Σκέψεις διὰ τὴν νηστείαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων ἀρχίζει ἡ νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Μία χαλαρὴ νηστεία, ἡ ὁποία διαφέρει κάθε χρόνο σὲ διάρκεια, καθοριζόμενη ἀπὸ τὸ Πάσχα. Μετὰ τὴν χαλάρωση τῆς εὐφρόσυνης ἀναστάσιμης περιόδου, ὅπου ἀπαγορεύεται ἡ νηστεία, ἐκτὸς τῆς Τετάρτης καὶ τῆς Παρασκευῆς, ὅρισε ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία αὐτὴ τὴ νηστεία, γιὰ δύο λόγους. Πρῶτον νὰ ἀφήσουμε τὴν χαλαρότητα τῆς ἀναστάσιμης περιόδου καὶ νὰ ξεκινήσουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα, μὲ κύριο χαρακτηριστικὸ τὴν ἐγκράτεια καὶ δεύτερον νὰ προετοιμαστοῦμε πνευματικά, γιὰ νὰ ἑορτάσουμε τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ καὶ αὐτὴ ἕνα σημαντικὸ ἑορτολογικὸ σταθμό.

Τῶν Ἁγίων Πάντων (Ἑβρ. 11,33 - 12,2) - π.΄Αθανάσιος Μυτιληναίος

Ἀγρυπνία Γενεθλίου Τιμίου Προδρόμου

Φέρουμε σέ γνώση τῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν ὅτι τήν Κυριακή 23 Ἰουνίου 2019 θά τελεσθεῖ ὁλονύκτια πανηγυρική ἀγρυπνία, κατά τό ἁγιορείτικο τυπικό, ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Γενεθλίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου (24^η Ἰουνίου).

Ἀπό τίς 10:00 μ.μ. ἕως τίς 4:00 π.μ.

Θά τεθεῖ σέ προσκύνηση τεμάχιο ἐκ τῶν χαριτοβρύτων λειψάνων τοῦ Τιμίου Προδρόμου.

Ἡ πύλη θά ἀνοίξει στίς 9:45 μ.μ. καί θά παραμείνει ἀνοικτή καθ' ὅλην τήν διάρκεια τῶν ἀκολουθιῶν.

                                                   
  Ἐκ τῆς IΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΧΩΡΙΟΥ

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Τη ΚΓ΄ (23η) Ιουνίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΑΓΡΙΠΠΙΝΗΣ.

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 23  Ιουνίου 2019                        

Αγριππίνα η Αγία του Χριστού Μάρτυς ήτο γέννημα και θρέμμα της περιδόξου πόλεως Ρώμης, εκ νεότητός της δε παρέδωκεν εαυτήν εις τον Θεόν. Όθεν ευωδίαζε μεν τας καρδίας των πιστών, ως κήπος τις ηνθισμένος, ή ευωδέστατον ρόδον, απεδίωκε δε την δυσωδίαν των παθών, καθό στολίσασα την ψυχήν της η μακαρία με την παρθενίαν και καθαρότητα. Επειδή λοιπόν ηρραβωνίσθη πνευματικώς με τον Χριστόν, δια τούτο ανδρείως και θαρραλέως προσήλθεν εις το Μαρτύριον, παραδώσασα εαυτήν δια τον έρωτα και την αγάπην του Νυμφίου της Χριστού, εις πολλάς βασάνους και μαρτύρια.

«Ἱερὰ σκάλα»: Ἄλλη μία ἀπάτη τοῦ Βατικανοῦ!

Άλλη μία «καραμπινάτη» ἀπάτη ἔλαβε χώρα, τὸ περασμένο Πάσχα, στὸ «κράτος τοῦ Θεοῦ». Πρόκειται γιὰ τὴν προσκύνηση τῆς «ἱερῆς σκάλας», ἕνα «μυστικὸ» τὸ ὁποῖο «ξετρύπωσε» τὸ Βατικανὸ μετὰ ἀπὸ 300 χρόνια! Τί εἶναι αὐτὴ ἡ περίφημη «ἱερὴ σκάλα» καὶ προκάλεσε «ἱερὸ δέος» στοὺς παπικούς; Εἶναι ἡ σκάλα, ἡ ὁποία ὑποτίθεται ὅτι «ἀνέβηκε ὁ Ἰησοῦς πρὶν τὴ σταύρωσή του καὶ στὸ δρόμο πρὸς τὸ πραιτώριο τοῦ Ποντίου Πιλάτου, ἀποκαλύφθηκε γιὰ πρώτη φορά μετὰ ἀπὸ περίπου τρεῖς αἰῶνες. Γιὰ 300 χρόνια, ἡ σκάλα ἦταν καλυμμένη μὲ μία ξύλινη κατασκευὴ γιὰ προστασία, ὅμως ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο καὶ γιὰ δύο μῆνες τὰ 28 μαρμάρινα σκαλοπάτια θὰ παραμείνουν προσωρινὰ “ἀνοιχτά”, γιὰ νὰ τὰ ἀνέβουν οἱ πιστοὶ προσκυνητὲς μὲ τὰ γόνατα. Ἡ ἀποκάλυψη ἀποτελεῖ μέρος μιᾶς διαδικασίας συντήρησης, ἡ σκάλα θὰ καλυφθεῖ ξανὰ τὸν Ἰούνιο. […]

Το άσπρο ψωμί

Ο όσιος ιερομόναχος παπα-Τύχων ( 1884-1968 ) , ρώσος στην καταγωγή , ασκήτεψε για εξήντα χρόνια στον Άθωνα. Είχε την συνήθεια, από τη μεγάλη του ευλάβεια στην Παναγία, να διαβάζει πολλές φορές την ημέρα τους χαιρετισμούς κλαίγοντας. 

Ένα θαύμα της Παναγίας στάθηκε η αιτία, για να αποφασίσει ο παπα- Τύχων τη μοναχική του αφιέρωση. Στη Σιβηρία, από όπου καταγόταν, είχαν πολύ σιτάρι και το ψωμί τους ήταν άσπρο. 

Ἡ Ἐκκλησία ὁ χῶρος τῶν Ἁγίων Πάντων

Ἂς ἔχει δόξα ὁ Θεός, ἀδελφοί µου, διότι ἐκτὸς τῶν ἄλλων ἀνήκουµε στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων. Τῶν προσωπικοτήτων ἐκείνων ποὺ ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὸ καθ' ὁµοίωσιν, περνώντας ἀπὸ τὴν κάθαρση στὰ ἐπίπεδα τοῦ φωτισµοῦ καὶ τῆς θεώσεως. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ὄχι ἁπλῶς πολλοί, ἀλλὰ ἑκατοµµύρια καὶ πλῆθος ἀµέτρητον τοὺς ὁποίους τιµᾶ ὁ Θεός, ἀφοῦ ἐµεῖς γνωρίζουµε ὀλιγότερους σὲ σχέση µὲ τοὺς ἀγνώστους ποὺ ἐνώπιον τοῦ ἐπουρανίου θυσιαστηρίου δοξολογοῦν καὶ πρεσβεύουν ὑπὲρ ἡµῶν. Καὶ ἐπειδὴ ὑπάρχει αὐτὸ τὸ “νέφος τῶν µαρτύρων καὶ τῶν ἁγίων” γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, ἡ Ἁγία Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει τὴν συγκεκριµένη Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων νὰ ἑορτάζουµε ὅλες αὐτὲς τὶς ψυχὲς ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ εὐαρέστησαν τὸν Κύριο, εὑρισκόµενοι τώρα “εἰς τὰς µονὰς τοῦ Παραδείσου”. Θὰ χρειάζονταν τοῦ κόσµου τὰ βιβλία, γιὰ νὰ καταγραφεῖ ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία τῶν “φίλων τοῦ Θεοῦ”. Ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντα συναξάρια κατανοεῖ κανεὶς τὸν πλοῦτο τῆς ἁγιότητος καὶ τὸν θησαυρὸ τῆς χάριτος, ποὺ µπορεῖ κανεὶς νὰ ἀποκοµίσει µελετώντας, ἀλλὰ κυρίως µιµούµενος “τὰ µυρίπνοα αὐτὰ ἄνθη τοῦ Παραδείσου”.

Εἶπε γέρων: “Πῶς θά περάσετε ὡραῖο καλοκαίρι ”

   (Ἐπιμέλεια κειμένου: Πρεσβ. Ἀθανάσιος Μηνᾶς)

·       Νά ἀγαπᾶτε τίς ὡραίες στιγμές.

·       Ὅταν ξυπνᾶτε τό πρωΐ καί βλέπετε τόν

χρυσοπόρφυρο ἥλιο νά δοξάζετε τόν Ὡραῖο.

·       Ὅταν βλέπετε ἕνα μικρό ἐκκλησάκι ἀπόμερο, πάνω σέ ἕνα βράχο, κάθε τί

ὡραῖο πού βλέπετε στή φύση, νά δοξάζετε τόν Ὡραῖο.

·       Νά δοξάζετε τόν Χριστό γιά τή δημιουργία Του καί γιά ὅλα αὐτά πού μᾶς προσφέρει.

[1]  Ἐκ τοῦ Γεροντικοῦ

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Συν πάσι τοις Αγίοις

Ὁ Πρόλογος καί ὁ Ἐπίλογος εἰς τούς «Βίους τῶν Ἁγίων»

Πρό τῆς ἐλεύσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ εἰς τόν ἐπίγειόν κόσμον μας, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἠξεύραμεν μόνον τόν θάνατον.καί ὁ θάνατος ἡμᾶς. Κάθε τί τό ἀνθρώπινον ἦτο διαπεποτισμένον μέ τόν θάνατον, αἰχμαλωτισμένον καί κατανικημένον ἀπ᾽ αὐτόν. Ὁ θάνατος μᾶς ἦτο πλησιέστερος καί ἀπό τόν ἑαυτόν μας καί περισσότερον πραγματικός ἀπό ἡμᾶς τούς ἰδίους. δυνατώτερος, ἀσυγκρίτως δυνατώτερος, ἀπό κάθε ἄνθρωπον χωριστά καί ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους μαζί. Ἡ γῆ ἦτο μία φρικαλέα φυλακή τοῦ θανάτου καί ἡμεῖς ἀνίσχυροι δέσμιοι καί δοῦλοι του (πρβλ. Ἑβρ. 2, 14-15). Μόνον μέ τήν ἔλευσιν τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ «ἡ ζωή ἐφανερώθη». ἐφανερώθη «ἡ ζωή ἡ αἰώνιος» εἰς τούς ἀπηλπισμένους θνητούς, τούς ἀθλίους δούλους τοῦ θανάτου, ἡμᾶς (πρβλ. 1 Ἰωάνν. 1, 2). Αὐτήν τήν «ζωήν αἰώνιον» «ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν». αὐτήν ἡμεῖς οἱ χριστιανοί «μαρτυροῦμεν καί ἀπαγγέλλομεν» πρός πάντας (1 Ἰωάνν. 1, 1-2). Διότι ζῶντες ἐν κοινωνίᾳ μέ τόν Σωτῆρα Χριστόν, ζῶμεν ἤδη ἐδῶ εἰς τήν γῆν τήν αἰωνίαν ζωήν (πρβλ. 1 Ἰωάνν. 1, 3). Ἀπό προσωπικήν μας ἐμπειρίαν τό γνωρίζομεν: Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι «ὁ ἀληθινός Θεός καί ζωή αἰώνιος». Διά τοῦτο καί ἦλθεν Αὐτός εἰς τόν κόσμον: διά νά μᾶς δείξῃ τόν ἀληθινόν Θεόν καί ἐν Αὐτῷ τήν αἰωνίαν ζωήν (1 Ἰωάνν. 5, 11).

Η ΘΕΙΑ ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ -- Τοῦ αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ

«Χαίροις Ἀποστόλων δῆμος σεπτός. Προφῆται Κυρίου, καὶ Μαρτύρων στερροὶ χοροί, θεῖοι Ἱεράρχαι, καὶ Ὅσιοι Πατέρες, καὶ Δίκαιοι καὶ Πάντες, χαίρετε Ἅγιοι!…»

(Ἀπὸ τὰ Μεγαλυνάρια τῆς ἑορτῆς).

Μυσταγωγοῦσα καὶ μυσταγωγουμένη, ὑμνολογοῦσα καὶ ψάλλουσα, θεολογοῦσα καὶ θεολογουμένη, χαίρουσα καὶ ἀγαλλομένη, ἡ θεόφθογγος ὑμνολογικὴ γλῶσσα τοῦ πνευματέμφορου ὑμνογράφου τῆς ἑορτῆς χαιρετίζει, μὲ καρδίαν πλήρης οὐρανίου χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως, «τῶν Ἁγίων ἁπάντων τὰ μυρία συστήματα, σὺν τοῖς Ἀποστόλοις, Προφήτας, Ἱεράρχας καὶ Μάρτυρας, Ὁσίων καὶ Δικαίων τοὺς χορούς, και ἄθροισμα Ἁγίων Γυναικῶν, καὶ σὺν πᾶσιν ἀνωνύμοις τε καὶ γνωστοῖς, ὑμνήσωμεν, κραυγάζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ τὴν Ἐκκλησίαν δι᾽ ὑμῶν πυρσεύοντι» (Ἀπολυτίκιον ἕτερον τῆς ἑορτῆς).

Γιατί σήμερον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀνυμνεῖ καὶ δοξάζει ὅλες ἐκεῖνες τὶς ἁγιασμένες μορφὲς τῶν Ἁγίων Πάντων, ποὺ ἀπετέλεσαν τὸν μυριοπλούμιστον ἐκεῖνον Πνευματικὸν ἀγῶνα, κατάμεστον ἀπὸ τὰ «μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου» καὶ κατεκόσμησαν διαχρονικὰ τὸν θεοΰφαντον χιτῶνα τοῦ Θεανθρωπίνου σώματός της!… Τιμᾶ καὶ γεραίρει τὸν πάνσεπτον δῆμον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Προφητῶν τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐδίδαξαν ὡς παρέλαβον, «ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν…» (Συνοδικὸν τῆς Ζ/ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).