ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ -- Aθωνικά άνθη

Ελλάς είναι ένας χώρος, μία φυλή, μία Ιδέα. Ομφαλός της Ελλάδος υπήρξεν ο Παρθενών. Εκεί συνεπυκνώθη ό,τι μέγα και ευγενές παρήγαγεν η ψυχική και διανοητική δυναμικότης της ελληνίδος φυλής. Και υπό την σκιάν του Παρθενώνος ανεπτύχθη παν το ανήκον εις την σφαίραν του επιστητού και υπεραισθητού. Και θρησκεία και φιλοσοφία και τέχνη και πολιτικαί επιστήμαι.

Αλλ’ όλα αυτά τα επιτεύγματα, προ των οποίων, μέχρι σήμερον, η πεπολιτισμένη ανθρωπότης υποκλίνεται, αποτελούν την έκφρασιν του φυσικού ελληνικού δυναμισμού. Έδωσαν το μέτρον της υψηλής νοήσεως, του συμμέτρου συναισθήματος, της αρρενωπής διανοητικότητος, της εννοίας του Δικαίου και της εκλεπτυσμένης αισθητικής…

Τη Λ΄ (30η) Ιουλίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ της εκ Καισαρείας.

Ιουλίττα η Μάρτυς, εκ Καισαρείας της Καππαδοκίας καταγομένη, ετιμήθη και υπό του μεγάλου Βασιλείου δι’ εγκωμίου. Αύτη είχε κρίσιν με άρπαγα τινα και πλεονέκτην, ο οποίος έκοψε μεν το περισσότερον μέρος των κτημάτων της, εσφετερίσθη δε αδίκως τους αγρούς και τα χωρία και τα ζώα και τους δούλους και όλην επί τέλους την περιουσίαν της, καταφρονήσας το δίκαιον ο φιλάδικος, και ερειδόμενος εις συκοφαντίας, ψευδολογίας, ψευδομαρτυρίας και εις δωροδοκίας των δικαστών.

Οικουμενισμός= τό μυστήριο της ανομίας

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ~ Ι.Μ.ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 30 Ιουλίου 2018

Τη Λ΄ (30η) Ιουλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων ΣΙΛΑ, ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ, ΕΠΑΙΝΕΤΟΥ, ΚΡΗΣΚΕΝΤΟΣ και ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ.                                                                                               

Σίλας, Σιλουανός, Επαινετός, Κρήσκης και Ανδρόνικος οι Άγιοι ήσαν εκ των Εβδομήκοντα Αποστόλων. Και ο μεν Σίλας συνεμόχθησε μετά του Αποστόλου Παύλου, του πονήσαντος υπέρ του κηρύγματος του Ευαγγελίου πλέον των άλλων Αποστόλων, ως ευρίσκεται γεγραμμένον εις τας Πράξεις· «Παύλος δε επιλεξάμενος Σίλαν εξήλθε» (Πράξ. ιε: 40). Μετά παρέλευσιν δε πολλού χρόνου γενόμενος Επίσκοπος Κορίνθου, εβεβαίωνε τας προς Κορινθίους δύο Επιστολάς του Παύλου και τους εν Κορίνθω κατοικούντας προήγαγεν επί τα βελτίω· αφού δε πολύ εκοπίασε και εστήριξεν όλους εις την του Χριστού πίστιν, απήλθε προς Κύριον.

Οίστρος ακολασίας -- Του Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Οι συνειδητοί χριστιανοί συνήθως δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει στην κοινωνία και ειδικότερα τον τρόπο ζωής των κοσμικών ανθρώπων, γιατί δεν έχουν πολλές σχέσεις μαζί τους. Όσοι, όμως, πληροφορούνται, απογοητεύονται. Υπάρχει μεγάλη διαφθορά, η οποία ξεπερνάει τα όρια της δικής τους φαντασίας. Οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί απ΄ το θέλημα του Θεού και ζουν σύμφωνα με τις υποδείξεις του διαβόλου. Δεν υπάρχει πια χριστιανικό ήθος στους λεγόμενους χριστιανούς. Παντού επικρατεί η ανηθικότητα. Οι σαρκικές ηδονές έχουν μεθύσει τους ανθρώπους όλων των ηλικιών. Οι νέοι, οι έγγαμοι και οι γέροντες μιλούν για τον έρωτα και δεν ντρέπονται. Κανένας δεν μιλάει για ηθική, εγκράτεια, αγάπη, οικογένεια, φόβο Θεού και αιώνιες αξίες. Ζωώδης η κατάσταση. Γι΄ αυτό έχουν αυξηθεί τα διαζύγια και λιγόστεψαν οι γάμοι. Οι άνθρωποι στις μέρες μας εύκολα λύνουν τις συζυγικές τους σχέσεις. Όλα επιτρέπονται πιά! Κανένας ηθικός φραγμός και καμμιά ηθική αναστολή. Παλαιότερα λέγαμε ότι αυτά συμβαίνουν στις μεγάλες πόλεις, ενώ στις κωμοπόλεις και τα χωριά οι άνθρωποι είναι πιο αυντηρητικοί. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει σήμερα. Η ανηθικότητα έχει φθάσει και στο τελευταίο χωριουδάκι. Δυστυχώς, η τηλεόραση δίνει τα κατάλληλα μαθήματα. Το παν οι σαρκικές ηδονές. Τίποτα άλλο. Ηδονές, ηδονές, ηδονές! Οι άνθρωποι τρελάθηκαν. Ξέχασαν εντελώς το Θεό. Κι ενώ αυτό συμβαίνει, έρχεται και η Πολιτεία και νομοθετεί όχι για να περιορίσει το κακό, αλλά για να το νομιμοποιήσει. Καθιερώνει τον πολιτικό γάμο, αναγνωρίζει τις εκτρώσεις, διευκολύνει την έκδοση των διαζυγίων, δέχεται δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους και τώρα σκέφτεται να νομοθετήσει και το συμβόλαιο της ελεύθερης συμβίωσης, δηλαδή να ζουν οι άνθρωποι κατά τις ορέξεις τους, να μη έχουν υποχρεώσεις και να μη θεωρούνται παράνομοι και αμαρτωλοί. Συγχρόνως δε ν΄ αδιαφορούν για τα παιδιά, που θα γεννιούνται και θα είναι καταδικασμένα να ζουν μέσα σ΄ ένα άθλιο περιβάλλον. Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Οι αληθινοί χριστιανοί έχουν περισσότερους πειρασμούς, αλλά και αυξημένες υποχρεώσεις. Πρέπει ν΄ αναδεικνύονται νικητές στους πειρασμούς και συγχρόνως να είναι το φως και το αλάτι της κοινωνίας. Και αυτό δεν νομοθετείται απ΄ την πολιτεία. Είναι εντολή του Θεού κι έχει αιώνια ισχύ.

Που είσαι Προφήτη Ηλία με την Ρομφαία σου; Διαβάζω, Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και οι Μονοφυσίται

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, θερμή υποδοχή επιφύλαξε την 18^η Φεβρουαρίου ε. έ. Στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο τον Β΄ ο Μακ. Πατριάρχης της Αιθιοπικής Εκκλησίας κ.κ. Παύλος, στην Αντίς Αμπέμπα. Ο Μακαριώτατος τίμησε τον Πατριάρχη της Αιθιοπίας, απονέμοντάς του τον Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου Μάρκου.

Τό πνευματικό μήνυμα ἀπό τίς πυρκαγιές στήν Κινέτα καί στό Μάτι -- Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Συγκλονίσθηκε ἡ Ἑλλάδα ἀλλά καί ἡ παγκόσμια κοινή γνώμη ἀπό τίς φονικές πυρκαγιές πού ἔπληξαν τήν Ἀττική στό ἀνατολικό καί δυτικό μέρος της, στό Μάτι τοῦ Μαραθώνα καί τῆς Ραφήνας καί στήν Κινέτα κοντά στά Μέγαρα στίς 23 Ἰουλίου, ἡμέρα Δευτέρα. Ὀγδόντα πέντε (85) νεκροί ἔχουν προσμετρηθῆ μέχρι τώρα καί ἑκατοντάδες τραυματίες καί ἀγνοούμενοι. Μέσα σέ ἐλάχιστη ὥρα πανέμορφοι σέ φυσικό κάλλος τόποι μετατράπηκαν σέ κόλαση φωτιᾶς καί καψαλισμένα ἐρείπια. Ἔκδηλη ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀλαζόνα καί ὑπερήφανου ἀνθρώπου, πού καυχᾶται γιά τά ἐπιτεύγματά του, νά μετρηθεῖ μέ τίς φυσικές δυνάμεις πού βρίσκονται μόνο κάτω ἀπό τόν ἔλεγχο τῆς πανσθενοῦς καί ἀκαταμάχητης δύναμης τοῦ Θεοῦ. Ἀσύμμετρη ἀπειλὴ ἀποφάνθηκαν οἱ ἐπίσημοι τῆς γιά πρώτη φορά ἄθεης ἀριστερῆς κυβέρνησης τῆς Ἑλλάδος.

Παπικὸς καρδινάλιος εἰς ἀναστάσιµον ὀρθόδοξον θείαν Λειτουργίαν!

ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ σχόλιό µας εἴχαµε ἀναφερθεῖ σὲ ἀπαράδεκτες οἰκουµενιστικὲς ἀπρέπειες. Μία ἀπὸ τὶς πλέον ἀπαράδεκτες ἦταν αὐτὴ τοῦ «ἁγίου» Βοστώνης κ. Μεθοδίου, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει «µετὰ τῆς κουστωδίας» του στὸν παπικὸ ναὸ τῆς πόλεως, κατὰ τὴν Μ. Τρίτη τῶν παπικῶν, γιὰ νὰ παραστεῖ στὸν «καθαγιασµὸ» τοῦ «ἁγίου ἐλαίου», νὰ µιλήσει καὶ νὰ ἀποκαλέσει τὸν πρώην πάπα Παῦλο ΣΤ΄ «εὐλογηµένο»! Τὸ ἀλισβερίσι ὅµως δὲν σταµάτησε ἐκεῖ ἀφοῦ «Ἀνταπόδοση τῆς ἐπισκέψεως ὑπῆρξε ἡ παρουσία τοῦ Ρωµαιοκαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βοστώνης, καρδιναλίου Sean O΄ Malley, στὸν Ὀρθόδοξο καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισµοῦ τῆς Βοστώνης στὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ καρδινάλιος  Ὁ’ Malley µάλιστα συµµετεῖχε κατὰ τρόπο λειτουργικὸ στὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως, καθότι ἀνέγνωσε τὸ ἑωθινὸ εὐαγγέλιο τῆς Ἀναστάσεως στὴν ἀγγλικὴ γλώσσα ἀµέσως µετὰ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Βοστώνης Μεθόδιο, ὁ ὁποῖος προέστη τῆς Ἱερῆς Ἀκολουθίας»! 

Κάποτε ρώτησε ὁ Ἀββᾶς Ἰωσὴφ τὸν Ὅσιο Σισώη.

- Πόσο καιρὸ χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος νὰ κόψη τὰ πάθη;                               
- Τὰ χρονικὰ διαστήματα θέλεις νὰ μάθης; Ἀπάντησε ὁ Ὅσιος.                   
- Ναί, τοῦ ἀπάντησε ὁ Ἀββᾶς.                                                                           
- Τὴν ὥρα ποὺ ἔρχεται τὸ πάθος, ἀμέσως κόψε το, ἀπάντησε ὁ Ὅσιος. Διότι ἐὰν δὲν τὸ κόψης, λέγει ὁ Σολομών, «δι᾽ ὧν τις ἁμαρτάνει, διὰ τούτων κολάζεται» (Σοφία Σολ. 11-17). 

Δύο δρόμοι πρὸς τὸν Θεὸν ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΙΣ -- Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Αἰώνιος ἀναζητητής τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, «καί γε οὐ μακράν ἀπό ἑνός ἑκάστου ἡμῶν ὑπάρχοντα», καθώς κήρυξε καί δίδαξε τούς Ἀθηναίους ὁ μέγας τῶν ἐθνῶν ἀπόστολος, ὁ Παῦλος (Πράξ. ΙΖ΄ 27). Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶν’ ἕνα ἀεικίνητο κηνύγημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μιά φλογερή δίψα Θεοῦ. Εἶναι μιά ἀέναη κίνηση τοῦ παιδιοῦ πρός τόν Πατέρα, τοῦ πλάσματος πρός τόν Πλάστη καί Δημιουργό. Ὁ ἄνθρωπος μοιάζει σάν τό μικρό παιδάκι, πού κλαίει ἀπαρηγόρητο σάν χάσει γιά μιά στιγμή ἀπ’ τά χέρια του τή μητέρα. Ἤ σάν τή νύμφη τοῦ «Ἄσματος», πού μέ ἀγωνία ἀναζητᾶ τόν ἀγαπημένο της καί μέ πόνο ψυχῆς ὁμολογεῖ καί λέγει: «ἐζήτησα ὅν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἐζήτησα αὐτόν καί οὐχ εὗρον αὐτόν» (Γ΄ 1). Στήν ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ παρατηρεῖται τό πιό παράδοξο φαινόμενο: Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τόν Θεό, τόσο Ἐκεῖνος καί περισσότερο κρύβεται.

ΨΑΧΝΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ...

Μία ανέκδοτη ιστορία

Κάποτε ένας χωρικός άκουσε στην εκκλησία ότι αν δώσεις ελεημοσύνη θα λάβεις εκατονταπλάσια από τον Θεό. Είπε λοιπόν στην γυναίκα του να δώσουν ως ελεημοσύνη το μοναδικό βόδι που είχαν και ο Κύριος θα τους επέστρεφε 100 βόδια για την καλή τους πράξη. Δεν δίστασε δε καθόλου να δώσει το βόδι του, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριο. Έδωσε λοιπόν το βόδι και περίμενε την ανταπόδοση από τον Θεό. Περνούσε ο καιρός και τα 100 βόδια δεν ερχόταν. Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να ανέβει στο γειτονικό βουνό για να βρει τον Θεό και να τον ρωτήσει πότε θα του έδινε τα 100 βόδια που άκουσε στο κήρυγμα του ιερέα.

          Ανεβαίνοντας στο βουνό συνάντησε έναν ασκητή. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε ο ασκητής. «Πάω να βρω τον Θεό να τον ρωτήσω πότε θα μου στείλει τα εκατό βόδια , για την ελεημοσύνη που έκανα». «Όταν Τον συναντήσεις», είπε ο ασκητής, «ρώτησέ Τον και για μένα. Είμαι στο βουνό και ζω ασκητικά εδώ και σαράντα χρόνια. Κέρδισα τελικά την Βασιλεία των Ουρανών;».

Μηκέτι αμάρτανε!

Ο Αμβρόσιος και η ηθική κατάπτωση της εποχής μας

Από τον Παναγιώτη Χ. Δούμα*

Αρκετοί «δεξιοί» συμπολίτες μου έσπευσαν με τον χειρότερο τρόπο να καταδικάσουν το κείμενο του μητροπολίτη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, με το οποίο ερμήνευσε την εθνική συμφορά στο Μάτι ως θεία τιμωρία. «Ο άθεος Τσίπρας επισύρει την κατάρα του Θεού!» έγραψε ο Αμβρόσιος ξεκινώντας το κείμενό του και είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι επικριτές του δεν διάβασαν τίποτε άλλο.

Κάποιοι τον επέκριναν για το «timing» και κάποιοι για το ύφος. Οι χειρότεροι ωστόσο ήσαν εκείνοι που δεν δίστασαν να μπουν στα χωράφια της θεολογίας. Οι δηλώσεις του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως καθώς και του Αρχιεπισκόπου συνέδραμαν τις λαϊκές ψευδοθεολογικές αναλύσεις. «Ο Θεός είναι αγάπη μόνον! Δεν καίει παιδάκια ζωντανά» θα μπορούσε να είναι η φράση που συνοψίζει όλες αυτές τις μπούρδες, που αντιπαρήλθαν το σύνολο της Αγίας Γραφής, χάριν του αναθεωρητικού «αγαπουλινισμού», όπως πολύ εύστοχα ένας ιερέας απεκάλεσε τα λεγόμενα όσων φαντασιώνονται, υπό χριστιανικό μάλιστα πρίσμα, έναν Θεό… αγαπουλίνο.