ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017 (ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ)

Η αυθεντική κρίση

«Τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»

Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται και η Εκκλησία ξεδιπλώνει το γεγονός της μέλλουσας κρίσης. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας προσφέρει τα απαραίτητα ερεθίσματα για να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι κανένας εφησυχασμός δεν χωρεί στη ζωή του, αλλά αντίθετα επιβάλλεται εγρήγορση και αγώνας. Αποκαλύπτει, εξάλλου, ότι στην προσφορά της αγάπης του Χριστού καθορίζεται η ποιότητα της ζωής και η κατάσταση που μπορεί να βιώνει ο άνθρωπος, είτε ως παράδεισο είτε ως κόλαση, ανάλογα με τη στάση που διαμορφώνει και ακολουθεί.

Με την αποφυγή από την κρεοφαγία, η Κυριακή της Απόκρεω μάς παρακινεί ταυτόχρονα να εγκαταλείψουμε τα ψυχοκτόνα πάθη που εμφωλεύουν μέσα μας για να εισέλθουμε στο χώρο της αγάπης του Χριστού, μέσα στο γόνιμο πνευματικά έδαφος του οποίου καρποφορεί η αληθινή ελευθερία που τόσο εναγωνίως ψάχνει στη ζωή του ο άνθρωπος.

ΚΟΣΜΑΣ:
α. Το λέω αυτό, γιατί η Εκκλησία του Χριστού, μετά το πραξικόπημα το 1924 
των επίορκων επισκόπων της να αθετήσουν την παραδοθείσα Πίστη από τους Αποστόλους και τους Πατέρες της, βρέθηκε και βρίσκεται σε τρομερά δύσκολη θέση. Απογυμνώθηκε από τους κληρικούς της. Δεν είχε μέχρι σήμερα την ενδεδειγμένη ηγετική πατερική φυσιογνωμία, για να βαστάσει το βάρος της ποιμαντικής ευθύνης των μελών της. 
Βέβαια, το κενό αυτό αναπλήρωσε το 1935 κατά ένα μεγάλο μέρος ο μακαριστός πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης. Ο Μητροπολίτης αυτός είναι άξιος θαυμασμού για το εξαίρετο ήθος και ομολογιακό θάρρος του, ν’ απομακρυνθεί από την «εκκλησία των πονηρευομένων» του Νέου Ημερολογίου, για ν’ αναλάβει τη δύσκολη ηγεσία του υπέροχου αυτού Ιερού Αγώνα του εγκαταλελειμμένου και απορφανισμένου από τους μέχρι τότε "μισθωτούς" ποιμένες του Ορθόδοξου λαού. 
Όμως τα θεολογικά εφόδια τα οποία έλαβε ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος από τη τροφό του Θεολογική Σχολή της Χάλκης, που ιδρύθηκε κατά τον Κοσμά Φλαμιάτο για να διαπλάσει ένα «νέο τύπο» θεολόγων, οι οποίοι ως επίσκοποι να συνέλθουν σε «οικουμενική Σύνοδο», προκειμένου ν’ αποφασίσουν την κατάργηση της Ορθοδοξίας, δεν ήταν τα πλέον κατάλληλα για το έργο που κατ’ ανάγκην επωμίσθηκε, γιατί αυτά δεν στηρίζονταν στην πατερική παράδοση και θεολογία. 
Ως εκ τούτου, παρατηρήθηκαν ωρισμένα λάθη, η ευθύνη των οποίων βαρύνει τα πρόσωπα και όχι την Εκκλησία στην οποία θέλει να τα φορτώσει ο αγαπητός Misha. 

β. Τέτοια λάθη και αδύνατα σημεία στο χώρο της Εκκλησίας, που παρατηρήθηκαν από το 1924 μέχρι σήμερα, ψάχνει να βρει ο αγαπητός Misha, για να μπορεί να ισχυρίζεται τι με το Νέο, τι με το Παλαιό, όλοι «στο ίδιο καζάνι βράζουμε»! 
Όμως, αυτό είναι και άδικο και υποκριτικό! 
Η Εκκλησία το 1962 αναζήτησε τις επισκοπικές της χειροτονίες από τους Ρώσους επισκόπους της Διασποράς, οι οποίοι δεν ήταν όσο θα έπρεπε ακριβολόγοι στα θέματα της Ορθοδοξίας. Όμως οι Ρώσοι αυτοί επίσκοποι δεν είχαν παύσει να είναι Ορθόδοξοι, όπως υπαινίσσεται ο αγαπητός Misha, λόγω της «κοινωνίας» τους με τους καινοτόμους επισκόπους του Φαναρίου και των άλλων Νεοημερολογίτικων Εκκλησιών. Το τονίζουμε αυτό, γιατί εφόσον μέχρι το 1962, που έλαβαν χώρα οι επισκοπικές χειροτονίες, έστω ακόμα και με όχι απόλυτα κανονικές διαδικασίες, λόγω του εμπεριστάτου τους, δεν συνήλθε κάποια Σύνοδος να καταδικάσει τους καινοτόμους αυτούς, δεν κατέστησε και αυτούς αυτόματα κακόδοξους. 

Συνεχείζεται

Ύμνοι στα Εισόδια της Κυρίας Θεοτόκου -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου 2017 ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ. Αρχίππου του αποστόλου, Απφίας, Φιλήμονος αποστόλων, Φιλοθέης οσιομάρτυρος της Αθηναίας (1589).

Καὶ οἱ τρεῖς Ἅγιοι Ἀπόστολοι Ἀπφίας ἢ Ἀπφίων, Ἄρχιππος καὶ Φιλήμων συναριθμοῦνται μεταξὺ τῶν Ἁγίων Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων, τῶν ὁποίων ἡ Σύναξη ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία στὶς 4 Ἰανουαρίου. Περὶ τῆς Ἁγίας Ἀπφίας ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Φιλήμονα ἐπιστολή: «καὶ Ἀπφίᾳ τῇ ἀγαπητῇ». Συνεμαρτύρησε μετὰ τῶν Ἀποστόλων Φιλήμονος, Ἀρχίππου καὶ Ὀνισήμου ἐπὶ αὐτοκράτορα Νέρωνος (54 – 68 μ.Χ.) καὶ φέρεται ὡς σύζυγος τοῦ Ἀποστόλου Φιλήμονος. Ὁ Ἀπόστολος Ἄρχιππος, ἦταν μαθητὴς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἰς Κολοσσάς. Τελειώθηκε μαρτυρικὰ ἐπὶ Νέρωνος († 19 Φεβρουαρίου, 22 Νοεμβρίου).

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ -- Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωὴλ Κωνσταντάρου,

Θὰ πρέπει νὰ διαθέτει κανεὶς ἀρκετὴ ἀφέλεια, γιὰ νὰ δεχθεῖ ὅτι ἡ προσπάθεια, ποὺ καλλιεργεῖται τελευταίως ἀπὸ διαφόρους γνωστούς – ἀγνώστους κύκλους, περὶ ἀναθεωρήσεως τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, κινεῖται ἀπὸ ἁγνὰ ἐλατήρια καὶ κατευθύνεται ἀπὸ ἀγαθὲς διαθέσεις. Φυσικά, μόνο αὐτὸ δὲ συμβαίνει. Καὶ τοῦτο φαίνεται ξεκάθαρα, σ᾽ ὅσους τουλάχιστον θέλουν νὰ βλέπουν τὰ πρόσωπα καὶ τὰ πράγματα στὴ σωστή τους διάσταση. Ἀρκεῖ καὶ μόνο τὸ νὰ δεῖ κανεὶς ποιοὶ εἶναι αὐτοί, ποὺ κινοῦν τὴν ὅλη διαδικασία, ἀλλὰ καὶ τοὺς διαύλους ἐπικοινωνίας (Μ.Μ.Ε. = Μέσα Μαζικῆς Ἐξαχρειώσεως), ποὺ χρησιμοποιοῦνται, μέσω τῶν ὁποίων προβάλλονται εὐκαίρως ἀκαίρως καὶ συστηματικῶς οἱ ὀθνεῖες ἀντιλήψεις, ποὺ ροκανίζουν τὰ θεμέλια τοῦ Ἑλληνικοῦ μας Ἔθνους. Λησμονοῦν βέβαια ὅλοι αὐτοί, ποὺ τολμοῦν νὰ ἀγγίζουν ἀκόμα καὶ αὐτὴ τὴν ἠθικὴ ὑπόσταση τῶν ἐνδόξων ἡρώων τοῦ 1821 ὅτι δὲν ἔπαυσαν, οὔτε φυσικὰ θὰ παύσουν νὰ λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι, οἱ ὁποῖοι διέπουν καὶ ρυθμίζουν τὴν ἰσορροπία καὶ τὴν ἠθικὴ τάξη. Πολλὲς φορὲς οἱ νόμοι αὐτοί, μαζὶ μὲ τὴν Ἱστορία καὶ τοὺς δικούς της ἀδέκαστους νόμους, ἐκδικοῦνται παραδειγματικὰ ὅσους τολμοῦν νὰ ὑπερβαίνουν τὰ ἐσκαμμένα... Βεβαίως, δὲν θὰ τοὺς κάνουμε τὴν τιμὴ νὰ ἀσχοληθοῦμε σήμερα μὲ τὸν γραικυλισμό, ποὺ ἀποπνέουν καὶ ἐκπροσωποῦν, τόσο γιὰ νὰ μὴ μολύνουμε τὴν ἀτμόσφαιρα, ὅσο κυρίως γιὰ νὰ ὑπογραμμίσουμε δυὸ ἀλήθειες, ποὺ ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὶς σελαγίζουσες μορφές, ποὺ ἔδωσαν τὴν ζωή τους «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστιν τὴν Ἁγίαν καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερίαν».

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Tὸ ἐμὸν ἐκ Θεοῦ Ψυχαγώγημα, τῆς ξηρανθείσης μου κα...":

Υπεραγία στοργική,
Μητέρα των ανθρώπων,
δέξου αυτή τη δέηση
των στεναγμών και κόπων
που οι κουρασμένες μας ψυχές
βιώνουν μακριά σου
και τράβα μας συνειδητά
πάλι στην αγκαλιά σου.
Όπου ο καθένας είμαστε,
ό,τι κι αν έχει γίνει
γίνε εσύ η αφορμή
να έρθει πάλι ειρήνη
μέσα μας και στους γύρω μας
κι αυτούς που έχουν ξεχάσει
πως ένα μόνο χάδι σου
το βίο τους θα αγιάσει.

Tὸ ἐμὸν ἐκ Θεοῦ Ψυχαγώγημα, τῆς ξηρανθείσης μου καρδίας!

Σωτηρία μου, παρηγορία μου, ἐμὴ ζωή, ἐμὸν φῶς, ἐμὴ ἐλπίς, ἀναψυχή μου, θυμηδία μου, καταφυγή μου, σκέπη, ῥῶσις τῆς ἐμῆς ψυχῆς, εὐφροσύνη, ἡδύτης, τεῖχος, προσφύγιον, ὀχύρωμα, ὅπλον, ἀντίληψις, δόξα, πνοή μου, προστάτις, μεσῖτις, γαλήνη, ἐπίσκεψις, καύχημα, εἰρήνη, ἰσχύς, βάδισμα, ὕμνησις, τροφή, στολή, χαρά, εὐλογία, ἄγκυρα, εὐπορία, δρόσος, σεμνοπρέπεια, ἁγιωσύνη, μεγαλωσύνη, λύτρωσις· τῶν λυπηρῶν μου παράκλησις, βοηθὸς τῆς ἐμῆς ἀπορίας, φωτισμὸς καὶ ἁγιασμὸς τῆς ψυχῆς μου, τῶν ἁμαρτιῶν μου ἡ ἀπολύτρωσις, τὸ ἐμὸν ἐκ Θεοῦ ψυχαγώγημα, τῆς ξηρανθείσης μου καρδίας ἡ θεόρρυτος ῥανίς, τῆς ζοφερᾶς μου ψυχῆς ἡ τηλαυγεστάτη λαμπάς, τῆς γυμνότητός μου ἡ ἀμφίασις, τῶν στεναγμῶν μου ἡ κατάπαυσις, τῶν συμφορῶν μου ἡ μεταποίησις· ἐγκράτεια, ἁγνεία, ἀνδρεία, σωφροσύνη, τῶν ἀρετῶν ὁ κόσμος, ἐλευθερία μου, λιμήν, θησαυρός, ἐμπόρευμα τὸ ὄντως αἰώνιον, ἐπίκυρος μετάνοια, ὕψωμα, εὐεξία, κάλλος, ἰσχύς, εὐβουλία, σύνεσις, ἀγαλλίαμα, λαμπρότης μου.

π. Γεώργιος Μεταλληνός για τον Παπουλάκο και Κοσμά Φλαμιάτο:

«μορφές, όπως ο Χριστοφόρος Παναγιωτόπουλος (Παπουλάκος) και ο Κοσμάς Φλαμιάτος, φαίνονται πολύ διαφορετικά σήμερα απ’ ότι στα μαθητικά μας χρόνια, που μας είχαν μάθει να τούς βλέπουμε «ως αμαθείς» και φανατικούς, «των οποίων η μνήμη ταχέως εσβήσθη»! Γιατί όπως η σύγχρονη έρευνα αποκαλύπτει, τίποτε δεν είναι περισσότερο αναληθές από αυτό. Και οι δύο αυτοί αγωνιστές όχι μόνο δεν λησμονήθηκαν από το Λαό μας, αλλά θα τολμήσουμε να πούμε ότι η δυναμική, που ανέπτυξαν στη λαϊκή συνείδηση, υπήρξε μεγαλύτερη μετά το θάνατό τους, απ’ όσο κατά τη διάρκεια του αγώνα τους. Ο άκρατος όμως ρασιοναλισμός συνετέλεσε παλαιότερα – και αυτό ήταν αμαρτία περισσότερο της εποχής απόσο των προσώπων – να μη βλέπουμε την αληθινή εικόνα των λαϊκών αυτών ευαγγελιστών, όπως οι Φαρισαίοι δεν «μπορούσαν» να «ίδουν» τα θαύματα του Χριστού. Σήμερα όμως φθάσαμε στο σημείο να συντάσσονται διδακτορικές διατριβές για τα πρόσωπα αυτά και τη δράση τους, για να μελετηθούν τα λαϊκά κινήματα του 19ου αιώνα σε όλες τις διαστάσεις τους, με ευρεία χρήση και των αρχειακών πηγών, που, όπως αποδεικνύεται, είναι πολύ πλουσιώτερες απόσο μπορούσαμε να φαντασθούμε…

Ορθοδοξούμε, όχι πότε, αλλά πώς γιορτζουμε, π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς 11.2.2017

Ψυχολογική εμβάθυνση στην παραβολή του ασώτου. -- Του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη.Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η παραβολή του Ασώτου εκτιμάται ιδιαιτέρως υπό του πληρώματος εν γένει της Εκκλησίας. Η ευσπλαγχνία και η απεριόριστος αγάπη του ουρανίου Πατρός προς τον αμαρτωλόν άνθρωπον, η τονιζομένη μεγαλειωδώς εις την όλην ευαγγελικήν περικοπήν, προκαλεί έντονον αίσθησιν εις τας ψυχάς των πιστών. 

Λόγω δε της τοιαύτης εντυπώσεως, την οποίαν η παραβολή του Aσώτου δημιουργεί, εξισούται αύτη, ως γνωστόν, πολλάκις πλήρως προς το λοιπόν περιεχόμενον της Αγίας Γραφής. Ούτως αναγνωρίζεται ότι η παραβολή αύτη είναι μεστή σωτηριολογικών νοημάτων και ότι εν αυτή εύρηται συμπεπυκνωμένη η όλη χριστιανική διδασκαλία περί της σωτηρίας του ανθρώπου δια της εν Χριστώ Θείας Αποκαλύψεως.

ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ «ΧΑΙΡΕ ΔΙ ΗΣ ΕΧΘΡΟΙ ΚΑΤΑΠΙΠΤΟΥΣΙ»

Ἡ τελευταία ἀκολουθία τῶν χαιρετισμῶν εἶναι γνωστή ὑπό την ὀνομασίαν Ἀκάθιστος Ὕμνος. Ὁ Ὕμνος αὐτός προῆλθεν ἀπό μίαν πολύ δύσκολον φάσιν τῆς ζωῆς τοῦ Ἔθνους καί πιστοποιεῖ ὅτι εἶναι μεγάλα τά τῆς πίστεως κατορθώματα, καί μάλιστα ὅταν ἡ πίστις εἶναι συνδεδεμένη μέ την ὁμόνοιαν τοῦ λαοῦ καί μέ την βοήθειαν τοῦ Θεοῦ. Εἶναι γνωστόν ὅτι τό Ἑλληνικόν Ἔθνος, λόγω τῆς λεπτῆς γεωγραφικῆς του θέσεως, ὑπέστη συχνά ἐπιθέσεις ἐκ μέρους διαφόρων βαρβαρικῶν λαῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπεδίωκον νά εὕρουν ζωτικόν χῶρον εἰς τά αἱματοποτισμένα ἑλληνικά ἐδάφη. Πάντοτε ὅμως εὕρισκον τούς Ἕλληνας ἑνωμένους νά ἀγωνίζωνται ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν και ἀποφασισμένους νά διατηρήσουν τήν ἀνεξαρτησίαν καί ἐλευθερίαν των.