Saint John Chrysostom : HOMILY V. ROM. 1. 28.

 "Even as they did not like to retain God in their knowledge, God gave

them over to a reprobate mind, to do those things which are not

convenient."

LEST he should seem to be hinting at them by delaying in his

discourse so long over the unnatural sin, he next passes on to other

kinds of sins also, and for this cause he carries on the whole of his

discourse as of other persons. And as he always does when

discoursing with believers about sins, and wishing to show that they

are to be avoided, he brings the Gentiles in, and says, "Not in the

lust of concupiscence, even as the other Gentiles which know not

God." (1 Thess. iv. 5.) And again: "sorrow not, even as others which

have no hope." (ib. 13.) And so here too he shows that it was to them

the sins belonged, and deprives them of all excuse. For he says, that

their daring deeds came not of ignorance, but of practice.

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ἀκολουθώντας τὸ Μ. Ἀθανάσιο, ἀπαγορεύει τὴν «κοινωνία» ὄχι μόνο μὲ αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ αἱρετικούς.

Λέγει:  

«τοῦ τε Ἁγίου Ἀθανασίου προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν» 
(Ἐπιστολαί, 466, l.17-18).

Καὶ ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως, ἅγιος Γερμανὸς ὁ νέος, συμβουλεύει τὴν ἀποχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ ἐκείνους τοὺς «ὀρθόδοξους» ποὺ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς Λατίνους. Συμβούλευε ἀκόμα τους λαϊκούς, νὰ φεύγουν ὁλοταχῶς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, ποὺ ἔδειξαν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, καὶ μήτε σὲ Ἐκκλησία ποὺ ἐκεῖνοι λειτουργοῦν νὰ πηγαίνουν, μήτε νὰ παίρνουν εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους. Καλύτερα νὰ προσεύχεστε μόνοι στὰ σπίτια σας, παρὰ νὰ συγκεντρώνεστε στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς Λατινόφρονες κληρικοὺς καὶ λαϊκούς.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εκκλησία ο σκοπός του παντός και το νόημα του παντός.

Η Εκκλησία είναι όχι απλώς σκοπός και νόημα όλων των όντων και όλων των κτισμάτων, από των αγγέλων έως των ατόμων, αλλά είναι το μοναδικόν παν-νόημα και ο πανσκοπός των. Εις αυτήν όντως ο Θεός μας ηυλόγησεν «εν πάση ευλογία πνευματική» (Εφ. 1,3), εις αυτήν μας έδωκεν όλα τα μέσα δια μίαν αγίαν και άμωμον ζωήν (Εφ. 1,4), εις αυτήν μας υιοθέτησε δια του μονογενούς Υιού Του (Εφ. 1, 5-8), εις αυτήν μας απεκάλυψε το αιώνιον μυστήριον του θελήματός Του (Εφ. 1,9), εις αυτήν ήνωσε τον χρόνον με την αιωνιότητα (Εφ. 1,10) και προσέφερε την δυνατότητα της εν-χριστώσεως και χριστοποιήσεως όλων των όντων και κτισμάτων, την δυνατότητα της εν-πνευματώσεως και πνευματοποιήσεως, της εν-τριαδώσεως και τριαδοποιήσεώς των (Εφ. 1, 13-18). Δι΄ όλα αυτά η Εκκλησία αποτελεί το μεγαλύτερον και ιερώτερον μυστήριον του Θεού εις όλους τους κόσμους.

Συνεχίζεται.