ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ --- ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΜΑΣ

Ο Ησυχασμός είναι η πεμπτουσία της ορθοδόξου παραδόσεως, ταυτιζόμενος με αυτό που περικλείει και εκφράζει ο όρος ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Έξω από την ησυχαστική παράδοση η Ορθοδοξία είναι ανύπαρκτη και αδιανόητη. Η ησυχαστική πράξη, εξ άλλου, είναι η «λυδία λίθος» για την αναγνώριση της αυθεντικής χριστιανικότητας. «Νηστεία, αγρυπνία, προσευχή» -με τις ησυχαστικές πρακτικές- αποκτώνται τα ουράνια χαρίσματα στην ορθοδοξοπατερική παράδοση. Πρέπει δε να αποσαφηνισθεί εξ αρχής, ότι ως ησυχασμός νοείται κυρίως η πορεία προς την θέωση και η εμπειρία της θεώσεως και δευτερευόντως η διερεύνηση και καταγραφή αυτής της πορείας και εμπειρίας, η ακαδημαϊκή δηλαδή νοηματοδότηση του όρου «θεολογία».

Ο Ησυχασμός είναι η βάση και το θεμέλιο των δογματικοθεολογικών αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων, ως η αγιοπνευματική πορεία της «καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως» και όχι κάποια διανοητική-στοχαστική-επιστημονική διαδικασία. Γι’ αυτό η γνώση του Θεού ως θέωση είναι υπόθεση όλων, εγγραμμάτων και αγραμμάτων, σοφών και ασόφων και όχι μόνο των φιλοσοφούντων, όπως διετείνετο ο ουνιτίζων Βαρλαάμ ο Καλαβρός (1290-1359), τον 14ο αιώνα. Αυτόν κυρίως αντέκρουσε, ως κύριος εκπρόσωπος και πρόμαχος της Ησυχαστικής παραδόσεως ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1296-1359)2, ο μεγαλύτερος ορθόδοξος θεολόγος της εποχής του και μέγας Πατήρ της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Πρωτοπρ. π.Νικόλαος Μανώλης, ''Ήκουσαν οι Ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων''

http://www.impantokratoros.gr & http://katihisis.blogspot.ca/

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Γεωργός ο και Δημιουργός, μέσος εστηκώς ως εις απάντων, καρδίας εμβατεύει· καθαρτήριον δε πτύον χειρισάμενος, την παγκόσμιον άλωνα πανσόφως διϊστησι, την ακαρπίαν φλέγων, ευκαρπούσιν, αιώνιον ζωήν χαριζόμενος.

Ερμηνεία.

Και τούτο το Τροπάριον είναι ερανισμένον από τον Ευαγγελιστήν Ματθαίον λέγοντα ούτω περί του Χριστού: «Αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί, ου το πτύον εν τη χειρί αυτού, και διακαθαριεί την άλωνα αυτού, και συνάξει τον σίτον εις την αποθήκην αυτού, το δε άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω» (Ματθ. γ: 11-12)· τα ίδια γαρ ταύτα λόγια ολίγον αλλάξας ο Μελωδός λέγει, ότι ο Χριστός ο δημιουργός και γεωργός της ιδικής μας φύσεως (δημιουργός μεν λέγεται ως Πλάστης και Ποιητής, γεωργός δε, ως Κριτής των έργων του καθενός, ή διότι δίδει εις ημάς τα σπέρματα των αρετών) Ούτος καθό μεν άνθρωπος στέκεται εδώ εις το μέσον, ως ένας από όλους τους ανθρώπους· «Μέσος, φησίν, υμών έστηκεν, Ον υμείς ουκ οίδατε» (Ιωάν. α: 26)· καθό δε Θεός εξετάζει και ερευνά τας καρδίας των ανθρώπων· μόνου γαρ του Θεού είναι ίδιον το να ηξεύρη τας καρδίας, καθώς λέγει ο Σολομών: «Συ μονώτατος οίδας την καρδίαν πάντων» (γ΄ Βασ. η: 39). Εις τας χείρας λοιπόν τούτου ευρίσκεται, λέγει, καθαρτικόν πτυάρι: ήτοι ο διακριτικός λόγος και διαιρετικός του κρείττονος εκ του χείρονος, κατά τον Πτωχόν Πρόδρομον, ή η κρίσις και εξέτασις, κατά τον Θεοφύλακτον. Με την κρίσιν δε ταύτην και την εξέτασιν αυτός έχει να καθαρίση το αλώνι του, το οποίον είναι ή ο Κόσμος όλος, κατά τον ρηθέντα Πρόδρομον, ή η Εκκλησία, κατά τον Θεοφύλακτον· καθώς γαρ εις το αλώνι ευρίσκεται και σιτάρι και άχυρον, ούτω και εις τον Κόσμον και εις την Εκκλησίαν ευρίσκονται και καλοί και κακοί, οι μεν καλοί, ως σιτάρι, οι δε κακοί, ως άχυρον. Ο Χριστός λοιπόν διαχωρίζει εις δύο το του Κόσμου και της Εκκλησίας παγκόσμιον αλώνι του· και την μεν ακαρπίαν: ήτοι τους κακούς, έχει να κατακαύση με το πυρ το άσβεστον της κολάσεως· όθεν και ο ανώνυμος ερμηνευτής ακαρπίαν ενόησε την κακοκαρπίαν, ως άφωνον λέγομεν τον κακόφωνον μουσικόν· τους δε ποιούντας καρπούς των αρετών έχει να συνάξη εις την αποθήκην της Βασιλείας του, και να χαρίση εις αυτούς ζωήν αιώνιον. Δικαίως δε η αμαρτία ονομάζεται άχυρον· διότι, καθώς το άχυρον είναι ελαφρόν και ευκολόκαυτον και τροφή των αλόγων ζώων, ούτω και η αμαρτία είναι ελαφρά, ευκολοκρήμνιστος και τροφή των πονηρών Δαιμόνων, και έχει να κατακαή από το άσβεστον πυρ της γεένης. Ομοίως και η αρετή δικαίως ονομάζεται σιτάρι· διότι, καθώς το σιτάρι είναι καθαρόν και βαρύ, και εις άρτον μεταποιούμενον γίνεται τροφή των λογικών ανθρώπων, τοιουτοτρόπως και η αρετή είναι καθαρά, είναι με φρένας βαρείας και ηγεμονικάς, και γίνεται άρτος επιτήδειος δια να παρατεθή εις την τράπεζαν του επουρανίου Βασιλέως Χριστού. Σημείωσε ότι και ο Θεολόγος Γρηγόριος ούτως ερμηνεύει τα ανωτέρω: «Τι δε το πτύον; Η κάθαρσις. Τι δε το πυρ; Η του κούφου δαπάνη, και η ζέσις του Πνεύματος» (Λόγος εις τα Φώτα).

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 7 Μαρτίου 2015

Των εν Χερσώνι επισκοπησάντων ιερομαρτύρων Βασιλέως, Εφραίμ, Ευγενίου, Καπίτωνος, Αιθερίου, Αγαθοδώρου και Ελπιδίου, Νέστορως και Αρκαδίου επισκ. Τριμυθούντος, Λαυρεντίου οσίου του εκ Μεγάρων.

Ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.) ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ἕρμων (300 – 314 μ.Χ.) ἀπέστειλε στὴ Σκυθία τὸν Ἐπίσκοπο Ἅγιο Ἐφραὶμ καὶ στὴ Χερσώνα τὸν Ἐπίσκοπο Ἅγιο Βασιλέα, μὲ σκοπὸ τὴν διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ὁ Ἅγιος Βασιλέας ἐπειδὴ κήρυττε τὸν Χριστό, ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Ὅμως καὶ πάλι προσκλήθηκε ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα τοῦ τόπου καὶ ἀνέστησε, κατὰ τὸν Συναξαριστή, τὸν υἱό του. Ἀπὸ τὸ γενόμενο θαῦμα καὶ ὁ ἄρχοντας καὶ πλῆθος λαοῦ πίστεψαν στὸν Χριστὸ καὶ βαπτίσθηκαν. Οἱ εἰδωλολάτρες ὅμως ἐξεμάνησαν καὶ τὸν συνέλαβαν. Τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν ἔσυραν ἀπὸ τὰ πόδια, καὶ συρόμενος πέθανε.

Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ, ἐνῷ δίδασκε τὸ Εὐαγγέλιο, συνελήφθη ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες καὶ ἀποκεφαλίσθηκε.

Μετὰ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Ἁγίου Βασιλέως ἀπεστάλησαν στὴ Χερσώνα οἱ Ἐπίσκοποι Ἀγαθόδωρος, Ἐλπίδιος καὶ Καπίτων ὡς κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ φονεύθηκαν ἀπὸ τοὺς ἄπιστους.

Στὴν συνέχεια ἀπεστάλη ὑπὸ τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων ὁ Ἐπίσκοπος Αἰθέριος, ὁ ὁποῖος μόλις εἶδε τὸν ἐθνικὸ λαὸ ἐξαγριωμένο, κατέφυγε στὸν Μέγα Κωνσταντίνο καὶ ζήτησε τὴν ἀπέλαση τῶν εἰδωλολατρῶν ἀπὸ τὴ Χερσώνα, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἔγινε.

Ἀφοῦ δὲ ὁ Ἅγιος ἀνήγειρε ἐκεῖ ναό, μετέβη στὸν βασιλέα, γιὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσει.

Ὅμως κατὰ τὴν ἐπιστροφή του τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ἔπνιξαν στὸν ποταμὸ Δνείπερο.

Το μήνυμα ενός Αγίου --- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Μία χαρισματική μορφή, που άφησε έντονη και φωτεινή τη σφραγίδα της μέσα στην ιστορία της Εκκλησία, προβάλλει με μία ιδιαίτερη επικαιρότητα από το εορτολόγιο αυτού του μήνα. Είναι ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, επίσκοπος Εφέσου, ο ανθενωτικός. Στις μέρες μας, όπου η οικουμενική κίνηση έχει προβληματίσει και τον πιο απλό άνθρωπο και εμφανίζεται όχι πλέον με εκκλησιαστικό, αλλά με εντυπωσιακό κοινωνικό ένδυμα, τίποτε δεν είναι πιο ενδιαφέρον, αλλά και πιο αξιόῖστο από το να ακούσουμε το μήνυμα εκείνου, που υπήρξε κάποτε πρωταγωνιστής σ΄ αυτά τα γεγονότα και που βρήκε τη δικαίωσή του από τους αιώνες. Ο Μάρκος ήταν ευγενικός όχι μόνο στο όνομα, αλλά και στην ψυχή και στην καταγωγή. Από τα πρώτα μαθήματα, που πήρε, ήταν οι εμπνευσμένοι λόγοι του σοφού δασκάλου του Ιωσήφ Βρυεννίου· «Η ορθόδοξος πίστις ημών, αύτη στέφανος, αύτη καύχημα». «Ουκ αρνησόμεθά σε, πατροπαράδοτον σέβας· ουκ αφιστάμεθά σου, Μήτερ ευσέβεια. Εν σοι εγεννήθημεν και σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα· ει δε καλέσει καιρός, και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα». Τα λόγια αυτά στάθηκαν ορόσημο στη ζωή του Μάρκου, έγιναν ιερή παρακαταθήκη, που φρόντισε να την διαφυλάξει μέχρι τέλους ανόθευτη και απαραχάρακτη. Τα χρόνια που έζησε, ήταν δύσκολα για την πατρίδα.

Απὸ τον «Λόγον προς Θεόδουλον», του Αγίου Ησυχίου του Πρεσβυτέρου:

«Μακάριος πραγματικὰ είναι εκείνος, που έχει κολλήσει την “Ευχὴ του Ιησού” (“το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”) στην διάνοια του και φωνάζει προς Αυτὸν ακατάπαυστα μέσα στην καρδιά του, όπως είναι ενωμένος ο αέρας με τα σώματά μας ή η φλόγα με το κερί. Όταν περνά ο ήλιος πάνω απὸ την γη, φέρνει την ημέρα. Και το άγιον και σεβάσμιον όνομα του Κυρίου, όταν λάμπη συνεχώς μέσα στον νου μας, θα γεννήση αναρίθμητες έννοιες, λαμπρές σαν τον ήλιο».

π. Θεόδωρος Ζήσης : Τα βήματα του Αθηναγόρα δεν είναι βήματα των Αποστόλων και των Πατέρων

Φαντάζεται κανείς τον Μ. Αθανάσιο να έχει απέναντί του τον Άρειο, στο αντίθρονο, να συμπροσεύχονται και να αλληλοασπάζονται στο «αγαπήσωμεν αλλήλους», και ο χορός των ψαλτών να εύχεται υπέρ της μακροημερεύσεως του Αρείου, για να συνεχίζει το αιρετικό καταστροφικό του έργο; Έχει καμμία σχέση η εικόνα, που παρουσιάζει τον Άγιο Νικόλαο να ραπίζει, να χαστουκίζει τον Άρειο, με την εικόνα του πατριάρχου να ασπάζεται τον παναιρετικό πάπα και να θεωρεί ευλογία την παρουσία του; Ποιος έχει δίκαιο, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που καταράται τον πάπα, ή ο πατριάρχης που τον επαινεί και τον περιπτύσσεται ως αδελφόν; Οι μοναχοί της ερήμου της Παλαιστίνης με ηγέτη τον εορτάζοντα επίσης αυτές τις ημέρες Άγιο Σάββα, που εκράτησαν την Εκκλησία αμόλυντη από την αίρεση του Μονοθελητισμού, ή ο ταλαίπωρος και δυστυχής μοναχός του Αγίου Όρους που συνέθεσεν ύμνους και τροπάρια, για να τιμήσουν την επίσκεψη του αιρετικού πάπα στο Φανάρι; Έχουν αυτοί οι Αγιορείτες καμμία σχέση με τους οσιομάρτυρες Αγιορείτες, που εμαρτύρησαν αντιδρώντες στον φιλοπαπισμό του πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου;                                                                                                              
Είναι βέβαιο πως η Αγία Ευφημία, της οποίας το σκήνωμα ευρίσκεται στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου, και η οποία «λίαν ηύφρανε τους Ορθοδόξους και κατήσχυνε τους κακοδόξους» Μονοφυσίτες, δεν ευφραίνεται, αλλά λυπάται με όλα αυτά και συστέλλει την Χάρη της. Το ίδιο ισχύει και για τους Αγίους Γρηγόριο Θεολόγο και Ιωάννη Χρυσόστομο, των οποίων τα λείψανα ασπάσθηκαν ο πατριάρχης και ο πάπας· δεν ευφράνθηκαν, αλλά λυπήθηκαν. Η αποστολική διαδοχή δεν είναι μόνον χρονική διαδοχή στους θρόνους, αλλά είναι και διαδοχή στους τρόπους και στη διδασκαλία· «και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος». Διακόπτεται, όταν διακοπεί η συνέχεια της αληθείας, της ορθοδόξου πίστεως. Το μόνο αληθές στις προσφωνήσεις και ομιλίες του πατριάρχου είναι ότι ακολουθεί τα βήματα των προκατόχων του Αθηναγόρου και Δημητρίου. Η ιστορία, όμως, της Εκκλησίας δεν αρχίζει από τον Αθηναγόρα, αλλά έχει οπίσω της δύο χιλιάδων ετών ιστορία αγώνων εναντίον των ετεροθρήσκων και ετεροδόξων και χιλίων διακοσίων περίπου ετών ιστορία αγωνιστών πατριαρχών και ομολογητών, αρχιερέων, ιερέων, μοναχών και λαϊκών εναντίον του Παπισμού, από του Μ. Φωτίου μέχρι σήμερα. Και ασφαλώς οι ορθόδοξοι ακολουθούμε τους αναγνωρισμένους από την διαχρονική συνείδηση της Εκκλησίας Αγίους και Πατέρες και όχι τους αιρετίζοντας και λατινοφρονούντας συγχρόνους πατριάρχας, αρχιεπισκόπους και επισκόπους. Τα βήματα του Αθηναγόρου και του Δημητρίου δεν είναι βήματα των Αποστόλων και των Πατέρων.

Μᾶς συγκινεῖ, ἀλλὰ καὶ μᾶς προβληματίζει

Στὶς 9 τοῦ περασμένου Φεβρουαρίου ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς χώρας ἀνέγνωσε στὴ Βουλὴ τὶς Προγραμματικὲς Δηλώσεις τῆς νέας Κυβερνήσεως. Δὲν ἀνήκει σὲ μᾶς νὰ κρίνουμε πολιτικὰ τὸ περιεχόμενό τους. Θὰ ὑπογραμμίσουμε ὅμως δύο στοιχεῖα τους· ἕνα θετικὸ καὶ ἕνα ἀρνητικό, καὶ τὰ δύο στὸ ἴδιο σημεῖο τῆς ὁμιλίας τοῦ Πρωθυπουργοῦ: «Ἐρχόμαστε», εἶπε στὸ τέλος τῆς ὁ­­­μιλίας του, «μέσα ἀπὸ τὶς σελίδες τῆς ἱστορίας αὐτοῦ τοῦ λαοῦ καὶ γι’ αὐτὸ θὰ τὸν ὑπηρετήσουμε μέχρι τέλους. Εἴμαστε κάθε λέξη ἀπὸ τὸ ­Σύνταγμα αὐτῆς τῆς χώρας. Σὲ αὐτὸ τὸ Σύνταγμα ὁρκιστήκαμε, αὐτὸ τὸ Σύνταγμα θὰ ὑπηρετήσουμε. Καὶ θὰ τὸ ὑπηρετήσουμε μέχρι τέλους, ­δικαιώνοντας τὰ ὁράματα, τὶς ἀξίες, τοὺς ἀγῶνες, τὶς θυσίες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ»!

   Τὸ πρῶτο, τὸ θετικό, εἶναι ὁ λυγμὸς ποὺ ἔσπασε τὴ φωνὴ τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὅταν βεβαίωνε ὅτι ἡ Κυβέρνησή του θὰ ὑπηρετήσει τὸ Σύνταγμα «δικαιώνοντας τὰ ὁράματα, τὶς ἀξίες, τοὺς ἀγῶνες, τὶς θυσίες τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ». Αὐτὸν τὸν λυγμὸ τὸν εἶχε τόση ἀνάγκη ὁ λαός μας, ποὺ ἔχει πιὰ σιχαθεῖ τὴν ξύλινη καὶ παγωμένη γλώσσα τῶν πολιτικῶν του ἡγετῶν.

«ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» -- ΘΕΜΑ: ΕΝΑΡΞΙ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821

Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΑΙΡΟΥΜΕ – ΟΥΤΕ ΔΙΑΙΡΟΥΜΕΘΑ Ἕδρα: MOYΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ Τηλ. 0030  210-3254321-2,    fax 210-3236978 e-mail: fot_gram@otenet.gr website: www.fotgrammi.gr Facebook: Oι Φίλοι του Τάματος του Έθνους, Φωτεινή Γραμμή Twitter: @PANEL_TAMA Ἀριθ. Ἀποφ. Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν 3079/2008 Α.Φ.Μ. 998406487 ΔΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ

		ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗ ΤΟ ΠΕΤΑΞΗΣ ΠΡΙΝ ΝΑ ΤΟ ΜΕΛΕΤΗΣΗΣ (Μηδενὶ δίκην δικάσῃς, πρὶν ἀμφοῖν μῦθον ἀκούσῃς)
	Μακαριώτατε, Ἅγιοι Συνοδικοί, Σεβασμιώτατοι, Ἀξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ, Ἀξιότιμοι κύριοι Ὑπουργοί, κύριοι Ἀκαδημαϊκοί, κύριοι Καθηγητές, κύριοι Βουλευτές, κύριοι Περιφερειάρχες, κύριοι Δήμαρχοι,		ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙ: Ἡμερήσιο  & Ἐπαρχιακὸ Τύπο, Ραδιοφωνικοὺς & Τηλεοπτικοὺς Σταθμούς, ü  Ἠλεκτρονικὸ Τύπο,           Ἐνορίες, Ἱερὲς Μονές, Ἐργατικὰ Κέντρα, Πολιτιστικοὺς φορεῖς

12.2.2015 Γ.Ι.

ΘΕΜΑ:  ΕΝΑΡΞΙ ΑΝΕΓΕΡΣΕΩΣ

ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821

1. «Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί»,  ὁ πανδαμάτωρ χρόνος δὲν ἀναμένει. Τὸ 2021 εἶναι πρὸ τῶν πυλῶν. Τὶ θὰ ἀπολογηθοῦμε στὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξι τῶν ἀγώνων τῆς ἀπελευθερώσεώς μας ; Πῶς θὰ εὕρουμε τοὺς τρόπους νὰ ὁλοκληρώσουμε τὸ Τάμα τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ; Ἐμεῖς ἔχουμε ἐπανειλημμένως σαφέστατα ἀπαντήσει, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει ἀποφασίσει μὲ τὴν θέλησί της νὰ τελεσθοῦν τὰ ἐγκαίνια τὴν 25η Μαρτίου τοῦ 2021.