Byzantine chant - Monks of Monastery Simonopetras - Athos

ARCHBISHOP JOVAN (VRANISKOVSKY) OF OHRID RELEASED FROM PRISON

On February 2, 2015, in compliance with the ruling of the Skopje Court, Archbishop Jovan (Vraniskovsky) of Ohrid, a hierarch of the Serbian Orthodox Church, was released from the Idrizovo prison.

His situation and physical condition were considered at the fraternal meeting between His Holiness Patriarch Kirill of Moscow and All Russia and His Holiness Patriarch Irenaeus of Serbia on November 15, 2014, in Belgrade.

On December 20, 2014, with the blessing of His Holiness Patriarch Kirill of Moscow and All Russia and His Holiness Patriarch Irenaeus of Serbia, the chairman of the Moscow Patriarchate department for external church relations, Metropolitan Hilarion of Volokolamsk, visited Skopje and met with Archbishop Jovan.

On the same day, Metropolitan Hilarion of Volokolamsk met in Skopje with the Republic of Macedonia’s state leaders – President G Ivanov and Prime Minister N. Gruevski. Metropolitan Hilarion also met with Archbishop Stephan, head of the “Macedonian” Orthodox Church, who is outside of communion with the world Orthodoxy at present.

On January 28, 2015, Archbishop Jovan was visited in the prison by Bishop Irinej of Backa, with the blessing of the Primates of the Russian and Serbian Churches. Bishop Irinej was accompanied by Archimandrite Philip (Vasiltsev).

It is expected that within the next few days Archbishop Jovan, in accordance with the invitation of His Holiness Patriarch Kirill of Moscow and All Russia and the blessing of His Holiness Patriarch Irenaeus of Serbia, will come to Russia for medical treatment.

The release of Archbishop Jovan is hailed in the Russian and Serbian Orthodox Churches with gratitude to God.

https://mospat.ru/en/2015/02/03/news115108/

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Αθρών ο Πλάστης εν ζόφω των πταισμάτων, Σειραίς αφύκτοις, ον διαρθροί δακτύλοις, Ίστησιν αμφ΄ ώμοισιν εξάρας άνω, Νυν εν πολυρρύτοισι δίναις εκπλύνων, Αίσχους παλαιού της Αδάμ καχεξίας.

Ερμηνεία.

Βλέπων, λέγει, ο της ανθρωπίνης φύσεως Πλάστης Θεός τον άνθρωπον, τον οποίον διήρθρωσε και διέπλασε με τα ιδικά του δάκτυλα, ότι ευρίσκετο μέσα εις το σκότος των αμαρτιών δεδεμένος με σχοινία άφυκτα και αδιάλυτα, δεν απετράφη αυτόν, ουδέ τον επαράβλεψεν, αλλά έλυσε τούτον εκ των δεσμών και τον έκβαλεν εις το φως, καθώς ο ίδιος ενομοθέτησεν ειπών· όταν ιδή τινάς κτήνος να πέση μέσα εις λάκκον, να μη το παραβλέπη, αλλά να το εκβάλη από εκεί: «Τις έσται άνθρωπος εξ υμών, ος έξει πρόβατον εν, και, εάν εμπέση τούτο τοις Σάββασιν εις βόθυνον, ουχί κρατήσει αυτό και εγερεί;» (Ματθ. ιβ: 11). Δια ταύτην την άλογον πτώσιν του ανθρώπου εις την αμαρτίαν, παραβάλλει ο Δαβίδ τον άνθρωπον με τα άλογα ζώα, λέγων: «Άνθρωπος εν τιμή ων ου συνήκε· παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς» (Ψαλμ. μη: 13). Αφ΄ ου δε πρώτον έπλυνεν αυτόν μέσα εις τας πολυρρόους συστροφάς και κύματα του Ιορδάνου ποταμού, και εκαθάρισεν αυτόν ως ιατρός άριστος από την παλαιάν αισχρότητα και ασχημίαν, (ουδέν γαρ της αμαρτίας αισχρότερον) την οποίαν έλαβεν από την ασθένειαν της παραβάσεως, τότε εσήκωσεν αυτόν επάνω εις τους ώμους του, εις τους οποίους επάνω εβάστασε και το ξύλον του Σταυρού, κατά τον Θεολόγον Γρηγόριον. Και τα δύο ταύτα παραδείγματα, το του κτήνους, λέγω, και το του ιατρού εκ του Γρηγορίου ερανίσθησαν· λέγει γαρ εκείνος εν τω εις την Χριστού Γέννησιν λόγω αυτού: «Ει μη και τον Ιατρόν αιτιώ το τις, ότι συγκύπτει επί τα πάθη και δυσωδίας ανέχεται, ίνα δω την υγιείαν τοις κάμνουσι, και τον επικλινόμενον βόθρω δια φιλανθρωπίαν ίνα το εμπεπτωκός κτήνος κατά τον νόμον ανασώσηται»· όθεν και ο Μελωδός, ίνα αινιγματωδώς δηλοποιήση τα δύο ταύτα, δια μεν του «Ίστησιν αμφ΄ ώμοισιν εξάρας άνω εφανέρωσε τον επικλινόμενον τω βόθρω και το κτήνος εξάγοντα, δια δε του καχεξίας αίσχους παλαιού» εδηλοποίησε τον ιατρόν· ίδιον γαρ ιατρού είναι το να λυτρώση τινά από την καχεξίαν.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τετάρτη, 4 Φεβρουαρίου 2015

Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, Ιωάννου, Νικολάου ομολογητού, των οσίων, Αβραμίου ιερομάρτυρος, Νικολάου εκ Ψάρι (1554) και Ιωσήφ νεομαρτύρων.

Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης ἐγεννήθηκε στὴν Αἴγυπτο περὶ τὸ 360 μ.Χ. ἀπὸ γονεῖς θεοφιλεῖς και ἦταν συγγενὴς τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Θεοφίλου (385 – 412 μ.Χ.) καὶ Κυρίλλου Α’ (412 – 444 μ.Χ.). Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔλαβε μεγάλη και θαυμαστὴ θεολογικὴ και φιλοσοφικὴ γνώση. Στὴν ἀρχὴ ἐργάσθηκε ὡς διδάσκαλος καὶ κατηχητὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλεξάνδρειας. Ἐπιζητώντας ὅμως τὴν ἡσυχία, γιὰ νὰ δύναται νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ ἔργο τῆς ζωῆς του, τὴ μελέτη τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ἀποσύρθηκε σὲ κάποιο μοναστήρι στὸ ὄρος Πηλούσιο, γι’ αὐτὸ καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Πηλουσιώτης. Ἀργότερα χειροτονεῖται πρεσβύτερος καὶ στὴ συνέχεια ἐκλέγεται ἡγούμενος στὸ μοναστήρι του.

Τὸ εὐγενὲς και ὑπέροχο ἦθος του, ὁ ὑποδειγματικὸς ἀσκητικὸς βίος και ἡ τεράστια θεολογικὴ κατάρτισή του συνετέλεσαν, ὥστε ταχέως νὰ ἀποκτήσει μεγάλο κύρος καὶ φήμη, νὰ ἀναδειχθεῖ κόσμημα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Πηλουσίου, νὰ καταστεῖ περίβλεπτος καὶ νὰ θεωρεῖται μοναδικὸς στὶς ἑρμηνεῖες χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Κατὰ τὴν Γ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συνῆλθε στὴν Ἔφεσο τὸ ἔτος 431 μ.Χ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.), ὁ Ἅγιος ἀναφαίνεται μὲ μεγάλη ὑπόληψη καὶ σπουδαῖο κύρος στὴν Ἐκκλησία. Ἔλεγχε μὲ παρρησία τοὺς ἁμαρτάνοντες, ἐφώτιζε τοὺς πάντες μὲ τὸ θεῖο του λόγο, ἐνουθετοῦσε τοὺς ἄρχοντες, ὑπεστήριζε τοὺς κλονιζόμενους καὶ ἦταν ἡ «μοῦσα τῆς ἡμετέρας αὐλῆς», ὅπως ἀποκαλοῦσε αὐτὸν ὁ ἱερὸς Φώτιος. Συνέγραψε δὲ ἀρκετὲς πραγματεῖες, ὡς καὶ πλῆθος ἐπιστολῶν, ἀπὸ τὶς ὁποῖες σώζονται πολλές, μὲ τὶς ὁποῖες ἐνουθετοῦσε, συμβούλευε και συγχρόνως ἐξηγοῦσε τὶς θεῖες καὶ σωτήριες Γραφές.
Ὁ Ὅσιος Ἰσίδωρος ἐκοιμήθηκε εἰρηνικὰ τὸ ἔτος 440 μ.Χ.

Aνακοίνωση : Η Ορθόδοξη αγωνιστική ιστοσελίδα «Ορθόδοξη Φωνή» ίσταται στο πλευρό του αγωνιζόμενου υπέρ της Φιλτάτης Ορθοδοξίας, σεβαστού μας πατέρα Νικολάου Μανώλη!

«Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω»

 «Μηδέν υμίν και τοις δικαίοις τούτοις» (Ματθ. κζ: 19). Νυν του αγωνιζομένου υπέρ πατρώας ευσεβείας, θείων δογμάτων και ιερών κανόνων, αγωνιστού πατέρα μας Νικολάου Mανώλη!                                                                                                                                                    

Φοβηθώμεν μήπως θεομάχοι ευρεθώμεν (Γαμαλιήλ, Πράξεις ε: 39) και ισχύση ο λόγος του θείου Παύλου «ο ταράσσων αυτούς βαστάσει το κρίμα, όστις αν η» (Γαλ. ε: 10).

Αδύνατον Ορθόδοξος Χριστιανός έχων πίστιν εις τον Χριστόν, γνωρίζων την διδασκαλίαν της Εκκλησίας και τους βίους των Αγίων Πατέρων και βιών κατά το δυνατόν με ακρίβειαν, να μη εξεγείρεται, από την αναφανδόν υποστηριζομένην καθολικήν αίρεσιν της συμφωνίας του Σαμπεζύ ή της συμφωνίας του Μπαλαμάντ ή του Φαναρίου το : Κωνσταντίνου η πόλις, Πρωτοκλήτου λυχνία τε άγει εορτήν λαμπροφόρον δεχομένη τον Πρόεδρον, Ρωμαίων Εκκλησίας της σεπτής. Ή το : Ναυς, η πάντιμος Ορθοδοξίας αγλαΐζεται νυν δεχομένη, εκ Δυσμών σεπτόν Ποιμένα και Πρόεδρον. Ή το : Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου και τώρα Φραγκίσκου. Ή το :  Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου και άλλα συναφή!!!

Κινδυνεύει να εξαφανισθή η ευσέβεια των Αποστόλων και των Πατέρων μέσα εις τα θολά ρεύματα του Οικουμενισμού, των Αιρεσιολογιών, των Μωαμεθανισμών με την «ευλογίαν» (φρίξον Ήλιε!) Επισκόπων, Αρχιεπισκόπων, Πατριαρχών!

Αδελφοί, ευχαίς και πρεσβείαις του Παμμεγίστου Ταξιάρχου Μιχαήλ, στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου! 

Τα φωτόμορφα τέκνα της Ορθοδοξίας ως άλλοι επί Βέκκου Ζωγραφίται καλούμεθα πλέον πριν είναι αργά να δώσουμε την ομολογίαν της πίστεως και να αντισταθούμε στην οικουμενιστικομασονική λαίλαπα. «Όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. ι: 32). «Τοις δε δειλοίς το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω» (Απ. κα: 8).

Η ενεργός συμμετοχή μας στην αγωνιζομένη Ορθοδοξία, στο «μικρό ποίμνιο», τώρα εν τω προσώπω του διωκομένου αγαπητού και σεβαστού πατρός μας Νικολάου Μανώλη, είναι θέμα πίστης και σωτηρίας. Και εις τα της πίστεως δεν χωρεί συγκατάβαση, υποχωρητικότητα!

Εκ της «Ορθοδόξου Φωνής»

***

Ο Ανώνυμος άφησε ένα  σχόλιο για την ανάρτησή σας



Ο ομολογητής ιερέας διώκεται από το μητροπολίτη του εδώ και καιρό.
Τις τελευταίες ημέρες όμως ο διωγμός κλιμακώνεται προς δόξαν του αρχεκάκου όφεως!
Την προσεχή Παρασκευή καλείται να απολογηθεί επί τη βάσει ενός επιεικέστατα φαιδρού κατηγορητηρίου που εκθέτει το συντάκτη του στα μάτια της κοινής γνώμης.
Οι πιστοί, με το αλάνθαστο αισθητήριό τους, διαβλέπουν πίσω από τη δίωξή του την επιχειρούμενη φίμωση του αντιοικουμενιστικού λόγου. Είναι, άραγε, τυχαίο το γεγονός ότι το κατηγορητήριο μνμημονεύει και την πρόσφατη εγκύκλιο της συνόδου που αναφέρεται στους όρους και τις προυποθέσεις κατοχής και λειτουργίας ιστολογιων από την πλευρά κληρικών, μοναχών, ενοριών, μονών και ιδρυμάτων;
Προφανώς προκειται για "φωτογραφική" εγκύκλιο! Μόνο η φωτογραφία του π.Νικολάου λείπει απ αυτή!
Ο εκλεκτός κληρικός δεν προτίμησε τη σιωπή και το συμβιβασμό επί θεμάτων που σχετίζονται με τη νόθευση του Ορθοδόξου Δόγματος και την παραφθορά του Ορθοδόξου Ήθους! Στηλιτεύει, ιδιατέρως, τον επάρατο, παναιρετικό οικουμενισμό που υπονομεύει το γνήσιο εκκλησιαστικό βίο και διαβρώνει τις ορθόδοξες συνειδήσεις! Αντί να τιμηθεί επιτιμάται! Αντί να επαινεθεί καθίσταται αντικείμενο ψόγου και διωγμού!
Καλούμαστε όλοι μας να συμπαρασταθούμε στο διωκόμενο λευίτη και να καταδικάσουμε επισκοπικές πρακτικές που ποινικοποιούν την εκφορά του εκκλησιαστικού λόγου επί τη βάσει ανεπέρειστων, εμπαθών και φαιδρών κατηγορητηρίων!
Λ.Ν.

ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ -- Συνιστοῦμε ἐνθέρμως τὴν παρακολούθησι τῆς ἐν λόγῳ προσκλήσεως. Τέτοιοι ἰδανικοὶ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἄξιοι κάθε συμπαραστάσεως.

3.2.2015

Τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους καὶ ἡ Φωτεινὴ Γραμμή εὐχαρίστως σπεύδουν  νὰ ἀνακοινώσουν τὴν πρόσκλησι τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου π. Ἀθανασίου Ἀττάρτ, Προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (Χρυσοσπηλιωτίσσης) Αἰόλου 60 Ἀθήνα.

Ὁ πρώην Λυκειάρχης π. Ἀθανάσιος Ἀττάρτ διαπρέπει παντοῦ. Ἀφοῦ ἐξωράϊσεν τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Μαρίνας Θησείου, μετετέθη δυστυχῶς δυσμενῶς, παρὰ τὸ σπουδαῖο θρησκευτικὸ ἔργο του, στὸν Ἅγιο Φίλιππο - ὁδὸς Ἀνδριανοῦ, ὅπου καὶ αὐτὸν τὸν ἐξωράϊσεν. Μετὰ μετετέθη στὸν Ἱερὸ Ναὸ Χρυσοσπηλιωτίσσης. Καὶ αὐτὸν τὸν ἐγκαταλελειμμένο ἱστορικὸ Ἱερὸ Ναὸ τὸν ἐξωράϊσεν, παρ᾿ ὅλον ὅτι ὁ ἐν λόγῳ Ἱερὸς Ναὸς ἔχει ἐλάχιστους ἐνορίτες.

ΦΟΒΕΡΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ!! Ελάτε στην Ομιλία που τρέμουν οι Οικουμενιστές! Στην μαχητική, ανατρεπτική και αποκαλυπτική Ομιλία του π. Νικολάου Μανώλη, την Τετάρτη 4 Φεβρ. Δείτε το θέμα εντός της ανάρτησης

Θέματα της Ομιλίας: Επιτέλους να μιλήσουμε, να αποκαλύψουμε, να τα πούμε έξω από τα δόντια. Οι οικουμενιστές έχουν "τα κονέ" με την εξουσία, εμείς με την αγιοπατερική Ορθοδοξία!!! Γιατί επιβάλλουν την φίμωσή μας οι νεοταξικοί επιτελείς της Νέας Εποχής και του Μασωνοκίνητου Οικουμενισμού. Μία αποκαλυπτική Ομιλία του πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΝΑΟΣ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Αγαπητοί ενορίτες, την Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015, στις 7.00 μμ., ο πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, υπεύθυνος του πνευματικού, κηρυκτικού και κατηχητικού έργου του Ι. Ναού, θα ομιλήσει στη ανοιχτή σύναξη όλων των ενηλίκων για ένα ανατρεπτικό και αποκαλυπτικό θέμα.

Η συγκεκριμένη κατηχητική δράση με την Ομιλία της Τετάρτης που είναι θεσμός πλέον για την ενορία μας, πολεμείται με μανία από οικουμενιστικούς και άλλους κύκλους. Προσπάθησαν πολλές φορές ως σήμερα να μας δημιουργήσουν ποικιλοτρόπως προβλήματα... Όμως είμαστε αποφασισμένοι, δε θα σταματήσουμε να Ομιλούμε, θα υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του ελεύθερου λόγου. "Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται" (Τιμ.β΄ 2,9). Ως ιερεύς της Εκκλησίας του Χριστού και ορθόδοξος Θεολόγος, έχω την υποχρἐωση να Ομιλώ για την Πίστη μου και να πολεμώ τις αιρέσεις. Θα συνεχίσω με παλμό και αγωνιστικό φρόνημα για την αγάπη του Χριστού και της Ορθοδοξίας. (π. Νικόλαος)

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΟΧΙ ΠΛΕΟΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ή ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ!

Η Ομιλία θα πραγματοποιηθεί στον χώρο κατηχήσεως (Ιέρωνος 8), έναντι του Ναού, στο στενό δίπλα στο πνευματικό κέντρο (απέναντι από την είσοδο του συσσιτίου).

Είσοδος ελεύθερη.

Ομιλητής ο πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης.

Ο Εξοπλισμός μας -- Tου αείμνηστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Ακούγεται προκλητικός ο τίτλος. Τι γνώμη μπορεί να εκφέρει ένα χριστιανικό έντυπο για όπλα και εξοπλισμούς; Αλλά, αν ο στρατιωτικός εξοπλισμός απασχολεί και ενδιαφέρει τους ισχυρούς της γης, ο δικός μας λόγος αφορά στον πνευματικό εξοπλισμό. Διότι, όπως σημειώνει ο απόστολος Παύλος, «εν σαρκί γαρ περιπατούντες, ου κατά σάρκα στρατευόμεθα» (Β΄ Κορ. 10: 3). Ενώ ζούμε σ΄ αυτόν τον κόσμο είμαστε στρατευμένοι σε αγώνα υπερκόσμιο. Υπερκόσμια, πνευματικά, είναι τα έπαθλα του αγώνα. Υπερκόσμιος, υπεράνθρωπος και πνευματικός είναι και ο εχθρός διάβολος και τα όπλα που εκείνος χρησιμοποιεί εναντίον μας. «Ουκ έχομεν πάλην προς ανθρώπους ομοιοπαθείς ημίν και ισοδυνάμους», σχολιάζει ο άγιος Οικουμένιος. Για την απόκρουση του πονηρού χρειαζόμαστε, οπωσδήποτε ανάλογο οπλισμό. «Τα γαρ όπλα της στρατείας ημών ου σαρκικά» αλλά πνευματικά, «δυνατά τω Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων», των οχυρωμάτων του διαβόλου (Β΄ Κορ. 10, 4). Στα οπλοστάσια και στις αγορές της γης δεν βρίσκονται αυτά τα όπλα. Προσφέρονται δωρεάν από τον αγωνοθέτη Κύριο στον κάθε πνευματικό αγωνιστή. Και είναι αυτή η ίδια η πανοπλία του Θεού, όπως την παρουσιάζει ο προφήτης Ησαϊας (59, 17-18).