Τοῦ
πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου
Ἐ. Βολουδάκη
Η ΣΥΓΚΥΡΙΑ
τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ νέου «Ἀντιρατσιστικοῦ Νόμου» μᾶς ἐπιβάλλει νὰ θυμηθοῦμε πῶς
νομοθετοῦσαν στὰ χρόνια τῆς πνευματικῆς ὑγείας οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί. Γι’ αὐτὸ ἐπιχειροῦμε
νὰ θυμίσουμε κάποιες ξεχασμένες ἀλήθειες, ποὺ κρύβονται στὸ νομοθετικὸ βιβλίο τῆς
Αὐτοκρατόρισσας τῆς Ρωσίας Μ. Αἰκατερίνης μὲ τίτλο «ΝΑΚΑΖ= ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ». Μέσα ἀπὸ
τὴν «Εἰσήγηση» τῆς Μ. Αἰκατερίνης, ποὺ ἀπετέλεσε τὸ νομοθετικὸ πλαίσιο ἀλλὰ καὶ
τὴν κατευθυντήρια ψυχὴ τοῦ Ρωσικοῦ Δικαίου, ἀναδεικνύεται ἡ ἀβυσσαλέα διαφορὰ τῆς
μυωπικῆς καὶ διατεταγμένης ἀπὸ τὴ σκοπιμότητα πολιτικῆς, ἀπὸ τὴν πολιτικὴ
διορατικότητα, ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὰ πάνσοφα κριτήρια καὶ τὴν ἁγιοπνευματικὴ πεῖρα
τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτό διέκρινε καί ὁ σοφός Διδάσκαλος τοῦ Γένους μας Εὐγένιος
Βούλγαρης -Διάκονος τότε- καί τό μετέφρασε στήν Ἑλληνική γλῶσσα, γιά νά
χρησιμεύση ὡς πολιτικός ὁδηγός στήν ἀνασύσταση τοῦ Ἔθνους μας. Τὸ ἴδιο
διεπίστωσε καὶ ὁ Φωτιστής τοῦ Γένους μας ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καὶ τό ἐγκωμίασε
ὡς πολυτιμώτατο ὄχι μόνον διά τὴν πολιτεία ἀλλὰ καὶ «διά τὴν Ἐκκλησία».