Το άγχος είναι έλλειψη πίστης..

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=10517

Το άγχος είναι μία σύγχρονη ασθένεια πολύ διαδεδομένη, που κυριεύει πολλούς ανθρώπους και τους ταλαιπωρεί.
Είναι πολλά τα αίτια που δημιουργούν το άγχος και μικραίνουν τη ζωή.
Οι συνθήκες που σήμερα έχουν επικρατήσει στην εποχή μας κάνουν τον άνθρωπο να μεγαλοποιεί τους ενδεχόμενους κινδύνους φαντάζεται δυσκολίες, βλέπει μπροστά του εμπόδια.
Και ανησυχεί και αγχώνεται.
Πως θα εξελιχθεί η τάδε υπόθεση;
Πότε θα τελειώσει η εργασία. Και αν παρεμβληθεί κάποιο εμπόδιο; Και αν δεν έρθουν ευνοϊκές οι περιστάσεις. Συσωρεύει ο άνθρωπος μέσα του αβεβαιότητες, αμφιβολίες, φοβίες.
Και το αποτέλεσμα αυτής της αγωνίας και του άγχους είναι να μην χαιρόμεθα τη ζωή αλλά να την κάνουμε μαρτύριο. Έτσι γινόμεθα νευρωτικοί γεμάτοι ανασφάλεια.
Θα διερωτηθεί κάποιος: Λοιπόν θα μείνουμε άπραγοι; Όχι. Ούτε υποτονικοί. Απλούστατα θα μάθουμε να αρκούμεθα στα λιγότερα.
Λοιπόν θα πούνε μερικοί να αρκούμεθα στη φτώχεια;
Όχι δεν λέω κάτι τέτοιο. Οφείλουμε να βελτιώσουμε τη θέση μας, να βελτιώσουμε την κατάστασή μας, να αποκτήσουμε κάτι που μας είναι απαραίτητο..
Χωρίς όμως να αγωνιούμε.
Το άγχος δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό.
Ο Θεός είναι ο προνοητής  μας.
Αυτός που τρέφει τα πετεινά του ουρανού δίδει και σε μας τα απαραίτητα.
«Μην μεριμνάτε» προτρέπει ο Κύριος, που σημαίνει όχι να μένουμε απαθείς και να περιμένουμε όλα να έρθουν ουρανοκατέβατα.
Να κάνουμε το ανθρωπίνως δυνατόν αλλά να μην μας καταβάλλει η αγωνία και η μέριμνα.
Να μάθουμε να εμπιστευόμεθα στην πρόνοια του Θεού και εμπιστευόμενοι στην πρόνοια του Θεού ηρεμούμε και ειρηνεύουμε.

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Ωδή  γ΄.  Ο  Ειρμός.

Όσοι παλαιών, εκλελύμεθα βρόχων, Βορών λεόντων, συντεθλασμένων μύλας, Αγαλλιώμεν, και πλατύνωμεν στόμα, Λόγω πλέκοντες, εκ λόγων μελωδίαν, Ω των προς ημάς, ήδεται δωρημάτων.

Ερμηνεία.

Με το παρόν Τροπάριον παρακινεί ο Μελωδός εις ευχαριστίαν και ύμνον Θεού εκείνους, οι οποίοι ελυτρώθησαν δια του αγίου Βαπτίσματος από τας παγίδας του διαβόλου, ή από τας σειράς των ιδικών των αμαρτιών: «Σειραίς, φησί, των εαυτού αμαρτιών έκαστος σφίγγεται» (Παρ. ε: 22)· και λέγει, «Όσοι ελυτρώθημεν από τα παλαιά δίκτυα και σχοινία του πονηρού εχθρού, επειδή τώρα κατά την σημερινήν ημέραν ετσακίσθησαν αι μύλαι: ήτοι τα οδόντια των παμφάγων λεόντων (των Δαιμόνων), όπου εδάγκανον ημάς και κατεσπάραττον, περί ων επροφήτευσεν ο Δαβίδ ειπών «Τας μύλας των λεόντων συνέθλασεν ο Κύριος» (Ψαλμ. νζ: 7), όσοι, λέγω, ελυτρώθημεν από αυτούς, ας χαίρωμεν και σκιρτώμεν και πλατύνωμεν το στόμα μας, όχι μόνον εναντίον των εχθρών μας, καθώς η προφήτις Άννα η της παρούσης Ωδής Ποιήτρια πρότερον έλεγεν «Επλατύνθη επ΄ εχθρούς μου το στόμα μου» (α΄ Βασ. β: 1), αλλά ας πλατύνωμεν το στόμα μας και εις ύμνον του ευεργέτου Θεού ημών, «Πλάτυνον, φησί, το στόμα σου, και πληρώσω αυτό» (Ψαλμ π: 11), πλέκοντες και προσφέροντες μελωδίαν λόγων εμμέτρων εις τον ενυπόστατον Λόγον του Θεού· διότι από όλα τα δώρα όπου εχάρισεν εις ημάς ο Θεός Λόγος, περισσότερον εις τούτο το δώρον χαίρει, το των λόγων δηλαδή, όταν τούτο αυτώ προσφέρωμεν· δια τούτο και περισσότερον από τα άλλα του ονόματα χαίρει να ονομάζεται Λόγος, κατά τον εν Θεολόγοις μέγαν Γρηγόριον.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 12 Φεβρουαρίου 2015

Μελετίου αρχιεπισκόπου Αντιοχείας, Αντωνίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, Χρήστου νεομάρτυρος του κηπουρού (1748).

Ὁ Ἅγιος Μελέτιος γεννήθηκε περὶ τὸ 310 μ.Χ. στὴ Μελιτηνὴ τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας. Ἡ μαρτυρία περὶ τῆς πρώτης ἐμφανίσεώς του στὸ προσκήνιο τῆς ἱστορίας, λίγο μετὰ τὸ ἔτος 357 μ.Χ., τὸν καταδεικνύει ὡς ἀντίπαλο τῶν αἱρετικῶν Ὁμοιουσιανῶν καὶ ὀπαδὸ τοῦ Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης Ἀκακίου, ὁ ὁποῖος διὰ Συνόδου, τὸ ἔτος 358 μ.Χ., ἐκλέγει τὸν Ἅγιο Μελέτιο ὡς Ἐπίσκοπο Σεβαστείας. Λόγω ὅμως τῆς σφοδρῆς ἀντιδράσεως τῶν ὀπαδῶν τοῦ προηγούμενου Ἐπισκόπου Σεβαστείας Εὐσταθίου, παραιτεῖται καὶ μεταβαίνει στὴ Βέροια τῆς Συρίας. Τὸ ἔτος 360 μ.Χ. ἐκλέγεται Πατριάρχης Ἀντιοχείας, μετατεθέντος τοῦ Πατριάρχου Εὐδοξίου στὸν πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὅταν ὁ Ἅγιος ἔφθασε στὴν Ἀντιόχεια, ὅλοι οἱ πιστοὶ βγῆκαν στοὺς δρόμους, γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν καὶ νὰ λάβουν τὴν εὐλογία του. Στὴ νέα ὅμως ἕδρα ὁ Ἅγιος Μελέτιος παρέμεινε ἕνα μόνο μῆνα, ἀφοῦ οἱ αἱρετικοὶ Ἀρειανοὶ ἔπεισαν τὸν αὐτοκράτορα Κωνστάντιο (337 – 361 μ.Χ.) νὰ τὸν ἐξορίσει στὴν Ἀρμενία καὶ νὰ ἐκλέξει στὴν θέση του τὸν παλαιὸ συνεργάτη τοῦ Ἀρείου, Εὐζώιο. Τὰ ὀρθόδοξα φρονήματα τοῦ Ἁγίου, ὡς καὶ ἡ ἐξορία του καὶ ἡ ἀντικατάστασή του, συνετέλεσαν στὴ δημιουργία μεγάλης παρατάξεως ὀπαδῶν του, ποὺ ὀνομάσθηκαν «Μελετιανοί». Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑξαιρεῖ τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἐπιδράσεως τοῦ Ἁγίου Μελετίου στοὺς πιστοὺς τῆς Ἀντιόχειας σὲ τόσο λίγο χρονικὸ διάστημα. Καὶ ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὅτι ὁ Ἅγιος Μελέτιος θεμελίωσε τόσο καὶ ἐνέβαλε τέτοιο ζῆλο γιὰ τὴν πίστη στοὺς Χριστιανούς, ὥστε, παρὰ τὶς αἱρετικὲς δοξασίες καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετώπισαν ἀργότερα, ἡ διδασκαλία του παρέμεινε ἄσειστη. Ἐπίσης, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος διηγεῖται τὸ ἀκόλουθο ἐπεισόδιο, τὸ ὁποῖο συνέβη κατὰ τὴν ἀπομάκρυνση  τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια:

Ὁ διοικητὴς τῆς πόλεως ὁδηγοῦσε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια μὲ ἅμαξα τὸν Ἅγιο, γιὰ νὰ τὸν θέσει στὸ δρόμο τῆς ἐξορίας. Τὰ πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων τὸ πληροφορήθηκαν καὶ ἀμέσως ἔτρεξαν, γιὰ νὰ ζητήσουν τὴν εὐχή του. Στὴ θέα ὅμως τοῦ διοικητοῦ τόσο πολὺ ἀγανάκτησαν γιὰ τὴν ἄδικη ἐξορία τοῦ Ἁγίου, ὥστε ἄρχισαν νὰ λιθοβολοῦν τὸν ἀντιπρόσωπο τοῦ αὐτοκράτορα. Καὶ τότε ὁ Ἅγιος Μελέτιος, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ ἐμποδίσει μὲ λόγια τὴν παραφορὰ τοῦ λαοῦ, σηκώθηκε καὶ προστάτευσε μὲ τὸ σῶμα του τὸν διώκτη του.

Ἡ ἐξορία τοῦ Ἁγίου τερματίσθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους 362 μ.Χ. διὰ τοῦ διατάγματος τοῦ νέου αὐτοκράτορα Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ) περὶ θρησκευτικῆς ἐλευθερίας ὅλων τῶν ὑπηκόων. Ὁ Ἅγιος ἐξορίστηκε καὶ πάλι τὴν ἄνοιξη τοῦ 365 μ.Χ. καὶ τὸ 371 μ.Χ. ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Οὐάλη (364 – 378 μ.Χ.) στὴν περιοχὴ Γήτασα τῆς Ἀρμενίας, κοντὰ στὰ σύνορα τῆς Καππαδοκίας καὶ εἶχε συχνὴ ἐπαφὴ καὶ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Ἐπανῆλθε στὴν Ἀντιόχεια τὸ ἔτος 379 μ.Χ. Ἀμέσως συνεκάλεσε Σύνοδο, ἡ ὁποία ὁμολογοῦσε τὴν πίστη στὶς ἀποφάσεις τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ καταδίκασε ὅλες τὶς αἱρέσεις.

Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Θεοδόσιος ὁ Μέγας (379 – 395 μ.Χ.), συνεκάλεσε στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ ἔτος 381 μ.Χ., τὴ Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὁ Ἅγιος Μελέτιος κλήθηκε νὰ λάβει μέρος στὴ Σύνοδο καὶ μάλιστα ὡς πρόεδρος αὐτῆς. Δυστυχῶς ὁ Ἅγιος κοιμήθηκε, λόγω ἀσθένειας, πρὶν ὁλοκληρωθοῦν οἱ ἐργασίες τῆς Συνόδου. Στὴν κηδεία του συμμετεῖχε καὶ ὁ αὐτοκράτορας, τὸν δὲ ἐπικήδειο ἐξεφώνησε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης († 10 Ἰανουαρίου), ὁ ὁποῖος μίλησε γιὰ τὸν ἀπορφανισμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιόχειας, τῆς Συνόδου καὶ ὁλόκληρης τῆς Ἀνατολῆς, γιὰ τὴ γλυκύτητα καὶ τὴν ὑπομονὴ τοῦ Ἁγίου Μελετίου, ὡς καὶ γιὰ τοὺς διωγμοὺς τοὺς ὁποίους ὑπέστη. 
Τὸ ἱερὸ λείψανό του μεταφέρθηκε ἀργότερα μὲ μεγάλη πομπὴ στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἐναπετέθη στὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βαβύλα, Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας († 4 Σεπτεμβρίου), στὸν ὁμώνυμο ναό.

π. Θ. Ζήσης για τις καρναβαλικές εκδηλώσεις:

… Όσα σχετικά λέγει ο Άγιος Νικόδημος για τις καρναβαλικές εκδηλώσεις και την ζημία που προκαλούν το τελειώνει λέγοντας πως είναι αφροσύνη να καταστρέφουμε προκαταβολικά και να αχρηστεύουμε την Αγία Τεσσαρακοστή· προτρέπει επίσης τους αρχιερείς, τους πνευματικούς και τους διδασκάλους να εμποδίσουν το μεγάλο αυτό κακό. Τώρα οι μεν αρχιερείς και οι πνευματικοί σιωπούν, ενώ έπρεπε να μη ησυχάζουν μπροστά στην επέκταση του κακού, πολλοί δε από τους δασκάλους και τους γονείς οργανώνουν οι ίδιοι για τα παιδιά τους καρναβαλικές εκδηλώσεις: «Ασυγκρίτως γαρ είναι μεγαλυτέρα η βλάβη, όπου προσλαμβάνουν εις τας αποκρέας, πάρεξ η ωφέλεια όπου λαμβάνουν από την ερχομένην Τεσσαρακοστήν· ίλεως, ίλεως, ίλεως, να γίνη ο Θεός! Και αυτός είθε να φωτίση τους αγίους Αρχιερείς και πνευματικούς και διδασκάλους να εμποδίσουν τα τοιαύτα κακά, με αφορισμούς και επιτίμια, καθώς προστάζει και ο ξβ΄ κανών της αγίας και Οικουμενικής στ΄ Συνόδου».

Μέγας Βασίλειος:΄Ασπλαχνος εστιν ο εφησυχάζων, ουκ ο ελέγχων.

΄Ασπλαχνος εστιν ο εφησυχάζων, ουκ ο ελέγχων. Και την αγάπην αυτός καταλύει. Κοινωνεί  δε της ασεβείας και παρανομίας του αμαρτάνοντος, εάν εφησυχάση και μη ελέγξη μετά διακρίσεως. 

+π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Οἱ ταγοὶ τοῦ λαοῦ –Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι– προδίδουν τὴν Ἐκκλησία χωρὶς δισταγμὸ ἀνοίγουν τὴν πόρτα στὸν Οἰκουμενισμό

+π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος
(Ὁμιλία εἰς τὸν προφ. Ἡσαΐα, ἀριθ. 85, 1997, Ἱ. Μ. Παντοκράτορος)


«...Καὶ μία ὁλόκληρη τοπικὴ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ καθεύδει καὶ νὰ ἔχει ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἀφυπνίσεως. Θὰ λέγαμε ἀκόμη, ἂν ξεχωρίσουμε πρόσωπα μόνο, ὅτι καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (ὅπως θὰ συμβεῖ καὶ συμβαίνει ἤδη στὰ ἔσχατα, διότι εἴμεθα στὴν περιοχὴ τῶν ἐσχάτων, ἐν ὄψει τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ ἀντιχρίστου), ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι σὲ μιὰ κατάσταση ναρκώσεως, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα -τὸ λέγω δυὸ φορές-, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι σὲ κατάσταση ἐγρηγόρσεως.

Ὁ Χριστὸς πόσες φορὲς τὸ εἶπε: «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν». Αὐτὸ τὸ «γρηγορεῖτε» εἶναι ἀναγκαιότατον σύνθημα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν· καὶ βέβαια δὲν γρηγοροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· μακάριοι ὅμως οἱ γρηγοροῦντες. Καὶ τοῦτο διότι ἔρχεται φοβερὴ ἐποχή. Ζοῦμε τὴν ἐποχὴ αὐτή, ἔχουμε εἰσέλθει στὴν περιοχὴ αὐτῆς τῆς φοβερῆς ἐποχῆς.
Ἔτσι, ὅταν θὰ ἀρχίσει νὰ ἁπλώνεται –καὶ ἁπλώνεται– ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ στὴν πατρίδα μας, καὶ στὰ Πατριαρχεῖα μας, –τὸ ἀκούσατε ἄραγε;– καὶ στὰ πατριαρχεῖα μας, καὶ στὶς Ἀρχιεπισκοπές μας, τότε δὲν εἶναι ἀπέξω ὁ ἐχθρός· καὶ ὅταν ἡ τελευταία, θὰ λέγαμε, πράξη εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, καὶ θὰ εἶναι ἐργαλεῖο στὰ χέρια τοῦ ἀντιχρίστου, συνεπῶς, δὲν πρέπει νὰ εἴμεθα ξύπνιοι; Ναί, πρέπει, ἀλλὰ οἱ πολλοὶ μπορεῖ νὰ μὴ εἶναι ξύπνιοι. Ἔτσι θὰ λέγαμε, ὅτι μοιάζει κάποτε ὁλόκληρη ἡ Ὀρθοδοξία νὰ κοιμᾶται, ὅταν Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι μπορεῖ νὰ τὴν προδίδουν. Ναί. Τότε μοιάζει μʼ ἐκεῖνο τὸ πλοιάριο στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς κάποτε ἐκοιμᾶτο. Ἐκεῖνο τὸ πλοιάριο μὲ τοὺς μαθητὰς εἶναι τύπος τῆς Ἐκλλησίας...
Καὶ βλέπουμε σʼ αὐτὴν τὴν εἰκόνα: ὁ Χριστὸς καθεύδει. Ποιός καθεύδει; Μοιάζει ὅτι καθεύδει ὁ Χριστός. Ἔτσι, σὲ μιὰ ἐποχὴ παρακμῆς καὶ καθιζήσεως πνευματικῆς, οἱ λίγοι σωστοὶ πιστοὶ κραυγάζουν τὸν ἴδιο λόγο: «ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα, βοήθησον ἡμῖν». Τότε τὸν εἶπαν ἐπιστάτη, προϊστάμενο. Σήμερα λέμε: «Κύριε χανόμαστε, βάλε τὸ χέρι Σου». Δὲν τὸ λέμε; Τὸ λέμε μὲ πόνο, μὲ ὀδύνη, μὲ δάκρυα...

Ξεκίνησε η πρώτη επίσημη δίωξη του αντιοικουμενιστή ιερέα π. Νικόλαου Μανώλη

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Πειραιεύς 11 Φεβρουαρίου 2015

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέστειλε τάς κάτωθι Ποιμαντορικάς Ἐγκυκλίους πρός τόν εὐαγῆ κλῆρο καί τόν φιλόχριστο λαό τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς γιά νά ἀναγνωσθοῦν τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς καί τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

 ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΦΑΛΗΡΟΥ, ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ

Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

ΕΠΙ  ΤΗι  ΕΝΑΡΞΕΙ

ΤΗΣ  ΑΓΙΑΣ  ΚΑΙ  ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ  2015

* * * * *

           

Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ, ιατρός: “Σαν χριστιανοί ορθόδοξοι δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί όταν σφαγιάζεται το δίκαιο και φιμώνονται οι ελεύθερες και ασυμβίβαστες φωνές!”

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΤΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ! --- Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΦΑΣΗ!

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ

____________Θα το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά! Η περίπτωση του Μακαριωτάτου Πατριάρχου πρ. Ιεροσολύμων κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ, ο Οποίος παραμένει κλειδωμένος στο διαμέρισμα- κελλί του εκεί κάτω στα Ιεροσόλυμα αποτελεί στίγμα για όλη την Ορθοδοξία! Ένοχοι είναι όλοι ανεξαιρέτως οι Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίοι είτε σιωπούν, είτε αδιαφορούν! Ο Μάρτυρας Πατριάρχης κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ παραμένει έγκλειστος χωρίς καμμιά Δικαστική και κυρίως καταδικαστική Απόφαση! Η διάδοχος εκκλησιαστική Διοίκηση των Ιεροσολύμων, ως φαίνεται, Τον φοβείται και γι' αυτό Τον κρατάει σε πλήρη απομόνωση! Και το πολύ χειρότερο: αν ταξιδεύσετε ως προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα και θελήσετε να επισκεφθήτε τον έγκλειστο Πατριάρχη, ΔΕΝ θα σας το επιτρέψουν! 

__________Γράφουμε, λοιπόν, το σημείωμα αυτό για να καταγγείλουμε δημοσίως την συμπεριφορά του Εξάρχου του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα, του Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Δαμιανού, ο οποίος -προφανώς- με εντολή του Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ. Θεοφίλου, επισκέφθηκε προσφάτως τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, για να τον διαβεβαιώση, ότι ο άγιος αυτός Πατριάρχης κ. Ειρηναίος "δεν είναι "έγκλειστος", αλλά "αυτοέγκλειστος".  Αυτό όμως είναι ένα μεγάλο ψέμα! Ο άγιος και μαρτυρικός Πατριάρχης κ. Ειρηναίος, χωρίς τη θέλησή Του διατελεί σε πλήρη απομόνωση!  Καταγγέλλουμε, λοιπόν, αυτήν την αχαρακτήριστη συμπεριφορά της διαδόχου εκκλησιαστικής Διοικήσεως εκεί κάτω στην Αγία Γη! Το ψέμα ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ στους εκκλησιαστικούς ανθρώπους! Είναι το όπλο όσων αισθάνονται ένοχοι! Εκφράζουμε την λύπη μας και -γιατί όχι;- και την αγανάκτηση μας.
_________Αποτέλεσμα της παρεμβάσεως του εν Αθήναις Πανοσ. Εξάρχου κ. Δαμιανού είναι, ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος στη Συνεδρίαση της 5ης Φεβρουαρίου ε.έ. αποφάσισε να ανακληθή η αποστολή της τριμελούς Αντιπροσωπείας στα Ιεροσόλυμα με σκοπό να προσφέρει εκεί εκ μέρους της Εκκλησίας μας μια αδελφική παρέμβαση αγάπης και γαληνεύσεως των πνευμάτων στην αγία Γη των Ιεροσολύμων. Ώστε, λοιπόν, η παρέμβαση του εν Αθήναις Εξάρχου των Ιεροσολύμων κ. Δαμιανού μας ωθεί σε περαιτέρω αγώνες! Δεν θα αφήσουμε να κυριαρχήσουν ούτε η αδικία, ούτε και το ψέμα!    Κουράγιο, Μακαριώτατε κ. Ειρηναίε! 

_________Σε ένδειξη διαμαρτυρίας δημοσιεύουμε παρακάτω ένα κείμενο από το Blog: http://greeknation.blogspot.gr

Αίγιον, 09 Φεβρουαρίου 2015

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ