Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Resurrection Matins Ode 9 Chanted by monks of IM Vatopaidi

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 11 Απριλίου 2018

Αντίπα, επισκόπου Περγάμου, οσίων Φαρμουθίου και Τρυφαίνης.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Ἀντίπας ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διομιτιανοῦ (81 – 96 μ.Χ.). Ἦταν σύγχρονος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν χειροτόνησαν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου, ὅταν ὁ Θεολόγος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἦταν ἐξόριστος στὴν Πάτμο. Στὴν Ἀποκάλυψη ὁ Ἅγιος Ἀντίπας ἀποκαλεῖται ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη πιστὸς ἱερέας καὶ μάρτυρας.

ΕΤΣΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Οι ανεύθυνες πολιτικές στο Προσφυγικό «εκτόξευσαν» τις ροές στη χώρα μετά και τις τουρκικές μεθοδεύσεις

Από τον
Σάββα Καλεντερίδη

H περίπτωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της υπουργού του, της κυρίας Τασίας Χριστοδουλοπούλου, θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία ως παράδειγμα για το πώς μπορεί να οδηγηθεί στην εθνική καταστροφή μια χώρα από επιλογές ανεύθυνων ιδεοληπτικών πολιτικών.
Το 2014, μια χρονιά κατά την οποία είχε κορυφωθεί ο πόλεμος στη Συρία, ο αριθμός των προσφύγων και των μεταναστών που είχαν εισέλθει στην Ελλάδα ήταν 41.065 άτομα.
Το 2015 ο αριθμός αυτός ανήλθε στους 856.723 ανθρώπους. Οπως είπαμε, ο πόλεμος είχε κορυφωθεί το 2014, ενώ από το 2015 άρχισε να αποκλιμακώνεται, κυρίως λόγω της σταδιακής απώλειας εδαφών του Ι.Κ. και της εμπλοκής στον πόλεμο της Ρωσίας.
Τι συνέβη, λοιπόν, και αυξήθηκαν οι ροές; Τα πράγματα είναι απλά. Η κυρία Χριστοδουλοπούλου, πριν καν της οριστούν με ΦΕΚ οι αρμοδιότητές της, φρόντισε διά της συμβούλου της, της κυρίας Σπαθανά, να εκδοθεί στις αρχές Μαρτίου του 2015 εκείνο το περίφημο έγγραφο της ΕΛ.ΑΣ. με τίτλο «Νέα πολιτική σχετικά με τις διαδικασίες κράτησης αλλοδαπών», σύμφωνα με το οποίο δεν θα συλλαμβάνονταν όσοι εισέρχονταν παράνομα στην Ελλάδα και θα απελευθερώνονταν όσοι πρόσφυγες και μετανάστες ήταν στα κλειστά κέντρα κράτησης, εκτός εκείνων εις βάρος των οποίων εκκρεμούσε ποινική διαδικασία.

"Christ is Risen" in the City Mall of Beirut, Lebanon - Το "Χριστός Ανέστη" σε εμπορικό κέντρο στην Βηρυτό του Λιβάνου

Καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος

Aυτή την εποχή όπως η σημερινή, που η κρίση έχει και έκταση και βάθος, η αποκλειστική σωτηρία μας είναι η Αλήθεια, που πρέπει να λέγεται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, υπέρ όλων και εναντίον όλων και να υπηρετείται αντί πάσης θυσίας! Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά, είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν' αποκοιμίζονται οι πιστοί, κι' οι υπηρέτες του διαβόλου, οι Παπόδουλοι  οικουμενιστές,  να δρουν ανενόχλητοι!

≪Ἱερὰ πόλις τοῦ Μεσολογγίου≫

Aξίζει νά ἐπισκέπτεται κάποιος συχνά τό Μεσολόγγι. Τήν Ἱεράν Πόλιν Μεσολογγίου ὅπως ἔχει καταγραφεῖ ὄχι μόνο στίς ἐπίσημες ἀποφάσεις τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἀλλά καί στήν καρδιά ὅλων τῶν Ἑλλήνων και Φιλελλήνων. Ἀξίζει νά ἐπισκέπτεται κάποιος τό Μεσολόγγι καί νά θυμᾶται τήν ἡρωική Ἔξοδο τῶν Ἐλευθέρων Πολιορκημένων πού ἔγινε μετά τά μεσάνυκτα τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου, ξημερώνοντας ἡ Κυριακή τῶν Βαΐων τοῦ 1826. Ἀξίζει νά ξαναδιαβάζουμε τήν ἱστορία τοῦ Μεσολογγίου μέ τίς δύο πολιορκίες καί μέ τήν θαυμαστή ἀντίσταση τῶν ἀγωνιστῶν καί τῶν ἀμάχων. Ἀξίζει νά ξαναμελετοῦμε τό ἐξαίσιο ποίημα τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, τούς «Ἐλεύθερους Πολιορκημένους», τό ὁποῖο ἔμεινε ἀνολοκλήρωτο παρά τά τρία σχεδιάσματα πού ξέρουμε. «Δέν τούς βαραίνει ὁ πόλεμος, μά ἔγινε πνοή τους»! Κάθε ἐλεύθερος ἄνθρωπος εἶναι δημότης τοῦ Μεσολογγίου, γράφει πολύ σωστά ἡ εἰδική πινακίδα πού ἔχει τοποθετήσει ὁ Δῆμος στήν εἴσοδο τῆς Ἱερᾶς Πόλεως. Τά μηνύματα καί τά διδάγματα ἀπό τό ἦθος καί τόν ἀγῶνα τῶν πολιορκημένων εἶναι πανανθρώπινα. Ὅπως οἰκουμενική εἶναι ἡ διάσταση τῆς Ἱστορίας μας, τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας, διότι πανανθρώπινες ἀξίες ἐνέπνευσαν τίς μεγαλύτερες στιγμές τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

10 Απριλίου 1826 Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

«Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι»

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ 

Η Ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου αποτελεί ίσως την κορυφαία και την πιο συγκινητική στιγμή του Αγώνα της Εθνικής μας παλιγγενεσίας. Η έξοδος ήταν η κατάληξη ενός άνισου με όρους αριθμητικής σύγκρισης, αγώνα μεταξύ αναρίθμητων Τούρκων και λιγοστών Ελλήνων και φιλελλήνων υπερασπιστών της ιερής πόλης του Μεσολογγίου.
Η θυσία του Μεσολογγίου που επί 12 ολόκληρους μήνες αντιστάθηκε ηρωικά, προώθησε το ελληνικό ζήτημα, όσο καμιά άλλη ελληνική νίκη: πλημμύρισε τους άλλους Έλληνες και τους Ευρωπαίους με αισθήματα θαυμασμού για τους άνδρες της φρουράς και τον ηρωικό πληθυσμό του Μεσολογγίου. Πραγματικά σπάνια συναντά κανείς στις σελίδες της ιστορίας παραδείγματα παρόμοιας υπεράνθρωπης ψυχικής αντοχής οι φλόγες του Μεσολογγίου και η συνειδητή θυσία των αγωνιστών θέρμαναν τις καρδιές των πολιτισμένων λαών και τους ξεσήκωσαν σε μία αληθινή σταυροφορία για την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.

«Έξοδος του Μεσολογγίου 1826» Μια Επική Ελληνική Ιστορική Ταινία

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ !

Το Δεκέμβριο του 1452 και ενώ ο Πρωτοσύγκελος πατήρ Ραφαήλ, αλλά και ο Διάκονός του Νικόλαος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος οργάνωσε επίσημο συλλείτουργο στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας με αντιπρόσωπο του πάπα τον καρδινάλιο Ισίδωρο, στα πλαίσια της ενωτικής πολιτικής που εφάρμοζε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα σωθεί η Βασιλεύουσα με τη βοήθεια του πάπα, από τον ασφυκτικό τουρκικό κλοιό. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος, έλαβε χώρα το συλλείτουργο αυτό. Όμως, ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δεν θέλησε να παραστεί και ούτε και τον Διάκονό του άφησε να πάει. Γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό θα ήταν προδοσία της Πίστεως. «Όχι, και μέχρις εκεί. Σχέση ναι, βοήθεια ναι, συλλείτουργο με τους παπικούς ποτέ!...» είπε ο Άγιος. Ο Αυτοκράτορας θύμωσε πάρα πολύ και τους τιμώρησε με προσωρινή εξορία στην Αίνο. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ ονομάζεται και ομολογητής, διότι παράτησε τις τιμές και δόξες του αξιώματός του και δεν υπολόγισε το κόστος της εναντίωσής του στον αυτοκράτορα, προκειμένου να υπερασπιστεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας έναντι της αιρέσεως του παπισμού.

π. Θεόδωρος Ζήσης, Περί της Αναστάσεως του Λαζάρου και της Κυριακής των Βαΐων