Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Εις την Εκκλησίαν τα πάντα είναι καθολικά.

Είσαι μέλος της Εκκλησίας; Τούτο σημαίνει ότι είσαι συνεχώς «συν πάσι τοις αγίοις» και μέσω αυτών μαζί με τον θαυμαστόν και θαυματουργόν Κύριον Ιησούν. Όταν δε είσαι μαζί Του, τότε είσαι ολόκληρος άπειρος και άγιος, ολόκληρος αιώνιος, ολόκληρος αγάπη και αλήθεια, ολόκληρος δικαιοσύνη και ολόκληρος προσευχή. Όλα τα ιδικά σου έχουν την αυτήν καρδίαν και την αυτήν ψυχήν «συν πάσι τοις αγίοις», ο νους σου είναι καθολικός, καθολική είναι και η ψυχή σου, καθολική και η καρδία, καθολική η αλήθεια και η ζωή σου. Τα πάντα εντός σου είναι καθολικά δια του Αγίου Πνεύματος, και εσύ όλος δεν ανήκεις πλέον εις τον εαυτόν σου, αλλ΄ είσαι εξ ολοκλήρου μέσα εις όλους, και υπάρχεις μέσω όλων, και όλοι υπάρχουν μέσα σου και μέσω σου. Εις την πραγματικότητα εσύ δεν έχεις τίποτε ιδικόν σου, ιδικόν σου γίνεται μέσω όλων των αγίων. Και εσύ ο ίδιος δεν ανήκεις εις τον εαυτόν σου, αλλά εις τον Χριστόν και μόνον δι΄ Αυτού είσαι ιδικός σου, ή μάλλον ανήκεις εις τον εαυτόν σου «συν πάσι τοις αγίοις». Αυτοί, με την ανεκλάλητον χαράν σε κάμνουν να είσαι του Χριστού και σε πληρούν με το πλήρωμα Αυτού, δια του οποίου και ένεκα του Οποίου και εν τω Οποίω «τα πάντα… συνέστηκε» (Κολ. 1, 16-17). Ούτω, μόνον δια της Εκκλησίας και μόνον εν τη Εκκλησία οι άνθρωποι αποκτούν το τέλος και το παντέλος, το νόημα και το παννόημα της ανθρωπίνης υπάρξεως εις όλους τους κόσμους.

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

Ὁ Μ. Γεδεών ἐπισημαίνει τό γεγονός ἀναφέροντας τά ἑξῆς: «Οὗτος (ὁ διάδοχος δηλαδή τοῦ Μιχαήλ τοῦ Η΄, αὐτοκράτωρ Ἀνδρόνικος ὁ Παλαιολόγος) καί τήν τοῦ Ξηροποτάμου Μονήν ἐκ βάθρων ἀνήγειρεν, ἀλλ’ οὐκέτι προσέφυ τό μανητάριον, ὅπερ ἐν τῇ μνήμῃ τῶν ἁγίων 40 μαρτύρων ὑποκάτωθεν τῆς ἁγίας Τραπέζης κατ’ ἔτος ἐφύετο αὐτομάτως, διά το βεβηλωθῆναι τό ἅγιον θυσιαστήριον ὑπό τῶν εἰρημένων λατινοφρόνων» (ὅπ. ἀν., σελ. 145).

Διά νά γίνη σαφής ἡ πρό συνοδικῆς κρίσεως ἀποτείχισις τῶν ἁγιορειτῶν ὁσιομαρτύρων ἀναφέρομεν τά ἑξῆς ἀπό τόν Ἀνδ. Δημητρακόπουλο: «Μετ’ ὀλίγους μῆνας ἐτελεύτησεν ὁ Πατριάρχης Ἰωσήφ (ὁμιλεῖ διά τήν Δευτέρα πατριαρχία τοῦ Ἰωσήφ μετά τήν ἐκθρόνισι τοῦ Βέκκου) ὅν διεδέξατο ὁ ἐκ Κύπρου Γρηγόριος. Ἐπί τῆς πατριαρχίας τούτου συνελθόντες ἐν τῷ ναῷ τῶν Βλαχερνῶν οἱ ζῆλον ὑποκρινόμενοι κληρικοί, (αὐτοί οἱ κληρικοί πού ἐπεδείκνυον ἰδιαίτερο ζῆλο) κατεψηφίσαντο καθαίρεσιν παντελῆ ἐκείνων τῶν ἀρχιερέων καί κληρικῶν, ὅσοι τῷ βασιλεῖ Μιχαήλ τοῦ δόγματος ἐκοινώνησαν, καί ὅσοι ἐπί τοῦ Πατριάρχου Ἰωάννου Βέκκου χειροτονίαν ἐδέχθησαν, “κἄν αὐτός ἦν χειροτονητής κἄν ἐκ προτροπῆς ἐκείνου ἐχειροτόνησαν ἕτεροι, πλήν ἐπί τοῖς ἐντός τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῖς δ’ ἐκτός ἐπιτιμηθεῖσι κατά καιρόν ἀνίεσθαί τε καί ἐνεργεῖν · διώκταις δέ πρόστιμον εἶναι τήν εἰσαεί ἀπραξίαν, κἄν ἐντός εὑρίσκωνται κἄν ἐκτός τοῖς δέ ἄλλοις τῶν κληρικῶν ἐπιτιμηθεῖσι τήν λύσιν δίδοσθαι”» (Δημητρακόπουλος, ὅπ. ἀν., σελ. 113). Ἐδῶ ἀναφέρεται ὅτι μετά τήν ἐκθρόνισι τοῦ Βέκκου, ὁ δεύτερος διάδοχός του Γρηγόριος ὁ ἐκ Κύπρου, συνοδικῶς καθήρεσε ὅσους ἐχειροτονήθησαν ἀπό τον Βέκκο ἤ ἐχειροτονήθησαν μέ τήν προτροπήν του. Τόση

ἀκρίβεια εἶχαν οἱ Πατέρες τότε εἰς τά θέματα τῆς πίστεως, ὥστε οὔτε αὐτούς πού ἐχειροτόνησε ὁ Βέκκος, πρίν κατακριθῆ συνοδικῶς, ἄφησαν ἀτιμώρητους!

Διά δέ τήν συνοδική καταδίκη τοῦ Βέκκου καί τῶν σύν αὐτῷ λατινοφρόνων ὁ Ἀνδ. Δημητρακόπουλος ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Ὁ Βέκκος περιωρισμένος ὤν ἐν Προύσῃ, ἀπῄτει

ὅπως αὖθις ἐξετασθῶσι τά κατ’ αὐτόν ὑπό συνόδου. Ἐν ἔτει οὖν 1284 συνεκροτήθη ἐν Κωνσταντινουπόλει σύνοδος ἱερά κελεύσει τοῦ Αὐτοκράτορος Ἀνδρονίκου, ἐν ᾗ παρῆν μέν αὐτός τε καί ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος καί ὁ Ἀλεξανδρείας Ἀθανάσιος (οἱ δ’ ἄλλοι Πατριάρχαι καί ἀπόντες συνῄνουν καί τήν εὐσεβῶς καί ἐνθέσμως γεγονυῖαν ψῆφον ἠσπάζοντο) · συνῆν δέ καί πᾶσα τῶν ἀρχιερέων ὁμήγυρις καί μοναχοί πλεῖστοι καί τῶν λαϊκῶν οἱ ἐλλόγιμοι · παρῆν δέ ἐν αὐτῇ καί ὁ Βέκκος καί οἱ αὐτῷ ὁμόφρονες Κωνσταντῖνος Μελιτηνιώτης καί Γεώργιος Μετοχίτης. Γενομένης δέ διαλέξεως μεταξύ τούτων καί τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου, τοῦ μεγάλου λογοθέτου Θεοδώρου τοῦ Μουζάλωνος, Γεωργίου τοῦ Μοσχάμπαρος καί ἄλλων, κατεφωράθη ὁ Βέκκος, παλίμβουλος ὤν, ὅτι ὥσπερ κύων ἐπί τόν ἴδιον ἐπέστρεψεν ἔμετον. Ὅθεν ἡ σύνοδος αὕτη, ἧς τά πρακτικά ἐμπεριέχονται ἐν τῇ ἱστορίᾳ Γεωργίου τοῦ Παχυμέρη τόμ. β΄ σελ. 90, ἐξέθηκε τόμον δι’ οὗ ἀποκηρύκτους τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας πεποίηται τόν Ἰωάννην Βέκκον καί τούς αὐτῷ ὁμόφρονας ἀρχιδιακόνους τοῦ βασιλικοῦ κλήρου Γεώργιον Μετοχίτην καί Κωνσταντῖνον Μελιτηνιώτην. Ἐν τῷδε τῷ τόμῳ ὑπό τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου συνταχθέντι, μετά τόν πρόλογον τίθεται ἡ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ὁμολογία, ἐν ᾗ ἀποδέδεικται, ὅτι το Πνεῦμα τό ἅγιον ἐκ μόνου τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται · ἕπεται δέ ἡ ἀποκήρυξις τῆς ἐν Λουγδούνῳ ἐν ἔτει 1274 γενομένης

ψευδοσυνόδου · ταύτην διαδέχεται ἡ διήγησις τῶν πεπραγμένων ἐν τῇ συνόδῳ πρός ἥν λίβελλον μεταμελείας ἔδωκεν ὁ Βέκκος · ἐπί τούτοις ἕπεται ἡ ψῆφος κατακρίσεως τοῦ Βέκκου καί τῶν αὐτῷ ὁμοφρόνων. Ὁ τόμος οὗτος ἀνεγνώσθη πρῶτον ἐπ’ ἐκκλησίας μεγαλοφώνως, εἶτα ὑπέγραψεν αὐτόν ὁ Αὐτοκράτωρ, ὁ Πατριάρχης, 42 ἐπίσκοποι καί 28 κληρικοί. Διαλυθείσης δέ τῆς συνόδου περιωρίσθησαν οἱ καθαιρεθέντες Βέκκος, Μελιτηνιώτης καί Μετοχίτης εἰς τήν τοῦ Κοσμιδίου Μονήν, εἶτα δέ ἐξωρίσθησαν εἴς τι παράλιον τῆς Βιθυνίας φρούριον, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου ἐπιλεγόμενον · καί τοῦτο ἦν

πέρας τῶν ταραχῶν, ἅς ὁ Μιχαήλ ἐλεεινῶς διεξήγειρεν» (ὅπ. ἀν., σελ. 116).

π. Θ. Ζήσης. Κυριακή των Μυροφόρων.

Δημοσιεύτηκε στις 29 Απρ 2012 από simeronwordpress

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή των Μυροφόρων (mp3)
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/2D0A52E9.el.aspx
29-04-2012

Του Αγ. Μακαρίου του Αιγυπτίου :

Αρετές και κακίες.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι αρετές είναι δεμένες μεταξύ τους αποτελώντας μια ιερή αλυσίδα. Έτσι η προσευχή ξεκινάει από την αγάπη. Η αγάπη από τη χαρά. Η χαρά από την πραότητα. Η πραότητα από την ταπεινοφροσύνη. Η ταπεινοφροσύνη από τη διακονία. Η διακονία από την ελπίδα. Η ελπίδα από την πίστη. Η πίστη από την υπακοή. Η υπακοή από την απλότητα. 

Επίσης και οι κακίες είναι αλυσίδα μεταξύ τους: το μίσος από το θυμό. Ο θυμός από την υπερηφάνεια. Η υπερηφάνεια από την κενοδοξία. Η κενοδοξία από την απιστία. Η απιστία από την σκληροκαρδία. Η σκληροκαρδία από την αμέλεια. Η αμέλεια από τη χαύνωση. Η χαύνωση από την ολιγωρία. Η ολιγωρία από την ακηδία (= αφροντισιά). Η ακηδία από την ανυπομονησία. Και τέλος η ανυπομονησία από τη φιληδονία. 

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΙ-ΓΙΩΡΓΗ ΤΗΣ ΠΡΙΓΚΗΠΟΥ

Αυτο που γινεται καθε χρονο 23 Απριλιου,δηλαδη του Αγιου Γεωργιου,στην Τουρκια,δεν μπορει παρα να χαρακτηρισθει ως ενα "συγχρονο θαυμα":διοτι πώς αλλιως να αποκαλεσει κανεις τον συνωστισμο δεκαδων χιλιαδων Τουρκων (δειτε την φωτογραφια αριστερα),που περιμενουν ατελειωτες ωρες προκειμενου να προσκυνησουν την θαυματουργη εικονα του Αγιου Γεωργιου του Κουδουνα,δινοντας παραλληλα σημειωματα με τις παρακλησεις τους!

Οπως χαρακτηριστικα αναφερει και το δημοσιευμα των "Νεων" σχετικα με το θεμα,«και να χιόνιζε, εγώ πάλι θα ερχόμουν στον Αϊ-Γιώργη σήμερα», μου λέει η Σεμά. Είναι μουσουλμάνα, πιστεύει στον Αλλάχ αλλά και στα θαύματα του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά! Πέρσι του ζήτησε σπίτι και της το έδωσε! Κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου χιλιάδες Τούρκοι συνωστίζονται στην Πρίγκηπο και κάνουν την ευχή τους στον Άγιο.

Η Σεμά μοίραζε ζάχαρη στην έξοδο της εκκλησίας. «Ήρθα εδώ για να τον ευχαριστήσω», μου λέει.

Πρώτη φορά άκουσε για τον θαυματουργό άγιο στην τουρκική τηλεόραση πέρσι. Είδε τις ουρές των Τούρκων που περίμεναν έξω από την εκκλησία με τις ώρες για να ανάψουν ένα κερί και να κάνουν την ευχή τους. Ήταν 23 Απριλίου, αλλά αποφάσισε να πάει έστω και την άλλη μέρα. «Είναι θέμα πίστης. Ο άγιος με άκουσε και πραγματοποίησε την ευχή μου», μου λέει η Σεμά. Θα πάει και του χρόνου για να κάνει μια άλλη ευχή. Και μέχρι τότε θα διαβάσει στα τουρκικά την Καινή Διαθήκη που της έδωσαν κάποιοι προτεστάντες έξω από το μοναστήρι.

«Θέλω να μάθω για τη θρησκεία του άλλου», μου λέει η Σεμά.

Στην πλειονότητά του το μουσουλμανικό ποίμνιο του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά αποτελείται από γυναίκες με βαθιά πίστη.

Ακόμη και μαντιλοφορούσες ξεχώριζες στην εκκλησία να προσεύχονται με τις παλάμες ανοιχτές προς τον ουρανό, όπως ακριβώς οι μουσουλμάνοι. Ανηφορίζοντας για το μοναστήρι έβλεπα γυναίκες να ανεβαίνουν ξετυλίγοντας κλωστή μέχρι την είσοδο της εκκλησίας. «Τι σημαίνει η κλωστή;», ρώτησα μία από αυτές. Με κοίταξε στα μάτια και γύρισε αμέσως το πρόσωπό της αλλού. Ύστερα πλησίασα μια άλλη που κρατούσε λάδι. «Θα το πάτε στον άγιο;», τη ρώτησα. Σάστισα όταν είδα ότι και εκείνη έκανε το ίδιο. Με κοίταξε και γύρισε το πρόσωπό της αλλού. Μια κυρία που κατέβαινε από το μοναστήρι μου εξήγησε. «Ούτε κι εσείς δεν πρέπει να μιλάτε όσο ανεβαίνετε. Μπορείτε να μιλήσετε μόνο στην επιστροφή. Όταν πια θα έχετε αφήσει την ευχή πίσω». Κοίταξα γύρω μου. Όλοι ανέβαιναν βουβοί προς τον Αϊ-Γιώργη!

Σε ενα ακομα αρθρο που αξιζει να διαβασετε,αυτο της γνωστης δημοσιογραφου Μαγιας Τσοκλη,αναφερονται τα εξης:

"Αποφάσισα λοιπόν, χωρίς καλά καλά να ξέρω την απόσταση, να πάω στον Αη Γιώργη τον Κουδουνά με τα πόδια. Δίπλα στο χώρο όπου σταθμεύουν τα παετόνια, βρήκα την εκκλησία της Παναγίας. Ηταν Μεγάλη Τετάρτη. Τη λειτουργία παρακολουθούσαν πέντε άτομα από τους σαράντα Ρωμιούς που ζουν μόνιμα στο νησί και να σκεφτεί κανείς ότι στις αρχές του 20ού αιώνα η Ρωμιοί της Πριγκήπου έφταναν τις 15.000 .; Μετά το αντίδωρο, ρώτησα μια κυρία για το προσκύνημα των μουσουλμάνων στον Αη Γιώργη τον Κουδουνά. «Εντύπωση με κάνει, παιδί μου», μου είπε, «αυτό το κακό τα τελευταία 15 χρόνια έγινε. Στο δικό μας τον καιρό, πού τέτοια πράγματα. Μόνο εμείς οι Ορθόδοξοι πηγαίναμε στον Αη Γιώργη .; Πώς μαζεύτηκαν αυτοί τώρα; Δεν είδες τι πουλάνε: κουδούνια και χρυσά κλειδιά για να ανοίγουν σπίτια. Πήγες να δεις; Από κάτω μέχρι πάνω κάνουν ολόκληρους μακαράδες από κλωστή. Τι να πω δεν ξέρω .;», συμπλήρωσε."

Οσοι εχουν επισκεφθει την Πολη,θα εχουν διαπιστωσει την υπαρξη πολλων "Τουρκων",οι οποιοι μιλανε απταιστα ελληνικα,φορανε κρυφα σταυρους και στα σπιτια τους διατηρουν βυζαντινες εικονες:ειναι οι λεγομενοι "κρυπτοχριστιανοι",που υπο το φοβο των.Ιουδαιων,κρατανε κρυφη,αλλα ζωντανη την πιστη τους.Πολλοι απο αυτους,ειναι Ελληνες Κωνσταντινουπολιτες,που προτιμησαν να εξισλαμισθουν για τα ματια του κοσμου,προκειμενου να μην εγκαταλειψουν την αγαπημενη τους Πολη,κατα τις φοβερες διωξεις Χριστιανων το 1955.

Αλλοι κι εδω ειναι το σημαντικο θεμα-ειναι Τουρκοι,οι οποιοι εγιναν Χριστιανοι εν κρυπτω,ειδικα τα τελευταια χρονια:οι πωλησεις της Αγιας Γραφης ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ αγγιξαν τα 8.000.000 (!!!) περυσι,ενω ειναι κοινη η πεποιθηση,ακομα και αναμεσα στους φανατικοτερους μουσουλμανους,οτι οι χριστιανοι πολλαπλασιαζονται συνεχως!

Με κομμένη κυριολεκτικά ανάσα παρακολούθησε το κοινό τη διάλεξη του γνωστού Δημοσιογράφου Νίκου Χειλαδάκη, που έγινε στο Δήμο Θέρμης και μεταδόθηκε από τον Τηλεοπτικό Σταθμό 4ε της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, σχετικά με την Ορθοδοξία στη σημερινή Τουρκία.
Ο Δημοσιογράφος, με πολυετή έρευνα, με απολύτως τεκμηριωμένα στοιχεία, πολλά εκ των οποίων δημοσιεύματα του ίδιου του Τουρκικού Τύπου, ακόμα και με βίντεο από εκπομπές της τουρκικής τηλεόρασης, αποκάλυψε μια άλλη, εντελώς άγνωστη και θαμμένη πλευρά της πραγματικότητας στη σημερινή Τουρκία, κατά την οποία δεκάδες, εκατοντάδες βαφτίζονται φανερά πλέον Χριστιανοί Ορθόδοξοι, χιλιάδες είναι εκείνοι που μεταβαίνουν στα Ορθόδοξα προσκυνήματα, Εκκλησιές και Αγιάσματα, ενώ επιφανείς Τούρκοι παρακολουθούν με δέος τη Θεία Λειτουργία!!!!

ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΛΕΡ .; ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ο Νίκος Χειλαδάκης, ανέφερε πάμπολλες, συγκεκριμένες και επώνυμες περιπτώσεις μουσουλμάνων που ζήτησαν να βαφτιστούν Χριστιανοί, ενώ παρουσίασε τα αποκαλυπτικά στοιχεία έρευνας τουρκικής εφημερίδας, που καταγράφει μόνο τα τελευταία τρία χρόνια στην Τουρκία τον εξωφρενικό αριθμό των 8.000.000 πωλήσεων Αγίων Γραφών, στην τουρκική γλώσσα!!! (σ.σ. πράγμα που δείχνει πως είναι πραγματικά πολλά εκατομμύρια οι Κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία, ενώ σύμφωνα με τις Προφητείες του Αγίου Κοσμά για το «1/3 των Τούρκων που θα γίνουν Χριστιανοί» και με βάση το σημερινό πληθυσμό, φαίνεται πως πρόκειται για περίπου 15 με 20 εκατομμύρια ψυχές!!!)
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΔΟΥΝΑΣ
Ο κ. Χειλαδάκης παρουσίασε επίσης με αδιάσειστα βίντεο τουρκικών καναλιών, τους χιλιάδες κυριολεκτικά Τούρκους «μουσουλμάνους», που κατακλύζουν την Εκκλησία του Αϊ Γιώργη του Κουδουνά, αφήνοντας τάματα, προσκυνώντας τις άγιες εικόνες και πηγαίνοντας σε ατέλειωτες ουρές για να χριστούν με το λαδάκι από το καντήλι του Αγίου!!!
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ
Μια άλλη πάλι εκπληκτική περίπτωση, είναι και εκείνη κοντά στα Άδανα, που όπως ανέφερε ο Νίκος Χειλαδάκης, συγκεντρώνει εκατοντάδες ασθενείς Τούρκους, που γίνονται καλά από μια γυναίκα, η οποία ομολόγησε στην Τουρκική Τηλεόραση, ότι τη θεραπευτική της δύναμη την αντλεί από μια κατακόμβη-σπήλαιο, όπου αγίασαν 7 Χριστιανοί Μάρτυρες!!!
ΤΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΙΧΑΗΛ
Το συγκλονιστικότερο όμως όλων, είναι εκείνο που ο έγκριτος Δημοσιογράφος ανέφερε για τη Σεβάστεια, ξεκινώντας από το Συναξάρι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, όπου αναφέρεται η θεραπεία κάποιου πλουσίου στο Αγίασμα του Ταξιάρχη στη Σεβάστεια!
Εκεί, στο θαυματουργικότατο εκείνο Αγίασμα, είχε χτιστεί περικαλλέστατος Ιερός Ναός, θαύμα αρχιτεκτονικής, που όμως δεν υπάρχει πια.
Αλλά υπάρχει το ΑΓΙΑΣΜΑ του ΤΑΞΙΑΡΧΗ, γεμάτο με εκατοντάδες μικρά ψαράκια, τα οποία γλείφουν τις πληγές, ή τα σημεία πάθησης των δεκάδων χιλιάδων Τούρκων, που πηγαίνουν εκεί από όλο τον κόσμο και γίνονται καλά, μπαίνοντας μέσα στο ΑΓΙΑΣΜΑ!!!
Μάλιστα οι Τούρκοι έχουν χτίσει ξενοδοχεία και δωμάτια για να εκμεταλλευτούν τον «θεραπευτικό» τουρισμό που έρχεται ακόμα και από τη Ρωσία!!!

«ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΣΟ ΔΕ ΔΕΧΤΗΚΕ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΕΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΟΥ»
Και ο επίλογος όμως του Νίκου Χειλαδάκη ήταν εξίσου συναρπαστικός, όταν αποκάλυψε πως αν και δουλεύει χρόνια σε μεγάλες εφημερίδες, καμία εφημερίδα και κανένα Μέσο Ενημέρωσης δε δέχτηκε μέχρι τώρα μέσα στην Ελλάδα να προβάλει όλο αυτό το συγκλονιστικό υλικό, για την Ορθοδοξία μέσα στην Τουρκία!. (σ.σ. Με την εξαίρεση της 4ε)



Πηγή : Δημήτριος Οξυζίδης από Γερμανία, τον οποίο και ευχαριστούμε.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς): Σκοπός της Θεανθρωπίνης οικονομίας της σωτηρίας.

Ο Θεάνθρωπος από την άπειρον και ακόρεστον φιλανθρωπίαν του, μετεμόρφωσε τον εαυτόν Του, τον «τέλειον άνδρα» εις Εκκλησίαν, δια να μεταμορφώση όλους οι οποίοι θα γίνουν μέλη της εις τελείους άνδρας. Ένας, λοιπόν, είναι ο σκοπός ολοκλήρου της θεανθρωπίνης Οικονομίας της σωτηρίας: «ίνα άρτιος η ο του Θεού άνθρωπος, προς παν έργον αγαθόν εξηρτημένος» (Β΄ Τιμ. 3,17). γ) Να «καταντήσωμεν… εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». Τι σημαίνει αυτό; Τι είναι εκείνο εκ του οποίου αποτελείται το ύψος του Χριστού και «το πλήρωμα» Αυτού; Με τι είναι Αυτός πεπληρωμένος; Με τας θείας τελειότητας και δυνάμεις. Διότι «εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς»(Κολ. 2,9) και μάλιστα μέσα εις τα πλαίσια του ανθρωπίνου σώματος. Με τούτο ακριβώς ο Σωτήρ δεικνύει ότι το ανθρώπινον σώμα είναι ικανόν να χωρέση μέσα του το πλήρωμα της Θεότητος και ότι αυτό, εις την πραγματικότητα, είναι και ο σκοπός του ανθρωπίνου είναι. Ως εκ τούτου, το να καταντήσωμεν «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» σημαίνει να αυξηθώμεν και να προσλάβωμεν όλας τας θείας τελειότητάς Του και ενεργείας, να ενωθώμεν πνευματικώς και κατά χάριν με αυτάς, να εκχύσωμεν εαυτούς εις αυτάς, δηλαδή να ζώμεν μέσα τους. Ή άλλως, τούτο σημαίνει να ζώμεν τον Χριστόν, τουτέστι το πλήρωμα της Θεότητος το εν Αυτώ υπάρχον, ως την ιδικήν μας ζωήν, ως την ιδικήν μας ψυχήν, ως την ιδικήν μας παναξίαν, ως την ιδικήν μας αιωνιότητα, ως το ιδικόν μας υπερτέλος και παννόημα, να τον βιούμεν ως τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον μόνον αληθινόν άνθρωπον, ως τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον, εις τον οποίον παν το ανθρώπινον έχει αναχθή εις το έσχατον δυνατόν ύψος της ανθρωπίνης τελειότητος. Να ζώμεν Αυτόν ως την τελείαν θείαν Αλήθειαν και ως την τελείαν θείαν Δικαιοσύνην, ως την τελείαν θείαν Αγάπην και ως την τελείαν θείαν Σοφίαν, ως την τελείαν θείαν Ζωήν, την αιώνιον Ζωήν. Με μίαν λέξιν, να Τον ζώμεν ως Θεάνθρωπον, ως παννόημα όλων των θεοκτίστων κόσμων (πρβλ. Κολ. 1,16-17. Εβρ. 2, 10). Πως είναι τούτο δυνατόν; Και πάλιν, είναι δυνατόν μόνον εν κοινωνία «συν πάσι τοις αγίοις». Διότι ελέχθη: «μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες… εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού», όχι μόνον εγώ, όχι μόνον εσύ, όχι μόνον εμείς, αλλ΄ οι πάντες, οδηγούμενοι και χειραγωγούμενοι υπό των αγίων Αποστόλων και των Προφητών, των Ευαγγελιστών και Ποιμένων, των Πατέρων και Διδασκάλων. Μόνον οι Άγιοι γνωρίζουν τον δρόμον και έχουν όλα τα μέσα, τα οποία δίδουν εις όλους τους ποθούντας τον Θεόν, να καταντήσουν «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού». Το δε «πλήρωμα» του Χριστού και το «μέτρον της ηλικίας» Του τι είναι άλλο παρά το άγιον Θεανθρώπινον σώμα Του, η Εκκλησία; Όθεν, το να φθάσωμεν «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» ουδέν άλλο είναι παρά να γίνωμεν αληθινά μέλη της Εκκλησίας. Διότι η Εκκλησία είναι «το πλήρωμα» του Χριστού, «του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου» (Εφ. 1,23).