Η Προσευχή έκχυσις της ψυχής -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Στην ιστορία πολλών προσώπων της Παλαιάς Διαθήκης βρίσκουμε διδακτικές εικόνες και ορισμούς της προσευχής. Ο Ιακώβ π.χ. μας διδάσκει ότι η προσευχή είναι πάλη με τον Θεό. Ο Μωϋσής και ο Ηλίας μας δείχνουν ότι προσευχή είναι μία συνεχής συνομιλία και ένας ζωντανός διάλογος μαζί του. Ο Δαβίδ νιώθει την προσευχή ως θυμίαμα, που αναδίδεται από την φλογισμένη ευγνώμονη καρδιά. Αλλά το άρθρο αυτό θα σταθεί στην ωραιότατη εικόνα της προσευχής, που μας δίνει η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ. Είχε ΄ρθεί με κατώδυνη ψυχή και δάκρυα στα μάτια προς τον Κύριο, να του ζητήσει μέσα απ΄ τα στείρα σπλάγχνα της ένα παιδί γι΄ Αυτόν. Ανάβλυζαν από την καρδιά της τα λόγια της προσευχής και κινούσαν τα χείλη της, αλλά χωρίς φωνή· φώναζε και βοούσε η ψυχή της.                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

–Τι να κάνω; Όχι, δεν είμαι μεθυσμένη ούτε έχω πιεί, αλλά «εκχέω την ψυχήν μου ενώπιον Κυρίου».  

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

Ο αδελφός Μisha απάντησε στις οκτώμισυ ερωτήσεις μου! Οι υπόλοιπες έμειναν στην ουσία αναπάντητες. Συγκεκριμένα: 

1. Η πρώτη ερώτηση έλεγε αν «ο Αθηναγόρας ήταν Ορθόδοξος ή αιρετικός». 
Η απάντηση του Μisha είναι η εξής, που δεν είναι κατ’ ουσίαν απάντηση: 
«απάντησα παραπάνω μέσω του κειμένου του π. Ιουστίνου με τον οποίον συμφωνώ απολύτως και του οποίου την στάση στα εκκλησιολογικά ζητήματα προσπαθώ να μιμηθώ...»! 
Εγώ ζήτησα την προσωπική γνώμη του αγαπητού Μisha, με τον οποίο συζητώ. Δεν ζήτησα τη γνώμη του π. Ιουστίνου Πόποβιτς, στον οποίο στρεψόδικα μας παραπέμπει ο Μisha. Ο π. Ιουστίνος στη συνέχεια μας παραπέμπει αόριστα σε κάποιους αγιορείτες, χωρίς να μας λέει ποιοί είναι αυτοί. Είναι η Ιερή Κοινότητα, ή διάφοροι μεμονωμένοι μοναχοί του Αγίου ΄Όρους; Άντε τώρα να βρεις άκρη!
Περιμένουμε από το φίλο Μisha, να κάνει τον κόπο να δώσει μιά ευθεία, χωρίς περιστροφές απάντηση, προκειμένου να την αξιολογήσουμε μαζί μ’ όλες τις άλλες. 

2. Η δεύτερη απάντηση ανάφερε αν «ο Δημήτριος και Βαρθολομαίος, ήταν Ορθόδοξοι ή αιρετικοί». 
Η απάντηση του Μisha είναι η εξής: 
«για τον Βαρθολομαίο πιστεύω πως κηρύσσει αίρεση πια...για τον Δημήτριο διατηρώ πολλές επιφυλάξεις...» 
Η απάντηση του Μisha για τον Βαρθολομαίο είναι ελλιπής. Είναι η «μισή αλήθεια»! Τι σημαίνει ότι «κηρύσσει αίρεση»; Σημαίνει ότι είναι αιρετικός; Ίσως, όχι! Κι’ αυτό, γιατί τώρα τελευταία οι διάφοροι Οικουμενιστές διδάσκουν ότι μπορεί κάποιος να κηρύττει αίρεση και ταυτόχρονα να είναι όχι μόνο Ορθόδοξος, αλλά και άγιος! 
Γιατί ο Μisha δεν τολμάει να εκθέσει τη γνώμη του. Ο Κύριος μας είπε « έστω ο λόγος υμών ναι ναι, ου ου. το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού εστιν» (Ματθ. 5, 37). Φαίνεται ότι ο Μisha προτιμάει το «εκ του πονηρού περισσόν»! Γι’ αυτό, στο μισό αυτής της ερώτησης, περιμένουμε από τον φίλο Μisha να μας απαντήσει εκ νέου, αλλά ευθέως, κατά την πιό πάνω εντολή του Κυρίου. 
Ως προς την απάντηση του Μisha για τον Δημήτριο, ότι «επιφυλάσσεται», δεν μας ικανοποιεί τούτο ως απάντηση. Κι’ εδώ θέλαμε, ευθέως να είχε διατυπώσει τη γνώμη του. Παραταύτα θα την κρατήσουμε για να τη σχολιάσουμε μαζί τις άλλες, όταν ο Μisha μας απαντήσει στις «αναπάντητες» πιό πάνω ερωτήσεις μας. 

Θεοτόκε Παρθένε - Ψάλουν οι μοναχοί της Σιμωνόπετρας -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 1 Μαρτίου 2017

Ευδοκίας οσιομάρτυρος, Δαμνίνης οσίας, Μαρκέλλου και Αντωνίνης μαρτύρων.

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐδοκία καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἠλιούπολη, τῆς ἐπαρχίας Λιβανησίας Φοινίκης καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ (98 – 117 μ.Χ.). Στὸν πρότερό της βίο ζοῦσε ζωὴ ἀκόλαστη μέσα στὰ πάθη καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὅμως ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ φώτισε τὴν καρδιά της καὶ μὲ τὶς νουθεσίες κάποιου γέροντος μοναχοῦ, ποὺ ὀνομαζόταν Γερμανός, μετανόησε. Στὴν συνέχεια, ἀφοῦ εἶδε ὀπτασία, προσῆλθε στὸν Ἐπίσκοπο Θεόδοτο καὶ βαπτίσθηκε. Ἡ ὀπτασία ἦταν ἡ ἑξῆς: Παρατηροῦσε Ἄγγελο Θεοῦ νὰ ὁδηγεῖ αὐτὴν πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ ἄλλους Ἀγγέλους νὰ τὴ συγχαίρουν, ἐνῷ τὴν ἴδια στιγμὴ κάποιος μαῦρος οὔρλιαζε καὶ ἔλεγε ὅτι ἀδικεῖται πάρα πολύ, ἐπειδὴ ἡ Εὐδοκία ἔγινε Χριστιανή.

Πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν

Ἀκατανόητον θαῦμα, ἀνερμήνευτον ἄκουσμα, μυστηρίου θείου ἀποκεκρυμμένου φανέρωσις, ἀκαταμάχητος προστασία, ἀντίληψις κραταιά, ζωοδόχε πηγή, πέλαγος ἀνεξάντλητον τῶν θείων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων καὶ δωρεῶν, ὕψος τῶν ἐπουρανίων καὶ ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ τῶν Σεραφεὶμ ὑψηλοτέρα, βάθος τῶν ἀποκρύφων νοημάτων τὸ ἀνεξερεύνητον, ἡ κοινὴ φιλοτιμία τῆς φύσεως, ἁπάντων τῶν καλῶν χορηγία, ἡ μετὰ τὴν Τριάδα πάντων τῶν ποιημάτων Δέσποινα, ἡ μετὰ τὸν Παράκλητον ἄλλος Παράκλητος, καὶ μετὰ τὸν μεσίτην Χριστὸν μεσίτρια τοῦ κόσμου παντός, τὸ ὄχημα ἡλίου τοῦ νοητοῦ, τὸ δοχεῖον τοῦ φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ τοῦ φωτίζοντος πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, ἡ φέρουσα ἐν ἀγκάλαις τὸν τῷ ῥήματι τὰ πάντα φέροντα·

ΧΤΥΠΕΙΣΤΕ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ -- Τοῦ Δημ. Κουτσουλέλου, Ἐπιτίμου Ἐπόπτου Δημοτικῆς Ἐκπαιδεύσεως

«Δὲν ὑπάρχει γλυκύτερον πράγμα ἀπὸ τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Θρησκείαν. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη, πράγμα τζιβαϊρικόν, ὅπου τὸ ἐβαστάξαμε εἰς τὴν τυραγνία τοῦ Τούρκου, δὲν τὸ δίνομεν τώρα, οὔτε τὸ καταφρονοῦμεν οἱ Ἕλληνες» (Στρατηγὸς Μακρυγιάννης).

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Γιορτάζουμε τὴν ἐπαναφορὰ τῶν ἱερῶν εἰκόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπ᾽ ὅπου εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ, ὕστερ᾽ ἀπὸ καταστροφὲς καὶ διωγμούς, καὶ τὴν ἀποκατάστασή τους στὴν πρωταρχικὴ θέση τους τῆς ἐπικοινωνίας μας μὲ τὸ Θεϊκὸ Λόγο. Ἡ Ὀρθοδοξία, τρόπος ζωῆς, βίωμα καθημερινῆς ἀσκήσεως καὶ ἆθλος ἐλευθερίας, ἀποτελεῖ τὴν πιὸ ἀξιόπιστη μαρτυρία γιὰ τὸ κύρος καὶ τὴ λάμψη, ποὺ ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας, μὲ τὴν πνευματική της καθαρότητα, τὴ δημοκρατική της διάρθρωση καὶ τὴν κοινωνική της προοδευτικότητα. Συνοδευόμενη ἀπ᾽ τὴν ὀρθοπραξία μας, μπορεῖ νὰ προσφέρει πολλὰ καὶ νὰ γεμίσει ἐλπίδες, μέσα στὸν ἀβέβαιο σημερινὸ κόσμο. Γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνες, ἰδιαίτερα, ἡ εὐρωπαϊκὴ πρόκληση ἔχει τὴν ἀντιστοιχία τοῦ ὁράματος τοῦ Ἀπ. Παύλου: «Διαβὰς εἰς Μακεδονίαν, βοήθησον ἡμῖν».

Ἐσωτερικὴ ὀμορφιὰ Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ -- Τοῦ Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Κάτι πού πολύ λείπει στήν ἐποχή μας. Λιγόστεψε ἡ ἀνθρώπινη εὐαισθησία. Στέρεψε τῆς ψυχῆς ἡ ἀνθηρότητα. Σπάνια συναντάει κανείς τήν αἰσθαντικότητα στό λόγο καί τήν ἔκφραση τῶν ἀνθρώπων. Πάει νά σβήσει τό χαμόγελο ἀπ’ τά χείλη καί τίς καρδιές. Ἡ καταχνιά τῆς μελαγχολίας καί τῆς κατάθλιψης σάν τό μαῦρο σύννεφο σκεπάζει τό ἀνθρώπινο πρόσωπο. Ἡ ἀναίδεια, ἡ θρασύτητα καί ἡ ἀχρειότητα, εἶναι τά χαρακτηριστικά τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Παντοῦ κυριαρχεῖ τό στοιχεῖο τῆς δύναμης καί τῆς βίας. Ἀλλά, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, «θράσος οὐ κράτος ἔσται». Ἡ θρασύτητα καί ἡ ἀναίδεια δέν εἶναι δύναμη, ὅπως νομίζουν πολλοί. Μᾶλλον προδίδει ἀδυναμία καί ἀναισχυντία. Καί, «θράσος, ἀμαθίας ἔκγονον», προσθέτει ὁ ἴδιος. Ἡ ἀναίδεια, δηλαδή, εἶναι καρπός καί ἀποτέλεσμα ἀμάθειας καί ἀπαιδευσίας. Ὁ ἀναιδής καί ἀνάγωγος, στερεῖται ἠθικῆς ἀγωγῆς καί παιδείας. Ἡ εὐγένεια εἶναι ἡ ὡραιότερη ἔκφραση τῆς διάκρισης.

Η Πρεσβυτέρα Αικατερίνη του π.Νικολάου Μανώλη για την διακοπή του μνημοσύνου [ΒΙΝΤΕΟ 2017].

***

Ο  Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η Πρεσβυτέρα Αικατερίνη του π.Νικολάου Μανώλη για ...":

πολύ ωραίο διδακτικό αυτό το επεισόδιο του σήριαλ η αποτείχιση του παπα-νικόλα.

στο 1,55 μετά το χειροκρότημα του ακροατηρίου έχουμε και love story.
στο επόμενο επεισόδιο θα πρέπει να πανηγυρίσουμε, την πρώτη λειτουργία άνευ μνημονεύσεως. άντε να δούμε.
ευχαριστούμε πάτερ για όλα. 

Η προστάτιδα της Θράκης «Παναγία η Κοσμοσώτειρα» στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς την Παρασκευή 3 Μαρτίου 2017

Για 19η συνεχή χρονιά, από 27 Φεβρουαρίου έως 8 Απριλίου, με την ευκαιρία της εορτής του Ευαγγελισμού, οργανώνεται στην Ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς σειρά λατρευτικών ευκαιριών, συζητήσεων, πολιτιστικών και νεανικών εκδηλώσεων, προβολές ταινιών και άλλων ποικίλων δράσεων, με τον γενικό τίτλο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ».
Στο πλαίσιο φετεινού προγράμματος «Ευαγγελίστρια 2017», ιδιαίτερη ευλογία θα αποτελέσει η φιλοξενία της ιεράς εικόνος της «Παναγίας της Κοσμοσώτειρας», προστάτιδας της Θράκης και των απανταχού Θρακιωτών.

Η ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΙΚΟΝΟΣ
Η έλευση της εικόνας από τις Φέρες της Θράκης, όπου φυλάσσεται στον ομώνυμο προσκυνηματικό Ναό, θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 3 Μαρτίου, στις 5.15 μ.μ.

Transhistory, όπως transexual

Πηγή : http://kyprianoscy.blogspot.ca/

Κάθε φορά που εμφανίζεται, μία καινούρια ολοκληρωτική κοσμοθεωρία, εμφανίζεται παράλληλα και μια νέα γλώσσα, ώστε τα ιδεολογήματά της να περάσουν στις μάζες, ως κάτι τι το νεωτερικό – το πρωτάκουστον.
Ο μαρξιστικός ολοκληρωτισμός παραδείγματος χάριν, εισήγαγε στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες μία σειρά νεολογισμών [προτσές, εποικοδόμημα, ιστορικός υλισμός, διαλεκτικός υλισμός κ.λπ.] έτσι ώστε να ενδοβάλει στα μυαλά των χουλιγκάνων του, τη βεβαιότητα πως έφερνε στον κόσμο κάτι τις ολότελα καινούριο – κι ας ήταν το μόνο «καινούριο» των μαρξιστών, η αναίδειά τους να θεωρούνται ως η «πρωτοπορία» της διανόησης!

Συλλογιστείτε μοναχά πόσο καλύτερη θα ήταν η κατανόηση των πάσης φύσεως «διαφωτιστών» της μαζικής κουλτούρας, αν αντί των «νεοόρων» που εισήγαγαν, για να ξεγελάνε το πόπολο, χρησιμοποιούνταν οι παραδοσιακές, δοκιμασμένες λέξεις. Αν παραδείγματος χάριν λέγαμε «κοινωνισμός» αντί «σοσιαλισμός» ή «αχταρμάς» αντί «μεταμοντερνισμός» ή «απατεώνας» αντί «βουλευτής» ή «πολυβαρβαρότητα» αντί «πολυπολιτισμικότητα» κ.ο.κ.

ΖΗΛΟΣ ΟΥ ΚΑΤ’ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ ἐμφανίζονται στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἄνθρωποι, ποὺ ὑπερβάλλουν στὴν τήρηση διαφόρων τύπων τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς. Μὲ ἄγρυπνα μάτια παρακολουθοῦν τοὺς πάντες, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, καὶ εὔκολα βγάζουν συμπεράσματα καὶ προβαίνουν σὲ ἐκδηλώσεις διαμαρτυρίας, οἱ ὁποῖες μερικὲς φορὲς εἶναι θυελλώδεις καὶ δυναμικές. Ὁ οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν ζῆλος τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν, προκαλεῖ δυσάρεστες καταστάσεις, οἱ ὁποῖες κουράζουν τοὺς ἄλλους, ποὺ βρίσκονται στὸν Ἱερὸ Ναὸ γιὰ νὰ λατρέψουν τὸν Θεὸ καὶ νὰ βροῦν παρηγορία. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ πολὺ δύσκολα συμφωνοῦν μὲ κάτι τὸ διαφορετικό. Ὅσο καὶ νὰ προσπαθήσεις, αὐτοὶ ἐμμένουν στὶς ἐσφαλμένες τους ἐντυπώσεις καὶ βιώνουν μία συνεχὴ διαταραχὴ στὴν ψυχή τους. Θέλουν ὅλοι οἱ ἄλλοι νὰ συμφωνοῦν μαζί τους, κάτι ποὺ ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ συμβεῖ.

Παναγία η Κασσιωπία

Στα 1530, στη βενετοκρατούμενη Κέρκυρα, ένας τίμιος νέος, ο Στέφανος, γύριζε κάποια μέρα από την πόλη στο χωριό του. 
Στον δρόμο συνάντησε κι άλλους οδοιπόρους, κι έτσι βάδιζαν όλοι μαζί συντροφιά. Κάποια στιγμή διέκριναν μακριά μερικούς νεαρούς, που μετέφεραν αλεύρι από τον μύλο. Η παρέα του Στέφανου μπήκε σε πειρασμό. 
- Δεν τους κλέβουμε το αλεύρι; είπαν μεταξύ τους. Κανείς δεν μας βλέπει. Θα το μοιραστούμε και θα το μεταφέρουμε στα σπίτια μας. 
Όλοι συμφώνησαν, εκτός από τον Στέφανο. 
- Είναι αμαρτία! διαμαρτυρήθηκε. Κι ύστερα, δεν θα ξεφύγουμε την δικαιοσύνη. Θα τιμωρηθούμε σαν ληστές και κακοποιοί.