Η ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ -- Αθωνικά άνθη.

«Μη χωρίζετε την καρδίαν υμών από του Θεού… φυλάσσετε αυτήν μετά της μνήμης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάντοτε… ίνα μεγαλυνθή Χριστός εν υμίν…». Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος.

Το θέμα της νοεράς προσευχής κατά τα τελευταία έτη κατέστη επίκαιρον τόσον εις τα ορθόδοξα κλίματα, όσον και εις τον Προτεσταντισμόν και τον Καθολικισμόν, εξ αφορμής των αλλεπαλλήλων εκδόσεων της «Φιλοκαλίας» και των Νηπτικών Πατέρων εις τρεις ευρωπαϊκάς γλώσσας. Η νοερά προσευχή αποτελεί, εις την σημερινήν εποχήν του ψυχικού άγχους, την μόνην καταφυγήν και το κύριον μέσον στροφής προς εαυτούς δια την ανεύρεσιν της απολεσθείσης υπάρξεως, του απολεσθέντος Παραδείσου, της εντός ημών υπαρχούσης Βασιλείας.

π. Γ. Μεταλληνός περί του παλαιού ημερολογίου και του οικουμενισμού

Αγία μανία -- Τοῦ αειμνήστου Στεργίου Σάκκου, Ὁμ. Καθηγητοῦ Α.Π.Θ

Μπροστά στόν βασιλιά τῆς Ἰουδαίας Ἀγρίππα καί στόν Ρωμαῖο ἡγεμόνα Φῆστο, ὁ ἀπ. Παῦλος εἶχε, κάποια στιγμή τῆς θεοκίνητης ζωῆς του, τήν εὐκαιρία νά ἀπολογηθεῖ για τήν πίστη του. Στήν λαμπρότητα τῆς βασιλικῆς αὐλῆς καί στήν μεγαλοπρέπεια τῆς ρωμαϊκῆς ἰσχύος, ὁ ἀπόστολος μέ τίς χειροπέδες ἀντέταξε τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τήν δύναμη τοῦ θείου λόγου. Πρέπει, ὅμως, νά ῾χεις γερά μάτια, γιά ν᾽ ἀντικρύσεις τό φῶς, και πρέπει νά σκύψεις ταπεινά, γιά να πάρεις πάνω σου τήν δύναμη τοῦ Θεοῦ· κι ὁ Φῆστος δέν μποροῦσε. Τόν τύφλωσε ἡ διαφθορά τῆς ζωῆς του, ἡ φιλαργυρία κι ἡ φιληδονία του· τόν κρατοῦσε ἀλύγιστο ὁ ἐγωισμός κι ἡ κενοδοξία του. Γι᾽ αὐτό, δέν ἀφήνει τόν Παῦλο νά συνεχίσει, ἀλλά «μεγάλῃ τῇ φωνῇ», σάν γιά να σκεπάσει καί τήν ἀντίρρηση τῆς ἴδιας του τῆς καρδιᾶς, «ἔφη· Μαίνῃ, Παῦλε· τά πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει» (Πρξ 26,24). Εἶναι ἕνας διάλογος, πού δεν ἔπαψε νά ἐπαναλαμβάνεται μέσα στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, κάθε φορά μέ διαφορετικό σχῆμα, ἀλλά πάντοτε μέ τό ἴδιο περιεχόμενο.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Παντελεήμονος

Τη ΚΖ΄ (27η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και ιαματικού ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ.

Παντελεήμων ο ένδοξος Μεγαλομάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τδ΄ (304), καταγόμενος από την πόλιν της Νικομηδείας, υιός πατρός μεν ειδωλολάτρου, Ευστοργίου ονομαζομένου, μητρός δε εκ προγόνων ούσης χριστιανής, καλουμένης Ευβούλης. Όσην δε θέλησιν είχεν αυτός να θεραπεύη τα είδωλα, τόσην αγάπην και προθυμίαν είχεν εκείνη προς την ορθόδοξον πίστιν, και έτρεφε το τέκνον των (το οποίον ονομάζετο Παντολέων) όχι μόνον με τροφήν σωματικήν, αλλά περισσότερον με πνευματικήν, διδάσκουσα αυτό την πίστιν του Χριστού. Πλην εις ολίγα έτη ετελεύτησεν η μακαρία Ευβούλη.

Ο «ΠΡΑΣΙΝΟΣ» ΚΑΙ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΣΧΕΔΙΑΖΟΜΕΝΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 25η Ιουλίου 2019

Ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,9), ο μισόκαλος διάβολος, ορέχτηκε να γίνει Θεός, να πάρει τη θέση του Πλάστη του Θεού και να λατρευτεί ως Εκείνος. Βεβαίως αυτού του είδους η ύβρη δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτή από το Θεό και για τούτο ο Εωσφόρος, μαζί με το αγγελικό τάγμα, που τον ακολούθησε, κατακρημνίστηκε στην άβυσσο και η φύση του διαστράφηκε στο κακό. Στο εξής δύο θα είναι οι δόλιοι στόχοι του, η καταστροφή των έργων του Θεού και η «αρπαγή» του θρόνου της μεγαλοσύνης Του, να Τον εκθρονίσει και να πάρει τη θέση Του. Μέσα στον απόλυτο σκοτασμό του και την υπέρμετρη υπερηφάνειά του δεν μπορεί να καταλάβει ότι ματαιοπονεί.

ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ --- Αλέξ. Παπαδιαμάντη

Ἀνάμεσα εἰς συντρίμματα καὶ ἐρείπια, λείψανα παλαιᾶς κατοικίας ἀνθρώπων ἐν μέσῳ ἀγριοσυκῶν, μορεῶν μὲ ἐρυθροὺς καρπούς, εἰς ἔρημον τόπον, ἀπόκρημνον ἀκτὴν πρὸς μίαν παραλίαν βορειοδυτικὴν τῆς νήσου, ὅπου τὴν νύκτα ἑπόμενον ἦτο νὰ βγαίνουν καὶ πολλὰ φαντάσματα, εἴδωλα ψυχῶν κουρασμένων, σκιαὶ ἐπιστρέφουσαι, καθὼς λέγουν, ἀπὸ τὸν ἀσφοδελὸν λειμῶνα, ἀφήνουσαι κενὰς οἰμωγὰς εἰς τὴν ἐρημίαν, θρηνοῦσαι τὸ πάλαι ποτὲ πρόσκαιρον σκήνωμά των εἰς τὸν ἐπάνω κόσμον ― ἐκεῖ ανάμεσα ἐσώζετο ἀκόμη ὁ ναΐσκος τῆς Παναγίας τῆς Πρέκλας. Δὲν ὑπῆρχε πλέον οἰκία ὀρθή, δὲν ὑπῆρχε στέγη καὶ ἄσυλον, εἰς ὅλον τὸ ὀροπέδιον ἐκεῖνο, παρὰ τὴν ἀπορρῶγα ἀκτήν. Μόνος ὁ μικρὸς ναΐσκος ὑπῆρχε, καὶ εἰς τὸ προαύλιον τοῦ ναΐσκου ὁ Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας εἶχε κτίσει μικρὸν ὑπόστεγον, καλύβην μᾶλλον ἢ οἰκίαν, λαβὼν τὴν ξυλείαν, ὅσην ἠδυνήθη νὰ εὕρῃ, καί τινας λίθους ἀπὸ τὰ τόσα τριγύρω ἐρείπια, διὰ νὰ στεγάζεται προχείρως ἐκεῖ καὶ καπνίζῃ ἀκατακρίτως τὸ τσιμπούκι του, μὲ τὸν ἠλέκτρινον μαμέν, ἔξω τοῦ ναοῦ, ὁ φιλέρημος γέρων.

Καθιέρωση από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος Ημέρας υπέρ της Ζωής του Αγέννητου Παιδιού

Με αισθήματα χαράς και ευγνωμοσύνης υποδεχθήκαμε την απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, να καθιερωθεί η πρώτη Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα ως ημέρα αφιερωμένη στην προστασία της ζωής του Αγέννητου Παιδιού.

Το κίνημά μας, «Αφήστε με να ζήσω», πιστό στο Λόγο του Ευαγγελίου και στην Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, διακηρύττει την αλήθεια, ότι το αγέννητο παιδί είναι άνθρωπος, εικόνα Θεού, εξ άκρας συλλήψεως και αγωνίζεται για την προστασία της ζωής του χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ - ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ...ΚΥΡΙΑΚΗ( 21-7-2019) π. Γεώργιος Αγγελακάκης

https://agiooros.org/viewtopic.php?f=43&t=14903

Τη ΚΣΤ΄ (26η) Ιουλίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΕΡΜΟΛΑΟΥ και των συν αυτώ μαρτυρησάντων ΕΡΜΙΠΠΟΥ και ΕΡΜΟΚΡΑΤΟΥΣ.

Ερμόλαος ο Άγιος Ιερομάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Έρμιππος και Ερμοκράτης ήσαν ιερείς εκ του κλήρου της εν Νικομηδεία Εκκλησίας, υπολειφθέντες εκ των είκοσι χιλιάδων, οίτινες εκάησαν εν τη Εκκλησία υπό του τυράννου Μαξιμιανού, εν έτει τδ΄ (304), εκρύπτοντο δε εις τινα οικίαν.