Ο άρχων του κόσμου τούτου είναι ο
Μαμωνάς. Αυτός έχει καταλύψει με τις φτερούγες του τον κόσμο. Το σιχαμερό
είδωλό του προσκυνιέται απ΄ όλους τους ανθρώπους, ακόμα κι΄ από κείνους που
φαίνεται πως προσκυνάνε άλλα είδωλα. Ναι! Γιατί όλα τα είδωλα, στο βάθος
παριστάνουνε τον Μαμωνά, κι΄ όλων των ειδών οι ειδωλολάτρες, αυτόν λατρεύουνε.
Τα είδωλα της ματαιοδοξίας, της περηφάνειας, της φιληδονίας, της φιλαργυρίας,
της αιματοχυσίας, όλα δορυφορούνε το μεγάλο είδωλο του Μαμωνά, του αρχισατανά,
του Παρά, που κυβερνά τα πάντα. Όλα αυτά τα σιχαμερά είδωλα θρέφουνται απ΄ αυτόν
τον μέγαν εξουσιαστή, που τον έβαλε ο Χριστός αντίμαχο στον Θεό, λέγοντας πως ο
άνθρωπος έναν από τους δυο μπορεί να λατρεύη, ή τον Θεό, ή τον Μαμωνά. Λοιπόν,
αυτός σήμερα είναι ο βασιλέας της οικουμένης, κ΄ οι υποταχτικοί του, τα
καταχθόνια πνεύματα, δουλεύουνε κάτω από τις προσταγές του, και μπαίνουνε στα
μυαλά και στις καρδιές των ανθρώπων, και τους κάνουνε τρελλούς.
***
Ο Ανώνυμος
άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας
"Ο Άρχων Μαμωνάς και η ιστορία του τρελλού
νερού. -...":
Κάνοντας μια περιδιάβαση μέσω γκούγκλ έρθ στη Τουρκία χάζευα τις πόλεις, και παρατήρησα μια άσημη απ΄ τις πολλές κωμοπόλεις να ονομάζεται sultanbaba που νομίζω σημαίνει χαϊδευτικά ο πατέρας μας ο Σουλτάνος και επ΄ ευκαιρία το αναφέρω. Στην Οθωμανική εποχή οι απλοί κι αγράμματοι άνθρωποι είχαν ως εικόνα τους το σουλτάνο, ακόμη και οι χριστιανοί, κι αυτό το διακρίνουμε όταν οι κοτζαμπάσηδες και οι κρατικοί υπάλληλοι ρήμαζαν στη κυριολεξία την ύπαιθρο με τους αβάσταχτους φόρους ερήμην του σουλτάνου και οι άνθρωποι έστελναν ανθρώπους τους να παραπονεθούν και να ενημερώσουν το μπαμπά σουλτάνο για τις ατασθαλίες των κρατικών υπαλλήλων σε βάρος τους. Αλλά δε θα σταθώ εδώ, άλλο είναι το θέμα, πράγματι για να καταφέρεις να ισορροπήσεις σε μια όντως παρανοική κατάσταση είτε φεύγεις είτε ανέχεσαι είτε τρελαίνεσαι.. Δεν είναι τυχαίο και ένα τραγούδι του Καζαντζίδη κοσμικό αλλά εμπεριέχει μια αλήθεια και καλό είναι να το ξέρουμε. Οι μισοί καλοί σε μοναστηριού κελί κι οι άλλοι στο τρελάδικο από κακό κι απ΄ άδικο..
Κάνοντας μια περιδιάβαση μέσω γκούγκλ έρθ στη Τουρκία χάζευα τις πόλεις, και παρατήρησα μια άσημη απ΄ τις πολλές κωμοπόλεις να ονομάζεται sultanbaba που νομίζω σημαίνει χαϊδευτικά ο πατέρας μας ο Σουλτάνος και επ΄ ευκαιρία το αναφέρω. Στην Οθωμανική εποχή οι απλοί κι αγράμματοι άνθρωποι είχαν ως εικόνα τους το σουλτάνο, ακόμη και οι χριστιανοί, κι αυτό το διακρίνουμε όταν οι κοτζαμπάσηδες και οι κρατικοί υπάλληλοι ρήμαζαν στη κυριολεξία την ύπαιθρο με τους αβάσταχτους φόρους ερήμην του σουλτάνου και οι άνθρωποι έστελναν ανθρώπους τους να παραπονεθούν και να ενημερώσουν το μπαμπά σουλτάνο για τις ατασθαλίες των κρατικών υπαλλήλων σε βάρος τους. Αλλά δε θα σταθώ εδώ, άλλο είναι το θέμα, πράγματι για να καταφέρεις να ισορροπήσεις σε μια όντως παρανοική κατάσταση είτε φεύγεις είτε ανέχεσαι είτε τρελαίνεσαι.. Δεν είναι τυχαίο και ένα τραγούδι του Καζαντζίδη κοσμικό αλλά εμπεριέχει μια αλήθεια και καλό είναι να το ξέρουμε. Οι μισοί καλοί σε μοναστηριού κελί κι οι άλλοι στο τρελάδικο από κακό κι απ΄ άδικο..