Μὲ εἶχε καλέσει ὁ γενναῖος φίλος μου, ὁ κὺρ Στέφανος Μ., εἰς τὴν οἰκίαν του τὴν ἡμέραν τοῦ Πάσχα, διὰ νὰ συμφάγωμεν τὴν ὥραν τοῦ προγεύματος περὶ τὰς δέκα, ἀπὸ συγκατάβασιν καὶ εὐσπλαγχνίαν, διὰ νὰ κάμω κ᾿ ἐγὼ μετὰ τόσα χρόνια *** Πάσχα οἰκιακόν, ἔρημος καὶ ξένος στὰ ξένα. Εὔχαρι καὶ θαλπερὸν ἦτο τὸ ἐσωτερικὸν τῆς ἑστίας του, ἀφοῦ διῆλθον τὴν εὐρεῖαν αὐλήν, μὲ τὴν διάπλατον πύλην, καὶ τοὺς σταύλους τῶν ἀλόγων, καὶ τὴν πρασινάδαν, καὶ τὰς γάστρας τῶν ἀνθέων. Ἡ οἰκογένειά του, ἡ γραῖα Μαρία ἡ συμβία του, ἀφελὴς καὶ ἀρχαϊκή, ὁ υἱός του, ἀμόρφωτος καὶ ἄπλαστος καλὸς ἁμαξηλάτης, κι ὁ ἀδελφός του, στιβαρός, γεροντοπαλλήκαρον, τραχὺς καὶ φιλαλήθης. Τέλος ἡ κόρη του ἡ Ρηνούλα, τελεία ἀντιπρόσωπος τῆς νέας γενεᾶς, κεντήτρια, ζωγραφίνα καὶ θεατρίνα. Πλὴν ὅμως κι αὐτὴ ἀφελὴς καὶ ἁπλῆ εἰς τὴν *** καὶ τοὺς τρόπους: Εἶχε μίαν παιδίσκην ἑπτὰ ἐτῶν, τὴν Μαρίαν, πάντοτε μειδιῶσαν καὶ ἀνοικτόκαρδον, καὶ ἓν χαριτωμένον ξενικὸν πλάσμα, τὴν Τοτώ, ξανθήν, γαλανόμορφον, καὶ ἀγγελοθωροῦσαν. Ἡ μικρὰ κόρη, δὲν ἠξεύρω ἀκριβῶς πῶς, εἶχε πέσει εἰς τὰς χεῖράς της, καὶ ἀπετέλει μέρος τῆς οἰκογενείας. Φαίνεται ὅτι κάποια ξένη Γαλλίς, παιδαγωγὸς ἢ διδασκάλισσα εἰς πλουσίαν οἰκίαν, εἶχεν ἐμπέσει εἰς τὰ δίκτυα κανενὸς †ἐπιχειρητοῦ† καὶ εἶχε συλλάβει τὸ μαγικὸν τοῦτο χρυσόψαρον τῆς δεξαμενῆς, διὰ νὰ πλεύσῃ εἰς τὸ πέλαγος τοῦ ἀγνώστου, ἐὰν δὲν ἔμελλε ποτὲ νὰ †πτεροφυήσῃ† εἰς τὸν αἰθέρα τοῦ ἀχανοῦς. Εἶτα τὴν φερέοικον μητέρα, ὁποὺ δὲν εἶχε κτίσει τὴν φωλεάν της ποτέ, τὴν ἐπῆραν ἄλλαι πνοαὶ καὶ τὴν μετεκόμισαν, τίς οἶδε ποῦ, εἰς ἄλλα κλίματα ― εὗρε θέσιν καλυτέραν ἀλλοῦ, κ᾿ ἐταξίδευσε, κ᾿ ἐνεπιστεύθη τὸ ἔμψυχον κειμήλιον αὐτὸ εἰς τὰς χεῖρας τῆς Ρηνούλας, ἥτις ἀφοῦ τὴν εἶχεν ἐγκαταλίπει κι αὐτὴν ὁ πλανήτης, ὅστις τὴν ἐστεφανώθη, ἀνέθρεψε τὸ τέκνον της, κ᾿ ἔμεινε ζωντοχηροῦσα, κ᾿ ἐδέχθη ὡς ἕρμαιον τὸ ξένον βρέφος αὐτό, ἴσως ἐπειδὴ ᾐσθάνετο μικρὸν θησαυρὸν φιλοστοργίας εἰς τὰ στήθη της.
Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ Η ΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΙΑ
ὑπό π. Νικηφόρου Νάσσου
ΠΡΟΟΙΜΙΟ
Μέ ἀφορμή τήν μεγάλη Θεομητορική Ἑορτή τῆς Πανσέπτου Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, κατατίθενται στό κείμενο αὐτό κάποιες θέσεις σχετικά μέ τήν ἐκλογή τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας, τήν ἐλεύθερη ἀνταπόκρισή της στό θεῖο θέλημα καί τή συνεργία της στό ὕψιστο γεγονός τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου, διά τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ἐπίσης ἀναλύεται θεολογικά, τό ζήτημα τοῦ προορισμοῦ, τῆς θείας προγνώσεως καί τῆς ἀνθρωπίνης συνεργίας, πού εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρίᾳ. Καί τοῦτο διότι κατά καιρούς διατυπώνονται λανθασμένες γνῶμες καί ἄστοχες θεωρήσεις περί τά τοιαῦτα, καί ἕνεκα αὐτοῦ, θεωροῦμε ὅτι πρέπει νά γνωρίζουμε οἱ Ὀρθόδοξοι τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, σχετικά μέ τήν ἔννοια τῆς «συνεργίας» στήν σωτηρία, ὅπως ἐπίσης, νά γνωρίζουμε πῶς ἐκλαμβάνεται ὀρθοδόξως ὁ προορισμός, ὑπό ποῖες προϋποθέσεις ὁ Θεός προορίζει καί ἐκλέγει καί πῶς συνδέεται ἡ πρόγνωση τοῦ Θεοῦ μέ τόν προορισμό. Εἶναι, βεβαίως, τά ἀνωτέρω, μεγάλα ζητήματα καί ἀπαιτοῦν διά μακρῶν ἀνάπτυξη, ἀλλά ἐδῶ θά γίνουν κάποιες ἀναλύσεις καί τοποθετήσεις σύντομες, κατά τό δυνατόν, σέ συσχέτιση φυσικά μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν «αἰτίαν τῆς σωτηρίας ἡμῶν».
Κατεδικάσθη… ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα! ----- Dimitris Hatzinikolaou, Associate Professor University of Ioannina, Dept. of Economics University Campus, 45110 Ioannina HELLAS
Κατεδικάσθη… ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα!
--
Dimitris Hatzinikolaou, Associate Professor
University of Ioannina, Dept. of Economics
University Campus, 45110 Ioannina
HELLAS
Tel.: +30 26510 05925, Fax: +30 26510 05092
Ο Τόπος καί τό Σάββατο ---- του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Επειδή συμβαίνουν πολλά σήμερα, μερικά δε από αυτά άπτονται θρησκευτικών ζητημάτων, όπως η ημερολογιακή εισβολή, θά παρακαλούσα τίς αντιμαχόμενες δυνάμεις νά μέ βοηθήσουν στόν προβληματισμό μου, που ευθύς εκθέτω.
Από ιστοσελίδα Δ. Κάτσουρα στό φέησμπουκ ---- - Σχόλιο Κυπριανός Χ.
- Δ. Κάτσουρας
["Ὅλοι
πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ
νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος"
Ἡ δήλωση
τοῦ Σεφέρη κατά τῆς δικτατορίας
Ὁ Γιώργος
Σεφέρης στὰ πρῶτα χρόνια τῆς δικτατορίας εἶχε ἐπιλέξει τὴ σιωπὴ καὶ τὴν ἄρνηση
νὰ δημοσιεύσει δουλειά του στὴν Ἑλλάδα. Στὶς 28 Μαρτίου τοῦ 1969, δυὸ χρόνια πρὶν
τὸ θάνατό του, ἀποφασίζει νὰ μιλήσει γιὰ πρώτη φορὰ δημόσια καὶ νὰ καταγγείλει
τὴ Δικτατορία. Ἡ δήλωσή του στὸ BBC ἔκανε τεράστια αἴσθηση στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ
καὶ ἔδωσε δύναμη καὶ ἐλπίδα στὸ ἀντιδικτατορικὸ κίνημα.
«Πάει
καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου.
Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη
ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ
κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967
καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου - δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ
φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία - ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.
Μολαταῦτα,
μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ
πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:
Κλείνουν
δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη
γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο
παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς
ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς
νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ
καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.
Δυστυχῶς
δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν
πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ
τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς
βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο
μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.
Εἶμαι ἕνας
ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς
φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση
ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.
Τώρα
ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη
νὰ ξαναμιλήσω».
Ζητούνται
μιμητές του στον λεγόμενο χώρο του πνεύματος. Υπάρχουν;........]
- Σχόλιο
Κυπριανός Χ.
Τήν υπενθύμιση
αυτή, τού μηνύματος Γεωργίου Σεφέρη τό 1969, κ. Κάτσουρα, τήν έκανες
προκειμένου οι "πνευματικές δυνάμεις", εδώ καί αλλού, νά αφυπνισθούν
καί νά συνεχίσουν τόν αντιδικτατορικό αγώνα ; Τόσα χρόνια, μετά τήν έλευση τής
δημοκρατίας καί τής ελευθερίας, δέν τήν απόλαυσαν καί δέν τήν απολαμβάνουν
ακόμη ;
Καί άν
συμφωνήσω μέ αυτό που είπε, "η αρχή μιάς δικτατορίας φαίνεται εύκολη, η
τραγωδία του τέλους περιμένει", ποιό τέλος μάς περιμένει ; Άν ζούσε
σήμερα, τί θά έγραφε ;
Από μέρους
μου δέν βρίσκω καλύτερο επίλογο, παραφράζοντας ελαφρά τό ρηθέν : "ο ζήλος
τής δημοκρατίας τού οίκου σου καταφάγεταί με".
Επειδή οι άρχουσες πολιτικές καί θρησκευτικές εξουσίες μάς
κρατούν στό εωσφορικό σκότος τού Διαφωτισμού, δέν γνωρίζουμε τήν διαφορά μεταξύ
Πνεύματος καί πνεύματος. Τό μέν πρώτο σημαίνει τό εν Πνεύματι αγίω πνεύμα, τό
έτερο δέ πνεύμα, είναι τό "πνεύμα τού άρχοντος τής εξουσίας τού αέρος, τών
υιών (καί ιών) τής απειθείας", όπως γράφει ο Απ. Παύλος στήν πρός Εφεσίους
Επιστολή, κεφ. β', στίχος 1-3.
Πρός διευκρίνιση : "... Τό Πνεύμα τής αληθείας
..."
Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε,
τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας,
ὁ πανταχοῦ παρών, καὶ τὰ πάντα πληρῶν,
ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, καὶ ζωῆς χορηγός,
ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν,
καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος,
καὶ σῶσον, Ἀγαθέ, τὰς ψυχὰς ἡμῶν.