Γεροντικό του Σινά :

Κάποια επίσημη γιορτή που οι Μοναχοί της σκήτης κάθισαν να φάγουν όλοι μαζί σε κοινό τραπέζι, ένας Αδερφός είπε στον τραπεζάρι:
- Εγώ δεν τρώγω ποτέ μου μαγειρευμένο φαγητό, μόνο ψωμί κι αλάτι.

Εκείνος πάλι φώναξε δυνατά για ν' ακούση ο βοηθός του:
- Ο Αδερφός δεν τρώγει μαγείρευμα. Φέρε του αλάτι.

Τότε ένας από τους μεγάλους Γέροντας είπε αυστηρά στον Αδερφό:
- Πιο συμφέρον ήταν για σένα σήμερα να φας κρέας στο κελλί σου, παρά ν'ακούσης μπροστά σ' όλους τους Αδερφούς τούτη τη φωνή.

ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - DORMITION OF THEOTOKOS

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ»

http://agiooros.org

Η εφημερίδα «το Παρόν» δίνει το παρόν στην πρώτη γραμμή των γεγονότων
στο Άγιον Όρος…


Όσο υπάρχει Άγιον Όρος και δεν έχει γίνει ακόμα «Άγριον Όρος», υπάρχει μια ελπίδα να μεταμεληθούν κάποιοι και να σώσουν την ψυχή τους, όχι κατ’ ανάγκην να ονομασθούν ξαφνικά αγιορείτες κατά τις βουλές του Πατριάρχη, αλλά κυρίως για να σώσουν την ψυχή τους.
Επειδή κατά τον λαό «...το ράσο δεν κάνει τον Παπά…», όπου δείτε ρασοφόρο, «τσαμπουκά», με οπλισμένο χέρι (συνήθως βαριοπούλες, λοστούς και προσφάτως «φουσκωτούς» και μηχανοκίνητα, μπουλντόζες τύπου κλάρκ…), θα αποκτήσετε το πλεονέκτημα της διάκρισης, για να δείτε ποιοι κάνουν τον Παπά…! Και τι δεν έχει καλύψει αυτό το «έρημο» αλλά τιμημένο κατά τ’ άλλα ράσο….. Μπορεί να χάνεται η αξιοπιστία των εκάστοτε εκ των ανωτέρω ρασοφόρων - των ελαχίστων έστω - αλλά τον σκανδαλισμό του ποιμνίου, πού τον πάνε;

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS

"στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται" (Β΄ Πέτρου 3:10).

Το μέτρο της παρανομίας και αμαρτίας ξεχείλισε. Ο Κύριος απεμάκρυνε την οικογένεια του Λωτ και κατέστρεψε δια πυρός την πόλι των Σοδόμων,

 Οι Νινευίτες μετενόησαν και η κρίσις του Κυρίου ανεβλήθη. 

Αλλά τα Σόδομα(=Δυτική κοινωνία) ; 

Είναι η Δυτική κοινωνία εις θέσιν να μετανοήσει; Η Δυτική κοινωνία στην οποία δεν υπάρχει καν συναίσθησι ανάγκης για μετάνοια;

Benefits extended to US gay military spouses

Τα επιδόματα τώρα θα παρέχονται και στους "συζύγους" των γκευ στρατιωτικών στην Αμερική, με απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου...

US military same-sex spouses will gain all benefits open to opposite-sex spouses by 3 September, Pentagon officials have said.

It includes healthcare and housing and will be open to any military member with a valid marriage certificate.

Plans to extend benefits to unmarried gay couples have been dropped.

The move comes after the US Supreme Court struck down a federal law that defined marriage as between one man and one woman.

http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-23705160

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ερωτά τον Οικ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο :

Πῶς εἶναι δυνατόν Ὑμεῖς, Παναγιώτατε, ὁ πνευματικός ἡγέτης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, νά διαλέγεσθε μέ τόν ἀμετανόητο Παπισμό, ὅταν αὐτός δέν ἔχει ἀποκηρύξει τίς πάμπολλες αἱρέσεις του καί δέν ἔχει δείξει ἴχνος μετανοίας; Ἤ μήπως δέν εἶναι φοβερές καί τρομερές αἱρέσεις Α) ἡ κρατική ὑπόσταση καί δομή τοῦ Βατικανοῦ μέ ὑπουργεῖα καί ὑπουργούς καί τράπεζες, β) τό Filioque (ἡ ἐκπόρευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ), γ) ἡ κτιστή Θεία Χάρις, δ) τό πρωτεῖο ἐξουσίας, ε) ἡ κατοχή τόσο τῆς κοσμικῆς ὅσο καί τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας ἀπό τόν Πάπα, στ) τό ἀλάθητο, ζ) οἱ θεωρίες περί ἐσχάτου κριτοῦ τῆς Ἐκκλησίας, περί αὐθεντίας, περί μοναρχικοῦ ἀξιώματος, ἐκκλήτου καί ἀναμαρτησίας, περί ἄκρου Ἀρχιερέως τοῦ Πάπα, η) τό διά ραντισμοῦ «βάπτισμα», θ) τά ἄζυμα (ὄστια), ι) ἡ μεταβολή τοῦ ἄρτου καί οἴνου σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ μέ τά ἰδρυτικά λόγια καί ὄχι μέ τήν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἡ θεωρία τῆς μετουσιώσεως, ια) ἡ στέρηση τῆς κοινωνίας τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ στούς λαϊκούς καί ἡ παροχή σέ αὐτούς μόνο τοῦ Σώματος, ιβ) ἡ στέρηση τῆς Θείας Κοινωνίας ἀπό τά νήπια, ιγ) ἡ Μαριολατρεία, ιδ) ἡ ἄσπιλος σύλληψη καί ἡ ἐνσώματη ἀνάληψη τῆς Θεοτόκου, ιε) τό καθαρτήριο πῦρ, ιστ) τά λυσίποινα, ιζ) ἡ περίσσεια ἀξιομισθία τοῦ Χριστοῦ, ιη) ἡ περίσσεια τῶν ἔργων τῶν Ἁγίων, ιθ) ἡ ἀξιομισθία τῶν ἔργων τοῦ ἀνθρώπου, κ) τά ἀγάλματα καί γενικά ἡ θρησκευτική ζωγραφική ἀντί τῆς Ὀρθοδόξου εἰκονογραφίας, κα) ἡ ὑποχρεωτική ἀγαμία τοῦ κλήρου, κβ) ἡ ἀναγνώριση σφαγέων (βλ. Στέπινατς) ὡς «ἁγίων», κγ) ἡ θεωρία περί προσβολῆς καί ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης, λόγω τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος καί γενικά τό δικανικό πνεῦμα, ἀπό τό ὁποῖο κυριαρχεῖται ὁ Παπισμός, κδ) ἡ ἀπόρριψη τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως καί ἡ ἐκμετάλλευσή της ὡς ὀργάνου τῆς παπικῆς διδακτικῆς ἐξουσίας (ὁ Πάπας εἶναι ἡ Παράδοση), κε) ἡ ἄποψη ὅτι ὁ ἀλάθητος Πάπας εἶναι ὁ μοναδικός φύλακας, κριτής καί ἑρμηνευτής τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως, κστ) ἡ θεώρηση τῆς ἀρχέγονης δικαιοσύνης ὡς ὑπερφυσικοῦ δώρου τῆς Θείας Χάριτος, πού προστέθηκε ‘κατά συμβεβηκός’ στό ‘κατ’εἰκόνα’, τό ὁποῖο νοεῖται μέσα σέ πλαίσια αὐτάρκειας καί στατικότητας, κζ) ἡ ἀπώλεια τῆς ἀρχέγονης δικαιοσύνης καί ἡ διατήρηση ἀλωβήτου καί σώου τοῦ κατ’εἰκόνα, κη) ἡ «πάσχουσα ἐκκλησία», ἡ ὁποία ἀποτελεῖται ἀπό τούς πιστούς, πού βρίσκονται στό καθαρτήριο πῦρ, κθ) ἡ ἀπόρριψη τῆς ἰσότητος τῶν ἐπισκόπων, λ) τό συγκεντρωτικό καί ἀπολυταρχικό διοικητικό σύστημα μέ ἀπόλυτο μονάρχη τόν Πάπα, πού εἰσήγαγε τόν παποκαισαρισμό, λα) τά μοναχικά τάγματα καί ὁ ὀργανωτικός-κοινωνικός χαρακτήρας τοῦ μοναχισμοῦ, λβ) ὁ ἀπρόσωπος καί δικανικός χαρακτήρας τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως, λγ) ἡ ἐπάρατη Οὐνία, δούρειος ἵππος τοῦ Παπισμοῦ;

ΛΟΓΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

(Του Κερνίκης και Καλαβρύτων Επισκόπου Ηλία Μηνιάτη).

«Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» (Ψαλμ. μδ΄).

Αυτή είναι η πλέον ζωντανή και πρεπώδης εικών της μεταστάσης εις ουρανούς Θεομήτορος, ην εζωγράφησε με θεοκίνητον κάλαμον ο Προφητάναξ· και προς την θεωρίαν της εικόνος ταύτης προσκαλώ σήμερον τα όμματα της ευλαβούς σας διανοίας, ω φιλέορτον σύστημα. Μη στοχασθήτε εδώ κάτω τα θλιβερά εκείνα σύμβολα του θανάτου· εκεί δηλαδή, όπου φαίνεται ένα σώμα νεκρόν ηπλωμένον επάνω εις ένα κράββατον, κηδευόμενον σεπτώς παρά των ιερών Αποστόλων, παραδόξως συνηγμένων εκ των περάτων της γης. Εις την αγιωτάτην Παρθένον όλα εστάθησαν υπέρ άνθρωπον· εις τούτο μόνον έδειξε πως ήτο φύσεως ανθρωπίνης, διότι σήμερον φαίνεται, ότι είναι φύσεως θνητής· αλλά και εις τούτο εφάνησαν και τα προνόμια της θείας χάριτος· διότι καθώς όταν η πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, η σύλληψις εστάθη άσπορος, και όταν εγέννησεν, η κύησις εστάθη αδιάφθορος, έτσι όταν απέθανεν, η νέκρωσις εστάθη αθάνατος. Δεν είναι θάνατος αυτός, ωσάν εκείνος ο τύραννος του γένους μας, ο υιός της κατάρας και πατήρ της φθοράς, όπου εις το σκοτεινόν του βασίλειον κρατεί αιχμάλωτον του Αδάμ την κληρονομίαν. Αυτός είναι ή ένας γλυκύς ύπνος, με τον οποίον ηθέλησεν η Πάναγνος Δέσποινα ως να αναπαυθή ολίγον εις το πέρας της επιγείου ταύτης ζωής, δια να αρχίση την οδόν εκείνης της ακηράτου· ή μία θαυμαστή έκστασις θείου έρωτος, εις την οποίαν η μεν μακαριωτάτη εκείνη ψυχή, σπεύδουσα το ογληγορώτερον να φθάση προς τον ηγαπημένον θείον Υιόν, άφησε δι΄ ολίγον το ομοδίαιτον σώμα· και τούτο ομοίως αιρόμενον υπό χερουβικού άρματος ηκολούθησε τον αυτόν δρόμον, και ανέβη δεδοξασμένον εις τους ουρανούς. Ιδέτε τον τάφον εις το χωρίον Γεθσημανή, και θέλετε τον εύρει κενόν· διότι τάφος δεν δύναται να χωρήση την Μητέρα της Ζωής, το δοχείον της σεσαρκωμένης Θεότητος, του οποίου τόπος αντάξιος είναι ο θρόνος της θείας δόξης. Και επάνω εις τοιούτον θρόνον, εκ δεξιών του Βασιλέως Θεού, μεταστάσα η Μήτηρ του Θεού κάθηται ως Βασίλισσα των ουρανίων και επιγείων, υπερτέρα πάσης κτίσεως: «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου». Βασίλισσα των επιγείων· εις Αυτήν αποδίδει τας δευτέρας, μετά Θεόν, τιμητικάς λατρείας των πιστών η Εκκλησία· εις τους αχράντους αυτής πόδας ρίπτουσι τα σκήπτρα και διαδήματα οι ευσεβείς βασιλείς. Αυτής τον υψηλόν θρόνον περικυκλώνουσι των Ορθοδόξων τα συστήματα· και ποίος παρακαλεί υγείαν εις τας νόσους· ποίος απαλλαγήν εις τους κινδύνους· ούτος παρηγορίαν εις τας θλίψεις· εκείνος βοήθειαν εις τας συμφοράς· όλοι ζητούσιν έλεος από την πηγήν του ελέους· και ο παρακαλών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει· διότι ανεξάντλητον είναι το πέλαγος των χαρίτων, ακένωτος είναι η πηγή των αγαθών. «Βασίλισσα των ουρανίων» · Αυτήν σέβονται και προσκυνούσιν όλα των Ασωμάτων τα τάγματα· οι Άγγελοι, το πολύτιμον σημείον των θείων αποκαλύψεων· αι Εξουσίαι, το πανσθενές κράτος των πιστών· αι Δυνάμεις, το ακαταμάχητον τείχος της Εκκλησίας· αι Αρχαί, την σωτήριον αρχήν της παγκοσμίου απολυτρώσεως· αι Κυριότητες, την υπερτάτην Κυρίαν του παντός· οι Θρόνοι, τον έμψυχον θρόνον του Βασιλέως της δόξης· τα Χερουβείμ, την θεοδίδακτον μυσταγωγόν της υψηλής γνώσεως· τα Σεραφείμ, την άσβεστον λαμπάδα της θείας καθαρωτάτης αγάπης. Βασίλισσα, την οποίαν ασπάζεται αυτή η τρισήλιος Θεαρχία, το Πνεύμα το Άγιον, την ανύμφευτον νύμφην, ο Υιός και Λόγος, την απείρανδρον Μητέρα· ο Θεός και Πατήρ, την ηγαπημένην Θεόπαιδα: «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου». Αλλ΄ η δεδοξασμένη Παντάνασσα του ουρανού και της γης, είναι (λέγει), «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Δηλαδή το θεοϋφαντον ένδυμα της μακαριότητος, οπού την στολίζει, είναι διάχρυσον, δια τας υπερκάλους αγλαϊας του απροσίτου φωτός. Είναι πεποικιλμένον, ήγουν διακεκοσμημένον με διάφορα χρώματα, οπού θέλει να ειπή: καθώς εις την Παρθένον, ζώσαν επί της γης, ήσαν όλοι οι διάφοροι χαρακτήρες των αρετών, τας οποίας εις πάντων των Αγίων τας ψυχάς τυπώνει η χάρις, έτσι εις την Παρθένον, μεταστάσαν εις ουρανούς, είναι όλα τα διάφορα χρώματα των θείων ελλάμψεων, οπού εις πάντων των μακαρίων τα πρόσωπα ζωγραφίζει της θείας δόξης το τρισόλβιον φως. Όταν ο ήλιος φθάση εις την μέσην αψίδα του ουρανού, εξίσου χύνει εις όλα τα μέρη των ακτίνων το φως, αλλά εξίσου δεν φωτίζονται πάντα τα φωτιζόμενα σώματα· καθώς είναι ή αραιότερα, ή πυκνότερα, έτσι ή περισσότερον ή ολιγώτερον λαμβάνουσι το προσβάλλον απαύγασμα της ηλιακής λαμπηδόνος· τα μεν καθαρά εκλάμπουσιν εύδια, και τα στερεά και αντίτυπα αντιλάμπουσιν όσον μόνον γίνονται ορατά. Αλλ΄ όταν λάχη και ο ήλιος προβάλη τας ακτίνας του εις ένα ακηλίδωτον καθρέπτην, όχι μόνον τον φωτίζει, αλλ΄ αυτός όλος ο ήλιος εκεί φαίνεται να εισβαίνη, και να περικλείεται εις τρόπον, ώστε εκείνος δεν φαίνεται τόσον ένα κρύσταλλον οπού φωτίζεται, αλλ΄ αυτός ο ήλιος οπού φωτίζει. Αυτή είναι ανάμεσα των άλλων φωτιζομένων σωμάτων και του καθρέπτου η διαφορά· ότι τα μεν άλλα σώματα λαμβάνουσι μόνον του ηλίου το φως, ο καθρέπτης λαμβάνει αυτόν όλον τον ήλιον και ακτινοβολεί ως ήλιος. Ομοίως ο άδυτος εκείνος της δικαιοσύνης Ήλιος, όστις λάμπει εν ταις λαμπρότησι των Αγίων, εξίσου χύνει εις όλα τα πνεύματα των μακαρίων της θείας δόξης ανέσπερον φως, αλλ΄ εξίσου δεν φωτίζονται πάντα· καθ΄ ένα λαμβάνει το ίδιον μέτρον της θείας φωτοχυσίας, ως ένα μερικόν χρώμα μακαρίας ελλάμψεως· και δέχεται ή περισσότερον ή ολιγώτερον το μέτρον του θείου τούτου φωτός, καθώς είναι δεκτικόν, κατά τον βαθμόν δηλαδή και αναλογίαν της ιδίας του καθαρότητος. Έτσι αλλέως φωτίζονται οι Άγιοι Άγγελοι, οπού είναι άϋλα πνεύματα· αλλέως οι άνθρωποι, οπού είναι φύσεως παχυτέρας· και πάλιν ανάμεσα και εις τους Αγγέλους, διαφωρετικά φωτίζονται από τας Κυριότητας οι Θρόνοι· από τους Θρόνους, τα Χερουβείμ, και από τα Χερουβείμ τα Σεραφείμ· και ανάμεσα εις τους ανθρώπους, από τους Προφήτας, οι Απόστολοι, από τους Ομολογητάς, οι Μάρτυρες, και από τους Ασκητάς οι Παρθένοι· όλοι είναι άστρα του νοητού στερεώματος, όθεν οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως φωστήρες· «Πλήν αστήρ αστέρος διαφέρει εν δόξη» κατά το ρητόν. Η Παναγία Παρθένος είναι ανάμεσα εις όλους τους μακαρίους ακηλίδωτος καθρέπτης αγνείας και καθαρότητος, όλη καλή, όλη άμωμος, καθώς την ονομάζει εις το Άσμα το Πνεύμα το Άγιον: «Όλη καλή, η πλησίον μου, και μώμος ουκ έστιν εν σοι» · καθαρωτέρα ασυγκρίτως και των ανθρώπων και των Αγγέλων. Όθεν όχι μόνον εις αυτήν χύνει της μακαριότητος το φως, αλλ΄ εις αυτήν εισβαίνει και ωσάν να περικλείεται όλη, όλη εκείνη η πολυχεύμων πηγή του φωτός, όλος, όλος της δόξης ο ήλιος· εις τρόπον ώστε ως άλλος δεύτερος της δόξης ήλιος ακτινοβολεί της Παναγίας Παρθένου το μακάριον πρόσωπον, και κάμνει διπλούν το φως της ανεσπέρου ημέρας. Καταλάβετε δε την διαφοράν της μακαριότητος οπού χαίρονται των λοιπών δικαίων τα πνεύματα, και της μακαριότητος οπού χαίρεται η Θεομήτωρ Μαρία· ότι εκείνοι μεν κατά μέρος δέχονται της θείας δόξης το φως, αυτή δε όλον δέχεται της δόξης τον Ήλιον. Εκείνοι μερικώς έλαβον εδώ την χάριν και κατά το μέτρον της χάριτος απολαμβάνουσιν εκεί την δόξαν, Αυτή είναι δοχείον δεκτικόν εκεί όλης της δόξης, καθώς εδώ εστάθη δοχείον δεκτικόν όλης της χάριτος. Όθεν εδώ ήτο, καθώς την ωνόμασεν ο Αρχάγγελος, κεχαριτωμένη, είχε δηλαδή όλον το πλήρωμα της θείας χάριτος, το ομολογεί και ο Θεολόγος: «Έκαστος των εκλεκτών η χάρις κατά μέρος εδόθη, τη δε Παρθένω άπαν το της χάριτος πλήρωμα»· εκεί δε είναι δεδοξασμένη, έχει δηλαδή όλον το πλήρωμα της θείας δόξης, καθώς την προείδεν ο Ιεζεκιήλ: «Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο οίκος Κυρίου· παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου, εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Αδύνατον είναι, Χριστιανοί, ο νους μας να φαντασθή το υπέρλαμπρον εκείνο φως, με το οποίον αστράπτει η μακαρία Παρθένος εις τον Παράδεισον· η σελήνη, ο ήλιος είναι σκοτεινά πράγματα παραβαλλόμενα με εκείνο το ανεκλάλητον κάλλος, το οποίον βλέπουσι και δεν χορταίνουσιν οι μακάριοι! Τι ωραίον! Τι φαεινόν! Τι θεοειδές θέαμα εις τα μάτια των Σεραφείμ! Τούτο επεθύμησε να ίδη ένας νέος πολλά ευλαβής της Παρθένου, και έκαμε προς Αυτήν τοιαύτην δέησιν· «Μαρία Θεοτόκε, γλυκύτατον όνομα, όπου εγώ μετά Θεόν σέβω και προσκυνώ, με όλον τον πόθον και ευλάβειαν της ψυχής μου, διότι είσαι της ψυχής μου η παρηγορία και η χαρά· αν εύρηκα χάριν ενώπιόν σου ο ταπεινός δούλος σου, μίαν χάριν να μου κάμης σε παρακαλώ· ανάμεσα εις τας ευεργεσίας, να με αξιώσης να σε ίδω καθώς είσαι εις τον Παράδεισον. Αξίωσόν με, αειπάρθενε Κόρη, αξίωσόν με Μήτερ ελέους· ας σε ίδω, και ευχαριστούμαι να χάσω ένα από τα μάτια μου». Εισήκουσεν η Πάναγνος Δέσποινα του ευλαβούς δούλου της την προσευχήν· του εφάνη μίαν νύκτα εις τον ύπνο του ολολαμπής, με όλον εκείνο το φως της δόξης, με το οποίον λάμπει εις τον ουρανόν. Εξύπνησεν ο νέος, και αληθινά έχασε το ένα από τα ομμάτιά του, αλλά από την χαράν οπού είχεν, ότι ηξιώθη να ίδη την Βασίλισσαν του ουρανού και της γης, δεν ελυπείτο ολότελα, ότι εστερήθη το φως του· μάλιστα πάλιν παρακαλεί να την ίδη άλλην μίαν φοράν, και ευχαριστείται να χάση και τον άλλον οφθαλμόν, όστις του έμεινε. Και πάλιν ηξιώθη, πάλιν την είδε· αλλά τι λογιάζετε, Χριστιανοί; Πως τάχα να έμεινε τυφλός και από τους δύο οφθαλμούς; Η συμπαθεστάτη Μήτηρ του Θεού, όταν του εφάνη την δευτέραν φοράν, όχι μόνον δεν τον εστέρησεν από τον ένα οφθαλμόν όπου του έμεινεν, αλλά του έστρεψε και τον άλλον που είχε χαμένον· εξύπνησεν ο νέος εκείνος και με τους δύο οφθαλμούς υγιείς και όλος εκστατικός από την διπλήν χαράν, με πολλά δάκρυα ευλαβούς αγαλλιάσεως έδωκεν εις την Υπερένδοξον Θεομήτορα χιλίας ευχαριστίας. Κεχαριτωμένη, δεδοξασμένη Παντάνασσα, από την άφθονον εκείνην ακτινοβολίαν του θείου φωτός οπού χαίρεσαι, παρισταμένη εκ δεξιών του μονογενούς σου Υιού, πέμψον εδώ κάτω και εις ημάς τους ευλαβείς δούλους σου μίαν μακαρίαν ακτίνα, οπού να είναι και φως εις τον εσκοτισμένον μας νουν, και φλόγα εις την ψυχραμένην μας θέλησιν, δια να βλέπωμεν και να περιπατώμεν σπουδαίοι εις την οδόν των θείων δικαιωμάτων. Ημείς, μετά Θεόν, εις σε του Θεού την Μητέρα, και Μητέρα ημών, έχομεν την ελπίδα της σωτηρίας μας· από σε ελπίζομεν τας νίκας της γαληνοτάτης Αυθεντίας· τα τρόπαια των ευσεβών βασιλέων· την στερέωσιν της Εκκλησίας· την αντίληψιν του Ορθοδόξου Γένους· την σκέπην της ευλαβούς σου ταύτης πολιτείας, ήτις είναι αφιερωμένη εις την άμαχόν σου βοήθειαν. Ναι, Παναγία Παρθένε Μαρία, όνομα, που είναι η παρηγορία, το καύχημα των Χριστιανών· δέξαι την νηστείαν και παράκλησιν των αγίων τούτων ημερών, οπού εκάμαμεν εις τιμήν σου, ως θυμίαμα ευπρόσδεκτον· και αξίωσόν μας, καθώς εδώ εις την Εκκλησίαν ευλαβώς ασπαζόμεθα την αγίαν σου και θαυματουργόν ταύτην Εικόνα, έτσι και εκεί εις τον Παράδεισον να ίδωμεν αυτό το μακάριόν σου πρόσωπον, το οποίον να προσκυνούμεν, συν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, εις τους απεράντους αιώνας. Αμήν.

Η Υπεραγία Θεοτόκος θα μας βοηθήσει

http://www.dimokratianews.gr/

Είναι συγκλονιστική εμπειρία για οποιονδήποτε ξένο επισκέπτη της χώρας μας να βιώσει εδώ τη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. Στο ουράνιο ελληνικό τοπίο, με τις μεθυστικές μυρωδιές, την υποβλητική μουσική της θάλασσας που τραγουδάει παράξενους σκοπούς σκάζοντας χαμόγελα στην ακτογραμμή, με τις ασπρισμένες εκκλησίες των νησιών, τους θύλακες παραδοσιακής αρχιτεκτονικής που έχουν γλιτώσει από τη λαίλαπα του μπετόν. Η κατάνυξη που προκαλεί αυθόρμητα το «Πάσχα του καλοκαιριού» δεν γίνεται να αγνοηθεί από κανέναν, διότι συντονίζονται με αυτήν εκατομμύρια ψυχές Ελλήνων - ενός λαού ξεχωριστού, ιστορικού και πολλάκις δοκιμασμένου.

Είπε ο αββάς Ησαϊας:

“Εάν σου έρθει λογισμός να κατακρίνεις τον πλησίον για κάποιο αμάρτημά του, πρώτα να σκεφθείς ότι εσύ είσαι περισσότερο αμαρτωλός απ΄ αυτόν και εκείνα που νομίζεις ότι σωστά τα κάνεις, μην πιστέψεις ότι ήσαν αρεστά στον Θεό. Και έτσι δεν θα τολμήσεις να καταδικάσεις τον πλησίον”.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Τοιούτος είναι εν γενικαίς γραμμαίς ο πολιτισμός του ευρωπαίου ανθρώπου. Ποίος είναι ο πνευματικός πολιτισμός του ευαγγελικού, ιστορικού, ορθοδόξου Θεανθρώπου Ιησού Χριστού; Επί ποίου θεμελίου κείται αυτός; Αυτός κείται εξ ολοκλήρου επί του προσώπου του Θεανθρώπου Χριστού. Ο Θεός έγινεν άνθρωπος δια να ανυψώση τον άνθρωπον μέχρι του Θεού. Τούτο είναι η αρχή και το τέλος, μεταξύ των οποίων κινείται η ορθόδοξος θεανθρωπίνη κουλτούρα και πολιτισμός. Το σύνθημά του είναι: Ο Θεάνθρωπος να είναι εν πάσι πρώτος. Όχι μόνον ο Θεός, ούτε μόνον ο άνθρωπος, αλλά ο Θεάνθρωπος. Εδώ επροσωποποιήθη και επραγματοποιήθη η πλέον οικεία ένωσις του Θεού και του ανθρώπου. Εδώ ούτε ο Θεός υποτιμάται εις βάρος του ανθρώπου, ούτε ο άνθρωπος εις βάρος του Θεού, αλλ΄ επιτυγχάνεται η ιδεώδης ισορροπία και πραγματοποιείται τελεία αρμονία μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου.