Ἀνάγκη ἀληθινῆς πνευματικῆς ζωῆς -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ κατὰ Θεὸν πνευματικὴ ἐμπειρία πάντα παρουσίαζε ἐνδιαφέρον καὶ συγκινοῦσε τοὺς ταπεινοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς καλοπροαίρετους χριστιανούς. Καὶ δικαίως, ἀφοῦ πρόκειται γιὰ  ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν καρδιὰ τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖ­οι τὴν προσφέρουν σὲ ὅσους εἰλικρινὰ πεινοῦν γιά στερεὴ τροφὴ καὶ διψοῦν γιὰ δροσερὸ νερό.

Ἡ πνευματικὴ ἐμπειρία εἶναι μυστικὴ συγκομιδή. Προηγεῖται ἐπίμονος καὶ ἐπίπονος ἀγώνας κατὰ τῶν παθῶν, μὲ προσευχὴ καὶ μετάνοια, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔμπρακτη ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς. Προϋπόθεση αὐτοῦ τοῦ ἀγώνα εἶναι ἡ πλήρης ἀφιέρωση στὸ Θεὸ καὶ ἡ ἔνταξη μέσα στὴν μακραίωνη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ μελετητὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς στοχάζονται πάνω στὴν προϋπόθεση αὐτή, χωρὶς ὅμως νὰ πείθουν, γιατί τὰ ὅσα διατυπώνουν εἶναι πρωτίστως αὐθαίρετες ἀναλύσεις τοῦ νοῦ καὶ ὄχι φωνὴ τῆς ταπεινῆς καὶ ἐξαγιασμένης καρδιᾶς τους. Κάποτε τυχαίνει νὰ εἶναι καὶ προκλητικὰ ἁμαρτωλοί, γεγονὸς ποὺ σκανδαλίζει μᾶλλον παρὰ ὠφελεῖ. Τὸ ἔργο τους εἶναι ἐντυπωσιακὸ γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἀρέσκονται στὰ μεγάλα λόγια καὶ ἀνιαρὸ γιὰ ἐκείνους ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τῆς τήρησης τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ μὲ ὁδηγὸ τοὺς ἁγίους.

Απολυτίκιον Αγίου Σάββα Ηγιασμένου

 

Τη Ε΄ (5η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΣΑΒΒΑ του Ηγιασμένου.

Σάββας ο μέγας την αρετήν και θαυμάσιος Πατήρ ημών, κατήγετο από την χώραν των Καππαδοκών εκ του χωρίου του καλουμένου Μουταλάσκη, εις το οποίον και εγεννήθη εν έτει υλθ΄ (439), από γονείς ευσεβείς και περιφανείς, οίτινες εκαλούντο ο μεν πατήρ Ιωάννης, η δε μήτηρ Σοφία. Όταν δε ο παις έγινεν ετών πέντε, απήλθον οι γονείς του εις την Αλεξάνδρειαν δι΄ αναγκαίαν της στρατείας υπόθεσιν, διότι ο πατήρ του ήτο στρατευμένος, αυτόν δε αφήκαν με όλην την περιουσίαν των εις τον αδελφόν του πατρός του, Ερμείαν ονόματι, δια να μανθάνη γράμματα, εις περίπτωσιν δε θανάτου των γονέων του, να μείνη ο Σάββας κληρονόμος εις την περιουσίαν των. Ανετρέφετο λοιπόν το παιδίον εις τον οίκον του θείου του· βλέπον όμως ότι η γυνή εκείνου ήτο κακόγνωμος και φιλομόχθηρος και με ολίγην αιτίαν εσκανδαλίζετο, ανεχώρησεν εκείθεν και απήλθεν εις τον έτερον θείον του, αδελφόν και αυτόν του πατρός του, ονόματι Γρηγόριον, μετά του οποίου εχρημάτισεν ολίγον καιρόν, πολιτευόμενος τοσούτον ενάρετα, ώστε οι ορώντες αυτόν εθαύμαζον, διότι δεν έπαιζε ποσώς ως τα άλλα παιδία, ούτε άλλην τινά αταξίαν ετέλεσεν, αλλ΄ ως γέρων φρόνιμος εγνωρίζετο.

Ἔτσι «πρόδωσε» ὁ Στάλιν τό ΚΚΕ

 Δύο μῆνες πρίν ἀπό τά Δεκεμβριανά συνεφώνησε μέ τόν Τσῶρτσιλ ὅτι «ἡ Ἀγγλία πρέπει νά ἔχει ἀποφασιστικό λόγο στήν Ἑλλάδα»

ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ Δεκεμβρίου τοῦ 1944 τό Κομμουνιστικό Κόμμα Ἑλλάδος καί τά μέλη του πιστεύοντας ὅτι μάχονται γιά τόν σοσιαλισμό, τά Σοβιέτ, τήν κατάληψη τῆς ἐξουσίας καί κατά τῆς ἀποικιοκρατίας, πρωταγωνίστησαν στά αἱματηρά γεγονότα στό Κέντρο τῶν Ἀθηνῶν. Στά ἐπεισόδια πού ἔμειναν στήν ἱστορία ὡς τά «Δεκεμβριανά». Γιά πολλά χρόνια, ἀκόμη καί σήμερα, ἡ ἱστορική ἀντιπαράθεσις ἐπεσκιάζετο ἀπό τά ντοκουμέντα καί τίς μαρτυρίες στελεχῶν τοῦ ΚΚΕ, ὅτι στόχος τους ἦτο ἡ κατάληψις τῆς ἐξουσίας καί ἡ ἔνταξις τῆς Ἑλλάδος στό ἀνατολικό μπλόκ. Τά νεώτερα ἱστορικά στοιχεῖα πού εἶδαν ὅμως τό φῶς τῆς δημοσιότητος ἀπό τόν περασμένο Αὔγουστο πού ἀποχαρακτηρίσθηκαν ἀπό τόν Πρόεδρο Πούτιν τά πρακτικά τῶν συνομιλιῶν Στάλιν-Τσῶρτσιλ στό Κρεμλῖνο στίς 9 Ὀκτωβρίου τοῦ 1944 ἕως καί τόν Σεπτέμβριο πού κυκλοφόρησε τό βιβλίο τοῦ καθηγητοῦ S. M. Plokhny, Γιάλτα. Τό Τίμημα τῆς Εἰρήνης (ἐκδόσεις «Πατάκη»), ἡ ἱστορική συζήτησις ἄλλαξε περιεχόμενο.

ΡΗΜΑΓΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ -- Του Φώτη Κόντογλου

Από τις βαθυστόχαστες θεωρίες.

Σύγχυση και ταραχή και χάος ανάμεσα στα έθνη! Ταραχή και σάστισμα και χάος και στους ανθρώπους, έναν – έναν. Που να βρεθεί κανένας να πορεύεται στη ζωή του μ’ έναν υψηλόν σκοπό, με σταθερότητα και ελπίδα! Σπάνιο πράγμα.
Οι σημερινοί άνθρωποι έχουνε γίνει οι περισσότεροι κάποια πλάσματα άδεια από κάθε ζωντανή ιδέα, που να τους κάνει να αρμενίζουνε μέσα στο πέλαγος της ζωής χαρούμενοι και ζωηροί, σαν το καράβι που είναι φορτωμένο με καλό φορτίο, και, γεμάτο ελπί­δα και λαχτάρα, τραβά κατά το περιπόθητο λιμάνι, ανάμεσα σε ξέ­ρες κι άγρια βραχόνησα.
Σήμερα βρίσκει κανένας συχνά μπροστά του ανθρώπους που είναι τόσο κούφιοι από κάθε τι, που να απορεί, γιατί δεν πίστευε να υπάρχει στον κόσμο τόση ανοησία, τόση στενομυαλιά, τόση στενοκάρδια και μικρολογία. Σ’ αυτές τις στεγνές ψυχές δεν υπάρχει τί­ποτα που να σε ζεστάνει, ας είναι και το παραμικρό. Δεν μιλώ για εξαιρετικά αισθήματα, για κάποια σπάνια ευαισθησία. Όχι! Μι­λώ για τα συνηθισμένα αισθήματα, που άλλη φορά βρισκόντανε σε όλους τους ανθρώπους. Ναι, σήμερα δεν υπάρχουνε. Σχεδόν όλοι οι σημερινοί άνθρωποι περνάνε τη ζωή τους ξεπλυμένοι από κάθε ου­σία, δίχως κανέναν αληθινόν σκοπό, δίχως αληθινή χαρά και ευχαρίστηση, δίχως καμμιά πίστη, και για τούτο, δίχως ελπίδα.

Στρατηγικές για τον παγκόσμιο έλεγχο της κοινωνίας -- "ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" Ἡ ἐκπομπὴ τοῦ Διονύση Μακρῆ 3/12/2020

 

Ἐρώτησις: «Ποῦ εἶναι σήμερα ἡ Ἐκκλησία;» -- Του κ. Δημητρίου Χατζηνικολάου, Ἀν. Καθηγητού Οἰκονομικῶν τοῦ Παν/μίου Ἰωαννίνων

Ἀπάντησις: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς ἀληθείας εἰσί καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες, οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσὶ» (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς). Ἐπίσης, «Ὀρθοδοξία εἶναι αὐτό πού πάντοτε, ἁπανταχοῦ καί ὑπό πάντων ἐπιστεύθη» (Ἅγιος Βικέντιος τοῦ Λειρίνου). Ἐναπόκειται εἰς τόν καθένα μας νά ἔχῃ ὡς γνώμονα τά ἀλάνθαστα αὐτά κριτήρια, νά παρακαλῇ μέ δάκρυα μετανοίας τόν Θεόν νά τόν φωτίζῃ πρός ποίαν κατεύθυνσιν νά τραβήξῃ καί νά ἐρευνᾶ ἐξονυχιστικῶς μέ εἰλικρίνειαν (καί ὄχι μέ τό συναίσθημα) τά «πιστεύω» καί τήν ἐν τοῖς πράγμασι στάσιν (ὄχι μόνον τά λόγια) τοῦ «χώρου» ὅπου σκέπτεται νά ἐναποθέσῃ τήν ψυχήν του ΠΡΙΝ νά τό κάνῃ. Ἄς ἔχῃ δέ ὑπ' ὄψιν του ὅτι ὁ Διάβολος συνεχῶς θά τοῦ δείχνῃ λάθος «χώρους», οἱ ὁποῖοι θά πρέπῃ ν' ἀπορρίπτωνται μέ βάσιν τά ὡς ἄνω δύο κριτήρια.

«Ορθόδοξος Τύπος» : Κατά την Ορθόδοξον Παράδοσιν (η μικτή Μονή του Έσσεξ)

…Μία από τας ερωτήσεις, αι οποίαι ετέθησαν, ήτο και αυτή: «Διατί η Ιερά Μονή του Γέροντος Σωφρονίου εξ αρχής έγινε μικτή, όπου εγκαταβιούν και γυναίκες μοναχαί; Η απάντησις ήτο ασαφής. Ελέχθη ότι, αναχωρών εξ αγίου Όρους ο Γέρων Σωφρόνιος ηρώτησε περί του θέματος αυτού τον άγιον Σιλουανόν και του επέτρεψε…. Δεν διηυκρινίσθη σαφώς. Αλλ΄ εν πάση περιπτώσει, το θέμα παραμένει σοβαρόν. Θεολόγος διορθοδόξων διαστάσεων προσκυνητής της ως άνω  ι. Μονής του Λονδίνου, συζητών μετά φίλου του Καθηγητού, ηρώτησεν επί λέξει: «Μήπως γνωρίζετε, εάν υπάρχη εις τον παγκόσμιον Ορθόδοξον χώρον, ιερά Μονή όπως αυτή του Τιμίου Προδρόμου, με κοινήν λατρείαν, κοινήν τράπεζαν κλπ.»; Ο κ. Καθηγητής δεν απήντησε. Μερικοί προβάλλουν το επιχείρημα ότι ευρίσκεται εις μίαν τόσον μεγάλην πόλιν!  Αλλά και άλλαι Ορθόδοξοι Μοναί ευρίσκονται εις το Σύδνεϋ της Αυστραλίας, εις πολιτείας και πόλεις της Αμερικής, της Ευρώπης… εντούτοις πουθενά δεν συναναστρέφονται και σχεδόν συζούν εις τον ίδιον μοναστικόν χώρον μοναχοί και μοναχαί. Ο ιερός Χρυσόστομος, ο Μ. Βασίλειος και όλοι οι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θα το απεδέχοντο; Ασφαλώς, όχι! Μήπως θα πρέπει κάποτε ν΄ ακολουθήση την Ορθόδοξον Παράδοσιν και η ανωτέρω Ιερά Μονή; Το θέτομεν εισηγητικώς.  (O.T.1713)