Τουρκο-βρετανικές πανουργιές για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας για τη “λύση” δήθεν του Κυπριακού

Από τη δεκαετία του 50, όταν δεν έγινε δυνατή μια διμερής Ελληνο – Βρετανική συνεννόηση είτε με την Ένωση είτε με την εγκαθίδρυση ενός συστήματος γνήσιας αυτοκυβερνήσεως, με αναβολή για αργότερα της εφαρμογής του δικαιώματος αυτοδιαθέσεως, οι Βρετανοί ανεζήτησαν στον Τουρκικό παράγοντα ένα αντίπαλο δέος για να το αντιτάξουν στο σύνθημα Ένωση και αυτοδιάθεση.

Περικλής Νεάρχου,
Πρέσβυς ε.τ.
Οι Τούρκοι, με βάση τα άρθρα 16 και 20 της Συνθήκης της Λωζάννης, είχαν παραιτηθεί από κάθε δικαίωμα επί της Κύπρου. Αυτό όμως δεν αποτέλεσε εμπόδιο όταν η ίδια η κατέχουσα την Κύπρο δύναμη ενθάρρυνε την Άγκυρα να επιδείξει ενδιαφέρον. Πολύ περισσότερο ακόμη, όταν η ίδια η Ελληνική Κυβέρνηση έσπευσε να αποδεχθεί την πρόσκληση και να συμμετάσχει στην Τριμερή Διεθνή Διάσκεψη, που είχε συγκαλέσει εκ του πονηρού η Μ. Βρετανία, με παραπλανητική ημερήσια διάταξη τη συζήτηση θεμάτων ασφαλείας της Ανατολικής Μεσογείου.

Οικουμενισμός, το βδέλυγμα της ερημώσεως εστώς εν τόπω αγίω!

 

Η Ιστορία μας δεν θα πρέπει να γίνει θύμα του εθνομηδενισμού -- Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Το αίτημα «να ξαναγραφεί η Ιστορία» κυριαρχεί από ετών σε κύκλους διανοουμένων και πολιτικών με αφορμή τα πολιτικά προβλήματα της χώρας με τους γείτονές της. Αυτό σημαίνει την εισαγωγή, μέσα από την εκπαίδευση, μιας κολοβωμένης Ιστορίας για την επίτευξη πολιτικών σκοπιμοτήτων. Με την επιλεκτική στάση απέναντι στις πηγές επιτυγχάνεται η σκόπιμη αναπαραγωγή θέσεων που ευνοούν και προωθούν εθνομηδενιστικούς στόχους.

Τη σκέψη των επιβουλευομένων την Ιστορία μας, αλλά και των ιστοριογράφων συνεργατών τους κατευθύνει ένα πνεύμα «ειρηνισμού», που υποστασιώνει την άποψη ότι αρκούν η απάλειψη των διαιρούντων και ο τονισμός των ενούντων για να αρθεί το «μεσότειχον» (Εφ., 2, 14) μεταξύ εθνών που βρίσκονται σε διάλογο για την επίλυση προβλημάτων στις σχέσεις τους. Η μέθοδος δε αυτή της προβολής των ενούντων και της αποσιώπησης των διαιρούντων εφαρμόζεται και στον Οικουμενισμό, στον διαχριστιανικό διάλογο. Λίγοι όμως μπορούν να κατανοήσουν ότι και στις δύο πλευρές του Οικουμενισμού, Πολιτικού και Θρησκευτικού, το επιδιωκόμενο είναι η εξυπηρέτηση των στόχων και των σχεδίων της αληθινής Υπερδύναμης και της πλανητικής πολιτικής της.

Τη ΙΓ΄ (13Η) Φεβρουαρίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων και Μαρτύρων ΑΚΥΛΑ και ΠΡΙΣΚΙΛΛΗΣ.

Ακύλας και Πρίσκιλλα οι ένδοξοι  Απόστολοι και Μάρτυρες του Χριστού κατήγοντο εκ του Πόντου της Μικράς Ασίας, ήσαν δε Ιουδαίοι το γένος, κατά δε την τέχνην σκηνοποιοί, ήτοι κατεσκεύαζον σκηνάς δια δερμάτων, ζώντες κατά τους χρόνους του βασιλέως Κλαυδίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη μα΄ -  νδ΄ (41-54). Αναχωρήσαντες δε από την πατρίδα των, τον Πόντον, ήλθον και εγκαταστάθησαν εις την Ρώμην. Επειδή όμως ο Κλαύδιος εδίωξεν όλους τους Χριστιανούς και τους Ιουδαίους από την Ρώμην, ήλθον εις την Κόρινθον, όπου ειργάζοντο την τέχνην των. Ακούσαντες δε δια το κήρυγμα του Αγίου Αποστόλου Παύλου, επήγαν προς αυτόν, όταν ούτος ευρίσκετο εις την Κόρινθον, ή μάλλον ο θείος Παύλος επήγε προς τον Ακύλαν, εν Κορίνθω ευρισκόμενον. Διότι ούτω γράφεται εις τας Πράξεις:

"Μάς δώσατε ένα βιβλίο καί μάς πήρατε τήν γή". --- Toυ ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

 Από τοίχο (ιστοσελίδα) φέησμπουκ κ. Κωνσταντίνου Στρατή

Kyprianos Christodoulides

Γνωστή καί μή εξαιρετέα η (Αγγλικανική) Βιβλική Εταιρεία. Χρησιμοποιεί τήν μετάφραση (τής Μεταφράσεως !) τών Εβδομήκοντα) καί αυτήν συμβουλεύονται οι Ιεχωβίτες καί λοιποί Προτεστάντες. Ήρθε κάποτε καί μέ βρήκε ένας από αυτούς, κρατώντας "παραμάσχαλα" αυτή τήν Έκδοση. Συναντηθήκαμε τήν άλλη μέρα, έχοντας εγώ στά χέρια μου τήν πρωτότυπη (μόνο τό Κείμενο) τών Ο΄. Μου είπε : «Μά εγώ είμαι αγράμματος, αυτά δέν τά καταλαβαίνω». Τού απάντησα : «Αφού καταλαβαίνεις ότι δέν γνωρίζεις, γιατί δέν πάς νά ρωτήσεις κάποιους, που έφαγαν όλη τους τή ζωή διαβάζοντας αυτά "που δέν καταλαβαίνεις"» ; Μού απάντησε «δέν είναι εύκολο», κι εγώ, «μέ αυτόν τόν "τυφλοσούρτη" κακό θά πάθεις καί όχι καλό». Έφυγε καί δέν ξαναγύρισε.

Παναγία η Χρυσαφίτισσα

Η βυζαντινή πόλη της Μονεμβασιάς, χτισμένη στο φρούριο της χερσονήσου ( 6ος – 7ος αι. ), το "περιώνυμον και υπερνεφελές" κατά τον ιστορικό Φραντζή, είχε περιπετειώδη αλλά και αξιόλογη ιστορία, καθώς μαρτυρούν τα σωζόμενα ερείπια από τα μεσαιωνικά μνημεία τέχνης. 

Η κάτω πόλη, χτισμένη στα κράσπεδα του βράχου, είχε κι αυτή αξιόλογη ιστορία, όπως μαρτυρούν τα παχειά τείχη, τα ποικίλα οικοδομήματα και οι πολλές εκκλησίες. Ιδιαίτερα αξιόλογη από αυτές είναι η Παναγία η Χρυσαφίτισσα, χτισμένη τον 17ο αι. στη θέση άλλου, παλιότερου ναού, της Παναγίας της Οδηγήτριας. Μέσα εκεί είναι τοποθετημένη η ομώνυμη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, έργο πιθανώς του 15ου- 16ου αιώνος. 
Σύμφωνα με την παράδοση, βρισκόταν αρχικά στο χωριό Χρύσαφα της Λακωνίας. Στη Μονεμβασιά έφθασε μόνη Tης με τρόπο θαυμαστό, στο σημείο που ιδρύθηκε αργότερα ο ναός και το μοναστήρι της Παναγίας Χρυσαφίτισσας. 

H απάντηση που έδωσε ο άγιος Μάξιμος σε κείνους που τον ανακρίνανε επειδή δεν κοινωνούσε με καμία απο τις "επίσημες" εκκλησίες :

"Και λέγουσιν αυτώ· Συ μόνος σώζη, και πάντες απόλλυνται;

Και είπεν· Ουδένα κατέκριναν οι τρεις παίδες μη προσκυνήσαντες τη εικόνι, πάντων ανθρώπων προσκυνούντων. Ου γαρ εσκόπουν τα των άλλων, αλλ’ εσκόπουν όπως αν αυτοί μη εκπέσωσι της αληθούς ευσεβείας. Ούτω και Δανιήλ βληθείς εις τον λάκκον των λεόντων, ου κατέκρινε τινα των μη προσευξαμένων τω Θεώ κατά το θέσπισμα Δαρείου, αλλά το ίδιον εσκόπησε· και είλετο αποθανείν, και μη παραπεσείν τω Θεώ, και υπό της ιδίας μαστιγωθήναι συνειδήσεως, επί τη παραβάσει των φύσει νομίμων. Καμοί ουν μη δω ο Θεός κατακρίναι τινα, ή ειπείν, ότι εγώ μόνος σώζομαι. Αιρούμαι δε αποθανείν, ή θρόησιν έχειν κατά το συνειδός, ότι περί την εις Θεόν πίστιν παρεσφάλην καθ’ οιονδήποτε τρόπον." (P.G. 90,121)

Η πολιτική "σωστότητα" (βλακότητα ή ορθότητα) στήν κοινωνία τής Αυστραλίας καί παγκόσμια -- Του ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Σέ τοίχο φέησμπουκ

Misha Sarov
Σε άλλα ωραία νέα στην Αυστραλία όποιος πνευματικός , θεολόγος, κατηχητής συμβουλεύει έναν π$στη πως είναι κακό πράγμα να είναι π$στης, θα κινδυνεύει με 10ετή κάθειρξη γιατί του «καταπίεζει την προσωπικότητα».

David Benett, an ex-gay activist and international speaker on LGBT issues said "I'm honestly so angry at the silence from Australian Christian leaders at the idea that I, or anyone else who wants to help a celibate gay Christian, could be locked in jail for ten years for helping or teaching an individual the orthodox position of the church for 2000 years if afterward they deem it harmful (especially that same-sex desire results from the effects of sin when sin entered creation . Why are [theological] liberals deliberately ignoring the problems here when they now have their rights to live as they desire? Why punish others when you have your legal freedom?"

Σχόλιο:

Δημήτρης Νατσιός: Οι αετοί και οι σαύρες

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Μάλιστα. Το οποίο, ως συνήθως, μετατρέπεται σε… συλλ-αλιτήριο. Και τι σημαίνει πανεκπαιδευτικό; Ότι όλη (πάσα) η εκπαιδευτική κοινότητα, δηλαδή οι χαραμοφάηδες συνδικαλιστές, πλαισιωμένοι και από τα γνωστά πεζοπόρα τμήματα των ευφημιστικώς λεγομένων αναρχικών, που, ωσάν τα σαλιγκάρια κατόπιν όμβρου πολλού, ξετρυπώνουν από τα κρησφύγετά τους και επιδίδονται σε λιθοτριψίες πεζοδρομίων και πετροπόλεμο. Και γιατί αντιδρά η πανεκπαίδευση; Διότι προβλέπει το νομοσχέδιο σύσταση Ομάδας Προστασίας των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. (ΟΠΠΙ). Και ωρύονται και ανεμίζουν (ζουρλο)παντιέρες πάλαι ποτέ «κοινωνικών αγώνων». «Η αστυνομία στο πανεπιστήμιο», λες είμαστε εν όψει μιας επερχόμενης χούντας. Και ελλείψει σοβαρών επιχειρημάτων καταφεύγουν στην …πατραγαθία. Οι λαμπράκηδες, η γενιά του Πολυτεχνείου, ενίοτε και το ΕΑΜ. Ένας ολόκληρος πολιτικός και παραπολιτικός κόσμος που συντηρείται και επιβιώνει με ιδεοληψίες, μνήμες πικρές που οδήγησαν τελικά σε εθνικές ταπεινώσεις και σε αποστράγγιση των όποιων αξιών. 

--------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Δυστυχῶς, αὐτά πού γράφει ὁ ἐκλεκτός Ἕλλην Δημήτριος Νατσιός, ἀλλά καί πολύ χειρότερα, εἶναι ἀληθέστατα. Ἡ «ἑλληνική» κοινωνία καί οἱ θεσμοί της ἔχουν σαπίσει. Τώρα ἀντιλαμβάνομαι πλήρως τίς συνέπειες τῆς ἐκ μέρους τῶν ἀριστερῶν «στρατολογήσεως» νεο-εισαχθέντων φοιτητῶν στά διεφθαρμένα κόμματά τους ἀπό τό 1974 καί ἐντεῦθεν. Ἀκόμη θυμᾶμαι πού ὁ ἕνας ρωτοῦσε τόν ἄλλον: «πόσους ἔγραψες σήμερα; Ἐγώ ἔγραψα τόσους»! Ὅλοι αὐτοί πῆραν πτυχία, ἔπιασαν θέσεις-κλειδιά, καί τυρανοῦν τούς ἀντιφρονοῦντας. Ἡ ψευδο-δεξιά τοῦ Μητσοτάκη εἶναι ἀναφανδόν μέ αὐτούς.