Σε μιαν ακατάσχετη και άσχετη κενολογία περί καινοτομίας
επιδίδονται εναντίον μας αδιακρίτως, οι εν Χριστώ αδελφοί μας
παλαιοημερολογίτες.
Σε κάθε τους κατηγορία, κάθε δεύτερη λέξη η «καινοτομία».
Ας δούμε το λεξικό, καινοτομία:
α) πρωτοποριακή ιδέα για την υλοποίηση κάποιου πράγματος
ή η νέα διαδικασία αυτής της υλοποίησης, καθώς επίσης και
β) η εφαρμογή νέων εφευρέσεων ή ανακαλύψεων για την πραγματοποίηση
κάποιου αποτελέσματος.
Η πικρή αλήθεια είναι αυτή, ότι η αλλαγή του Ημερολογίου
το 1924, ναι, ήταν όντως και ομολογουμένως μία θλιβερή και επάρατη καινοτομία.
Ήταν μία ξαφνική καινή τομή στην ομαλή ροή της μετρήσεως του χρόνου.
Η καινοτομία αυτή ήταν όχι μόνο ξαφνική, αλλά άκαιρη,
αδιάκριτη και σκανδαλιστική. Έγινε με τέτοιο βάναυσο, βάρβαρο και κακάσχημο
τρόπο ο οποίος επέφερε με μαθηματική ακρίβεια τον διχασμό, τον διαχωρισμό, την
διαταραχή και το τρισκατάρατο σχίσμα.