Η ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ Η ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ο ΧΟΡΟΣ -- Αθωνικά άνθη

«Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το άγιον,… όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας». «Χαίρετε Πατέρων ο μελισσών, οι τα εαυτών σώματα κατατήξαντες… τον νουν θείω έρωτι επτερώσατε…». Από την Υμνογραφίαν.

Η Αγία Πεντηκοστή είναι και αυτή «εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων». Καθότι το Πνεύμα το άγιον, επιδημήσαν τοις αγραμμάτοις μαθηταίς, εθεμελίωσε και συνεκρότησε την παγκόσμιον χριστιανικήν Εκκλησίαν πεντήκοντα ημέρας μετά την ένδοξον του Κυρίου Ανάστασιν. Είναι, επομένως, η γενέθλιος ημέρα της αγίας Εκκλησίας μας και η «Μητρόπολις των εορτών», ως καλεί αυτήν ο θείος Χρυσόστομος. Διότι «σήμερον αι δια του πυρός πηγαί της Χάριτος εξέβλυσαν και φλοξ διατρέχουσα, τας αύρας αφίησι του Πνεύματος». Κατά τον Υμνογράφον άγιον Κοσμάν τον Αγιοπολίτην, η Πεντηκοστή είναι «η μεθέορτος και τελευταία εορτή… επαγγελίας συμπλήρωσις και προθεσμίας…», κλείουσα τρόπον τινά τον κύκλον των διαφόρων φάσεων και γεγονότων της θείας του Χριστού επί γης παρουσίας. «Εν ταύτη (γαρ) το πυρ του Παρακλήτου ευθύς, κατέβη επί γης ώσπερ εν είδει γλωσσών…», όπερ Πνεύμα «πάντα χορηγεί, βρύει προφητείας, ιερέας τελειοί, αγραμμάτους εδίδαξε σοφίαν, αλιείς θεολόγους ανέδειξε και όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας».

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας (11ον μέρος)

ΠΑΝΤΩΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙΣ ΑΓΑΘΗ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 25 Μαΐου 2018

Τρίτη εύρεσις της τιμίας κεφαλής του Προδρόμου, Ολβιανού οσίου, Κελεστίνου μάρτυρος.

H Τρίτη εύρεσις, θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρεῖται ὡς δεύτερη εὕρεση, ἀφοῦ πουθενὰ δὲν ἀναφέρεται ἄλλη, παρὰ μόνο ἡ πρώτη (24 Φεβρουαρίου). Ἡ εὕρεση αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ κάποιον ἄγνωστο ἱερέα στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας, μέσα σὲ ἀργυρὴ θήκη, σὲ ἱερὸ τόπο καὶ μεταφέρθηκε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα καὶ πομπὴ στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου κατατέθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Στουδίου.

Ο φλογερός αγωνιστής της Ορθοδόξου πίστεως Κοσμάς Φλαμιάτος το 1840 εξαπέλυσε δριμύτατον «κατηγορώ» εναντίον του αντιχρίστου Μασωνο-Οικουμενισμού

Με λόγον του, που ανεγνώσθη από πολλούς ιερείς εις τους ιερούς ναούς της νήσου Κεφαλληνίας. Εις τον λόγον του αυτόν ο Φλαμιάτος εκεραυνοβολούσε το Μασωνο-Οικουμενιστικόν τέρας ως εξής :

«Τα πρώτα μέτρα των εχθρών της πίστεως απ΄ αρχής εστάθησαν να έμβωσιν εις αυτά τα άγια των αγίων, εις αυτό το θυσιαστήριον, να λάβωσι, δηλαδή, λαθραίως και αναισθήτως το πηδάλιον, και την διεύθυνσιν της καθ΄ ημάς Εκκλησίας, φρικωδέστατον και ανέκδοτον μέχρι τούδε φαινόμενον, εις όλα τα χρονικά της Ορθοδοξίας, και ως εκ τούτου να εξαλείψωσι κατά μικρόν και ανεπαισθήτως όλην την ορθόδοξον Ιεραρχίαν, όλον το Ιερατικόν και μοναδικόν τάγμα, να μορφώσωσι κατά το πνεύμα της διαφθοράς και της πλάνης όλην την ελληνικήν και σλαβικήν και λοιπήν απανταχού ορθόδοξον νεολαίαν, και κατά το πνεύμα αυτής της πλάνης, να μορφώσωσι νέον ψευδώνυμον κλήρον, να διαλύσωσι κάθε δεσμόν αγάπης και αρμονίας εις όλους τους Ορθοδόξους, να ανατρέψωσι κάθε τάξιν είτε εκκλησιαστικής, είτε πολιτικής, είτε ηθικής και συγγενικής πειθαρχίας, να ανοίξωσιν όλον τον χείμαρον της διαφθοράς, όλον το πνεύμα της αποστασίας και αναρχίας υπό το πρόσχημα της Ελευθερίας· όλα τα εμφύλια και οικιακά σχίσματα…».

Η ρίζα του κακού -- Του πρωτοπρεσβυτέρου π. [ωάννου Κ. Διώτη

Η ρίζα του μεγάλου εκκλησιαστικού κακού είναι ο  Παπισμός, ο οποίος παρήγαγε τον Προτεσταντισμόν. Γέννημα δε του Παπισμού είναι και η παναίρεσις του Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός είναι άκρως επικίνδυνος. Αμβλύνει το Ορθόδοξον φρόνημα και δημιουργεί κλίμα ανοχής όλων των αιρέσεων. Ο Παπισμός ενόθευσε και εδυσφήμησε τον Χριστιανισμόν με την «Jεράν Εξέτασιν» και τα­ς άλλας καταχρήσεις και αιρετικά­ς θέσεις του. Ο δε Προτεσταντισμός, κατ’ ουσίαν, ηρνήθη τον πραγματικόν Χριστιανισμόν. Ο Προτεσταντισμός συνέβαλε κατά­ πολύ εις την εξάπλωσιν του ορθολογισμού και της αθεΐας.

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΔΙΑ ΤΟ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΚΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΟ ΒΟΤΑΝΙΚΟ

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ-ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ

                                                                                        24.5.2018

1.Εἶναι μέγιστον αἶσχος νὰ ἀποσυρθοῦν οἱ ἄριστα θεμελιωμένες προσφυγὲς διαφόρων φορέων καὶ νὰ παραμείνουν μόνον οἱ πρόχειρες καὶ χωρὶς οὐσιαστικὰ καὶ ἰσχυρὰ νομικὰ ἐπιχειρήματα ἁπλοϊκῶν χριστιανῶν γιὰ νὰ διευκολύνουν τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας νὰ ἐκδώσῃ ἀπορριπτικὲς ἀποφάσεις γιὰ τὶς προσφυγὲς ἐναντίον τοῦ μωαμεθανικοῦ τεμένους.

Η προσφορά της Πεντηκοστής -- του αειμνήστου Στεργίου Σάκκου Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Αποκλειστικό δώρο του Θεού στον άνθρωπο ο λόγος, που τον κατέστησε κυβερνήτη και άρχοντα του σύμπαντος, υπέστη και αυτός τις συνέπειες της πτώσεως. Μαζί με τα άλλα θεϊκά στοιχεία της προσωπικότητος φθείρεται και η λειτουργία του λόγου· η σκέψη του ανθρώπου, οδηγός για την γνώση και την αλήθεια, εκτρέπεται σε δρόμους απωλείας και η γλώσσα του, μέσο συνεννοήσεως και συνδέσμου, γίνεται όργανο διασπάσεως και συγχύσεως. Καταντά άλογος και άλαλος ο πεσμένος άνθρωπος και η Βαβέλ περνά στην ιστορία ως σύμβολο της αποτυχίας και της διαιρέσεως της ανθρώπινης κοινωνίας. Αιώνες πολλούς αργότερα, όταν η εξαχρείωση και εξαθλίωση έχουν φθάσει σε οριακά επίπεδα, έρχεται ο Μονογενής Υιός και Λόγος –σημειώστε το όνομα –του Θεού, για να ενώσει τα διεστώτα, να αποκαταστήσει τη σαλευμένη ειρήνη και να ανασυγκροτήσει τη διαλυμένη κοινωνία.

ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ Ή ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ???? Κυριακή 20-5-2018..π. Γεώργιος Αγγελακάκης

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=14060

Είναι διχαστικός ο λόγος της αληθείας;

Αναφέρεται στο κατά Ματθ. Ι  34,35: «Μη νομίσετε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην• ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής».
Είχε άραγε μελετήσει τα ως άνω λόγια του Κυρίου η γνωστή δημοσιογράφος της τακτικής πρωϊνής εκπομπής της ΕΤ (Ελληνικής Τηλεόρασης), για να μη κατηγορήση ως διχαστικόν τον λόγο του Μητροπολίτου κ. Αμβροσίου, επειδή αυτός διαμαρτύρεται, ως έχων ιερόν καθή­κον, για την συνεχιζόμενη μεγάλη ασέβεια και βλασφημία που «ανεβάζεται» σε εκείνο το θέατρο μέσα στο κέντρο των Αθηνών;
Αναφέρονται επίσης στο κατά Λουκ. 14,26 τα εξής: «Ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα, και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι».