«φραγγελώσας παρέδωσεν αυτόν...» (Μάρκ. ιε΄ 15).

Τι ήταν το φραγγέλιο; Ίσως νομίζουμε ότι το φραγγέλιο ήταν μία απλή μαστίγωσις. Δεν είναι καθόλου έτσι. Αυτόν που επρόκειτο να υποστεί το φραγγέλιο τον έδεναν σε μια κολώνα και ο ειδικός δήμιος που εκτελούσε την φραγγέλωση έπαιρνε ένα μαστίγιο βαρύ το οποίο είχε πολλές λουρίδες στην άκρη του, πάνω στις λουρίδες ήταν δεμένες σφαίρες από μολύβι ή μικρά οστάρια, κότσια από αρνί και τις έφερνε με όση δύναμη είχε πάνω στην ράχη δεμένου ανθρώπου. Πολύ σύντομα, απ’ τα πρώτα κτυπήματα εξεσχίζετο το δέρμα τού ανθρώπου που εδέχετο την φραγγέλωση και ύστερα από μερικά κτυπήματα ακόμη έφευγαν και κατεξεσχίζοντο τελείως οι σάρκες του και απεγυμνώνοντο τα κόκαλα τής ράχης. Αναφέρονται στην ιστορία αρκετές περιπτώσεις από ανθρώπους, που απέθαναν την ώρα τής φραγγελώσεως.

ΔΕΗΣΙΣ Β --- ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΗΣ ΤΣΑΚΟΥ (πατέρας Ευθύμιος Βαρδάκας)

ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - - Αλεξανδρεύς

(Α΄) 

Ό,τι ξέρετε από τη ζωή μου κράτησε λίγες στιγμές. 
Για ό,τι προηγήθηκε κάνετε απλές υποθέσεις. 
Το τι ακολούθησε μοιάζει συχνά να μη σας ενδιαφέρει καν. 
Μοιάζετε σαν τα μικρά εκείνα παιδιά που κρατιούνται σ΄ όλη τη διάρκεια του παραμυθιού από τη βεβαιότητα του “έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. 
Σ' όλες τις δυσκολίες του ήρωα, σ' όλα τα βάσανα και τις κακοτυχιές του, σ' όλα τα λάθη και τις πτώσεις του σφιχταγκαλιάζετε την σιγουριά της αγαθής έκβασης των πραγμάτων (αρχιτεκτόνημα κάθε καλού παραμυθά) και διώχνετε σαν ενοχλητική λεπτομέρεια όσα διαμείφθηκαν ενδιαμέσως. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κι εγώ το ίδιο. 
Μα τα υλικά της ζωής μου δύσκολα με έπειθαν πως η συνταγή της θα οδηγούσε σε αγαθή έκβαση. 
Σε μια κοινωνία κλειστή και συντηρητική το να είσαι πόρνη σε οδηγούσε πάντα στη σκέψη πως η ιστορία σου δεν θα μπορούσε να έχει καλό τέλος. 
Εντάξει, η παρουσία των Ρωμαίων έδινε την ανακούφιση της σύγκρισης με τα δικά τους ήθη, ωστόσο εγώ δεν ανήκα σε εκείνους. 
Είχα το “χάρισμα” και την κατάρα να ανήκω στον εκλεκτό λαό του Θεού. 
Ξεχώριζα. 
Εμείς οι πόρνες και οι τελώνες έχουμε το προσόν να αισθητοποιούμε μέσα στο σώμα της κοινωνίας την αμαρτία. 
Εκείνοι με την παμφάγα, ακόρεστη πλεονεξία, εμείς με την σωματική ηδονή. 
Εκείνοι με τα χέρια, εμείς με το υπόλοιπο κορμί. 

Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ... --- Orthodox Hymns

Zητούμε την κατανόησή σας, εδώ στον Καναδά είναι 5.30 απόγευμα της Μ. Παρασκευής.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 30 Απριλίου 2016

ΜΕΓΑ ΣΑΒΒΑΤΟ, Η εις Άδου κάθοδος του Κυρίου. Ιακώβου του αποστόλου, αδελφού Ιωάννου του Θεολόγου, Δονάτου επισκόπου, Αργυρής νεομάρτυρος (1721).

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἦταν υἱὸς τοῦ Ζεβεδαίου καὶ τῆς Σαλώμης καὶ πρεσβύτερος ἀδελφὸς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου. Καταγόταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Βησθαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας. Ἀσχολοῦνταν μὲ τὴν ἁλιεία στὴν λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη, ἔχοντας καὶ οἱ δύο μαζί τους καὶ τὸν πατέρα τους, καθὼς καὶ πολλοὺς ἐργάτες. Εἶχαν δικό τους πλοῖο καὶ συνεργάτης τους ἦταν καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος. Παρόλα αὐτὰ ὅταν ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ«ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ».

Τούρκοι απείλησαν να συλλάβουν Έλληνα ψαρά στις Οινούσσες

Σοβαρό επεισόδιο σημειώθηκε το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής μεταξύ ακταιωρού της τουρκικής ακτοφυλακής και κανονιοφόρου του Πολεμικού Ναυτικού που παρενέβη προκειμένου να αποτραπεί η σύλληψη Έλληνα ψαρά!

Το πρωτοφανές επεισόδιο ξεκίνησε περίπου στη μία και μισήτο μεσημέρι όταν σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής προσέγγισε ελληνικό αλιευτικό που ψάρευε μέσα σε ελληνικά χωρικά ύδατα, πολύ κοντά στις Οινούσσες. Αρχικώς η τουρκική ακταιωρός ζήτησε από τον Έλληνα ψαρά να φύγει από την περιοχή με το ψευδοεπιχείρημα ότι βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ύδατα. Όταν ο Έλληνας ψαράς αρνήθηκε να απομακρυνθεί το πλήρωμα της τουρκικής ακταιωρού απείλησε να συλλάβει τον Έλληνα ψαρά!

Το λιμενικό δεν μπόρεσε να αποκλιμακώσει το επεισόδιο και έτσι αποφασίστηκε να κινηθεί προς την περιοχή πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού.

Όταν έφτασε ανοιχτά των Οινουσσών η κανονιοφόρος «Κραταιός» κάλεσε το σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής να απομακρυνθεί. Αρχικώς το πλήρωμα της τουρκικής ακταιωρού αρνούνταν, πείστηκε όμως να αποχωρήσει από τα ελληνικά χώρικα ύδατα έπειτα από διαπραγματεύσεις και αντιπαράθεση που διήρκεσε μέχρι τις 16:00 το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής.

Οι αξιωματικοί στο θάλαμο επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ και στον κλάδο επιχειρήσεων του ΓΕΝ ενημέρωναν σε απευθείας χρόνο την στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για το σημερινό επεισόδιο στις Οινούσσες, το οποίο αξιολογείται ως πολύ σοβαρό.

Παραλλήλως με τις προκλήσεις στο θαλάσσιο χώρο, τουρκικό αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας τύπου CN-235 έκανε συνεχείς χαμηλές πτήσεις πάνω από τις Οινούσσες παραβιάζοντας τον ελληνικό εναέριο χώρο αλλά και πετώντας πάνω από ελληνικό έδαφος. 

http://www.politischios.gr/koinonia/toyrkoi-apeilisan-na-syllaboyn-ellina-psara-stis-oinoysses

Εἰς τὴν Λέσβον ὁ Πάπας καὶ οἱ ἄλλοι ἄθεοι. Ὅλοι κερδίζουν, χαµένη ἡ Ὀρθοδοξία -- Γράφει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, Ὁµότιµος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

2ον.-Τελευταῖον

3. Ἄθεοι καὶ «ἄθεοι» στὴν Λέσβο

 Ἐπειδὴ κάποιοι θὰ ξενισθοῦν, διότι τὴν συντροφιὰ τοῦ πάπα στὴν Λέσβο τὴν χαρακτηρίζουµε ὡς ἀποτελούµενη ἀπὸ ἀθέους, χωρὶς εἰσαγωγικά, καί «ἀθέους», µὲ εἰσαγωγικά, θὰ δώσουµε τὴν ἑρµηνεία ποὺ δίδει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς, ἕνας ἀπὸ τοὺς δεινοὺς πολέµιους τοῦ Παπισµοῦ καὶ ὁ µεγαλύτερος καὶ σπουδαιότερος Πατὴρ καὶ Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας µας κατὰ τὴν δεύτερη χιλιετία. Ἀντιµετώπιζε καὶ ἐκεῖνος τότε τὸν 14ο αἰώνα τὴν κατηγορία ὅτι εἶναι πολὺ αὐστηρὸς ἀπέναντι στὸν δυτικὸ µοναχὸ Βαρλαάµ, ποὺ ἐπιχειροῦσε νὰ διαδώσει τὴν παπικὴ αἵρεση γιὰ τὴν κτιστὴ Χάρη καὶ νὰ δυσφηµήσει τὸν Ὀρθόδοξο Μοναχισµὸ γιὰ τὴν µέθοδο τῆς προσευχῆς καὶ τῆς πνευµατικῆς τελείωσης, ποὺ µέχρι σήµερα µαζὶ µὲ πλῆθος ἄλλων αἱρέσεων ταλαιπωροῦν τὸν Παπισµό. Πολλοὶ κληρικοὶ καὶ µοναχοί, ὅπως συµβαίνει καὶ σήµερα, δὲν ἀντιλαµβάνονταν τὴν βαρύτητα τῆς αἱρέσεως, ἄλλοι δέ, οἱ περισσότεροι, σιωποῦσαν ὑποκριτικῶς καὶ δὲν ἀνελάµβαναν µὲ βάση τὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ παράδοση τὴν ἀναίρεση τῶν αἱρετικῶν πλανῶν. Γράφει λοιπὸν ἐπιστολή «Πρὸς τὸν εὐλαβέστατον ἐν µοναχοῖς κὺρ ∆ιονύσιον» ὅτι δὲν ὑπάρχει µόνο ἕνα εἶδος ἀθεΐας, στὸ ὁποῖο ἀνήκουν οἱ κυριολεκτικὰ ἄθεοι, αὐτοὶ δηλαδὴ ποὺ δὲν πιστεύουν στὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ ἄλλα δύο εἴδη ἀθεΐας· τὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ αἵρεση, γιατὶ διαστρέφει καὶ καταστρέφει τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ, ὅπως πράττουν ὅλες οἱ αἱρέσεις καὶ ὁ Παπισµός, καὶ τὸ τρίτο εἶδος ἀθεΐας εἶναι ἡ σιωπὴ γιὰ τὶς αἱρέσεις, διότι ἔτσι διευκολύνεται ἡ ἐξάπλωση καὶ ἡ διάδοσή τους2 .Αὐτὰ τὰ δύο εἴδη ἀθεΐας, τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς σιωπῆς ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς, τὰ θέσαµε ἐµεῖς ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, µόνο καὶ µόνο γιὰ νὰ διευκρινίσουµε τὰ πράγµατα, ἐνῶ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος θεωρεῖ ὅλους ἐξ ἴσου ἀθέους.

Τά ἀποκαλυπτήρια µιᾶς ἐξυφανθείσης συγκαλύψεως! -- Τοῦ ∆ηµητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου

Περὶ τῆς «ἀντι»-Ἡμερίδος τῆς Θεολ. Σχολῆς

2ον.-Τελευταῖον

Ἦταν µᾶλλον ἀπογοητευτικό τό φαινόµενο Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καί συγχρόνως ἐπίσκοπος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας νά ἐπιχειρεῖ νά ἀποκρύπτει τό πραγµατικό φρόνηµά του, ταυτιζόµενο πλήρως µέ τό γράµµα καί τό πνεῦµα τοῦ Κειµένου τῆς Μεγάλης Συνόδου, δηλαδή τόν Οἰκουµενισµό, προκειµένου νά ἀποκρουσθοῦν ἤ ὑποτιµηθοῦν ὡς ἀστήρικτες καί ὑπερβολικές οἱ αἰτιάσεις τῶν ἐπικριτῶν της. Τά πράγµατα, ὅµως, γίνονταν τραγικά καί προκλητικά ὅταν γινόταν ἐπίκληση τῆς ἱεροκανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκτοξεύονταν κατά τῶν ἀµφισβητούντων τήν ὀρθοδοξία τοῦ Κειµένου τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου περί τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθ. Ἐκκλησίας µετά τοῦ λοιποῦ χριστιανικοῦ κόσµου, (ἀκόµη καί) κατηγορίες περί δῆθεν Ρωµαιοκαθολικῆς νοοτροπίας καί εὐσεβισµοῦ! Ὁ Σεβ. κ. Χρυσόστοµος Σαββᾶτος, µέλος τῆς ἀντιπροσωπίας τῶν Ἱεραρχῶν πού θά συµµετάσχουν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο ἐκ µέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δέν δίστασε νά ἀντικρούσει- ἀπορρίψει τήν πρόταση τοῦ Μητρ/του Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου νά θεωρηθεῖ ὡς ὀρθή ἔκφραση τῆς ὀρθοδόξου κανονικῆς Παραδόσεως περί τοῦ τρόπου ἐπιστροφῆς τῶν αἱρετικῶν παπικῶν στήν Ἐκκλησία τό ἐξ ἀρχῆς Βάπτισµα αὐτῶν, κατά τή σχετική Ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ 1756, ἐπί Πατριάρχου Κυρίλλου τοῦ Ε΄, κρίνοντάς την ὡς (ἀπόφαση) τοπικῆς συνόδου, παροδικῆς σηµασίας, ληφθείσης λόγῳ ἱστορικῶν συγκυριῶν, χωρίς θεολογικό ἀντίκρυσµα καί ἀνέρειστη στήν κανονική παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας!

Ορθοδοξία και Ανάστασις --- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Άγγελμα –  παράγγελμα                                                                                        

Η Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι μία ιστορική αγγελία, το σπουδαιότερο άγγελμα που ακούστηκε στην ιστορία. Αναγγέλλει το μεγαλύτερο γεγονός που συνέβη στην ανθρωπότητα και συνδέεται με το πιο καίριο παράγγελμα που άκουσε ποτέ ο άνθρωπος, τη μετάνοια. Εδώ ακριβώς, στη μετάνοια, έγκειται η βίωση του μηνύματος της Ανάστασης από τον άνθρωπο σε προσωπικό επίπεδο. Διότι η μετάνοια, γεγονός αποκλειστικά και απόλυτα προσωπικό του πιστού, αποδεικνύει ότι αυτός αποδέχεται και προσυπογράφει το άγγελμα της Ανάστασης. Η πρακτική είναι μεγαλειώδης, καθότι μυστηριακή, αλλά και απλή, προσεγγίσιμη από τον καθένα• Μετανοώντας ο χριστιανός αφήνεται στη χάρη του Θεού, η οποία τον ανασταίνει από τα μνήματα των παθών και των κακών επιθυμιών. Και γίνεται αυτή η πνευματική ανάσταση του ανθρώπου μία ασάλευτη και αξιόπιστη μαρτυρία της ανάστασης του Χριστού. Τον θείο και σωτήριο συνδυασμό των δύο γεγονότων, της ανάστασης του Ιησού Χριστού και της προσωπικής ανάστασης του ανθρώπου που μετανοεί, εκφράζει και επαγγέλλεται στον κόσμο η Εκκλησία και συγκεκριμένα η Ορθόδοξη Εκκλησία. Και η μεν πραγμάτωση της μετάνοιας επαφίεται στον άνθρωπο, ενώ η αγγελία της ανάστασης είναι το ίδιο το περιεχόμενο της Ορθοδοξίας θεολογικά, ιστορικά αλλά και πρακτικά.