄρος τὸ ἅγιον, ὃ ὁ Κύριος εὐδόκησε κατοικεῖν ἐν αὐτῷ· ῥίζα ἁγία τοῦ Ἰεσσαί· πόλις τοῦ Θεοῦ, περὶ ἧς δεδοξασμένα λελάληνται, ὡς φάσκει Δαυΐδ.

Ἀγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

π. Θεόδωρος Ζήσης, Η Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων [ΒΙΝΤΕΟ 2017]

Αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι δια Συνοδικών πράξεων καταδικάζουν την εν Φλωρεντία ψευδοσύνοδον.

Η ψευδοένωσις της Φλωρεντίας ετάραξε σφόδρα την Εκκλησίαν. Δια τούτο συνεκροτήθη κατά το αυτό έτος Σύνοδος εις Ιεροσόλυμα, εις την οποίαν μετέσχον οι Ορθόδοξοι Πατριάρχαι Αλεξανδρείας Φιλόθεος, Αντιοχείας Δωρόθεος και Ιεροσολύμων Ιωακείμ, παρόντος και του Καισαρείας Αρσενίου, η οποία ανεθεμάτισε την εν Φλωρεντία Σύνοδον και καθήρεσε τον λατινόφρονα Πατριάρχην Μητροφάνην. Εξέδωκε δε και εγκύκλιον, την οποίαν ενεχείρισαν εις τον Καισαρείας Μητροπολίτην, να κηρύξη παντού την ευσέβειαν, έχουσαν ούτω: 

Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στην ιστορία πολλών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς της προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό. Ο Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.                                                                                                                  

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας

ΚΥΡΙΕ ΕΚΕΚΡΑΞΑ ΠΡΟΣ ΣΕ - Lord I have cried to You -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 25 Νοεμβρίου 2017

 Αικατερίνης Μεγαλομάρτυρος, Μερκουρίου.

 Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη καταγόταν ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ μαρτύρησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα μ.Χ. Ἦταν εὐφυέστατη καὶ φιλομαθής. Ἤδη σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ χρονῶν κατεῖχε τὶς γνώσεις τῆς ἑλληνικῆς φιλολογίας καὶ φιλοσοφίας, ἀλλὰ καὶ ἦταν ἄρτια καταρτισμένη καὶ στὰ δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ὅταν ἐπὶ Μαξεντίου διεξαγόταν διωγμὸς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, ἡ Αἰκατερίνη δὲ φοβήθηκε, ἀλλὰ μὲ παρρησία διέδιδε πὼς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός.

Η εις Κωνσταντινούπολιν επιστροφή. Σφοδρά αναταραχή της Εκκλησίας. -- από τα πρακτικά της ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας

Ο αυτοκράτωρ, λαβών παρά του Πάπα το οφειλόμενον σιτηρέσιον και αναχωρήσας εκ Φλωρεντίας, έφθασεν εις Βενετίαν την 6^ην Σεπτεμβρίου 1439, έχων μετ’ αυτού τον Άγιον Μάρκον, ίνα φυλάξη αυτόν από κάθε επιβουλήν, επιβιβάσας δε εις το ιδικόν του πλοίον επανήγαγεν ασφαλή εις Κωνσταντινούπολιν. Εκ Βενετίας επιβιβασθέντες βενετικών πλοίων, και χωρίς να λάβωσιν όσα υπεσχέθη εις αυτούς ο Πάπας, ανεχώρησαν την 19^ην Οκτωβρίου 1439 και μετά πολλούς κινδύνους επανήλθον εις Κωνσταντινούπολιν την 1^ην Φεβρουαρίου 1440, πλην του αποθανόντος εις Φλωρεντίαν Πατριάρχου, του θανόντος εις Φερράραν Μητροπολίτου Σάρδεων και των Μητροπολιτών Ρωσίας Ισιδώρου και Νικαίας Βησσαρίωνος, οίτινες έγιναν Καρδινάλιοι του Πάπα.

Επιστολή π.Θεοδώρου Ζήση προς κ.Άνθιμον, ''Τι απεφάσισε το επισκοπικό δικαστήριο;''

Πρωτοπρεσβύτερος

Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς

Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Ἐν Θεσσαλονίκῃ τῇ 22ᾳ Νοεμβρίου 2017

Παναγιώτατον

Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης

κ. Ἄνθιμον

Ἐνταῦθα

Παναγιώτατε,

Διὰ τοῦ ὑπ᾽ ἀριθμ. 599/15.09.2017 ἐγγράφου ὡρίσατε Ἀναπληρωτὴν Πρόεδρον τοῦ Ἐπισκοπικοῦ σας Δικαστηρίου τὸν τότε πρωτοσύγκελλον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀρχιμανδρίτην π. Στέφανον Τόλιον, τώρα δὲ μητροπολίτην Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου. 

Ο Πάπας απαιτεί την καταδίκην του θείου Μάρκου. Απολογία αυτού. -- από τα πρακτικά της ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας

Μετά την υπογραφήν του όρου ο Πάπας εζήτησεν από τον αυτοκράτορα να στείλη προς αυτόν τον Άγιον Μάρκον ίνα δικασθή. Ο βασιλεύς όμως ηρνήθη. Αλλ’ επειδή ο Πάπας επέμεινεν, ο βασιλεύς, καλέσας τον Άγιον, τον παρεκάλεσε να μεταβή προς τον Πάπαν άνευ φόβου και να απολογηθή με θάρρος προς αυτόν. Όταν έφθασεν ο Άγιος Μάρκος εις το Παλάτιον του Πάπα, εκείνος τον αφήκε να ίσταται όρθιος, ως δήθεν υπεύθυνον. Αλλ’ ο Άγιος εδήλωσεν ότι δεν δύναται να μένη όρθιος. Τότε ο Πάπας προέτρεψεν αυτόν να υπογράψη τον όρον της ενώσεως, άλλως θα καθηρείτο, όπως καθηρούντο οι μη υπακούοντες εις τας Οικουμενικάς Συνόδους και απεκηρύσσοντο ως αιρετικοί. Αλλ’ ο Άγιος απήντησε με θάρρος και απέδειξεν ότι όχι μόνον δεν ήτο αιρετικός, διότι δεν εκήρυττεν ιδικήν του δόξαν, αλλ’ αντιθέτως έμενε πιστός εις την αλήθειαν, την οποίαν παρέλαβε και κατέχει η Εκκλησία απ’ αυτού του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Το κείμενον της απολογίας του Αγίου έχει επί λέξει ως εξής:  

ΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΥ

 «Ω Κύριε, ανήσυχος είναι η ψυχή μας, έως ου εύρη ανάπαυσιν εν Σοι».

Έμαθον δια της «Εκκλησίας», ότι εις τας Αθήνας αφίχθη τελευταίως ένας Γιόγκι και πολλοί έσπευσαν εις συνάντησίν του, «δια να μάθουν παρ’ αυτού την μέθοδον της κατακτήσεως της αληθούς χαράς και ευτυχίας», την οποίαν υπέσχετο «ο απόστολος ούτος του ανατολικού εξωχριστιανικού μυστικισμού». Οι Γιόγκι, ως γνωστόν, είναι μοναχοί βουδδισταί, οι οποίοι ακολουθούντες τας υποδείξεις του πρίγκηπος Σιντάρτα – τον οποίον ανεγνώρισαν ως Θεόν – αγωνίζονται δια την απαλλαγήν των από την εσωτερικήν δυστυχίαν των, δια μεθόδων τινών. Ο βουδδισμός στηρίζει όλην την περί λυτρώσεως θεωρίαν του και μακαριότητα – «νιρβάνα» -- εις την νέκρωσιν του αισθήματος της ζωής, της βουλήσεως. Και ως γνωρίζομεν εκ πληροφοριών, οι Γιόγκι, κάμνουν και ένα είδος «νοεράς προσευχής», περιερχόμενοι ούτω εις κατάστασίν τινα εκστάσεως. Δεν χωρεί καμμία αμφιβολία, ότι ο βουδδισμός, ως θρησκεία, είναι χάλκευμα του θρησκευτικού συναισθήματος και παραπλάνησις του σατανά.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 24 Νοεμβρίου 2017

Κλήμεντος Ρώμης, Ερμογένους, Πέτρου Αλεξανδρείας.

Ἦταν Ρωμαῖος ἀριστοκράτης ἀπὸ βασιλικὸ γένος, γιὸς τοῦ Φαύστου καὶ τῆς Ματθιδίας. Ὁ Κλήμης σπούδασε ὅλες τὶς ἐπιστῆμες τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἀντάμωσε τὸν Ἀπόστολο Πέτρο καὶ διδάχθηκε ἀπ’ αὐτὸν τὴν ἀληθινὴ πίστη καὶ θεογνωσία, ὁπότε ἔγινε θερμὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου καὶ συνέγραψε  ἀρκετὰ συγγράμματα. Ὁ Κλήμης ὑπῆρξε τρίτος ἐπίσκοπος Ρώμης, ἀφοῦ διαδέχθηκε τὸν Ἀνέγκλητο, περίπου τὸ ἔτος 92 μ.Χ.

O 14ος αιώνας είναι ο κατ΄ εξοχήν «Θεομητορικός» αιώνας:

Αν, όμως, η κάθε εποχή έχει το δικό της πλούτο, είναι αναμφισβήτητο ότι μετά τον 5^ο αι., ο κατ΄ εξοχήν «θεομητορικός» αιώνας είναι ο 14^ος, κατά τον οποίον ηχούν οι δογματικές φωνές Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχ/που Θες/νίκης, Νικολάου Καβάσιλα και Θεοφάνους  του Νικαέως. Οι τρεις αυτοί πατέρες θεμελιώνουν θεολογικά τρία συγχρόνως σημεία: α) Την απόλυτα προσωπική αγιότητα της Θεοτόκου και την εσχατολογική τοποθέτησή Της μετά την Αγία Τριάδα, β) τη θεμελιώδη Χριστολογική σημασία Της, και γ) την εντελώς κεντρική θέση Της στην Οικονομία της σωτηρίας, δηλ. τον ενεργητικό ρόλο Tης στο μυστήριο της Σαρκώσεως και την εις τους αιώνες παραμονή Της στο κέντρο του μυστηρίου της Εκκλησίας.

Στον έργον του «Όροι κατ᾽ επιτομήν» ΟΕ´ ο Μέγας Βασίλειος απαντά στην ερώτηση, αν ο σατανάς είναι η αιτία, που αμαρτάνουμε:

«Γενικά πιστεύω ότι ο Σατανάς δεν μπορεί να γίνη αίτιος αμαρτίας και ότι επιχειρεί να παρασύρη στις αδυναμίες τους τους απρόσεκτους, χρησιμοποιώντας άλλοτε μεν τις φυσικές τους επιθυμίες, άλλοτε δε τα απαγορευμένα πάθη…

Ότι τα κακά προέρχονται από μας τους ίδιους το απέδειξε με σαφήνεια ο Κύριος λέγοντας: “από την καρδιά βγαίνουν οι αμαρτωλές σκέψεις και επιθυμίες” (Ματθ. ΙΕ´ 19). Συμβαίνει δε αυτό σ᾽ εκείνους, που από αμέλεια εγκατέλειψαν ακαλλιέργητα τα φυσικά σπέρματα των αγαθών (αρετών), όπως αναφέρουν και οι Παροιμίες του Σολομώντος».

***

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Στον έργον του «Όροι κατ᾽ επιτομήν» ΟΕ´ ο Μέγας Βα...":

Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς αυτή η ακαλλιέργητη καρδιά αποτελεί σήμερα το βασικό σύμβολο του παπισμού, του προτεσταντισμού, της "αγάπης" του Οικουμενισμού και του σύγχρονου ουσιαστικά Νικολαϊτισμού. Το δε σύμβολό της άγνωστο πως ακριβώς αλλά επικράτησε από το Μεσαίωνα κ έπειτα να θεωρείται αυτό ♥. Μέχρι και μερικές δεκαετίες πρίν ειδικά στην Ελλάδα ήταν σε αρκετούς άγνωστο(πόσες γιαγιάδες και παππούδες το 60 και το 70 το γνώριζαν και τους αντιπροσώπευε? ) αλλά προς τέρψιν της Φατιμα και του παπικού κατά την γνώμη μου Χριστού όχι πια.... 

«Το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω» (Ματθ. κδ: 15)

Με ανέκφραστη οδύνη διαβάσαμε στο επίσημο όργανο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρεταννίας «Ορθόδοξος Κήρυξ» κείμενο με τίτλο «Προσλαλιά γενομένη υπό του Πρωτοσυγκελλεύοντος Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Τροπαίου κ. Αθανασίου», στο οποίο περιέχονται και τα εξής απίστευτα:

«Εν τω οίκω των Θυατείρων επραγματώθησαν ευάριθμοι τιμητικαί εκδηλώσεις, περιλαμβάνουσαι δεξιώσεις και φιλοξενίας. Εν τοις πλουσίοις τούτοις η Ιερά Αρχιεπισκοπή προσέφερε φιλοξενίαν τη Αυτού Χάριτι τω Αγγλικανώ Κυρίω Rowan Williams μετά της συμβίας αυτού, έτι δε και τω Αγγλικανώ Επισκόπω Dover  Κυρίω Stephen Venner μετά της ανδρίδος αυτού, αμφοτέρας τας φιλοξενίας ταύτας κατά μήνα Απρίλιον».

Διερωτώμεθα:

1. Κατ΄ αρχήν, πόσο συνάδει με την Ορθόδοξη Παράδοση και τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων η φιλοξενία «Αγγλικανού Αρχιεπισκόπου μετά της συμβίας αυτού». Αμνηστεύονται οι αιρετικοί; Τι είδους «συμβία επισκόπου» είναι η φιλοξενηθείσα;

2. Το τραγικότατον, όμως, είναι η φιλοξενία ετέρου «αγγλικανού επισκόπου» μετά της ( άκουσον, άκουσον!!!) ανδρίδος αυτού. Ακούγαμε κατά καιρούς το απερίγραπτο κατάντημα των αιρετικών, έως και αντιχρίστων, «χριστιανικών παραφυάδων», ότι μαζί με το υπόλοιπον πλήθος των αιρετικών τοποθετήσεών τους, αμνηστεύουν προσέτι και τη σοδομία, «παντρεύοντας» μάλιστα σοδομίτας και γομορίτας. Μήπως αγνοούν ότι ο Θεός μετά βδελυγμίας ετιμώρησε την «παρά φύσιν πράξιν» των Σοδομιτών με την «παρά φύσιν βροχήν» φωτιάς και θείου; Όμως, το να αμνηστεύωνται και να επιβραβεύωνται οι επαίσχυντες αυτές συμπεριφορές από ορθοδόξους Επισκόπους, ώστε να παρέχεται στους σοδομίτας και φιλοξενία εις τας Αρχιεπισκοπάς των και η συγκεκριμένη μάλιστα φιλοξενία να προβάλλεται με καμάρι μέσα από τις σελίδες του επισήμου εντύπου εκφραστικού οργάνου της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων, αυτό ούτε στο εφιαλτικότερο όνειρό μας δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε!....  

«Ἀκόμη κάτι σοῦ λείπει» - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (ΙΓ΄ Λουκᾶ)

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών. Κλαύσατε και αναγγείλατε: Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

π. Θεόδωρος Ζήσης, Η Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων

To Δόγμα και η αξία του -- Του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομοτίμου Καθηγητού ΑΠΘ

Η προσήλωσις εις το ορθόδοξον δόγμα, ωστική δύναμις της πνευματικής ζωής

Ανάμεσα στ΄ άλλα γνωρίσματα, που χαρακτηρίζουν την πνευματική υποβάθμιση της κοινωνίας μας είναι και τούτο: Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν εκδηλώνει ενδιαφέρον για τα πνευματικά και μάλιστα τα δογματικά θέματα, που αποτελούν το θεμέλιο και την πηγή της πνευματικής ζωής.

''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ''

***

Ο  SCRIPTA MANENT άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ''":

Προς χριστιανούς γονείς - έτσι θα αποφύγετε το μάθημα των θρησκευτικών
Οι αντίχριστοι έχουν βάλει όρο, να δηλώσεις ότι δεν είσαι χριστιανός, δηλαδή να αρνηθείς τον Χριστό προκειμένου να πάρεις απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών.

Ιδού η λύση:

Να δηλώσουν τα παιδιά σας ότι,
«Δεν είμαι Οικουμενιστικός χριστιανός»