Eίναι αλήθεια ότι ή πρώτη σύλληψη, από το λογοκρατούμενο πνεύμα μας, της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού είναι συνήθως μια διαφάνεια νοησιαρχική. Τη διαδικασία της επικλήσεως συλλαμβάνουμε ως καθαρή νοητική λειτουργία. Αλλά αν βιώνουμε έναν ορισμένο βαθμό αγιοπνευματικής εμπειρίας, το πνεύμα μας, καθώς ανοίγει τις πύλες του για να δεχθεί την εικόνα της λειτουργίας της επικλήσεως του ονόματος του Ιησού, δεν υποδέχεται μια παράσταση της διανοίας αλλά μια άγιοπνευματική «Θεία Λειτουργία», στην οποία εκφράζεται συνοπτικά όλη η δυναμική λυτρωτική παρουσία της ζωής του Κυρίου. Η επίκληση του ονόματος του Ιησού δεν είναι μια τυπική (μηχανική – ψυχολογική) επανάληψη προβολής νοητικών διαφανειών στην οθόνη του πνεύματός μας. Είναι αναμφιβόλως η έκχυση της συνολικής δυναμικής του σωτηριολογικού Του έργου στην καθολική μας ύπαρξη.
Το 1821 και η νέα Τουρκοκρατία.
του Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ιστορίας
Μπήκαμε πρό ὁλίγου καιροῦ στό ἐπετειακό 2021, κατά τό ὁποῖο συμπληρώνονται 200 χρόνια ἀπό τή Μεγάλη μας Ἐπανάσταση. Σέ ὅλη τή χώρα ἔχουν ἀρχίσει πλέον οἱ ἐκδηλώσεις γιά νά τιμηθεῖ τό σπουδαῖο γεγονός. Καί δέν θά ἀναφερθῶ φυσικά σέ ὅσα ἐτοιμάζει ἡ καθεστωτική ἐθνοφοβική ἀλητεία μέσα ἀπό τό «Ἑλλάδα 2021» καί τά λοιπά ἀποδομητικά ὀχήματα μισελληνισμοῦ, πού ἐπιστρατεύθηκαν ἀπό τίς ἀφελληνισμένες, δῆθεν ἐπιστημονικές ὁμάδες τῶν κατειλημμένων ἀπό τόν ἐθνομηδενισμό Φιλοσοφικῶν καί Παιδαγωγικῶν Σχολῶν. Ἀλλά κι ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι, πού λέμε ὅτι θέλουμε νά ἀναδείξουμε τήν ἀληθινή Ἱστορία, ἔξω ἀπό τά χαλκεῖα τῶν στρεβλωτῶν, πού λέμε ὅτι ἐπιθυμοῦμε νά τιμήσουμε πραγματικά τήν Ἐπανάσταση καί τούς ἀγωνιστές της, εἴμαστε σίγουροι τί ακριβῶς ζητᾶμε; Καί δέν ἦρθε ἐπιτέλους ὁ καιρός νά καταλάβουμε πώς ὁ μόνος τρόπος γιά νά τιμήσουμε εἰλικρινά τούς ἥρωες τοῦ ’21 περνάει πιά ἀναγκαστικά μέσα ἀπό τόν δρόμο τῆς βαθιᾶς περισυλλογῆς καί τῆς σκληρῆς αὐτοκριτικῆς;
Τη Ι΄ (10η) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ.
Χαράλαμπος ο Άγιος Ιερομάρτυς, ο χαριέστατος και λαμπρότατος του Κυρίου θύτης και Αθλητής, απάσης της Ελλάδος το καύχημα και των πιστών το αγαλλίασμα, ήτο από την Μαγνησίαν και ιεράτευεν εις αυτήν επί πολλούς χρόνους, μέχρι των ημερών του ασεβεστάτου βασιλέως Σεβήρου του κατά τα έτη σκβ΄ -- σλη΄ (222-238) βασιλεύσαντος και Λουκιανού του ηγεμόνος, ότε συλληφθείς υπ’ αυτών υπέστη τον δια του Μαρτυρίου θάνατον δια την πίστιν και την αγάπην του Χριστού. Και πως, ακούσατε: Ο παμβασιλεύς και Κύριος ημών Ιησούς Χριστός διδάσκει ημάς εις το θείον και Ιερόν Ευαγγέλιον, ότι αν θέλωμεν να ακολουθήσωμεν οπίσω Αυτού πρέπει να απαρνηθώμεν πρότερον τον εαυτόν μας, να σηκώσωμεν και ημείς επί των ώμων τον Σταυρόν μας και ούτω να τον ακολουθήσωμεν. Τούτο κατώρθωσαν πολλοί θαυμάσιοι και αγιώτατοι άνθρωποι, καθώς ήσαν οι Ασκηταί και Ερημίται, οι οποίοι απηρνούντο τον κόσμον και τα εγκόσμια, τας απολαύσεις του σώματος, τον πλούτον και την δόξαν και έφευγον εις τας ερημίας, περί ουδενός άλλου φροντίζοντες, ειμή μόνον περί του πώς να αρέσωσιν εις τον Ποιητήν και Πλάστην των Θεόν.
Ένα απόσπασμα του Αλέξανδρου Καλόμοιρου, από το υπέροχο βιβλίο του "Κατά ενωτικών"
Θ΄ Το Παλαιοημερολογητικό
Μέσα σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα της αποσυνθέσεως, ήλθε ξαφνικά, ύστερα από πίεσι του Κράτους, το πρώτο επίσημο βήμα της ελληνικής Εκκλησίας πρός τον Πάπα: Η υιοθέτησις του παπικού ημερολογίου.Λίγοι έχουν, δυστυχώς, εννοήσει την σημασία του “παλαιοημερολογητικού”, όπως ονομάζεται, ζητήματος. Οι περισσότεροι αποδίδουν σε στενοκεφαλιά του αγραμμάτου λαού την αντίδρασι των Παλαιοημερολογιτών, δείγμα κι αυτό της βαθειάς περιφρονήσεως που τρέφουν οι οιηματίες εγγράμματοι πρός τους αγραμμάτους. Όμως οι αγράμματοι αυτοί, για να αντιδράσουν όπως αντέδρασαν, θα έπρεπε να έχουν, αν μη τι άλλο, θρησκευτικόν ζήλο και ενδιαφέροντα πνευματικά, που τα εστερείτο η μάζα των αδιαφόρων που ακολούθησαν, χωρίς κάν να γνωρίζουν πώς τίθεται το πρόβλημα, την πλειοψηφία των ιεραρχών. Κανείς από τους φωτισμένους θεολόγους και τους οπαδούς των δεν έδειξε πάντως σημεία αγωνίας μπροστά στό φαινόμενο αυτό του διαχωρισμού της ελληνικής Εκκλησίας, ούτε ζήτησε να βρή μια απάντησι στην γεμάτη πόνο κραυγή τόσων χιλιάδων πιστών. Η πλειοψηφία ήταν με το μέρος των. Οι αριθμοί πάντοτε τους έδιναν το αίσθημα της ασφαλείας. Στην πραγματικότητα όμως, ούτε τους αριθμούς δεν είχαν με το μέρος των. Γιατί αν ήταν λίγες χιλιάδες οι Παλαιοημερολογίτες και εκατομμύρια οι ακολουθήσαντες το νέο Ημερολόγιο, όμως αυτές οι λίγες χιλιάδες ήταν χιλιάδες πιστών, πονούντων την Εκκλησία. Ενώ μέσα στα εκατομμύρια των αδιαφόρων, των υλιστών και των αθέων, οπαδών του νέου Ημερολογίου, ήταν ζήτημα αν μπορούσες να βρής λίγες χιλιάδες πραγματικών πιστών. Εχλεύασαν μόνον τους απλοϊκούς αυτούς νέους ομολογητάς της Ορθοδοξίας, λέγοντας ότι από δεισιδαιμονία δεν θέλουν να διορθώσουν το ωρολόγι τους που δεν πάει καλά.
Ἀ. Καλόμοιρος: «Ο λόγος για τον οποίον απεφασίσθη η εισαγωγή του νέου Ημερολογίου στην Ελλάδα ούτε αστρονομικός ούτε θεολογικός ήταν».
Σχόλιον: Ἐξ ὅσων κειμένων τοῦ ἀειμνήστου Ἀλεξάνδρου Καλομοίρου ἔχω διαβάσει, γνωρίζω ὅτι ἐπρόκειτο διά γνώστην τῶν ἐκκλησιαστικῶν καί διά δυνατήν πένναν. Συνεπῶς, ἡ ὡς ἄνω γνώμη του μέ ἐκπλήσσει σφόδρα, καθότι ὁ λόγος τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ νέου ἑορτολογίου (ν.ἑ.) ἦτο ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ, ἐφόσον εἶναι παγκοίνως γνωστόν ὅτι ἔγινε χάριν τῆς «Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν». Αὐτό τό λέγουν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενισταί στά ἐπίσημα κείμενά των (βλ. π.χ. τήν Πατριαρχικήν Ἐγκύκλιον τοῦ 1920) και τό ἀποδεικνύουν οἱ πράξεις πού ἠκολούθησαν (συμφωνίαι ἑνώσεως, συμπροσευχαί, συλλείτουργα, «ἄρσις» τοῦ Σχίσματος τοῦ 1054 κ.λπ.) Εἶναι ἐπίσης γνωστά τά τρεχάματα καί οἱ ἐπαφές τοῦ Μεταξάκη μέ ἡγέτας τῶν Προτεσταντῶν, τό «πανορθόδοξον» Συνέδριον τοῦ 1923 (διάβαζε «ἀντορθόδοξον», ὅπως τό ἐχαρακτήρισεν ὁ τότε Μητροπολίτης Σάμου Εἰρηναῖος κ.λπ. Ἄρα πῶς δέν ἦτο θεολογικός ὁ λόγος;
Έφοδος της Αστυνομίας στο Καθεδρικό Ναό του Χολαργού το πρωί της Κυριακής
Οι υπαίθριες διαδηλώσεις επιτρέπονται, αφού βαπτίζονται πολιτικές εκδηλώσεις, οι διαμαρτυρίες αλλοδαπών στο κέντρο της Αθήνας, οι συγκεντρώσεις της νεολαίας στις πλατείες τα βράδια το ίδιο. Μόνο οι συναθροίσεις ολίγων πιστών έξω από την Εκκλησία απαγορεύονται!. Κλήρος και λαός πρέπει να αντιδράσει, ώστε να σταματήσει αυτός ο άτυπος διωγμός της πίστης.
«Ντου» της Αστυνομίας στη Φανερωμένη Χολαργού το πρωί της Κυριακής (7/2)
Κατόπιν καταγγελίας, η ΕΛ.ΑΣ. πραγματοποίησε έφοδο στον Καθεδρικό Ναό του Χολαργού κατά τη διάρκεια της κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας, απαιτώντας να απομακρυνθούν άμεσα οι όποιοι εκκλησιαζόμενοι από το προαύλιο του Ναού | Αρχιμ. Συμεών Βενετσιάνος: «Ο κορωνοϊός δεν… μεταδίδεται καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας στην κατάμεστη πλατεία της Φανερωμένης αλλά μονάχα όταν σε αυτή βρίσκονται… εκκλησιαζόμενοι»