Του Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων ΗΛΙΟΥ ΜΗΝΙΑΤΗ Διδαχή εις την Κυριακή της Αναστάσεως,

Εχάρησαν ουν οι μαθηταί, ιδόντες τον Κύριον (Ιωάν. κ: 20).       

Συγχαίρω και εγώ μαζί σας, ω θείοι Μαθηταί του αναστάντος Δεσπότου· μάλιστα συγχαίρουσι μαζί σας όλοι οι χριστοφόροι λαοί, όπου είδασι τέλος πάντων το αγλαόν φως της λαμπροφόρου Κυριακής της Αναστάσεως. Χαίρει άνωθεν η τρισόλβιος πόλις, και περιτριγυρίζοντες τον Θρόνον του Βασιλέως των Δυνάμεων ψάλλουσι τον επινίκιον ύμνον οι Άγγελοι της ειρήνης. Χαίρει κάτωθεν ο ίδιος ο Άδης, και όλος αστράπτει εις την λαμπράν παρουσίαν του ανατείλαντος Ηλίου της δόξης, όπου φέρει ανέσπερον ημέραν ζωής προς τους λυπημένους Προπάτορας. Χαίρει λαμπροφορούσα η νύμφη του Χριστού Εκκλησία, και τον εκ Τάφου ως εκ παστάδος προελθόντα θείον Νυμφίον ευφραινομένη ασπάζεται.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΗΜΕΡΕΣ ΝΩΕ ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΟΥ ΤΗΣ Β΄ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ»

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΙΗΜΕΡΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου  Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου.                                                        

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, αγαπητοί αδελφοί· και πάλιν θα είπω, χαίρετε· ο Κύριος είναι πλησίον μας, καμμία μέριμνα ας μη σας απασχολή. Ο Κύριος ηγέρθη εκ νεκρών και μαζί με Αυτόν και μέγα πλήθος Αγίων. Ας εορτάσωμεν λοιπόν με ευχαρίστησιν, αλλά και με σωφροσύνην. Διότι αυτή αληθώς είναι η ημέρα την οποίαν εδημιούργησεν ο Κύριος. Ας χαρώμεν λοιπόν ψυχικώς και ας ευφρανθώμεν πνευματικώς κατά την ημέραν αυτήν· ας διακηρύξωμεν εις τα πέρατα της οικουμένης την Ανάστασιν του Σωτήρος ημών ή, δια να είπω καλύτερον, την ιδικήν μας σωτηρίαν.

Τhe Sunday of the Resurrection -- Orthodox Hymns

Τη Κ΄ (20η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΖΑΚΧΑΙΟΥ.

Ζακχαίος ο Άγιος του Χριστού Απόστολος ήτο ο σπουδαίος και πλούσιος εκείνος αρχιτελώνης, περί του οποίου ομιλεί ο θείος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς εις το κατ’ αυτόν Ευαγγέλιον (ιθ: 1-10), διωρισμένος ων εις το αξίωμα του αρχιτελώνου υπό των Ρωμαίων. Ούτος, ως μανθάνομεν εκ της περικοπής ταύτης του Ιερού Ευαγγελίου, επειδή ήτο πολύ μικρός κατά το ανάστημα και δεν ηδύνατο ένεκεν του συρρεύσαντος πλήθους να ίδη δια των ιδίων αυτού οφθαλμών, ως επόθει, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν διερχόμενον εκ της Ιεριχούς, ανέβη επί τινος συκομορέας, όπως ίδη Αυτόν.

ΛΟΓΟΣ ΚΟΙΝΗ ΓΛΩΤΤΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΓΕΡΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ

Εκ του Θησαυρού του Δαμασκηνού του Υποδιακόνου και Στουδίτου του μετέπειτα Επισκόπου Λιτής και Ρενδίνης και είτα Μητροπολίτου Άρτης.                                                                                                                                                                                     

Πάντα τα κτίσματα του Θεού, ως και αυτός ο Κτίστης Θεός, έχουσιν ουσίαν. Διότι αν δεν είχεν ο Θεός ουσίαν ουδέ καν θα υπήρχε, πλην η ουσία του Θεού δεν είναι όπως και η ουσία των κτισμάτων του, αλλ’ είναι υπερούσιος, ήτοι τιμιωτέρα, μεγαλυτέρα και υψηλοτέρα από πάσαν άλλην ουσίαν. Έχομεν δε δύο ειδών ουσίας, την απλήν και την σύνθετον. Σύνθετος μεν ουσία είναι όπως η του ανθρώπου, ήτις αποτελείται από το σώμα και από την ψυχήν· ομοίως σύνθετος είναι και η ουσία των άλλων κτισμάτων, δηλαδή των ορατών, όπως των ζώων, των φυτών, της γης και λοιπά. Σύνθετος δε λέγεται η ουσία των ορατών κτισμάτων, όχι διότι αποτελούνται από ψυχήν και από σώμα, αλλά διότι είναι τριχή διαστατή, δηλαδή διότι έχουν τρεις διαστάσεις, ήτοι ύψος, μήκος και πλάτος. Απλή δε η ουσία είναι όπως η των Αγγέλων και των δαιμόνων, οι οποίοι δεν βλέπονται από ημάς κατά την φύσιν των, επειδή δεν είναι τριχή διαστατοί· μάθετε δε καλά, ότι οι Άγγελοι και οι δαίμονες δεν αλλάσσουσιν εις τίποτε κατά την φύσιν των, τόσον μόνον διαφέρουσιν, όσον ο δίκαιος άνθρωπος αλλάσσει από τον αμαρτωλόν.

Τη Κυριακή του Πάσχα

Τη Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα αυτήν την Ζωηφόρον ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ εορτάζομεν του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.                                                                                                                                                                     

Πάσχα το Μέγα και Άγιον επιτελούμεν σήμερον, Σεβάσμιοι Πατέρες και αγαπητοί αδελφοί, καθ’ ο μετά χαράς αφάτου και πάσης λαμπρότητος την του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού θείαν και Ζωηφόρον Ανάστασιν εορτάζομεν, δι’ ης η αφθαρσία εικονίζεται, εξ ης, Χάριτι και φιλανθρωπία του Παναγάθου Θεού, η ημετέρα φύσις επλουτίσθη. Πάσχα δε η σημερινή εορτή η πασών των εορτών βασιλίς και κυρία ονομάζεται εκ του Εβραϊκού, κατά δε την γλώσσαν των Εβραίων Πάσχα σημαίνει διάβασις.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ «ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ» -- Του Αποτειχισμένου Νικολάου Πανταζή, Θεολόγου

Δεινή και ολέθρια κατάσταση η συνήθεια. Ιδίως όταν αυτή η συνήθεια επέρχεται ύπουλα και ενυπάρχει ανεπαίσθητα στα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και στην πνευματική ζωή, τότε η συνήθεια διενεργεί την ακηδία, εγκαθιδρύει την αμεριμνησία, γεννά την αναισθησία η οποία με την σειρά της αναγεννά την σκλήρυνση καρδίας και επιφέρει τελικώς την πώρωση και την αποστασία. Δεν είναι λοιπόν «μικρόν το κακό» ούτε περιφρονητέα η πνευματική αυτή νόσος.

Συνηθίσαμε κάποιες απλές, μικρές και επαναληπτικές Προσευχές. Ας γνωρίζουμε όμως ότι ακόμη και αυτή η πολύ μικρή, μοναστική επίκληση και νηπτική Ευχή του Ιησού: «Κύριε, Ιησού, Χριστέ, ελέησόν με» είναι πλουσιοτάτη σε θεολογικές έννοιες και έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία για αυτήν. Κάποιοι πιστοί, θεωρούν τις προσευχές αυτές «στερεότυπες» και «περιοδικές», όπως αυτές της περιόδου της Αγίας Εορτής του Πάσχα. Μία από αυτές είναι και η πολύ γνωστή, τριπλά αποδιδόμενη Προσευχή: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι…» η οποία επέχει θέση κεντρική και λέγεται αμέσως μετά το Αναστάσιμο Κοντάκιο, τον Οίκο και το Συναξάριο της Αγίας Κυριακής του Πάσχα.