Τα όρια της Εκκλησίας και ο Οικουμενισμός -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

…….Απέναντι στις ευρείες εκκλησιολογίες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού που γκρέμισαν όλα τα όρια και τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις χριστιανικές ομολογίες, τώρα μάλιστα επεκτείνουν το εγχείρημα και προς τις θρησκείες, η Ορθόδοξη Καθολική και Αποστολική Εκκλησία δεν διστάζει να προβάλλει την δική της αποκλειστική εκκλησιολογία, διδάσκουσα ότι αυτή είναι η μόνη αληθής και σώζουσα Εκκλησία, όπως αποκλειστική είναι και η Χριστολογία και η σωτηριολογία. Μόνον ο Χριστός είναι το φως και η αλήθεια και η ζωή, δεν υπάρχει άλλο όνομα «εν ώ δει σωθήναι ημάς». Γι' αυτό και δεν υπάρχει άλλη Εκκλησία, άλλο σώμα Χριστού με κεφαλή τον Χριστό, δεν υπάρχουν άλλα παράλληλα εργαστήρια σωτηρίας.
        Η ενότητα των πιστών, το «ίνα πάντες έν ώσι», που έγινε το σύνθημα του Οικουμενισμού, δεν θα επιτευχθεί με την τεχνητή και εξωτερική συγκόλληση των χριστιανικών ομολογιών, παρά τις μεγάλες δογματικές και άλλες διαφορές τους, αλλά με την ενσωμάτωσή τους στο ένα σώμα του ζώντος Χριστού, με την επιστροφή τους στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Oi Κολυβάδες. - Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΣΚΗΤΗΣ

Το έτος 1754 η Σκήτη της Αγίας Άννης, στο Άγιον Όρος, αποφάσισε να κτίσει μεγαλύτερο Κυριακό. Χρειάσθηκαν πολλά χρήματα. Οι Χριστιανοί έστειλαν από παντού βοήθεια εις μνημόσυνον γονέων και συγγενών. Τα μνημόσυνα όμως που έπρεπε να γίνουν στη σκήτη, και που εντάσσονταν σε αγρυπνίες, κούραζαν τους μοναχούς και δεν μπορούσαν να δουλέψουν την επομένη. Για το λόγο αυτόν, ύστερα από συμβουλή του κοινού τους πνευματικού παπά - Φιλοθέου του Πελοποννησίου, άρχισαν να κάνουν τα μνημόσυνα τις Κυριακές που, λόγω της αργίας, δεν επρόκειτο έτσι και αλλιώς να δουλέψουν.

Η καινοτομία μαθεύτηκε στο υπόλοιπο Όρος και προκάλεσε αντιδράσεις. Οι Αγιαννανίτες όπου πήγαιναν γίνονταν αντικείμενο ελέγχων γιατί μνημόσυνο νεκρών την Κυριακή ήταν κάτι το πρωτάκουστο και αντέβαινε στο αναστάσιμο της Κυριακής. Τότε μερικοί από τους μοναχούς της Σκήτης εξομολογήθηκαν στον πνευματικό ότι έχουν πρόβλημα συνειδήσεως. Ο πνευματικός τους επέτρεψε να αποχωρούν από τον ναό μόλις άρχιζε το μνημόσυνο. Η αποχώρηση όμως αυτή αναστάτωσε όσους έμεναν, εφ’ όσον ήταν έμπρακτος έλεγχος. Έτσι άρχισε στο Άγιο Όρος η περίφημη “περί μνημοσύνων έρις” που έμεινε στην Ιστορία.
-------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ὁ παραλληλισμός "οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου (π.ἑ.) εἶναι οἱ Κολλυβᾶδες τοῦ 2οῦ αἰῶνος" εἶναι ἀπολύτως ὀρθός. Ὅποιος ἀδυνατεῖ νά τό καταλάβῃ αὐτό πάσχει ἀπό ἀσθένειαν τοῦ νοός (εἰς τά πνευματικά θέματα ἐννοεῖται). Θά ἤθελα δέ νά προσθέσω ὅτι ἡ καινοτομία τοῦ Νέου Ἑορτολογίου (ν.ἑ.) εἶναι σοβαρωτέρα τῆς Κολλυβαδικῆς καινοτομίας, καθότι, ἐκτός ἀπό τό γεγονός ὅτι ἔβλαψε τό δόγμα τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἀνεμένετο νά συμβῇ, ἔγινε καί κατόπιν πιέσεως τῶν Παπιστῶν καί τῶν Μασσώνων, προκειμένου νά ὑποτάξουν τήν Ὀρθοδοξίαν εἰς τόν "πάπαν"! Ἐν ὀλίγοις, ἡ καινοτομία τοῦ ν.ἑ. προεκάλεσε σχίσμα εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν χάριν τῆς καταργήσεώς της!!! Ὅσοι συντάσσονται μέ τήν φοβεράν αἵρεσιν τοῦ ν.ἑ. συντάσσονται μέ τήν μερίδα τοῦ Ἰούδα! Ἄν τό Κολλυβαδικόν ζήτημα, πού ἦτο μόνον θέμα ἱερᾶς Παραδόσεως, προεκάλεσε τόσας ἀναταραχάς, τό θέμα τοῦ ν.ἑ. ἀνεμένετο νά κάμῃ ἀσυγκρίτως μεγαλύτερον κακόν, ὅπως καί τό ἔκαμε, ἀκριβῶς αὐτό πού ἐπεδίωκον τά δουλάρια τοῦ "πάπα," μέ τά ὁποῖα συντάσσονται καί οἱ ὡς ἄνω πρακτορίσκοι πού ἔχουν ἀναρτήσει μερικές ἑκατοντάδες φορές τίς φλυαρίες τῆς Ἱ.Μ. Πειραιῶς καί τῶν ὁμοίων αὐτῶν, ψευδόμενοι ἀσυστόλως, ὅτι δῆθεν τό θέμα;τοῦ ν.ἑ. εἶναι ἀσήμαντον. Ἐνῷ, ὁ Πατριάρχης Ἱερεμίας Β' ὁ Τρανός (16ος αἰών) καί ὁ Πατριάρχης Ἰωακείμ Γ'(1904) ὀρθῶς προέβλεψαν ὅτι ἡ τυχόν εἰσαγωγή τοῦ ν.ἑ. εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν θ' ἀπετέλει «παγκόσμιον σκάνδαλον»! Ὅπως τό ὄργανον τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου, τό περιοδικόν «Ἐκκλησιαστική Ἀλήθει», πού ἔγραψε τό 1895 ὅτι ἡ τυχόν εἰσαγωγή τοῦ ν.ἑ. θά προκαλέσῃ ἀναστάτωσιν εἰς τήν κοινωνίαν. 29 ἔτη ἀργότερον, ὅμως, ὅπως καί σήμερα, βρέθηκαν πολλοί πρόθυμοι ψεῦται καί αἱρετικοί νά κράζουν ὅτι τό θέμα εἶναι ... ἀσήμαντον, παρά τό γεγονός ὅτι οἱ προβλέψεις τῶν Πατριαρχῶν Ἱερεμίου Β' καί Ἰωακείμ Γ' καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ 1895 ἐπαληθεύθηκαν!!! Ἀπό αὐτό καί μόνον ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ ὡς ἄνω κραυγές τῶν πρακτορίσκων εἶναι τοῦ "πατρός τοῦ Ψεύδους"!
---------------------

 Ο/Η Σταύρος Τ. είπε...

Χάριν συντομίας αντιγράφω/παραθετω και σχετικες, σωστές απόψεις του π. Θεοδωρου Ζήση (σε άλλα βέβαια Βαπτίζει το κοτόπουλο ψάρι...)

Ὅλα ἐπιτελοῦνται «ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», «ὀνομάζοντες τό ὄνομα Χριστοῦ», σέ ἀμέτρητα γεγονότα καί περιστάσεις.

2. Εἰδικότερα, στήν εὐχή τοῦ Χερουβικοῦ Ὕμνου «Οὐδείς ἄξιος τῶν συνδεδεμένων ταῖς σαρκικαῖς ἐπιθυμίαις…», πού ἀναφωνοῦν «ἐκ βαθέων» ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ ἱερεύς πρό τῆς Ἁγίας Τραπέζης ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἱερουργός τοῦ μυστηρίου, «ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος», καί ποτέ ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ ἱερεύς:
«Σύ γάρ εἶ ὁ προσφέρων καί προσφερόμενος καί προσδεχόμενος καί διαδιδόμενος, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν».
3. Ὡσαύτως, στήν μικρή ἀκολουθία τοῦ «Καιροῦ» πρό τῆς Προσκομιδῆς, ἱκετεύουν οἱ κληρικοί τόν Χριστό νά προσεγγίσει τήν Χείραν Του γιά τήν ἐπιτέλεση τῆς ἀναίμακτης ἱερουργίας: «Κύριε ἐξαπόστειλόν μοι τήν χεῖρά σου ἐξ ἁγίου κατοικητηρίου σου».
4. Τέλος, ἐπισημαίνεται, ὅτι ἡ μνημόνευση τοῦ Ἐπισκόπου γίνεται γιά ἄλλους λόγους, καί ὄχι γιατί ἀποτελεῖ οὐσιῶδες στοιχεῖο τοῦ Μυστηρίου, χωρίς τό ὁποῖο τό μυστήριο εἶναι δῆθεν ἄκυρο. Σέ ποιά Ὀρθόδοξη Δογματική διδάσκεται αὐτή ἡ κακόδοξη διδασκαλία; Ὁ ἐπίσκοπος μνημονεύεται, κυρίως γιά νά φανεῖ, ὅτι ὁ μνημονεύων καί ὁ μνημονευόμενος ἔχουν τήν ἴδια πίστη, ὄτι εἶναι ἀμφότεροι Ὀρθόδοξοι, ὅτι ὁ μνημονευόμενος ἔχει τήν ἴδια πίστη μέ τόν μνημονεύοντα, εἶναι ταυτογνωμονοῦντες καί ταυτοπιστεύοντες». Νά τονιστεῖ ὅτι δέν παραγνωρίζεται ἡ σημαντική, σπουδαία καί πρωτεύουσα θέση πού ἔχει ὁ ἐπίσκοπος στήν Ἐκκλησία, σύμφωνα καί μέ ὅσα λέγει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας. Ἐν τούτοις, ὅλα αὐτά ἰσχύουν, ὅταν πρόκειται περί Ὀρθοδόξου ἐπισκόπου πού ἱερουργεῖ μέ Κύριό του τόν Τριαδικό Θεό καί ὄχι περί ψευδεπισκόπου πού ταυτοποιεῖται ὡς αὐτοδύναμη ἐξουσία.
Eπίσης, στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων εφαρμογής του 15ου κανόνος, δεν μνημονεύεται κάποιος άλλος Επίσκοπος στην θέση του ψευδεπισκόπου, απέναντι στον οποίο έγινε η διακοπή μνημοσύνου.

Οικουμενισμός το βδέλυγμα της ερήμωσης

ΠΑΝΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙΣ ΑΓΑΘΗ -- Orthodox Hymns

Τη Λ΄ (30η) Σεπτεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, Επισκόπου της Μεγάλης Αρμενίας.

Γρηγόριος ο της Μεγάλης Αρμενίας λαμπρότατος φωστήρ ήτο από γένος βασιλικόν υιός ων Ανάκ, Πάρθου το γένος, γεννηθείς περί το έτος σμ΄ (240). Ούτος ήτο συγγενής του βασιλέως της Αρμενίας Κουσαρώ, τον οποίον εθανάτωσε δια δόλου ο ίδιος ο Ανάκ, αποσταλείς και παρακινηθείς εις τούτο από τον Αρτασύραν βασιλέα των Περσών. Όθεν δια τον βασιλικόν τούτον φόνον εθανατώθη όλη η γενεά του Ανάκ, μόνος δε ο θείος Γρηγόριος ούτος και εις έτερος αδελφός του ελυτρώθη από του θανάτου, πεμφθείς παις μικρός εις την επικράτειαν των Ρωμαίων, δια μέσου συγγενούς των τινός. Ευρισκόμενος λοιπόν ο θείος ούτος πατήρ εν Καισαρεία της Καππαδοκίας, εμάνθανε και την άλλην παιδείαν των γραμμάτων και τα των Χριστιανών δόγματα και διδάγματα, και βαπτισθείς έγινε Χριστιανός.

Ένα θαύμα από τα πολλά της Κυρίας Θεοτόκου μας το 1940

Ὁ Ν. Ντραμουντανὸς διηγεῖται μία θαυμαστὴ ἐμπειρία του. «Ὁ λόχος μας πῆρε διαταγὴ νὰ καταλάβει ἕνα προχωρημένο ὕψωμα γιὰ προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στὰ βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, ἄρχισε νὰ πέφτει πυκνὸ χιόνι. Ἔπεφτε ἀδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι ἔφτασε σὲ πολλὰ μέρη τὰ δύο μέτρα. Ἀποκλειστήκαμε ἀπὸ τὴν ἐπιμελητεία. Καθένας εἶχε τροφὲς στὸ σακκίδιό του γιὰ μία ἡμέρα. Ἀπὸ τὴν πεῖνα καὶ τὸ κρύο δὲν λάβαμε πρόνοια «διὰ τὴν αὔριον» καὶ τὶς καταβροχθίσαμε. Ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα ἄρχισε τὸ μαρτύριο. Τὴ δίψα μας τὴ σβήναμε μὲ τὸ χιόνι, ἀλλὰ ἡ πεῖνα μᾶς θέριζε. Περάσαμε ἔτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε. Τὸ ἠθικό μας τὸ διατηρούσαμε ἀκμαῖο, ἀλλὰ ἡ φύση ἔχει καὶ τὰ ὅριά της. Μερικοὶ ὑπέκυψαν. Τὸ ἴδιο τέλος περιμέναμε ὅλοι «ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος». Τότε μία ἔμπνευση τοῦ λοχαγοῦ μας ἔκανε τὸ θαῦμα! Ἔβγαλε ἀπ’ τὸν κόρφο του μία χάρτινη εἰκόνα τῆς Παναγίας, τὴν ἔστησε στὸ ψήλωμα καὶ μᾶς κάλεσε γύρω του: ... — Παλληκάρια μου! εἶπε, Στὴν κρίσιμη αὐτὴ περίσταση ἕνα θαῦμα μόνο μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε τὴν Παναγία, τὴ μητέρα τοῦ Θεανθρώπου, νὰ μᾶς βοηθήσει! Πέσαμε στὰ γόνατα, ὑψώσαμε τὰ χέρια, παρακαλέσαμε θερμά. Δὲν προλάβαμε νὰ σηκωθοῦμε κι ἀκούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε καὶ πιάσαμε τὰ ὅπλα. Πήραμε θέση «ἐπὶ σκοπόν». Δὲν πέρασε ἕνα λεπτὸ καὶ βλέπουμε ἕνα πελώριο μουλάρι νὰ πλησιάζει κατάφορτο. Ἀνασκιρτήσαμε! Ζῷο χωρὶς ὁδηγὸ νὰ περνᾶ τὸ βουνό, μ’ ἕνα μέτρο χιόνι — τὸ λιγώτερο — ἦταν ἐντελῶς ἀφύσικο. Καταλάβαμε: Τὸ ὁδηγοῦσε ἡ Κυρία Θεοτόκος. Τὴν εὐχαριστήσαμε ὅλοι μαζὶ ψάλλοντας σιγανά, μὰ ὁλόκαρδα, τὸ «Τῇ ὑπερμάχῳ» καὶ ἄλλους ὕμνους Της. Τὸ ζῷο εἶχε πάνω του μία ὁλόκληρη ἐπιμελητεία ἀπὸ τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιὰκ καὶ ἄλλα. Πολλὲς κι ἀπίστευτες κακουχίες πέρασα στὸν πόλεμο. Ἀλλ’ αὐτὴ μοῦ μένει ἀξέχαστη, γιατί δὲν εἶχε διέξοδο. Τὴν ἔδωσε ὅμως ἡ Παναγία».
---------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

«Οὐδείς προστρέχων ἐπί Σοί κατῃσχυμμένος ἀπό Σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε. Ἀλλ' αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως» (ἱερά Παράκλησις πρός τήν Θεοτόκον).

Η Σύνοδος Κων/πόλεως του έτους 1724 διακήρυξε:

Αιρετικοί είναι εκείνοι οπού αποσκιρτήσουσιν από την ευσέβειαν και αφήσουσι μεν τα πάτρια και ορθά της πίστεως ημών δόγματα και τας κοινάς παραδόσεις της Εκκλησίας, περιπέσωσι δε και εξολισθήσωσιν εις νεωτερισμούς και αλλοκότους υπολήψεις και έθη ετερόδοξα και παραχαράξωσι και νοθεύσωσι την της ευσεβείας αλήθειαν, οι τοιούτοι ούτε πλέον είναι, ούτε ονομάζονται τη αληθεία Χριστιανοί, αλλ’ ως ετερόδοξοι και νεωτεριστάς εκκόπτοντας και χωρίζοντας της εκκλησιαστικής και χριστιανικής ολομελείας και της ιεράς μάνδρας εκβάλλονται ως πρόβατα ψωριώντα και μέλη σεσηπότα» (Mansi, 37, 209)!
------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Κατά τόν νέον "ἀρχιεπίσκοπον" Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρον (κατ' ἄλλους, "Ἐλπιδοκτόνον"), ὁ ὡς ἄνω Συνοδικός ὁρισμός εἶναι ἐσφαλμένος, καθότι διεκήρυξε δημοσίως ὅτι αἱρετικοί εἶναι μόνον οἱ ... καβγατζῆδες!!! Οἱ Μονοφυσῖται, παπικοί, οἱ Προτεστάνται κ.ἄ. δέν εἶναι αἱρετικοί!!!