Επίκειται η "Αγιοκατάταξη" του Σωφρονίου της μικτής μονής του Έσσεξ;;

β) Εις το βιβλιοπωλείον της μικτής Μονής του Έσσεξ πωλείται μεταξύ άλλων τρίγλωσσος έκδοσις της θείας Λειτουργίας του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου προς χρήσιν των Ουνιτών. Εις το κείμενον της εκδόσεως αυτής το Σύμβολον της Πίστεως παρατίθεται μ ε τ ά τ ο υ Φ ι λ ι ο κ β ε και εις το "εν πρώτοις μνήσθητι Κύριε...." υπάρχει η φράσις "....του Αγίου Πατρός ημών και Πάπα Ρώμης (τούδε)..." Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων; 
Περιττόν να προστεθή ότι εις το αυτό βιβλιοπωλείον διατίθενται όλα τα βιβλία των εν Ελλάδι νεορθοδόξων μεταφρασμένα και εις την Αγγλικήν και Γαλλικήν. 
Δεν διατίθενται όμως τα κατά νεορθοδόξων κείμενα του π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου, παρ' ότι πολλοί ομογενείς εκ Λονδίνου τα ζητούν επιμόνως.... 
Είναι αυτονόητον, ως εξ όλων των ανωτέρω προκύπτει, ότι η εν Έσσεξ μικτή Μονή συνιστά πνευματικόν κίνδυνον δι' όλους τους εν αφελότητι καρδίας προσεγγίζοντας αυτή ορθοδόξους πιστούς. Αλλ' επειδή και η ιδία η Μονή αντιλαμβάνεται τον κίνδυνον, τον οποίον αντιπροσωπεύουν δια την ουνιτικήν πορείαν της αυτοί ακριβώς οι πατροπαραδότως θρησκεύοντες ορθόδοξοι ομογενείς, δι' αυτό και απαγορεύει εις αυτούς, οσάκις ανυπόπτως προσέρχονται προς Θείαν Κοινωνίαν, να εγγίζουν με τα χείλη ή την γλώσσαν των την αγίαν λαβίδα, αλλ' εκτινάσσουν οι Ιερείς της εξ αποστάσεως τον άγιον Άρτον εντός του στόματός των, προφανώς "ίνα μη μιανθώσι" εκ της τοιαύτης επαφής, ἁλλ' ίνα φάγωσι--αμόλυντα--το πάσχα" ...... 

Διακοπή μνημοσύνου

«Καιρός τω παντί πράγματι» (Εκκλη.3: 1).

Και νυν, καιρός θρήνου, καιρός ομολογίας, καιρός αποφάσεως σωτηρίας.

«Συντετέλεσται» (1 Βασ. 20: 33) ήδη η πτώσις εν τη πίστει του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και τω συν αυτώ Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Επισκόπων, Αγιορειτών και των κοινωνούντων αυτοίς κληρικών και λαϊκών.
 Κλαύσατε και αναγγείλατε: 
Πέπτωκε Βαρθολομαίος και οι συν αυτώ, και διαθέσει και φρονήματι και λόγω και πράξει. Ηθέτησαν, οι δυστυχείς και θεοπαράδοτα δόγματα και θείους νόμους και αγίους Πατέρας και ιεράν Παράδοσιν και Ορθόδοξον Εκκλησίαν, και γενικώς την πίστιν της Ορθοδοξίας. Ωμολόγησαν την μετά της παπικής αιρέσεως ένωσιν και την εν τη Οικουμενιστική παναιρέσει του Π.Σ.Ε. τοιαύτην, «δημοσία… γυμνή τη κεφαλή επ΄ Εκκλησίας» (ΙΕ΄ Κανών ΑΒ Συνόδου), και παραμένουν γηθοσύνως αμετανόητοι.  Καιρός του ποιήσαι το θέλημα Κυρίου, ως τούτο ορίζεται δια του ΛΑ΄ Κανόνος των Αγίων Αποστόλων και του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, περί χωρισμού και διακοπής του μνημοσύνου του πεπτωκότος Επισκόπου.

«Σώζων σώζε την σεαυτού ψυχήν», είναι και νυν η φωνή του ουρανού προς πάντα Ορθόδοξον (Γεν. 19:17).

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί αναγέννησιν όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, αναγέννησιν πτωμάτων. Διότι αφ΄ ότου ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι παρών εις τον γήϊνον κόσμον, ο κάθε ουμανισμός είναι πτώμα. Τα δε πράγματα έχουν ούτω, διότι η Σύνοδος ενέμεινεν επιμόνως εις το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα=του ανθρώπου. Θεωρούμενοι από την σκοπιάν του αεί ζώντος Θεανθρώπου, του ιστορικού Κυρίου Ιησού, όλοι οι ουμανισμοί κατά το μάλλον ή ήττον ομοιάζουν με εγκληματικάς ουτοπίας, διότι εν ονόματι του ανθρώπου φονεύουν κατά διαφόρους τρόπους και εξοντώνουν τον άνθρωπον ως ψυχοφυσικήν οντότητα. Όλοι οι ουμανισμοί επιτελούν ένα αλογίστως τραγικόν έργον:  διϋλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον. Δια δε του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα το έργον αυτό έχει αναχθή εις δόγμα. Όλα αυτά όμως είναι φρικτά, φρικτότατα. Διατί; Διότι το ίδιον δόγμα περί του αλαθήτου του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ανατριχιαστική κηδεία του κάθε ουμανισμού, από του βατικανού, του αναχθέντος εις δόγμα, μέχρι του σατανικού ουμανισμού του Σαρτρ. Εις το ουμανιστικόν πάνθεον της Ευρώπης όλοι οι θεοί είναι νεκροί, με επί κεφαλής τον Ευρωπαϊκόν Δία. Νεκροί, έως ότου εις την μαραμένην καρδίαν των ανατείλη η μέχρι τελείας αυταπαρνήσεως μετάνοια, με τας αστραπάς και τας οδύνας της του Γολγοθά, με τους αναστασίμους σεισμούς και τας μεταμορφώσεις της, με τας καρποφόρους της θυέλλας και αναλήψεις. Και τότε; Τότε θα είναι ατελείωτοι αι δοξολογίαι των προς τον αεί ζωοποιόν και θαυματουργόν Θεάνθρωπον, τον όντως μόνον Φιλάνθρωπον εις όλους τους κόσμους.