St. Marina

A few years ago, a family from Lemessos, Cyprus, named Vassiliou received the following miracle. In Greece they are well known from the televised requests they made in order to find a donor for their young boy Andrea, who suffered from leukemia. The donor was indeed found and the parents began preparing for their trip to Texas, U.S.A where the bone marrow transplant was going to be performed. Meanwhile, they also prayed and begged Jesus Christ to save their boy. Before they left for the U.S.A the parents heard of St. Marina’s miracles and they called the monastery of St. Marina located on the island of Andros in Greece to ask for Her blessing. The Elder of the monastery, Archimandrite Fr. Cyprianos promised that he would pray to St. Marina. He also wished the parents for St. Marina to be with Andrea in the operating room, to help him. With Elder Cyprianos’ blessing and with strong faith that St. Marina would help indeed, the Vassiliou family went to the U.S.A.

Ὁ Οἰκουµενισµὸς εἶναι σατανισµός

 κ. ∆ιευθυντά, 

Πρὸς τὴν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». 

Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεµα» (Α΄ Κορ. 16, 22). Ὁ Πατριάρχης Βαρθολοµαῖος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν οἰκουµενιστὲς οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλὰ τὸν ΣΑΤΑΝΑ, τὸν ὁποῖον λατρεύει συµπροσευχόµενος µὲ τοὺς ἀντίχριστους παπικούς, τοὺς ἀντίχριστους µονοφυσίτες ἀλλὰ καὶ µὲ κάθε ἀντίχριστο συµπεριλαµβανοµένων Ραββίνων καὶ Χοτζάδων προβάλλοντας τὸ Κοράνιο ὡς ἱερὸ καὶ τὸ διαδίδει δωρίζοντάς το. 
Ἐὰν εἶστε τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ σᾶς ζητῶ νὰ καθαιρέσετε καὶ νὰ ἀναθεµατίσετε τὸν Βαρθολοµαῖο καὶ τοὺς οἰκουµενιστές, διαφορετικὰ εἶστε τοῦ ἰδίου µὲ αὐτὸν τὸν Βαρθολοµαῖο φυράµατος. 

Σωτήριος Ν. Ζουρίδης
"Ορθόδοξος Τύπος"

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 2000 Ταινία

ΛΟΓΟΝ ΑΓΑΘΟΝ Πολυέλαιος Θεομητορικών εορτών -- Orthodox Hymns

 telemaxos doumanis

Λόγον ἀγαθόν, Ἀλληλούια.
Ἐξηρεύξατο ἡ καρδία μου λόγον ἀγαθόν. Χαῖρε Παντάνασσα πανύμνητε, μῆτερ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Ἀλληλούια.
Λέγω ἐγὼ τὰ ἔργα μου τῷ βασιλεῖ. Χαῖρε Βασίλισσα τῶν ἀγγέλων, Δέσποινα τοῦ κόσμου, Ἀλληλούια.
Ἡ γλῶσσά μου κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου. Χαῖρε τῶν προφητῶν τὸ κήρυγμα, Πατριαρχῶν ἡ Δόξα, Ἀλληλούια.
Ἐξεχύθη χάρις ἐν χείλεσί σου. Χαῖρε ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄφθορε, Παναγία, Ἀλληλούια.
Τῇ ὡραιότητί σου καὶ τῷ κάλλει σου. Χαῖρε εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου, Ἀλληλούια.
Ἕνεκεν ἀληθείας καὶ πρᾳότητος καὶ δικαιοσύνης. Χαῖρε Μαρία, Κυρία πάντων ἡμῶν. Ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, τῶν Δυνάμεων, Ἀλληλούια.
Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου. Χαῖρε ὑπερευλογημένη, ὑπερδεδοξασμένη, Ἀλληλούια.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 17 Ιουλίου 2016

Δ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Μαρίνης μεγαλομάρτυρος.

Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Κλαυδίου τοῦ Β’, τὸ 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννησή της, ἡ μητέρα της πέθανε, καὶ ὁ πατέρας της Αἰδέσιος, ποὺ ἦταν Ἱερέας τῶν εἰδώλων, τὴν ἀνέθεσε σὲ μία χριστιανὴ γυναίκα, ἀπὸ τὴν ὁποία ἡ Μαρίνα διδάχθηκε τὸν Χριστό.

Ὅταν ἔγινε 15 χρονῶν, ἀποκαλύπτει στὸν πατέρα της ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἔκπληκτος αὐτὸς ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἄκουσε, μὲ μίσος τὴν διέγραψε ἀπὸ παιδί του. Τὸ γεγονὸς αὐτό, μαθεύτηκε ἀμέσως καὶ ἔτσι ὁ ἡγεμόνας τῆς περιοχῆς διέταξε νὰ τὴν συλλάβουν καὶ νὰ τὴν φέρουν ἐνώπιόν του. Ἀμέσως θαμπώθηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της. Τὴν ρώτησε ποὶα εἶναι καὶ ποὶα εἶναι ἡ πίστη της καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε ὅτι ὀνομάζεται Μαρίνα καὶ εἶναι χριστιανὴ καὶ ὅτι εἶναι γέννημα θρέμμα τῆς Πισιδίας. Τότε ὁ ἡγεμόνας προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της. Ἡ Ἁγία ὅμως δὲν δέχτηκε.

Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ὁ τύραννος πρόσταξε καὶ τὴν ὑπέβαλαν σὲ βασανιστήρια φρικτὰ καὶ ἀφοῦ τὶς κατέσκισαν τὶς σάρκες, τὴν ἔριξαν στὴν φυλακή.

ΕΚΦΡΑΣΗ ΧΑΡΑΣ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΣΕ ΙΕΡΕΑ ΠΟΥ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ! -- Νικολάου Πανταζή, Αποτειχισθέντος θεολόγου

π….. “Ευ-στάθιε”, Ευ ίστασαι, στέκεσαι ορθώς. Το “Στώμεν Καλώς” σημαίνει “Στώμεν Ακοινωνήτως” με τους κοινωνούντας με την αίρεση! Το “Στώμεν Καλώς” απευθύνθηκε ως ΕΝΤΟΛΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ακόμη και στους Αρχαγγέλους, να απομακρυνθούν από τους υπολοίπους πεπτοκότες αγγέλους που ακολούθησαν τον Πατριαρχικό τους Εωσφόρο!

Αλλά και ο Αδάμ ακόμη, εάν έκανε ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ από την Εύα, δεν θα γνώριζε έξωση και εξορία από τον Παράδεισο. Ήθελε όμως να έχει καλές σχέσεις με την “Εύα” και να πείθεται στα διαθρησκειακά της γλυκόλογα που υποσχόταν “θέωση” δελεαστική. Κι’ ύστερα είχε το θράσος να κατηγορεί το Θεό που του την έδωκε… Είναι ΤΟΣΟ παλιά η Αποτείχιση και όμως ΤΟΣΟ παρεξηγημένη!

Δέστε. Μια “Μνημόνευση” και “Κοινωνία” του Συνευδοκούντος Αδάμ με την “φιλοσοφία” της Εύας και ΜΟΛΥΝΘΗΚΕ ολόκληρη η ανθρωπότης!

Επίσημη Μνημόνευση έκανε ο Αδάμ: “η Γυναίκα που μου έδωσες!”

Επίσημη Μνημόνευση έκανε και η Εύα: “Με εξηπάτησε ο όφις!”

Αλλά και ο Πάπας ΠΟΙΟΝ Μνημόνευσε όταν διέπραξε το Σχίσμα του 1054; ΤΟΝ ΟΦΙ! Ήθελε κι’ ο Πάπας να γίνει “Θεός”, Πρώτος και Αλάθητος και Οικουμενικός.

Και μετά σου λένε οι σημερινοί οι “Μεταπατέρες” πως δεν υπάρχει Μυστηρίων Μολυσμός. Και τους βαρά “κατακούτελα” με το βαρύτατο χρυσό Ευαγγέλιο που κρατούν, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: “ΟΤΙ ΜΟΛΥΣΜΟΝ ΕΧΟΥΣΙΝ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ!”

Και εάν ο Νεός Αδάμ, η “Περιφερειακή”, Διοικητική (ὀχι η Διαχρονική) ορθόδοξη εκκλησία, ΕΑΝ έκανε ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ από την Εύα του Οικουμενισμού, δεν θα αποκοβόταν από το Σώμα του Χριστού, και έπειτα τολμούν και κατηγορούν εμάς πως είμαστε εμείς “εκτός σώματος”…

Ποιοι; Οι Σωματέμποροι του Π.Σ.”ε”! Οι Λάτρες του Μωάμεθ, τα ανήμπορα και ταλαίπωρα πιόνια στη Σκακιέρα του Σιωνισμού!

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Κήρυγμα Κυριακής Γ΄ Ματθαίου [mp3 - 2016].

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση -- Ἄτολμοι καὶ δουλόφρονες

… Οἱ Μητροπολίτες ποὺ διοργανώνουν τὶς φιέστες αὐτὲς δὲν ἐμπνέουν ἐμπιστοσύνη στὸν πιστὸ λαό, ὁ ὁποῖος κατανοεῖ ὅτι αὐτὰ τὰ πανηγύρια δὲν ἔχουν πνευματικὸ περιεχόμενο. Οἱ ἐκδηλώσεις αὐτὲς στοχεύουν καὶ στὶς καλὲς ἐντυπώσεις γιὰ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη. Κανεὶς Μητροπολίτης δὲν τόλμησε νὰ ἐκφράσει τὴν παραμικρὴ διαφωνία γιὰ ὅσα συμβαίνουν. Καὶ βέβαια κανένας δὲν προσφώνησε τὸν Πατριάρχη τοῦ Γένους κ. Βαρθολομαῖο ὑπενθυμίζοντάς του ὅτι τὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα καὶ οἱ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἀπαράδεκτα γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους. Δυστυχῶς, οὔτε οἱ λόγιοι Μητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι στὰ βιβλία τους γράφουν πολλὰ γιὰ τοὺς ἑτερόδοξους, ἀλλὰ γιὰ τοὺς οἰκουμενιστές μας, ποὺ τοὺς ἐπισκέπτονται κανένας ἐπικριτικὸς λόγος. Ὅλα βαίνουν καλῶς! Τί νὰ πεῖ κανείς; Ὑπάρχει τόση δειλία; Εἶναι τόσο καιροσκόποι; Θυσιάζουν τὶς ἀρχὲς τους γιὰ ν᾽ ἀποκτήσουν τὴν εὔνοια τοῦ Πατριάρχη; Πλήρης λοιπὸν ἡ ἀπογοήτευση.

O Αββάς Χομαί, λίγο πριν κοιμηθή εν Κυρίω, άφησε στα πνευματικά του τέκνα τις ακόλουθες συμβουλές:

 "Μη κατοικήσετε ποτέ μαζί με αιρετικούς, μήτε να συνάψετε σχέσεις με άρχοντες, μήτε να είναι τα χέρια σας απλωμένα στο να συνάζετε, αλλά μάλλον απλωμένα στο να δίνετε". 

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ :

...Αποκαλεί ο Παναγιώτατος τους Παπικούς «τίμια Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης» και «τιμιώτατους εκπροσώπους της Αυτού Αγιότητος του αδελφού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου». Τον πάπα «πεφιλημένο αδελφό» και το Βατικανό «σεβασμία και προσφιλή Εκκλησία της Πρεσβυτέρας Ρώμης».Τους προσφωνεί, δηλαδή όπως θα προσφωνούσε την αντιπροσωπεία κάποιου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, ωσάν ο Παπισμός να μην αποτελεί αίρεση, ωσὰν να ήσαν μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ουδόλως επισημαίνεται το γεγονός, ότι ευρίσκονται εν αιρέσει και πλάνη. Ουδεμία νύξις γίνεται πάνω στις χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οι οποίες μας χωρίζουν απὸ την Παπικὴ παρασυναγωγή, η οποία επιμένει να ονομάζει εαυτὴν ως «Καθολικὴ Εκκλησία» και μάλιστα ως «αυθεντική», ενώ την Ορθόδοξη θεωρεί ως «ελλειμματική»! Και ουδεμία προσπάθεια να τους πείσει, να εγκαταλείψουν την πλάνη του Παπισμού και να προσέλθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας. Το γεγονός δε ότι παρά κάτω κάνει λόγο «διά την από κοινού πορείαν των δύο Εκκλησιών» και ότι «η χάρις του πανοικτίρμονος Θεού», «κατέστησεν ημάς» «των Αγίων Αποστόλων διαδόχους», (αναγνωρίζει δηλαδή αποστολική διαδοχή στους Παπικούς), δεν αφήνει πλέον καμία αμφιβολία, ότι ο Παναγιώτατος δεν θεωρεί τον Παπισμό ως αίρεση αλλά ως πλήρη Ορθοδοξούσα Εκκλησία.

Η απροσδόκητη ευλογία

Βρισκόμαστε στα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Οι μοναχοί του Αγίου Όρους δοκιμάζονται κι αυτοί, αλλά βλέπουν έκδηλη τη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου. 

Είναι Αύγουστος του 1942 και οι Παρακλήσεις στην Παναγία έχουν αρχίσει. Στη Νέα Σκήτη ο μυλωνάς π. Αρσένιος Μαντζαρόλας δεν έχει καθόλου αλεύρι. Επί πλέον χρωστάει είκοσι δανεικά ψωμιά σε πατέρες της σκήτης. Κι επειδή δεν μπορεί να τα επιστρέψει, δεν θέλει από ντροπή ούτε να τους δει. Είναι τόσο λυπημένος, ώστε αποφασίζει να φύγει ξημερώματα της 13ης Αυγούστου από το Άγιον Όρος και να φθάσει σιγά –σιγά με τα πόδια στην πατρίδα του τη Σπάρτη. 
Την παραμονή, νηστικός και στεναχωρημένος, ξάπλωσε λίγο να ξεκουραστεί. Μόλις αποκοιμήθηκε, του φάνηκε πως είδε τη μητέρα του. 
- Τι έχεις, παιδί μου, και είσαι λυπημένος; 
- Μάνα, δεν έχω καθόλου ψωμί. Τι άλλο θέλεις να έχω; Μάνα ,πεινώ! 
- Και για αυτό θέλεις να φύγεις από το Όρος; 
- Ναι, για αυτό. 
- Και που λογαριάζεις να πας, δυστυχισμένο παιδί; Εγώ δεν είμαι – αιώνες τώρα- η Κυβερνήτρια του Όρους; Πως είναι δυνατό να αθετήσω την υπόσχεσή μου; Να, σας έφερα στην παραλία ένα καΐκι με σιτάρι. Πήγαινε να πάρεις. 
- Μητέρα, πώς να αγοράσω σιτάρι αφού δεν έχω χρήματα; 
- Πήγαινε κάτω στον γερο- Συμεών και θα σου δώσει. Είναι κι αυτός στεναχωρημένος, γιατί δεν έχει σιτάρι. Έχει όμως την ελπίδα του σε Εμένα. Πες, λοιπόν, και σε αυτόν και σε όλους τους πατέρες να κατεβούν και να αγοράσουν.