π. Θεόδωρος Ζήσης - Ομιλία περί Οικουμενισμού.

Αγιοποιήσεις -- Του Αθανασίου Σακαρέλλου, θεολόγου

5. Τέλος, θέλουμε να επισημάνουμε, για μιά φορά ακόμα, τη σημασία που έχει η διαφύλαξη του αγιολογίου της Εκκλησίας από νοθείες από αφερέγγυα από πλευράς αγιότητας πρόσωπα, ή αιρετικούς, ακόμα και μασόνους! 
Η άκτιστη Εκκλησία είναι «κοινωνία αγίων». Οι άγιοι δεν πλανώνται. Και η άκτιστη Εκκλησία είναι απλανής. Για μας τους Ορθοδόξους οι άγιοι είναι οι απλανείς διδάσκαλοι της σωτηρίας μας. Οι άνθρωποι όμως της Εκκλησίας, είτε Πατριάρχες, είτε Αρχιεπίσκοποι, είτε ο,τιδήποτε άλλο είναι, μπορεί να πλανηθούν και να τιμήσουν ένα πρόσωπο ως άγιο, που ο Θεός δεν φανέρωσε το θέλημά Του να τον τιμούν οι άνθρωποι! ΄Ετσι, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος επέβαλε το μασόνο Χρυσόστομο Σμύρνης ως άγιο των Νεοημερολογιτών! 
Σήμερα η αίρεση του Οικουμενισμού επιδιώκει να νοθεύσει όχι μόνο της αλήθειες της πίστης μας, με παπικές ή άλλες κακοδοξίες, αλλά και το αγιολόγιό μας με πρόσωπα, που δεν μπορεί να είναι οδηγοί στην πνευματική μας ζωή, ή δεν πρέπει να μιμούμεθα τη ζωή τους και να ακολουθούμε το πιστεύω τους.

Με την περίπτωση του επισκόπου Ιππώνος Αυγουστίνου ασχοληθήκαμε ήδη την καταχώρησή μας στο Φόρουμ αυτό στις 9.11.2007. Συμπληρωματικά μόνο προσθέτουμε τα εξής: 

1. Ο Αυγουστίνος(354-430) δεν είχε απλώς αιρετικές αντιλήψεις, δηλ. δεν ήταν ένας απλός αιρετικός. ΄Ηταν αιρεσιάρχης! 
Εμείς οι Ορθόδοξοι αγνοούμε, για ιστορικούς κυρίως λόγους, τα όσα δίδαξε ο επίσκοπος αυτός. Το πολύ πολύ να θεωρήσουμε ότι «έπεσε έξω» σε μερικές απόψεις του. 
Πάντως, η γενική εικόνα του στο χώρο της Ορθοδοξίας είναι, ότι δεν είναι αιρετικός. Θωρείται ότι είναι ένας άγιος όχι μόνο των Παπικών, αλλά και των Ορθοδόξων! Την ίδια αυτή εικόνα για τον Αυγουστίνο έχουν ακόμα και σπουδαίοι Ορθόδοξοι αντιπαπικοί θεολόγοι. Όμως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. 
Από πλευράς Ορθοδοξίας αυτός ο οποίος μελέτησε τις διδασκαλίες του Αυγουστίνου και αποκάλυψε τις αιρέσεις του είναι ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Τα παρακάτω στοιχεία για τις αιρέσεις του Αυγουστίνου αντλήσαμε από μελέτες του κορυφαίου αυτού θεολόγου. 

Συνεχίζεται

Ύμνοι Τριωδίου - Μεγάλης Σαρακοστής -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 11 Μαρτίου 2017

Σωφρονίου, αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων, Θαλλού και Τροφίμου των μαρτύρων, Πιονίου ιερομάρτυρος, Γεωργίου οσίου, Θεοδώρας Βασιλίσσης της Ηπείρου.

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος γεννήθηκε στὴν Δαμασκὸ τῆς Συρίας περὶ τὸ ἔτος 580 μ.Χ. καὶ ἦταν υἱὸς εὐσεβῶν καὶ ἐνάρετων γονέων, τοῦ Πλινθᾶ καὶ τῆς Μυροῦς. Λόγω τῆς καταγωγῆς του ἀποκαλεῖται καὶ Δαμασκηνός. Κατὰ τὴν νεαρή του ἡλικία ἐπισκέφθηκε τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἐκάρη μοναχὸς στὴ μονὴ τοῦ ἀββᾶ Θεοδοσίου, ὅπου συνδέθηκε πνευματικὰ μὲ τὸν ἐκεῖ ἀσκούμενο Ἰωάννη τὸν Μόσχο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο διδάχθηκε πολλά. Μὲ τὴν συνοδεία αὐτοῦ ἐπισκέφθηκε τὴν Αἴγυπτο, ὅπου συνδέθηκε μὲ τὸν κύκλο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Ἐλεήμονος καὶ τὴ Ρώμη.

Ανελεύθεροι άνθρωποι, οφθαλμόδουλοι, ταπεινοί καιροσκόποι

Ως πρόβατα επί σφαγήν, ούτως ηκολούθουν εις την οδόν της προδοσίας της Ορθοδόξου πίστεως οι Έλληνες Επίσκοποι εις την Φλωρεντία. Ανελεύθεροι άνθρωποι, οφθαλμόδουλοι, ταπεινοί καιροσκόποι, ένα μόνο επιζητούντες, την εύνοια του Καίσαρος. Κατεπρόδωσαν τα άγια των αγίων της Ορθοδοξίας, ουδόλως απαιτήσαντες, όπως μελετήσουν επισταμένως και ελέγξουν προ της υπογραφής τον απαίσχυντο ενωτικό όρο. Συνηθίσαμε να αποδίδουμε εις πολλά αίτια την πανώλεθρο συμφορά της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Τούρκους κατά την 29^ην Μαϊου του 1453. Και μεταξύ αυτών απαριθμούμε την αφύλακτο Κερκόπορτα, από την οποία εισήλθον οι Πορθητές. Δεν αμφισβητούμε την ιστορική βαρύτητα των αιτίων (οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, στρατιωτικών), το σημαντικότερο όμως υπήρξε η προδοσία των Ελλήνων Επισκόπων, που υπέγραψαν τον επαίσχυντο ενωτικό όρο εις την Φλωρεντία.

Εἰς Σὲ ἐλπίζων, μὴ ἀστοχήσω !

Κυρία μου, καὶ πρὸς τὸν Θεόν μου ἀκοίμητος προστασία καὶ ἀκαταίσχυντος. Ἴδε τὴν πίστιν μου, καὶ τὸν πόθον τὸν ἔνθεόν μου, καὶ ὡς ἔχουσα τὸ συμπαθὲς καὶ τὸ δύνασθαι, οἷα δὴ Θεοῦ Μήτηρ, τοῦ μόνου ἀγαθοῦ καὶ ἐλεήμονος, δέξαι τὴν παναθλίαν μου ψυχὴν καὶ ἀξίωσον αὐτήν, διὰ τῆς σῆς μεσιτείας καὶ ἀντιλήψεως, τῆς δεξιᾶς μερίδος τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ καὶ τῆς καταπαύσεως τῶν ἐκλεκτῶν καὶ ἁγίων αὐτοῦ, ὅτι οὐκ ἔχω πλήν σου βοηθόν, οὐδὲ ἀντίληψιν. Εἰς σὲ ἐλπίζων, μὴ ἀστοχήσω. Εἰς σὲ καυχῶμαι· μὴ διὰ τὰς πολλάς μου ἁμαρτίας καὶ ἀνομίας ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ τοῦ ἀναξίου δούλου σου· ἔχεις γὰρ τὸ θέλειν καὶ δύνασθαι, ὡς τὸν ἕνα τῆς Τριάδος ἀρρήτως γεννήσασα.

Ὑποχρεωτικὸς ὁ θρησκευτικὸς ὅρκος εἰς τὴν δικαιοσύνην καὶ τὸ δημόσιον -- Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ευσταθίου Κολλᾶ

«Κατ’ ἐμαυτοῦ ὤμοσα... καὶ στήσω τὸν ὅρκον μου ὅν ὤμοσα... ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος». (Γεν. 22,16-17, 26,3 & 32,13 – Ἑβρ. 6,16).

Ο ΘΕΜΙΤΟΣ ὅρκος στὸ Ὄνομα τοῦ ἀληθινοῦ ζῶντος Θεοῦ, ἀπαντᾶται τόσο στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅπου μάλιστα καὶ ἐπιβάλλεται, καὶ ἀπαγορεύεται μόνον ἡ κακὴ χρήση του, «καὶ οὐκ ὀμεῖσθε(= ὁρκιστεῖτε) τῷ ὀνόματι ἐπ’ ἀδίκῳ...» (Λευιτ. 19, 12, πρβλ. Ἔξδ. 22,7-8 & 22,11 - Ἀριθ. 5,21), ὅσο καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅπου ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ἀρνήθηκε τὸν ὅρκο, «καὶ ἀποκριθείς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ, ἐξορκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ἵνα ἡμῖν εἴπης εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, σὺ εἶπας (= ναί, τὸ εἶπες ἐσύ, ὅτι εἶμαι ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ)». ( Ματθ. 26,63- 64). Ὁ Θρησκευτικὸς λοιπὸν ὅρκος εἶναι, ἢ Βεβαιωτικὸς (=ἀναφέρεται στὸ παρελθὸν καὶ τὸ παρὸν), ἢ ὑποσχέσεως (= ἀναφέρεται στὸ μέλλον). ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ: 1.-) Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ  Ἴδιος ὁ Θεὸς βεβαιώνει μὲ ὅρκο τὶς ἐπαγγελίες του πρὸς τὸν Ἀβραὰμ καὶ τοὺς Ἰσραηλίτες,

Η αθέατη όψη των εν καινοτομία αποτειχιζομένων -- του Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Το σχόλιο αυτό κατατέθηκε στο ιστολόγιο της "Κατάνυξις" στις 3/9/2017 ή έστω μια ημέρα αργότερα ( Ανάρτηση κόλαφος για τα “ενημερωτικά-εκλησιαστικά” sites και blogs, μιας αναγνώστριας στο facebook.) και δημοσιεύθηκε στις 9/3/2017.

Ήμουν έτοιμος, επειδή υπέθεσα ότι «πάλι κάποιο λάθος έκανα», όπως συνήθως γράφω όταν τρώει το σκοτάδι αυτά που γράφω, να το ξαναγράψω συμπληρώνοντας κάτι ακόμη σε αυτά που (δεν) γράφει ο κ. Π. Σημάτης - βλέπε «Αναμένουμε κάποιες διευκρινίσεις από τον π. Νικόλαο » . Και αυτό που δεν γράφει κανείς, είναι ότι τώρα τα έβαλαν με την ληστρική του Κολυμβαρίου, αφήνοντας έξω την ληστρικότατη του 1924, όταν και τότε, μια αυτοαποκαλούμενη σύνοδος επέβαλλε την καινοτομία του ημερολογίου .

Έκτοτε, όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο με προφάσεις του τύπου «Σήμερα θὰ σᾶς πῶ, τί θὰ κάνουμε ἀπὸ ’δῶ καὶ πέρα. Ὅπως κάνω ἐγώ, ἔτσι θὰ κάνετε κι ἐσεῖς… Γιὰ πολλοὺς (ἡ διακοπὴ μνημοσύνου) δὲν εἶναι δικαίωμα ἁπλῶς, ἀλλὰ ὑποχρέωση. Ἐγὼ ὅμως μένω στὴ θέση –τὴν πατερικὴ κι αὐτή– ὅτι εἶναι δυνητικὸς ὁ Κανόνας…» !

Αλλά δεν είναι μόνο αυτή η νεοπατερική δικαιολογία περί δυνητικότητας και όχι υποχρεωτικότητας.Είναι κι αυτή που ακούγεται στο 2 : 02 όπου ο π. Νικόλαος μας λέει : "... επειδή (σημ. οι αποτειχισμένοι) δεν έχουμε κάνει σχίσμα, επειδή αναγνωρίζουμε την κανονικότητα και την νομιμότητα του επισκόπου Θεσ/νίκης. Δεν του αναγνωρίζω όμως πνευματική κοινωνία μαζί μου".

Μάλιστα ! «μαζί μου» και αυτό το «μαζί μου», συνάδει με την αποδοχή της ιεροκανονικότητας και της νομιμότητας, όχι όμως και την πνευματική κοινωνία ή κοινωνικότητα «μαζί του», δηλαδή του επισκόπου Θεσ/νίκης. Όπως βλέπετε, η του Πνεύματος κοινωνία (κοινωνικότητα) έρχεται σε ρήξη με το ιεροκανονικό (ιεροκανονικότητα) και το νόμιμο (νομιμότητα) παρότι έχουν κοινή την "εκπόρευση" (σημ. μπορεί να μη χρειάζονται τα εισαγωγικά) εκ του επισκόπου Θεσ/νίκης. Ο οποίος είναι και ιεροκανονικός, αλλά είναι και νόμιμος ! Τόσο νόμιμος, όσο νόμιμη ήταν και η ληστρικότατη σύνοδος του 1924 και η συνέχεια αυτής του Κολυμβαρίου Κρήτης. Φορεύς αυτής της τραγελαφικής κατάστασης - απότοκος του φιλιόκβε κατά τη γνώμη μου - είναι και ο π. Νικόλαος Μανώλης, κρίμασι οἷς οἶδε Κύριος.

«Η πολιτική ορθότητα έχει πλέον συμπεριλάβει και την θρησκευτική ή μάλλον και την εκκλησιαστική τοιαύτη . Μην απορείτε και φροντίσετε να είστε περισσότερο συνεπείς στις κρίσεις σας.

Είναι χαρακτηριστικό πόσο προσεκτικά γίνεται ο διαχωρισμός των σημερινών αποτειχισμένων από εκείνους του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος. Λέω για τους απαξιωτικά χαρακτηρισθέντες παλαιοημερολογίτες τους οποίους μιμούνται οι εν καινοτομία αδελφοί τους. Ελάχιστες φορές τους αναφέρουν ή κοινοποιούν τις αναρτήσεις τους, φοβούμενοι μήπως χαρακτηρισθούν κι αυτοί αποσυνάγωγοι καί μιανθώσι.» .

Το σχόλιο αυτό κατατέθηκε στο ιστολόγιο της "Κατάνυξις" στις 3/9/2017 ή έστω μια ημέρα αργότερα ( Ανάρτηση κόλαφος για τα “ενημερωτικά-εκλησιαστικά” sites και blogs, μιας αναγνώστριας στο facebook.) και δημοσιεύθηκε στις 9/3/2017.

Ήμουν έτοιμος, επειδή υπέθεσα ότι «πάλι κάποιο λάθος έκανα», όπως συνήθως γράφω όταν τρώει το σκοτάδι αυτά που γράφω, να το ξαναγράψω συμπληρώνοντας κάτι ακόμη σε αυτά που (δεν) γράφει ο κ. Π. Σημάτης - βλέπε «Αναμένουμε κάποιες διευκρινίσεις από τον π. Νικόλαο » . Και αυτό που δεν γράφει κανείς, είναι ότι τώρα τα έβαλαν με την ληστρική του Κολυμβαρίου, αφήνοντας έξω την ληστρικότατη του 1924, όταν και τότε, μια αυτοαποκαλούμενη σύνοδος επέβαλλε την καινοτομία του ημερολογίου .

Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος λέγει:

«Ἀδελφοί μου, εἴμαστε ἔμποροι πνευματικοί. Μοιάζουμε μέ τούς ἐμπόρους αὐτῆς τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖοι κάθε ἡμέρα βλέπουν ἄν ἔχουν κέρδος ἤ ζημία. Καί ἄν δοῦν ὅτι ἔχουν ζημία κοιτοῦν πῶς θά τήν διορθώσουν. Τό ἴδιο πρέπει καί ἐσύ, ἀγαπητέ μου, νά κάνης. Κάθε ἡμέρα, πρωΐ καί βράδυ, πρέπει νά κοιτᾶς πῶς βαδίζει ἡ ἐμπορική σου δραστηριότητα. Τό βράδυ νά κάνης κατανυκτική αὐτοσυγκέντρωση καί περισυλλογή, νά σκέπτεσαι καί νά συνομιλῆς εἰλικρινά μέ τόν ἑαυτόν σου καί νά λές. Μήπως σέ κάποια στιγμή θύμωσα τόν Θεό; Μήπως ἔπεσα σέ ἀργολογία; Μήπως εἶπα κανένα κακό σέ κάποιον; Μήπως, ὅταν τά χείλη μου ἔψαλλαν ὕμνους στόν Θεό, ὁ νοῦς ἔτρεχε σέ κοσμικές ματαιότητες; Μήπως μέ ἐνόχλησε σαρκική ἐπιθυμία καί τήν δέχτηκα μέ εὐχαρίστηση; Μήπως μέ ἀπορρόφησαν οἱ σωματικές φροντίδες καί ἐγκατέλειψα τήν μνήμη Θεοῦ;».

Η Προηγιασμένη θεία Λειτουργία

Ο ΝΒ (52) κανόνας της ΣΤ Οικουμενικής Συνόδου ορίζει ότι «εν πάσαις ταις της Αγίας Τεσσαρακοστής των νηστειών ημέραις, παρεκτός Σάββατον και Κυριακής και της Αγίας του Ευαγγελισμού ημέρας, γινέσθω η των προηγιασμένων ιερά Λειτουργία».
Επειδή οι ημέρες της Αγίας Τεσσαρακοστής είναι ημέρες πένθους και κατανύξεως προστάζει ο παρών Κανών στις άλλες ημέρες κατά βάση Τετάρτες και Παρασκευές να γίνεται η των προηγιασμένων Λειτουργία, κατά δε τα Σάββατα και τις Κυριακές, ως ημέρες ιλαρώτερες καθώς και την ημέρα του Ευαγγελισμού να γίνεται κανονική θεία Λειτουργία. (Θυσία και Λειτουργία τέλεια).