ΤΗ ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Τη Κυριακή Τρίτη των νηστειών, την προσκύνησιν εορτάζομεν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.                                                           

Κατά την τρίτην Κυριακήν των Νηστειών εορτάζομεν την προσκύνησιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, δια τας ακολούθους αιτίας. Πρώτον επειδή δια της τεσσαρακονθημέρου νηστείας τρόπον τινά σταυρούμεθα και νεκρούμεθα και ημείς από τα πάθη και λαμβάνομεν αίσθησιν πικρίας, με το να ακηδιώμεν και να καταπίπτωμεν. Δια τούτο προτίθεται ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός προς υποστηριγμόν ημών και ανάμνησιν του Πάθους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και τρόπον τινά παραμυθούμενος ημάς και λέγων· «Εάν ο Χριστός, Θεός ων αληθινός και σάρκα λαβών εσταυρώθη δια σας, πόσον πρέπει σεις δι’ Αυτόν να πάσχετε»; Ούτω δε με την σύγκρισιν των Δεσποτικών θλίψεων και υπόμνησιν των Εκείνου παθημάτων και την ελπίδα της δόξης, της δια του Σταυρού, λαμβάνομεν αναψυχήν και ελαφρύνονται οι από την νηστείαν κόποι μας. Διότι καθώς ο Σωτήρ ημών εις τον Σταυρόν αναβάς, εδοξάσθη δια τον εξευτελισμόν, τον οποίον υπέστη και δια τας πικρίας τας οποίας εδοκίμασεν, ούτω και ημείς πρέπει να πράττωμεν, δια να συνδοξασθώμεν με Αυτόν, ανίσως και ημείς κατά το παρόν ολίγον τι πάσχωμεν.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

«Ἐν ἐσχάτοις δέ χρόνοις ὁ πονηρός διέσπασεν άπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἔθνη ὁλόκληρα τῆς Δύσεως, ἐμφυσήσας τοῖς ἐπισκόποις τῆς Ρώμης φρονήματα ὑπερφιάλου ἀλαζονείας, ποικίλας γεννησάσης καινοτομίας ἀθέσμους καί ἀντευαγγελικάς. Καί οὐ μόνον τοῦτο, ἀλλά δή καί παντί τρόπῳ ἀγωνίζονται οἱ κατά καιρόν Πάπαι τῆς Ρώμης, ἵνα ὑποτάξωσιν εἰς τάς ἑαυτῶν πλάνας τήν ἀκραδάντως ἀνά τήν Ἀνατολήν τῆ πατροπαραδότω τῆς πίστεως ὀρθοδοξία στοιχοῦσαν Καθολικήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἑνώσεις κατά τήν ἰδίαν φαντασίαν ἐπιδιώκοντες ἁπλῶς καί ἀβασανίστως».                                                                 

   Ἰω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Ἐν Ἀθήναις 1953, σελ. 933.

-----------

Ἡ ἀνωτέρω Σύνοδος τῆς Ἱερείας συνεκλήθη ὡς Οἰκουμενική! Θεωρητικῶς, ἐκφράστηκε μέ αὐτήν "Συνοδικῶς" ἡ τότε, θά λέγαμε μέ σημερινούς ὅρους, ἐπίσημη "Ἐκκλησία"! Καί ὅμως, ἡ συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων τήν ἀπέρριψε, τή θεώρησε ληστρική, ἡ δέ συγκληθεῖσα μετά ἀπό κάποιες δεκαετίες Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τήν χαρακτηρίζει «Καϊαφικόν συνέδριον» καί τήν ἀναθεματίζει μέ τή χαρακτηριστική φράση «τῷ φρυαξαμένῳ συνεδρίῳ κατά τῶν σεπτῶν εἰκόνων, ἀνάθεμα γ΄(τρίς)»!

Ἐδῶ πρέπει νά σημειώσουμε καί ὑπογραμμίσουμε κάτι πού μᾶς διδάσκει ἡ διαχρονική πράξη καί ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν αἵρεση (καί τό σχίσμα), δηλαδή ἡ διακοπή κοινωνίας μέ τούς φορεῖς της καί τούς κοινωνικούς πρός αὐτούς καί, ἀσφαλῶς, ἡ θεώρηση καί ἀπόρριψή της ὡς τέτοιας, ἀπό τούς εὐσεβεῖς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, δέν προϋποθέτει ἀπαραιτήτως τή Συνοδική καταδίκη της, ὅπως ἀθεολογήτως καί αὐθαιρέτως ὑποστηρίζουν, σκοπίμως ἤ ἐκ πλάνης, πολλοί στίς ἡμέρες μας.

Πρόκειται γιά ἕνα πολύ καίριο σημεῖο, τό ὁποῖο ἀτυχῶς δέν ἐννοοῦν νά ἀντιληφθοῦν οὔτε οἱ λεγόμενοι ἀντιοικουμενιστές, οὔτε καί κάποιοι ἀκόλουθοι τοῦ λεγομένου παλαιοῦ ἡμερολογίου.

ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ -- BLOODY TRUTH

Η  «ΚΙΝΗΣΗ για ελευθερία και δικαιοσύνη στην Κύπρο», η οποία ιδρύθηκε τον Μάϊο του 2008, εξέδωσε ένα πολύ αποκαλυπτικό βιβλίο με τον ανωτέρω τίτλον (στα ελληνικά και αγγλικά), εις το οποίον αναφέρονται μεταξύ των άλλων και αι φοβεραί συνέπειαι της εισβολής του «Αττίλα» στην Κύπρο το 1974. Το βιβλίον αυτό αποτελεί ένα είδος «μαύρης Βίβλου» δια τα τραγικά γεγονότα της «εισβολής». Μεταφέρομεν εκ των πολλών αυτών τραγικών γεγονότων, εν πολλή συντομία, τρία τινά: Α΄ τους φόνους, Β΄ τους βιασμούς, και Γ΄ τα βασανιστήρια: (Παραλείπομεν ονόματα, μαρτυρίες  κλπ.).    

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΝ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ (Αθωνικά άνθη)

«Την πάνσεπτον εγκράτειαν εναρξώμεθα φαιδρώς, ακτίνας απολάμποντες των αγίων εντολών, Χριστού του Θεού ημών· αγάπης την λαμπρότητα, προσευχής την αστραπήν, αγνείας καθαρότητα, ανδρείας την ισχύν· όπως λαμπροφόροι προφθάσωμεν εις την αγίαν Ανάστασιν…» Εκκλ. Υμνογραφία.

Με πόσην νοσταλγίαν και χαράν ο πνευματικός άνθρωπος περιμένει την αγίαν περίοδον της Μεγ. Τεσσαρακοστής! Γνωρίζει ότι όλος ο κύκλος των ημερών αυτών ανταποκρίνεται περισσότερον προς τας ανάγκας της πεπτωκυίας ανθρωπίνης φύσεως. Όλαι, βεβαίως, αι ημέραι του έτους είναι άγιαι και εκάστη εξ αυτών θα μας φέρη κάποιο μήνυμα, ενός, δύο ή περισσοτέρων αγίων, που εορτάζουν την γενέθλιον ημέραν της τελειώσεώς των, είτε μαρτυρικώς, είτε «εν ειρήνη». Επίσης άλλαι ημέραι αναφέρονται εις τον εορτασμόν γεγονότων, σχετιζομένων με την επί γης παρουσίαν του Κυρίου και το απολυτρωτικόν του έργον. Όλα εις την Εκκλησίαν είναι με μεγάλην και θείαν σοφίαν ρυθμισμένα υπό των αγίων Πατέρων, ώστε να υπάρχη συγκερασμένον δι΄ όλου του εορταστικού κύκλου το κατά Θεόν πένθος με την πνευματικήν χαράν. Θα έλεγε κανείς, ότι ο χριστιανός έχει πάντοτε εορτήν εις την καρδίαν του, ότι ο χριστιανισμός, επαγγελλόμενος την αιωνίαν εν φωτί αποκατάστασιν του ανθρώπου, δημιουργεί εις την Εκκλησίαν εορταστικήν ατμόσφαιραν. Ένα μόνον είναι κακόν, το οποίον λυπεί την Εκκλησίαν και την κάμνει να πενθή και να σκυθρωπάζη. Η αμαρτία, αι αμαρτίαι των τέκνων της. Αλλά και τότε το πένθος τούτο δεν είναι άμοιρον κάποιας χαρμονής, την οποίαν παράγει η ελπίς επί τον Θεόν του ελέους.

'ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ'

Η  Κυρία Θεοτόκος ήτο και κατά τα δύο καθαρά και αμόλυντος : και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν και κατά την πράξιν και κατά τον λογισμόν. Όθεν ο προφήτης Ιεζεκιήλ αινιγματωδώς είπε περί της Κυρίας Θεοτόκου : Και ιδού δόξα Θεού Ισραήλ ήρχετο κατά την οδόν την προς ανατολάς (ήτοι εις την ψυχήν της Παρθένου), και η γη (ήτοι το σώμα της Παρθένου), εξέλαμπεν ως φέγγος από της δόξης κυκλόθεν.

Τη Γ΄ (3η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΝΙΚΗΤΑ Ηγουμένου της Μονής Μηδικίου.

Νικήτας ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής, εκ νεαράς ηλικίας αγαπήσας την εγκράτειαν, αφήκε τον κόσμον και απήλθεν εις τα όρη και εις την ησυχίαν, όπου ειργάζετο πάσαν αρετήν· όθεν εκ τούτου υψώθη και έγινε μέγας και περιβόητος, επειδή δε εκυβερνάτο με την του λόγου διάκρισιν, έγινε και οικονόμος ψυχών και πιστός Ιερεύς του Θεού. Διωχθείς δε εκ του ποιμνίου του παρά των εικονομάχων, ως προσκυνητής των θείων και αγίων Εικόνων, κατεδικάσθη εις πικράς εξορίας. Αλλ’ αυτός, ευχαριστών δι’ όλας τας κακοπαθείας, τας οποίας εδοκίμασε χάριν των θείων Εικόνων, εδείχθη δόκιμος αγωνιστής και την μεν ψυχοβλαβή αίρεσιν των θεομάχων, δια των διδασκαλιών και παρακινήσεων αυτού, ήλεγξε, πολλούς δε παρεκίνησε και να μαρτυρήσωσι ακόμη δια τον σεβασμόν των προς τας αγίας Εικόνας. Όθεν και διπλάς τας λαμπάδας ανάψας, της ομολογίας, δηλαδή, και της ασκήσεως, διπλούς και τους στεφάνους εκ χειρός Κυρίου εδέχθη, προς τον Οποίον μεταστάς, ανεπαύσατο.

Βίος (κατά πλάτος) και πολιτεία του Οσίου Πατρός ημών ΝΙΚΗΤΑ  Ηγουμένου της Μονής Μηδικίου.                                                                                                                       

Κέντρο ὑποδοχῆς μεταναστῶν στό πλέον στρατηγικό σημεῖο τῆς Λέρου!

Κοντά σέ βάση τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ μας – Φωνή ἀπογνώσεως τῶν κατοίκων τοῦ ἀκριτικοῦ νησιοῦ

ΕΙΝΑΙ πλέον κοινός τόπος. Οἱ παράνομοι μετανάστες ἔχουν καταστεῖ ἐργαλεῖο ἀσυμμέτρου καί ὑβριδικῆς εἰσβολῆς πρός τήν Ἑλλάδα. Αὐτό, στήν καλύτερη περίπτωση, διότι στήν χειρότερη, ἀνάμεσά τους, κρύβονται ἐνεργούμενα τῆς Ἀγκύρας. Κάποιοι πού ἔχουν ἀποστολή ἀπό τήν συλλογή πληροφοριῶν μέχρι τήν διενέργεια δολιοφθορῶν. Ὅλα αὐτά τήν δεδομένη στιγμή πού θά ἐπιλέξει ἡ τουρκική ἡγεσία. Μέχρι τότε προστατεύονται ἀπό τό Σύμφωνο Μεταναστεύσεως τῆς ΕΕ καί τίς κοινότυπες «ἀνθρωπιστικές» κραυγές τῆς κ. Ὕλβα Γιόχανσσον πού χρηματοδοτεῖ ὑποδομές προκειμένου τό πρόβλημα νά παραμείνει ἐντοπισμένο στά νησιά τοῦ Αἰγαίου καί τήν Ἑλλάδα. Δέν εἶναι δικά της χρήματα. Ἡ ΕΕ δέν παράγει πιστώσεις. Διαθέτει ἁπλῶς κατά τό δοκοῦν τῆς γραφειοκρατίας τῶν Βρυξελλῶν τίς εἰσφορές τῶν κρατῶν μελῶν. Ἄς μήν ἔχουμε λοιπόν τήν ψευδαίσθηση ὅτι οἱ χρηματοδοτήσεις γιά τήν διαβίωση καί τά ἐπιδόματα τῶν μεταναστῶν ἔρχονται ἀπό «κάπου». Δικά μας λεφτά εἶναι. Καί μέ αὐτά χρηματοδοτεῖται ὁ ὑπόγειος τουρκικός σχεδιασμός.