Δεν είναι ίσως γνωστό σε όλους το όνομα και ασφαλώς ούτε το βιβλίο του προφήτη Αγγαίου. Το όνομά του σημαίνει Εόρτιος (πρβλ. το λατινικό Φήστος ή το αρχαιοελληνικό Ιλαρίων) και η μνήμη του εορτάζεται στις 16 Δεκεμβρίου. Εμφανίζεται στην προφητική σκηνή το 520 π.Χ. και ανοίγει πρώτος την αυλαία της δράσεως των μετά τη βαβυλώνειο αιχμαλωσία προφητών. Η διδασκαλία του Αγγαίου είναι απλή και σαφής. Παροτρύνει τους επαναπατρισθέντες Ιουδαίους να ανοικοδομήσουν τον οίκο του Κυρίου και να τον κάνουν όσο μπορούν καλύτερο και ωραιότερο. Τους βεβαιώνει μάλιστα ότι ο Κύριος ετοιμάζει γι΄ αυτόν το ναό μία δόξα ανυπέρβλητη και μοναδική· θα τον καταστήσει κέντρο προσκυνήματος όλων των εθνών και πηγή ειρήνης. Αναγγέλλει έτσι τον ερχομό του Μεσσία, ο οποίος θα ενώσει όλα τα έθνη σε μία πίστη. Το χαρακτηριστικό του Αγγαίου είναι ότι δεν ασχολείται, όπως οι άλλοι προφήτες, με κοινωνικές και ηθικές παρεκτροπές των Ιουδαίων. Επιμένει σ΄ ένα πολύ πρακτικό θέμα: την ανοικοδόμηση του ναού.
Θεοτόκε Παρθένε, χαῖρε, κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ
Πάντοτε είχε το πλήρωμα της χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την σύλληψιν. Είχε το πλήρωμα της χάριτος προ της συλλήψεως· διότι αν ο Πρόδρομος Ιωάννης εχαριτώθη έτι εκ κοιλίας Μητρός του, κατά τον λόγον του Αγγέλου, ον είπε «Και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται (ο Ιωάννης δηλ.) έτι εκ κοιλίας Μητρός αυτού» (Λουκ. α: 15)· πόσω μάλλον ήτον χαριτωμένη η Θεοτόκος η μέλλουσα γεννήσαι Αυτόν τον Υιόν του Θεού; Διο και εν τω εις τα Εισόδια Τροπαρίω της Θεοτόκου γέγραπται «Τα ουράνια πάντα εξέστησαν ορώντα το Πνεύμα το Άγιον εν σοι σκηνώσαν». Όθεν και ο Γαβριήλ ευαγγελίσας αυτήν, κεχαριτωμένην ωνόμασεν, ειπών· «Χαίρε κεχαριτωμένη»· τούτον δε τον λόγον είπε προ του να συλλάβη η Παρθένος τον Κύριον.
Τη ΙΑ΄ (11η) Φεβρουαρίου άθλησις του Αγίου Ιερομάρτυρος ΒΛΑΣΙΟΥ Επισκόπου γενομένου Σεβαστείας και της εν Χριστώ συνοδείας αυτού.
Βλάσιος ο ένδοξος Ιερομάρτυς του Χριστού ήκμασε κατά τους χρόνους Λικινίου του βασιλέως του κατά τα έτη τη΄ - τκγ΄(308-323) βασιλεύσαντος, ήτο δε Επίσκοπος της εν Αρμενία Σεβαστείας. Αλλά και πριν να μαρτυρήση και πριν ακόμη γίνη ούτος Επίσκοπος του Χριστού είχε πολιτείαν θαυμαστήν και αξιέπαινον, διότι ήτο και αυτός ως ο μέγας Ιώβ, άκακος, άμεμπτος, αληθινός και θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος. Επειδή λοιπόν το καλόν και η αρετή επαινείται και από όλους τιμάται, εψήφισαν αυτόν Επίσκοπον της Σεβαστείας· εκείνος δε αγαπών την ησυχίαν και το να σχολάζη κατά μόνας εις τον Θεόν, επήγεν εις όρος τι, Άργαιον λεγόμενον, και εγκλεισθείς εις σπήλαιον εκεί ευρισκόμενον προσέφερεν εις τον Θεόν καθαράς και αθορύβους τας ευχάς και τοσούτον τον ηγάπων και ηυλαβούντο, όχι μόνον οι άνθρωποι, αλλά και αυτά τα θηρία δια την πολλήν του αρετήν, ώστε ήρχοντο προς αυτόν και δεν ήθελον να αναχωρήσωσιν, εάν δεν έβαλε την χείρα του επάνω εις αυτά να τα ευλογήση.
Παναγία η Χρυσοπηγή
Στον κυκλαδίτικο νησιώτικο χορό είναι στημένη και η Σίφνος, με το απαλόγραμμο τοπίο της και το ιερό προσκύνημα της Παναγίας της Χρυσοπηγής. Το προσκύνημα αυτό είναι χτισμένο πάνω σε ένα ανεμόδαρτο κάβο - διακόσια τόσα χρόνια πριν της Τήνου και δεμένο με θρύλους και παραδόσεις. Μέσα στην εκκλησία της Παναγίας είναι φυλαγμένο το θαυματουργικό εικόνισμά της που βρέθηκε, καθώς λέει η παράδοση, μεσοπέλαγα πάνω στα κύματα.
Εκεί, στα δύο ανατολικά
κελλιά της Χρυσοπηγής, έζησε απέριττα μεγάλο μέρος της ζωής του ο ποιητής
Αριστομένης Προβελέγγιος, και πάνω εκεί έγραψε τους καλύτερους στίχους του.
Πολλά θαύματα αποδίδονται
στην Παναγία τη Χρυσοπηγή, που συντελέσθηκαν είτε σε άτομα είτε σε ολόκληρο το
νησί.
Χρόνια ολόκληρα μαστιζόταν
η Σίφνος από την πληγή της ακρίδας. Πίτουρα δηλητηριασμένα, πετρέλαια,
φλογοβόλα, συνεργεία για την εξόντωσή της, όλα αποδεικνύονταν ανίσχυρα. Η
απελπισία είχε κορυφωθεί , αλλά η Παναγία είχε το σχέδιό της.
Το 1929 μία αγαθή και
απλοϊκή Σιφνιά, η Μαρία του Βασάλου, είδε στον ύπνο της το παρακάτω όνειρο, που
το περιγράφουμε όπως ακριβώς το διηγήθηκε η ίδια:
π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος : η περίπτωσις Αυγουστίνου
…Η Εκκλησία, είνε βασίλειον Χάριτος και ουχί Αυτόφωρον Πλημμελειοδικείον ουδέ έκτακτον Στρατοδικείον. Ως τοιαύτη δε βλέπει πολύ μακράν και εξετάζει, πριν ή αποφασίση, πολλούς παράγοντας… Θέλεις παράδειγμα; Δεν αγνοείς την περίπτωσιν Αυγουστίνου. Η περί «απολύτου προορισμού» διδασκαλία αυτού είνε όλως κακόδοξος, αύτη δε δεν είνε η μόνη απαντώσα παρ’ αυτώ κακοδοξία. Και όμως! Η Εκκλησία, λαβούσα πολλούς παράγοντας υπ’ όψιν, ουδέποτε κατεδίκασεν αυτόν, καίτοι έκτοτε παρήλθον 15 όλοι αιώνες!...
«ΤΑ
ΔΥΟ ΑΚΡΑ» σελ. 98
Ἅγ. Νικόδημος Ἁγιορείτης: ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
Μὲ κάθε δίκαιον ἔχαιρε καὶ ὑπερέχαιρε πρὸ τοῦ αἰῶνος ἡ Ἁγία Τριάς, προγινώσκουσα κατὰ τὴν θεαρχικήν της ἰδέαν, τὴν ἀειπάρθενον Μαριάμ. Διότι, εἶναι γνώμη τινῶν Θεολόγων, ὅτι ἂν καθ’ ὑπόθεσιν ὅλα τὰ ἐννέα τάγματα τῶν Ἀγγέλων ἤθελαν κρημνισθοῦν ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς καὶ νὰ γίνουν δαίμονες· ἂν ὅλοι οἱ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος ἄνθρωποι ἤθελαν γένουν κακοὶ καὶ ὅλοι νὰ ὑπάγουν εἰς τὴν κόλασιν χωρὶς νὰ γλυτώσῃ τινάς· ἂν ὅλα τὰ κτίσματα, οὐρανός, φωστῆρες, ἄστρα, στοιχεῖα, φυτά, ζῶα, ἤθελαν ἀποστατήσουν κατὰ τοῦ Θεοῦ, νὰ εὔγουν ἀπὸ τὴν τάξιν τῶν καὶ νὰ ὑπάγουν εἰς τὸ μὴ ὄν· μ’ ὅλον τοῦτο, ὅλες αὐτὲς οἱ κακίες τῶν κτισμάτων, συγκρινόμεναι μὲ τὸ πλήρωμα τῆς ἁγιότητος τῆς Θεοτόκου, δὲν ἠδύναντο νὰ λυπήσουν τὸν Θεόν, διατί, μόνη ἡ Κυρία Θεοτόκος ἦτον ἱκανὴ νὰ Τὸν εὐχαριστήσῃ κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα καὶ νὰ μὴ Τὸν ἀφήσῃ τόσον νὰ λυπηθῃ διὰ τὸν χαϊμὸν καὶ τὴν ἀπώλειαν τῶν τόσων καὶ τόσων κτισμάτων Του, ὅσον ἤθελε Τὸν κάμῃ νὰ χαίρῃ ὑπερβαλλόντως διὰ λόγου Της μόνον. Ἤγουν, διότι Αὐτὴ μόνη ἀσυγκρίτως Τὸν ἠγάπησεν ὑπὲρ πάντα· διότι Αὐτὴ μόνη ὑπὲρ πάντα ὑπήκουσεν εἰς τὸ θέλημά Του καὶ διότι Αὐτὴ μόνη ἐστάθη χωρητικὴ καὶ δεκτικὴ ὅλων ἐκείνων τῶν φυσικῶν, τῶν προαιρετικῶν καὶ τῶν ὑπερφυσικῶν χαρισμάτων, ὁποὺ ὁ Θεὸς διεμοίρασεν εἰς ὅλην τὴν κτίσιν. Ἐν συντομίᾳ, διότι Αὐτὴ ἔγινεν ἕνας ἄλλος δεύτερος κόσμος, ἀσυγκρίτως καλύτερος ἀπὸ ὅλον τὸν νοητὸν καὶ αἰσθητὸν κόσμον καὶ ἀρκετὸς μόνος νὰ δοξάζῃ αἰωνίως τὸν Ποιητὴν ἐκ τῆς καλλονῆς καὶ ποικιλίας τῶν χαρισμάτων του περισσότερον ἀπὸ ὅλην τοῦ παντὸς τὴν δημιουργίαν.
Η ΚΟΡΩΝΟ-ΨΥΧΩΣΗ κατέστρεψε την Ευρώπη
Λευκορωσία – LUKASHENKO: “Η ΚΟΡΩΝΟ-ΨΥΧΩΣΗ κατέστρεψε την Ευρώπη. Η μαφία των δισεκατομμυριούχων της τεχνολογίας και της φαρμακοβιομηχανίας δεν θα εγκαταλείψει τα τρισεκατομμύρια κέρδη της”. Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, κατά τη διάρκεια της ετήσιας ομιλίας του προς τον λαό της Λευκορωσίας και την Εθνοσυνέλευση στις 28 Ιανουαρίου 2022, δήλωσε ότι η Δύση έχει εξαπολύσει έναν πραγματικό πόλεμο για τα εμβόλια. Για τον Λευκορώσο πρόεδρο, ο κορωνοϊός έχει γίνει ένα διαχειρίσιμο φαινόμενο και ο εμβολιασμός συνδέεται με μεγάλες επιχειρήσεις.
Αλεξάντερ Λουκασένκο:
“Η Λευκορωσία μαθαίνει γρήγορα, αποκτά εμπειρία και προσφέρει το δικό της μοντέλο για την καταπολέμηση αυτής της μόλυνσης. Και τι συμβαίνει εν τω μεταξύ στην παγκόσμια πολιτική; Επισημαίνω μια τέτοια τάση προς τον κραυγαλέο εθνικό εγωισμό, η οποία ήταν ήδη εμφανής στο πρώτο κύμα της πανδημίας. Η “ΚΟΡΩΝΟ-ΨΥΧΩΣΗ” έκανε κυριολεκτικά κουρέλια την Ευρώπη. Οι χώρες, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους, ενήργησαν παρορμητικά, χαοτικά, προσπάθησαν να επιβιώσουν και να διασωθούν η μία μετά την άλλη. Φτύνοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωατλαντική ένωση.
Reading from the Synaxarion:
Hieromartyr Haralambos
This Saint was a priest of the Christians in Magnesia, the foremost city of Thessaly, in the diocese having the same name. He contested during the reign of Alexander Severus (222-235), when Lucian was Proconsul of Magnesia. At the time of his martyrdom the Saint was 103 years of age.
St. Haralambos
is commemorated on February 10th, with the exception when this date falls on
the Saturday of the Souls preceding Lent or on Clean Monday (the first day of
Lent), in which case the feast is celebrated on February 9th.