Η ΑΡΕΤΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ -- Αθωνικά άνθη

Θεία αρετή είναι η προαιρετική ενέργεια του ανθρώπου προς πραγμάτωσιν του ηθικού δέοντος. Είναι επίσης η βούλησις δια την ενέργειαν του καλού. Με το χάρισμα παρουσιάζεται η εξής σχέσις· κάθε χάρισμα που δίδεται εις τον άνθρωπον από τον Θεόν ως δώρημα τέλειον, έχει τα ιδιώματά του, τα οποία είναι αυταί αι αρεταί· με την σειράν της δε η αρετή αποσπά, όταν ευρεθή εις πληρότητα ιδανικήν, εκ του Θεού και ανάλογον χάρισμα κ.ο.κ. Αι αρεταί εννοούνται καθολικώς ως μία αρετή, ως στάσις δηλαδή του πνεύματος και δυναμισμός της ψυχής προς κτήσιν της τελειότητος. Ήδη και ο Πλάτων πρεσβεύει την ιδίαν άποψιν. «Η δικαιοσύνη και σωφροσύνη και οσιότης και πάντα ως εν τι είη συλλήβδην, αρετή» («Πρωταγόρας» 329. Βλ. και «Πολιτεία» 433 Α. κ.ε.). Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, χωρίς να απορρίπτουν την αρετήν, εις οποιονδήποτε φορέα την εύρουν –αποδέχονται και την τυχούσαν εις τους προ ή έξω της Εκκλησίας –, την θεωρούν ως ποιότητα της ψυχής, η οποία δεν ευρίσκεται βεβαίως ολοκληρωμένη. Αλλά εις ένα «τέλειον και ολόκληρον» (Ιακ. α: 4) Χριστιανόν η αρετή έχει πλήρη ενότητα. Η ενότης επιτυγχάνεται δια της τηρήσεως των εντολών· ούτω γράφει ο Νέος Θεολόγος θείος Συμεών (SC 113, 38) : « Δια γαρ της εκπληρώσεως των εντολών η εργασία των αρετών, δια δε της πράξεως των αρετών η πλήρωσις των εντολών γίνεται, και ούτω δια τούτων ανοίγεται ημίν η θύρα της γνώσεως».

''Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ'' ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ - ΠΑΤΡΑ 2-4-06'

Χορωδιακόν Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν Αξιον εστίν -- Orthodox Hymns

telemaxos doumanis

O Συναξαριστής της ημέρας.

Πέμπτη, 19 Οκτωβρίου 2017

Ιωήλ προφήτου, Ουάρου μάρτυρος, Κλεοπάτρας.

Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγόμενους προφῆτες. Ἦταν γιὸς τοῦ Βαθουήλ, ἀπὸ τὴ φυλὴ Ρουβὴμ (αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι σαφές, διότι ἄλλοι τὸν θέλουν καταγόμενο ἀπὸ τὴν φυλὴ Γάδ), καὶ προφήτευσε ὅταν βασιλιὰς στὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα ἦταν ὁ Ἰωᾶς (878 – 838 π.Χ). Τὸ προφητικό του βιβλίο, ἔχει λεχθεῖ ὅτι τὸ διακρίνει ὕφος ποιητικότατο, περίκομψο, ζωηρὸ καὶ ἀποτελεῖ κόσμημα τῆς ἑβραϊκῆς φιλολογίας.

π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς:

Ἐμεῖς λοιπόν ἰσχυριζόμεθα γιά τούς συγχρόνους γέροντες ὅτι, ναί μέν εἶχαν ἁγία βιοτή, ἄσκησι, προσευχή κλπ., πλήν ὅμως εἰς αὐτό τό σημεῖο τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμού ὀλιγώρησαν καὶ ἔσφαλαν καί τό ἀντιμετώπισαν ὄχι ὀρθῶς, μέ συνέπεια νά γίνουν κακό παράδειγμα στοὺς Ὀρθοδόξους.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς στὴν ὁμιλία του στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου τονίζει ὅτι :

«Ὁ Ἰωακεὶμ ποιμαινόμενος σὰν πρόβατο ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν τοῦ ἔλειπε κανένα ἀπὸ τὰ ἀγαθά. Καὶ ἂς μὴ νομίσει κανεὶς πὼς λέγοντας ἀγαθὰ ἐννοῶ ὅσα ποθοῦν οἱ πολλοὶ καὶ τὰ φαντάζονται οἱ λαίμαργοι μένοντας μὲ ἀνοικτὸ πάντοτε στόμα, τὰ ὁποῖα ἀπὸ τὴν φύση τους οὔτε νὰ παραμείνουν μποροῦν, οὔτε γνωρίζουν νὰ βελτιώνουν τὴν συμπεριφορὰ ἐκείνου ποὺ τὰ ἔχει, ἀλλὰ ἀπὸ μόνα τους καταρρέουν καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ σκορπίζονται, ἔστω καὶ ἂν εἶχαν μεγάλη ἀφθονία σὲ αὐτά. Ἐννοῶ τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἐπιθυμοῦν καὶ ἀγαποῦν οἱ φρόνιμοι καὶ ποὺ παραμένουν στοὺς αἰῶνες, ὅσα εὐφραίνουν τὸν Θεὸ καὶ βγάζουν ὥριμο καρπὸ γιὰ αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔχουν, ἐννοῶ τὶς ἀρετές, ποὺ θὰ δώσουν τὸν καρπό τους στὸν καιρό τους, δηλαδὴ στὸν αἰώνα τὸν μελλοντικὸ καὶ ὁ καρπὸς θὰ εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ γιὰ ὅσους κοπίασαν ἐπάξια καὶ πρόσφεραν τοὺς κόπους τους μὲ ὅση δύναμη μποροῦσαν»

Η «άπαξ παραδοθείσα πίστις» -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Οι πατέρες παραλαμβάνουν από τους αποστόλους, διαφυλάττουν και ερμηνεύουν την ιερά παράδοση, η οποία, σημειωτέον, παραδόθηκε άπαξ, δεν σχηματίσθηκε κατά τον μακραίωνα εκκλησιαστικό βίο. Και αυτές οι Οικουμενικές Σύνοδοι, όπου οι μεγάλοι θεοφόροι πατέρες θεόπνευστα διατύπωσαν τα δόγματα και τους κανόνες της πίστεώς μας, δεν δημιούργησαν, αλλά ερμήνευσαν την ιερά παράδοση. Υπενθυμίζω ότι τα δόγματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι αποκαλυμμένες αλήθειες του θείου λόγου, όπως τις διατύπωσαν οι φωτισμένοι άγιοι ύστερα από αγώνες και μάχες της Εκκλησίας κατά της πλάνης και της πονηρίας των αιρέσεων. Και οι κανόνες ή εντολές των Συνόδων είναι οι ηθικές προτροπές του θείου λόγου, όπως τις έζησαν οι άγιοι κάθε εποχής, που δεν συσχηματίζονταν με κανένα σχήμα του καιρού τους, αλλά μεταμορφώνονταν σε σκεύη του αγίου Πνεύματος. Τα πάντα υπό τον ήλιο μπορούν να μεταβάλλονται, να τελειοποιούνται, να εξελίσσονται. Η παράδοση της Εκκλησίας, όμως, παραμένει αναλλοίωτη, ανεξέλικτη και αμετάβλητη στους αιώνες.

Λόγος περί Πατρίου Ημερολογίου και Διαχρονικής Εκκλησίας..15-10-2017 π.Γεώργιος Αγγελακάκης

Ο Πατριάρχης προλέγει τα μέλλοντα να συμβούν εις Ιταλίαν. -- (από την ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας)

Εν μια των ημερών, ότε εμελετάτο η Σύνοδος, ο Πατριάρχης καθήμενος εν τω κελλίω του μετ’ άλλων αρχόντων έκαμε μίαν αξιοθαύμαστον κρίσιν λέγων: «Λέγουν η Σύνοδος να γίνη εις Ιταλίαν και να μεταβούν οι ιδικοί μας εκεί να παραμείνουν εις την Σύνοδον και να λάβουν τα έξοδα του ταξιδίου και τας δαπάνας διατροφής παρά των Λατίνων. Αλλά με το να μεταβούν και να λαμβάνουν την καθημερινήν τροφήν εξ εκείνων, ήδη γίνονται δούλοι και μισθωτοί, εκείνοι δε κύριοι· και ο δούλος οφείλει να εκτελή το θέλημα του κυρίου του και κάθε μισθωτός την εργασίαν εκείνου, όστις τον πληρώνει, διότι εκείνος ο οποίος μισθώνει κάποιον, δι’ αυτόν τον λόγον του δίδει τον μισθόν, ίνα ο μισθούμενος εκτελή ό,τι τον διατάξη ο μισθών αυτόν, ειδ’ άλλως δεν του δίδει μισθόν. Εάν λοιπόν εκείνοι διακόψουν την τροφοδοσίαν, τι θα κάμουν οι ιδικοί μας; Και εάν δεν θελήσουν να επιστρέψουν οι ιδικοί μας με έξοδα και πλοία εκείνων, τι θα κάμουν αυτοί; Κατά τι λοιπόν συμφέρει αυτοί οι ολίγοι, οι ξένοι, οι πτωχοί να υπάγουν προς τους πολλούς, τους πλουσίους, τους υπερηφάνους, τους εντοπίους και να υποδουλωθούν εις αυτούς; Έπειτα το να συζητώμεν και να διδάσκωμεν αυτούς περί Πίστεως και ευσεβείας δεν μου φαίνεται καλόν και κατά την γνώμην μου ουδόλως συμφέρει εις ημάς τούτο». 

Συνεχίζεται

ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ ΒΛΆΣΦΗΜΗ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗ Η ΑΥΛΑΊΑ ΘΑ ΠΈΣΕΙ ΣΤΙΣ 8.30 ΤΕΤΆΡΤΗ 18.10.17

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ -- του αειμνήστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Πανεπ. Αθηνών

Σήμερα η κατ΄ ανατολάς Ορθόδοξος Εκκλησία, διατελεί, από πλευράς ομολογιακού προσανατολισμού της Πατριαρχικής Κεφαλής, σε ιδιότυπη κατάσταση σχιζοφρενικού χαρακτήρος!     Το Πατριαρχείο, το οίκημα, είναι σύμβολο Ορθοδόξου Ομολογίας! Ο πατριαρχικός, όμως, οικοδεσπότης είναι περιπαθής παπόφιλος! Είναι αδελφός συμπροσευχόμενος και συλλειτουργός, εις παροξυσμό παπικής αγάπης, του Ρωμαίου Ποντίφικα! Παρά τους Ι. Κανόνες, προδίδει την φίλη Ορθοδοξία, με την απροκάλυπτη σύζευξή του με την παπική – ουνιτική  ετεροδοξία! Πρόκειται όντως για σχιζοφρενική ομολογιακή σύζευξη!