Είναι ο Χριστιανισμός Θρησκεία; -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών

Με τον τίτλο· «Καίριαι επισημάνσεις του Αρχιεπισκόπου εις συνέδριον θρησκειών και πολιτισμών», εδημοσίευσε ο «Ο.Τ.» στο φύλλο του της 25^ης Ιουνίου τρ. Έτους 2004, το κείμενο του χαιρετισμού του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου, τον οποίον εξεφώνησε την 6^ην Μαϊου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο πλαίσιο της Τρίτης Παγκοσμίου Συναντήσεως Θρησκειών και Πολιτισμών με θέμα: «Ο πολιτισμός των Πολιτισμών: Για ένα Παγκόσμιο Συμβούλιο». Στον εν λόγω χαιρετισμόν του ο Μακαριώτατος επεσήμανε το γεγονός ότι, κατά την αμοιβαία προσέγγιση των πολιτισμών (μέσα στο πνεύμα της Παγκοσμιοποιήσεως), για την «αναγέννηση και επιστροφή του ανθρώπου σε ένα πνευματικό ανανεωμένο ανθρωπισμό οικουμενικής εμβέλειας» (σύμφωνα με το σκεπτικό της συναντήσεως), είναι εκείνο το στοιχείο κάθε πολιτισμού, που πρέπει να γίνει σεβαστό είναι η «ιδιοπροσωπία» του!

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος 2-1-94 -- Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΑΜΠΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Η Ναυμαχία των Σπετσών στο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει»

Ένα ιστορικό γεγονός, που όμως το σκεπάζει η Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου.  Εκδήλωση αφιερωμένη στη μεγάλη ναυμαχία των Σπετσών στις 8-9-1822 και την παρέμβαση της Υπεραγίας Θεοτόκου, που έσωσε το νησί από βέβαιη καταστροφή, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…». Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Ιστορικός και Θεολόγος π. Ανδρέας Κουμπής που παρουσίασε τα γεγονότα της εποχής.

ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ -- Orthodox Hymns,

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 4 Νοεμβρίου 2018

Τη Δ΄ (4^η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΙΚΙΟΥ του Μεγάλου του εν τω Ολύμπω.                                                                                                                           

Ιωαννίκιος ο θαυμάσιος και μέγας Πατήρ ημών εγεννήθη το εικοστόν τέταρτον και τελευταίον έτος Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου, εν έτει ψμα΄(741), εις την επαρχίαν των Βιθυνών, εις χωρίον καλούμενον Μαρικάτον από ευσεβείς γονείς, οίτινες ωνομάζοντο ο μεν Μυριτρίκης, η δε Αναστασώ· γεννηθείς λοιπόν εξ αυτών ετρέφετο με θείαν παιδείαν μάλλον ή με τροφήν πρόσκαιρον· γράμματα μεν δεν ηθέλησε να μάθη, ως και ο Μέγας Αντώνιος, αλλ’ επειδή ήτο ρωμαλέος και μεγαλόσωμος τον έγραψαν εις τον στρατόν οι υπηρέται του βασιλέως, οίτινες εζήτουν ανθρώπους δια τον πόλεμον, επρόκοψε δε τόσον εις την μάχην, ώστε όλοι τον εθαύμαζον.

Ένα κομμάτι από το γραπτό του Archbishop John Maximovitch of blessed memory

The Meaning of the Russian Diaspora.

And what of the Russian fatherland? Blessed are you, O Russian land, being purified by the fire of suffering. You have gone through the water of baptism, and now you are going through the fire of suffering, and you will yet enter into your repose. At one time Christians gathered with reverence sand from the Colosseum which was drenched with the blood of martyrs. The place of the sufferings and death of the martyrs became sacred and especially revered. And now the whole of Russia is an arena of passion-bearers. Her earth has been sanctified by their blood, her air by the ascent of their souls to heaven. Yea, sacred are you, O Russia. The ancient writer was correct who said that you are the Third Rome, and there will be no fourth. You have surpassed the ancient Rome by the multitude of exploits of your martyrs, you have surpassed also the Rome which baptized you [Constantinople] by your standing in Orthodoxy, and you will remain unsurpassed to the end of the world. Only the land which was sanctified by the sufferings and the earthly life of the God-man is holier than you in the eyes of Orthodox Christians.

Και τι δε θα έπρεπε να λεχθεί για τη πατρίδα [μας] Ρωσία;

Ευλογημένη είσαι εσύ, Ω, ρωσική γη που εξαγνίστηκες με το πυρ των παθών.

Εν πρώτoις, βαπτίστηκες με ύδωρ, τώρα υποφέρεις τα πυρά των παθών - ανάπαυση και γαλήνη σε περιμένουν.

Κάποτε οι χριστιανοί μάζευαν με ευλάβεια από το Κολοσσαίο άμμο που είχε ποτιστεί με το αίμα των μαρτύρων. 

Ο τόπος του μαρτυρίου και του θανάτου των μαρτύρων θεωρείτο ιερός και ευλαβής. 

Τώρα ολόκληρη η Ρωσία είναι μία παλαίστρα κομιστών των παθών. Η γη της έχει αγιαστεί από το αίμα τους και ο αέρας της από την άνοδο των ψυχών τους στους Ουρανούς. 

Ιερή είσαι ‘συ, Ω, Ρωσία.

Ο αρχαίος συγγραφέας ήταν σωστός όταν είπε πως εσύ είσαι η Τρίτη Ρώμη και ότι τέταρτη δεν θα υπάρξει.

Ξεπέρασες την αρχαία Ρώμη με το πλήθος των άθλων  των μαρτύρων σου. Ξεπέρασες και τη Ρώμη που σε βάπτισε [Κωνσταντινούπολη] με την στάση σου έναντι της Ορθοδοξίας και θα παραμείνεις αξεπέραστη μέχρι την συντέλεια του κόσμου. 

Μόνο η γη που αγιάστηκε από τα Πάθη και το γήινο βίο του Θεανθρώπου είναι αγιότερη από εσένα στα μάτια των Ορθοδόξων Χριστιανών.

Οι Αγιορείτες μοναχοί το 1273 απαντούν με τον «Τόμο» του Ιασίτου Ιώβ:

Ποιος «άδης» θα εκφωνήσει το μνημόσυνο του πάπα – ο οποίος αποκόπηκε δίκαια από το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αυθαδείας του, εναντίον του Θεού και των θείων Μυστηρίων – και θα γίνει με αυτόν τον τρόπο εχθρός του Θεού; Διότι αν ακόμη και ο απλός χαιρετισμός, μας καθίστα κοινωνούς των πονηρών έργων αυτού που χαιρετάμε, πόσο μάλλον η μνημόνευσης του, εκφώνως, και μάλιστα την στιγμή που αντικρίζουμε με φρίκη τα θεία Μυστήρια;

Αν αυτός ο Ίδιος που βρίσκεται μπροστά μας είναι η Αυτοαλήθεια, πως είναι δυνατό να ανεχθεί ένα τόσο μεγάλο ψεύδος, το να συγκατατάσσεται δηλαδή ο πάπας μεταξύ των λοιπών Ορθοδόξων πατριαρχών; Μήπως θα παίξουμε θέατρο κατά τον καιρό των φρικτών Μυστηρίων; Και πως θα τα ανεχτεί αυτά η ψυχή του Ορθοδόξου και δεν θα απομακρυνθεί αμέσως από την εκκλησιαστική κοινωνία αυτών πού τον μνημόνευσαν και δεν θα τους θεωρήσει ιεροκαπήλους;

Άλλωστε η Ορθόδοξη Εκκλησία του Θεού δεχόταν από παλιά την αναφορά του ονόματος του αρχιερέως ενώπιον των Αγίων Μυστήριων ως τελεία συγκοινωνία....

Ο Ασκητής και ο Ληστής (από το Γεροντικό)

Ήταν ένας γέροντας ασκητής και αναχωρητής, όστις ασκήτευσεν εις τόπον έρημον χρόνους εβδομήκοντα με νηστείαν και παρθενίαν και αγρυπνίαν. Εις τόσους δε χρόνους όπου εδούλευε τον Θεόν δεν αξιώθη να ιδή καμμίαν οπτασίαν και αποκάλυψιν εκ Θεου. Και ελογίασε και έβαλε τούτο εις τον νουν του λέγων: «Μήπως δια καμμίαν αφορμήν όπου δεν ηξεύρω εγώ δεν αρέσει του Θεου η ασκησίς μου, και η εργασία μου θέλει είναι απαράδεκτος• δια τούτο δεν δύναμαι να αποκαλυφθώ και να ιδώ κανένα μυστήριον».

Ταύτα διαλογιζόμενος ο γέρων άρχισε να δέεται και να παρακαλή τον Θεόν περισσότερον, προσευχόμενος και λέγων: «Κύριε εάν άρα σε αρέση η άσκησίς μου και δέχεσαι τα έργα μου, δέομαι σου, ο αμαρτωλός και ανάξιος, ίνα χαρίσης και εις εμέ ένα σταλαγμόν από τα χαρίσματά σου, να πληροφορηθώ με μίαν φανέρωσιν ενός μυστηρίου ότι ήκουσας την δέησίν μου, δια να περνώ θαρρετά και πληροφορημένα την ασκητικήν μου ζωήν». Ταύτα του αγίου γέροντος δεομένου και παρακαλούντος, ήλθε προς αυτόν φωνή εκ Θεου λέγουσα:

Η απελευθέρωσις της Κορυτσάς

Καθώς εις το θεοφρούρητον Βυζάντιον η πολιούχος και Υπέρμαχος Στρατηγός αυτού, Υπεραγία Θεοτόκος, έσπευδεν εις βοήθειαν αυτού εν ώρα κινδύνου και νίκας εχορήγει, ούτω και εις το έπος του 1940 εγένετο. Η προστάτις του Έθνους ημών, Υπεραγία Θεοτόκος έσπευσεν εις βοήθειαν αυτού κατά των ασεβών εισβολέων και επί 6μηνον συνεχώς και οφθαλμοφανώς «νίκας κατά βαρβάρων» εχορήγει και ενθουσιασμόν εις τον φιλόχριστον ημών στρατόν και εις τον κόσμον όλον εδημιούργει. Τούτο εγένετο και με την πρώτην μεγάλην νίκην, κατά την εορτήν της μνήμης της «των Εισοδίων εις τον ναόν» (21/11/1940), την απελευθέρωσιν της Κορυτσάς προ 74 ετών την νυν ημέραν. Μετά την καταστροφήν μιας Ιταλικής Μεραρχίας εις την Πίνδον δια της αντεπιθέσεως των Ελλήνων την 1^ην Νοεμβρίου, και την ολοκλήρωσιν της επιστρατεύσεως, ήρχισεν η γενική εφ΄ όλου του μετώπου επίθεσις του Ελληνικού Στρατού τη 14 Νοεμβρίου κατά των Ιταλών.

Περήφανη απάντηση από τους μαθητές του 1ου ΓΕΛ Γέρακα