Ο θρυλικός Τίγρης προσκυνά
την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας.
Παρακολουθώντας από την αρχή την κρίση στην Συρία, η οποία
ήταν μια επανάληψη όλων των επιθετικών ενεργειών υβριδικού πολέμου των δυτικών
(κυρίως αμερικανών, άγγλων. γάλλων), σιωνιστών, και των υπολειμμάτων τους,
τούρκων, σαουδαράβων, εμιράτων, κατάρ, ιορδανία, κ.λ.π, με την επωνομασία
«αραβική άνοιξη», με την οποία υποτίθεται ενεργούνσε η ασήμαντη «Μουσουλμανική
αδελφότητα», τρείς μορφές του συριακού αγώνα μου έκαναν ιδιαίτερη και ξεχωριστή
εντύπωση.
Κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και των τριών, το ήθος, η
αίσθηση καθήκοντος, οι ικανότητες, η μεγάλη αγάπη για την πατρίδα τους και τον
συριακό λαό ανεξαρτήτως θρησκεύματος και κουλτούρας, η αυτοθυσία μέχρι θανάτου,
η παράτολμη αποφασιστικότητα και ηρωική μαχητικότητα, η απίστευτη αντοχή σε
κακουχίες, η ατελείωτη μέχρι σήμερα προσπάθεια επιβίωσης σε δολοφονικές
απόπειρες.