Φώτης Κόντογλου -- Ἀσάλευτο θεμέλιο

«Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό, (φασίστα). Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός. Οἱ ἀδιάφοροι παιρνοῦν γιὰ φιλελεύθεροι ἄνθρωποι, γιὰ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν γιὰ πιστεύω τὴν καλοπέραση, τὸ εὔκολο κέρδος, τὶς εὐκολίες, τὶς ἀναπαύσεις, κι ἂς μὴν ἀπομείνῃ τίποτα ποὺ νὰ θυμίζῃ σὲ ποιὸ μέρος βρισκόμαστε, ἀπὸ ποὺ κρατᾶμε, ποιοὶ ζήσανε πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴν χώρα μας. Ἡ ξενομανία μᾶς ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλεία, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή, κι ὅποιος ἔχῃ τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος.

Ο ΚΑΙΡΟΣ και η κ. Ρεπούση σύμμαχοι δια τα νέα θρησκευτικά

Μετά την νομικήν και ηθικήν εκθεμελίωσιν του νέου συγκρητιστικού μαθήματος των θρησκευτικών από την απόφασιν της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας ο ΚΑΙΡΟΣ απεφάσισε να εκδώση ανακοινωθέν, διότι η σιωπή θα εσήμαινε και παραδοχήν της αποτυχίας του νέου προγράμματος. Εξέδωσε λοιπόν δελτίον τύπου, εις το οποίον μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Το ζήτημα του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν είναι τόσο νομικό, όσο πολιτικό (με την έννοια του τι άποψη έχουμε για το σύνολο της κοινωνίας) και καίρια θεολογικό και παιδαγωγικό… Το αντικείμενο της δουλειάς μας δεν επιτρέπει διαχωρισμούς, στείρες αντιπαραθέσεις και ηχηρές μα τόσο κενές περιεχομένου, για τη σύγχρονη ζώσα χριστιανική συν­­είδηση, διακηρύξεις προσήλωσης σε προγονικές αξίες και αρχές, που πρέπει να επιβληθούν από μία δικαστική εξουσία. Για το σύλλογό μας ο στόχος παραμένει και θα παραμένει, ένα αναβαθμισμένο μάθημα, που δεν θα χωρίζει τους μαθητές μέσα στην τάξη ανάλογα με την θρησκεία τους, αλλά θα τους διδάσκει μαζί με τη δική μας και τη θρησκεία του διπλανού τους με τρόπο εύληπτο όσο και διακριτό χωρίς να συγχέει τις θρησκείες μεταξύ τους… Το μάθημα που οραματιζόμαστε υπηρετείται καλύτερα με το σχεδιασμό του στα νέα Προγράμματα και τους Φακέλλους Υλικού, που έτυχαν καταρχήν έγκρισης από την Ιερά Σύνοδο…».

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (10ον μέρος )

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 22 Μαΐου 2018

Βασιλίσκου μάρτυρος, Ιωάννου του βασιλέως, Δημητρίου (Μήτρου) και Παύλου των εν Τριπόλει νεομαρτύρων.

Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος, ἀνιψιὸς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Χουμιαλὰ τῆς Ἀμασείας καὶ μαρτύρησε διὰ ξίφους ἐπὶ Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ.) καὶ ἄρχοντος Ἀγρίππα. Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα τῆς Καππαδοκίας Ἀσκληπιάδη μὲ τοὺς στρατιῶτες του Εὐτρόπιο καὶ Κλεόνικο († 3 Μαρτίου), οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ ἀρνήθηκαν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα, τελειώθηκαν διὰ μαρτυρικοῦ θανάτου. Ὁ Ἅγιος Βασιλίσκος ρίχθηκε στὴ φυλακὴ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου καὶ ἀπὸ τὶς στερήσεις καὶ κακοπαθήσεις, θὰ ἀρνιόταν τὸν Χριστὸ, ὁπότε ὁ ἀντίκτυπος ἀπὸ τὴν πράξη του αὐτὴ θὰ ἦταν μέγας μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν.

Διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας απαίτησαν ενωμένοι οι Πόντιοι

Με κάθε επισημότητα και ενωμένοι τίμησαν οι Πόντιοι στη Θεσσαλονίκη τα 353.000 θύματα που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους πριν από 99 χρόνια.
Κεντρικός σκοπός των εκδηλώσεων ήταν η αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τη διεθνή κοινότητα. Από νωρίς το πρωί του Σαββάτου, στην πλατεία Αγίας Σοφίας, εκεί όπου βρίσκεται το μνημείο των αδικοχαμένων Ελλήνων του Πόντου, μικρά παιδάκια φορώντας παραδοσιακές φορεσιές, νέοι, νέες και ηλικιωμένοι με δάκρυα στα μάτια άφηναν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο στη μνήμη των προγόνων τους. Στις 18.30 τα λάβαρα σηκώθηκαν και οι εκδηλώσεις μνήμης ξεκίνησαν.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ -- Του π. Γ. Δ. Μεταλληνού, τ. Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του Πανεπ. Αθηνών

Η σωστή χρήση των πηγών

Είναι γεγονός ότι η στάση των ιστορικών απέναντι στο Μέγα Κωνσταντίνο είναι αντιφατική. Για άλλους υπήρξε μέγα αίνιγμα ή στυγνός δολοφόνος και καιροσκόπος, για άλλους δε, το μέγα θαύμα της ιστορίας. Αυτό συμβαίνει διότι επικρατούν συνήθως ιδεολογικά κριτήρια και παραταξιακές εκτιμήσεις ερήμην των πηγών. Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στο χώρο της ιστορίας, που οδηγεί αυτόχρημα στην αυτοκατάργηση του ιστορικού και των ερευνών του, είναι η χρησιμοποίηση της ιστορίας με οποιεσδήποτε διασκευές της κατά το δοκούν, ώστε να χρησιμοποιείται για να αποδειχθούν πράγματα που ιστορικά δεν θεμελιώνονται. Ένα άλλο επίσης πρόβλημα είναι όχι μόνον η ιδεολογική χρήση της ιστορίας και των πηγών ακόμη, αλλά είναι και ο ιστορικός αναχρονισμός. Να επιχειρούνται δηλαδή ερμηνευτικές προσβάσεις στα ιστορικά γεγονότα και στα ιστορικά πρόσωπα μέσα από κρίσεις και προϋποθέσεις του παρόντος, του οποιουδήποτε παρόντος. Γνωρίζετε ασφαλώς όλοι ότι όταν συντάσσει κανείς μια ιστορική διατριβή και μάλιστα αν είναι διδακτορική διατριβή που είναι η σημαντικότερη εργασία ενός επιστήμονος, παραθέτει ένα εισαγωγικό ή πρώτο κεφάλαιο που αναφέρεται στην εποχή μέσα στην οποία τοποθετούνται τα θέματα με τα οποία ασχολείται.

Το «Διάταγμα των Μεδιολάνων» του Μ. Κωνσταντίνου

1) Το λεγόμενο «Διάταγμα των Μεδιολάνων» (313μ.Χ.) ανήκει στα σημαντικότερα διατάγματα όλων των εποχών. Υπήρξε ουσιαστικά έργο του Μ. Κωνσταντίνου, οφειλόμενο στην από το έτος 312 στροφή του προς τον Χριστό και την χριστιανική πίστη. Με το «Διάταγμα» αυτό ο Μ. Κωνσταντίνος έθεσε τέρμα στους εναντίον των Χριστιανών διωγμούς, κηρύσσοντας γενική ανεξιθρησκεία και ελευθερία λατρείας. Η απόφαση αυτή ήταν ένα σεισμικό γεγονός για τα δεδομένα του αρχαίου κόσμου. Η κρατική θρησκεία δεν ήταν πλέον δεσμευτική για τους πολίτες του κράτους, όλες δε οι θρησκείες, μαζί και ο Χριστιανισμός, είχαν στο εξής ελευθερία υπάρξεως και κινήσεως στην αυτοκρατορία.