ΟΤΙ ΗΓΑΠΗΣΕ ΠΟΛΥ - Αλεξανδρεύς

Ό,τι ξέρετε από τη ζωή μου κράτησε λίγες στιγμές. Για ό,τι προηγήθηκε κάνετε απλές υποθέσεις. Το τι ακολούθησε μοιάζει συχνά να μη σας ενδιαφέρει καν. Μοιάζετε σαν τα μικρά εκείνα παιδιά που κρατιούνται σ΄ όλη τη διάρκεια του παραμυθιού από τη βεβαιότητα του “έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα”. Σ' όλες τις δυσκολίες του ήρωα, σ' όλα τα βάσανα και τις κακοτυχιές του, σ' όλα τα λάθη και τις πτώσεις του σφιχταγκαλιάζετε την σιγουριά του καλού τέλους των πραγμάτων (κατόρθωμα κάθε καλού παραμυθά) και διώχνετε σαν ενοχλητική λεπτομέρεια όσα έγιναν πριν από εκείνο. Μακάρι να μπορούσα να κάνω κι εγώ το ίδιο. Μα ό,τι είχα ζήσει ως τα τότε ήταν αδύνατο να με κάνει να πιστέψω πως θα είχε καλό τέλος η ζωή μου.

Θρησκευτικό πραξικόπημα -- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η θέαση της Εκκλησιαστικής επικαιρότητος, υπό ημών, ως απλών πιστών, Χριστιανών πολιτών, μας αφήνει πλειστάκις εμβρόντητους, διότι δεν δυνάμεθα, να ερμηνεύσουμε ταπεινώς, μετά της όποιας υποτυπώδους κοινής λογικής, ήντινα διαθέτουμε, τας πράξεις ή παραλείψεις της Διοικούσης Εκκλησίας, ιδία οσάκις διακυβεύεται να παραβλαφθεί το ίδιον της το κύρος.

Η Αυτοκέφαλος και Αυτοδιοίκητος Εκκλησία της Ελλάδος, μολονότι απολαμβάνει περίοπτον Συνταγματική κατοχύρωσιν, φέρεται και ενεργεί ως ούχ ήττον, ισόκυρης κανονιστικής ισχύος και αξίας θεσμός με την Πολιτείαν η οποία επεμβαίνει ιταμώς προς καθυπόταξιν της και η τελευταία το αποδέχεται ασμένως και ευμενώς, εισέτι και αν επιφέρει τυχόν ευπαθή «δυσπλασία εις το εκκλησιαστικό σώμα»

Να ετοιμαζόμαστε για εκκλησίες κατακομβών -- π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΘΕΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Το άγιον Πάσχα δεν διαυγάζει την ύπαρξίν μας μόνον οσάκις εορτάζεται. Μας φωταγωγεί εις ολόκληρον την ζωήν μας. Το άγιον Πάσχα δεν είναι μόνον μίαν φοράν κατ’ έτος «εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων». Εάν ο Χριστός είναι «μεθ’ ημών πάσας τας ημέρας της ζωής ημών», άρα Πάσχα έχομεν δι’ όλου του βίου μας. Η ζωή μας είναι μία συνεχιζομένη «εορτή εορτών», διότι το φως της Αναστάσεως εισέρχεται εις όλας τας λεπτομερείας της ζωής μας. Δεν εισερχόμεθα μόνον εντός του φωτός της Αναστάσεως, αλλά εισέρχεται αυτό το φως εις ολόκληρον τον άνθρωπον. Γινόμεθα  ένα φως. Δεν συγχεόμεθα εντός του φωτός, αλλά διατηρούντες την αυτοσυνειδησίαν της προσωπικότητός μας, αισθανόμεθα τας ακτίστους ενεργείας του Αγίου Πνεύματος να διέρχωνται εις «πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν» και να μετασκευάζουν και αυτάς τας βιολογικάς λειτουργίας μας εις κτίσιν «καινήν».
------------------------------------
Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 13 Απριλίου 2020 - 6:09 π.μ.: «Κώστα μην κατακρίνεις τόσο εύκολα τον μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο. Δεν είναι σωστό!»

Στήν πραγματικότητα, αὐτοί οἱ λεγόμενοι «συντηρητικοί ἐπίσκοποι», οἱ ὁποῖοι κάμνουν «τόν Κινέζο» στήν Προδοσίαν τῆς Πίστεως, ἀλλά παριστάνουν τούς λέοντας σέ δευτερεύοντα ζητήματα, κάμνουν μεγάλην ζημίαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, διότι δίδουν τήν ψευδαίσθησιν ὅτι δῆθεν φυλάττουν Θερμοπύλας, ἐνῷ ἡ Ἀλήθεια (=ὁ Χριστός) σταυρώνεται!

Ιδού Ο Νυμφίος Έρχεται

Τη ΙΓ΄ (13η) Απριλίου μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΜΑΡΤΙΝΟΥ Πάπα Ρώμης.

Μαρτίνος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο της Ρώμης μακάριος Επίσκοπος, έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κώνσταντος Β΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη χμα΄ - χξη΄ (641- 668), όστις εφονεύθη εις τας εν Σικελία Συρακούσας, εντός του λουτρού του λεγομένου Δάφνη, δεχθείς τραύμα εις την κεφαλήν δια τινος κάδου, υπό του Ανδρέου Τρωϊλου. Ούτος λοιπόν ο θεσπέσιος Μαρτίνος, δια την Ορθόδοξον Πίστιν ωδηγήθη βιαίως από της Ρώμης εις την Κωνσταντινούπολιν, μετ’ άλλων δυτικών Επισκόπων, κατά προσταγήν του βασιλέως και πολλάς θλίψεις και κακοπαθείας υπέμεινε μετ’ εκείνων καθ’ οδόν ο μακάριος, έως ότου φθάσωσιν εις Κωνσταντινούπολιν.

Βασικὲς ὀρθόδοξες ἐκκλησιολογικὲς ἀρχὲς

Ἡ ἑτεροδοξία-αἵρεση, ὡς εἰσαγωγὴ νεωτερισμῶν στὴ δογματικὴ πίστη, ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια, διότι καταστρέφει τὴ θεραπευτικὴ γιὰ τὴν ἀνθρώπινη φύση μέθοδο τῆς Ἐκκλησίας (θεολογία καὶ ἄσκηση) καὶ διότι ὁ Θεὸς δὲν ἐπευλογεῖ τὸ ψεῦδος οὔτε ἑνώνεται μὲ αὐτό. Κατὰ τὴ χαρακτηριστικὴ φράση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ «ὅποιος δὲν πιστεύει ὅπως πιστεύει ἡ Παράδοση τῆς Καθολικῆς [δηλ. τῆς Ὀρθοδόξου] Ἐκκλησίας εἶναι ἄπιστος», καθὼς δὲ διαπιστώνει ἡ Β’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος στὸν ζ΄ ἱ. Κανόνα της, μόνον ὅσοι αἱρετικοὶ ἐπιστρέφουν ἀπὸ τὴν αἵρεση «προστίθενται στὴ μερίδα τῶν σῳζομένων». Γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση κανεὶς ἑτερόδοξος (ρωμαιοκαθολικός, προτεστάντης, μονοθελήτης, Οικουμενιστής κ.λπ.) δὲν εἶναι οὔτε δύναται νὰ ὀνομάζεται κυριολεκτικῶς «χριστιανός» οὔτε ἡ αἱρετικὴ κοινότητα «ἐκκλησία».

Προωθεῖται η εκλαΐκευση του Οικουμενισμοῦ

Ἡ ἐκλαΐκευση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ προωθεῖται μὲ τὶς πυκνὲς λειτουργικές, ἀκαδημαϊκὲς-θεολογικὲς, ποιμαντικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐπαφές μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, κυρίως μὲ τὶς συμπροσευχὲς σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, μὲ τοὺς μεικτοὺς γάμους καὶ τὸν ἤδη προαναγγελμένο σχεδιασμὸ τῶν ὀρθοδόξων οἰκουμενιστῶν νὰ ἐξαλείψουν ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη Λατρεία ὅσα σημεῖα προσβάλλουν αἱρέσεις ἢ ἄλλες θρησκεῖες, ὥστε νὰ ἐξοικειωθεῖ μὲ τὴν ἑτεροδοξία καὶ τὸ ἁπλὸ ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ πλήρωμα (ἀφοῦ δῆθεν «ὅλοι στὸν ἴδιο Χριστὸ / Θεὸ πιστεύουμε...»).

Χάριτι Θεία, δεν μας είναι δυνατόν, να συμφωνήσουμε και συμπορευθούμε με τοιούτους «Ποιμένας».

Η έννοια και σημασία του Μνημοσύνου σημαίνει ταυτότητα Πίστεως μνημονεύοντος και μνημονευομένου, πρέπει, εν γενικαίς γραμμαίς, να αποδεχθώμεν την δια του «Πατριαρχικού Διαγγέλματος» του 1920 παγκοσμίως διακηρυσσομένην παναίρεσιν του Οικουμενισμού, η οποία, δια της «Θεωρίας των κλάδων» καταβλασφημεί την Μοναδικότητα της Αγίας ημών Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας! Κατ΄ αναπόφευκτον δε συνέπειαν και βάσει πάντοτε του ως άνω «Πατριαρχικού Διαγγέλματος», θα πρέπη να πιστεύσωμεν ότι αι ετερόδοξοι αιρετικαί «Χριστιανικαί» ομολογίαι δηλαδή ο Πάπας και οι Προτεστάνται γενικώς, είναι «αδελφαί Εκκλησίαι» του Χριστού, «μέτοχοι απολυτρωτικής χάριτος» κ.λ.π., με Ιερωσύνην, Μυστήρια και Αποστολικήν Διαδοχήν,

Όταν θέλεις βρίσκεις τρόπο

Σ.σ. Ευχαριστώ τον αδελφό που έστειλε το πρώτο βίντεο: "Όταν θέλεις βρίσκεις τρόπο", το οποίο ανέβασα χωρίς να συμφωνώ. Αυτός είναι ο λόγος που ανέβασα το δεύτερο βιντεάκι με τον αντίχριστο Πάπα στην "Ορθόδοξη" Γεωργία....
----------------------

Σταύρος Τ. είπε...

κ. Κωνσταντίνε εδώ εξετάζουμε αποκλειστικά το πρότυπο Λειτουργίας μιας Εκκλησίας σε σχέση με τον κορωνοϊό και τίποτα άλλο.
Είναι ξεκάθαρο βέβαια ότι οι εκπρόσωποι Κράτους κι Εκκλησίας Λειτουργούνε δόλια, όταν απαγορεύτηκαν ακόμη και μεγάφωνα-καμπάνες ή να μοιραστεί το Άγιο Φως από τον Δήμο (χωρίς να συμφωνώ εγώ σ΄αυτα τα μεσοβέζικα), όταν οι deliverades δουλεύουνε full time, όπως και τα τζαμιά των μουσουλμάνων !!!

Οσίου Μάρκου του Ασκητού

Στις θλίψεις επαναπαύεται ο Θεός, στις ανέ­σεις ο διάβολος που είναι ο αίτιος των κακών. Οι πειρασμοί πάντα ωφελούν αρκεί να τους υπομένου­με με καρτερία και με δοξολογία προς τον Θεό.

Μητρ. Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος: Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΙΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟΝ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΩΝ

Αὐτή εἶναι ἡ πραγματική ἐξουσία ἐν Ἑλλάδι

«Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι ἡ τηλεόραση ὑπῆρξε ἡ μεγάλη ἀνακάλυψη τοῦ περασμένου αἰῶνος! Μιὰ ἀνακάλυψη ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ὀμορφαίνει τὴ ζωή μας καὶ νὰ ἀνεβάζει τὸ πνευματικό μας ἐπίπεδο! Μιὰ ἀνακάλυψη, ἡ ὁποία μᾶς φέρνει τὸν κόσμο πολὺ κοντά. Μποροῦμε νὰ βλέπουμε σὲ ἀπ᾽ εὐθείας μετάδοση τί γίνεται στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου. Ἕνα θαυμάσιο ἐργαλεῖο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν χίλια καλὰ καὶ ἄλλα τόσα! Δυστυχῶς τὸ ἐργαλεῖο αὐτὸ ἔπεσε στὰ χέρια τοῦ Διαβόλου καὶ ἔκτοτε ἔγινε ψυχοφθόρο! Τὸ κατέχουν ἄνθρωποι τοῦ κεφαλαίου, οἱ ὁποῖοι συνήθως δὲν ἔχουν καὶ δὲν ὑπηρετοῦν ἠθικὲς ἀρχές! Ὅταν σκοπὸς γίνεται τὸ κέρδος, τότε τίθεται σὲ ἐφαρμογὴ μιὰ ἀρχὴ -ἀπαράδεκτη βέβαια- ἀλλὰ γενικὴ καὶ ἀπαράβατη:

Ομιλία εις την Κυριακήν των Βαΐων του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά

1. Σε καιρό ευνοίας σε επήκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σ’ εβοήθησα», είπε ο Θεός δια του Ησαΐα (Ησ. 49, 8). Καλό λοιπόν είναι να ειπώ σήμερα το αποστολικό εκείνο προς την αγάπη σας· «Ιδού καιρός εύνοιας, ιδού ημέρα σωτηρίας· ας απορρίψωμε λοιπόν τα έργα του σκότους και ας εκτελέσωμε τα έργα του φωτός, ας περιπατήσωμε με σεμνότητα, σαν σε ημέρα» (Β΄ Κορ. 6,2· Ρωμ. 13,12). Διότι προσεγγίζει η ανάμνησις των σωτηριωδών παθημάτων του Χριστού και το νέο και μέγα και πνευματικό Πάσχα, το βραβείο της απαθείας, το προοίμιο του μέλλοντος αιώνος.

Και το προκηρύσσει ο Λάζαρος που επανήλθε από τα βάραθρα του άδη, αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς την τετάρτη ημέρα με μόνο τον λόγο και το πρόσταγμα του Θεού, που έχει την εξουσία ζωής και θανάτου, και προανυμνούν παιδιά και πλήθη λαού άκακα με την έμπνευση του θείου Πνεύματος αυτόν που λυτρώνει από τον θάνατο, που ανεβάζει τις ψυχές από τον άδη, που χαρίζει αΐδια ζωή στην ψυχή και το σώμα.

2. Αν λοιπόν κανείς θέλη ν’ αγαπά τη ζωή, να ιδή αγαθές ημέρες, ας φυλάττη την γλώσσα του από κακό και τα χείλη του ας μη προφέρουν δόλο· ας εκκλίνη από το κακό και ας πράττη το αγαθό· (Πέτρ. 3, 10ε,  Ψαλμ. 33, 13-15). Κακό λοιπόν είναι η γαστριμαργία, η μέθη και η ασωτία· κακό είναι η φιλαργυρία, η πλεονεξία και η αδικία· κακό είναι η κενοδοξία, η θρασύτης και η υπερηφάνεια. Ας αποφύγη λοιπόν ο καθένας τέτοια κακά και ας επιτελή τα αγαθά.