Η εξαπάτηση των πιστών (Συνεχίζεται).

3. Επιπτώσεις στην Ορθοδοξία από τη συμφωνία του 1965 

1. Ύστερα από όλα αυτά πρέπει να εξετάσουμε τις επιπτώσεις που έχει για την Ορθόδοξη
Εκκλησία, τόσο το πρωτότυπο γαλλικό κείμενο, που λέει ότι το 1965, πάπας και πατριάρχης
«ήραν όχι μόνο τα αναθέματα, αλλά και την ακοινωνησία», όσο και τη «επίσημη» ελληνική
μετάφραση της αυθεντικής συμφωνίας, που λέει ότι «ήραν μόνο τα αναθέματα».

α. Στην πρώτη περίπτωση του γαλλικού πρωτοτύπου της συμφωνίας, που δεσμεύει και τα δύο μέρη , τους παπικούς και τους λεγόμενους Ορθοδόξους ( δηλ. τους Λατινόφρονες) και λέει ότι έγινε η άρση της «ακοινωνησίας»:
Η συμφωνηθείσα «άρση της «ακοινωνησίας» σημαίνει ότι ο πάπας Παύλος ο Στ΄ και ο Πατριάρχης Αθηναγόρας συμφώνησαν την άρση του σχίσματος. Το σχίσμα αυτό υπήρχε από το 767 μεταξύ Ρωμαίων και Φράγκων, και από το 1009 μεταξύ των τεσσάρων Πατριαρχείων των Ρωμαίων της Ανατολής (ΚΠόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων) και του Πατριαρχείου της Παλαιάς Ρώμης, που τότε έπεσε στα χέρια των Φράγκων. Αυτό σημαίνει ότι η Ένωση των Εκκλησιών έγινε! Αυτό που υπολείπεται ακόμα είναι το να πεισθούν οι Ορθόδοξοι, τα μέλη της Εκκλησίας να δεχθούν την ΄Ενωση αυτή και να μην αντιδράσουν. Γιʼ αυτό αποκαλύπτουν και υλοποιούν τη γενομένη ΄Ενωση σταδιακά, για να μη προκαλούν τους Ορθοδόξους. Η υλοποίηση της συμφωνίας του 1965 για την ΄Ενωση των Εκκλησιών έχει μεθοδευτεί και γίνεται με πολλούς τρόπους, όπως:

• με τον ανόητο «διάλογο αγάπης»
• με τον αφελή «θεολογικό διάλογο»
• με τις ανταλλαγές επισκέψεων των ηγετών των Λατίνων και των Λατινοφρόνων
• με συμπροσευχές και συλλείτουργα.
• με κακόδοξες διακηρύξεις
• με τη μετάδοση της θείας κοινωνίας στους Λατίνους
• με Οικουμενικές λειτουργίες με συμμετοχή Ορθοδόξων και παπικών κληρικών
• με ψευδολογίες και διαστρεβλώσεις ιστορικών γεγονότων
• με διαχριστιανικά και διαθρησκευτικά συνέδρια, συμπόσια, κρουαζιέρες κλπ
τεχνάσματα, με τα οποία οι αρχιτέκτονες της Ενώσεως αλλοιώνουν το Ορθόδοξο
αισθητήριο του λαού, για να μη αντιδρά στην αποδοχή της Ενώσεως.


Αυτό, που απομένει για την υλοποίηση της γενομένης Ενώσεως είναι το «Κοινό
Ποτήριο». Πάπας και Πατριάρχης δηλ. να τελέσουν να κοινωνήσουν από το ίδιο Ποτήριο. Δεν
γνωρίζουμε, εάν στα κρυφά γίνεται αυτό. Ο αείμνηστος π. Ιωάννης Ρωμανίδης το θεωρούσε
πάρα πολύ πιθανό. « Δεν αμφιβάλλω, έλεγε, ότι πάπας και πατριάρχης κοινωνούν στα
κρυφά από το ίδιο Ποτήριο»! Όταν θα γίνη και αυτό δημοσίως τότε η γενομένη Ένωση θα
είναι πλήρης. Γιʼ αυτό τώρα Λατίνοι και Λατινόφρονες λένε ότι η Ένωση δεν είναι ακόμα
«τελεία»

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 20 Μαΐου 2014

Θαλλελαίου, Νικοστράτου και Αντιόχου μαρτύρων, Νικήτα και Ιωσήφ των οσίων.

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θαλλέλαιος καταγόταν ἀπὸ τὸν Λίβανο καὶ ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορος Νουμεριανοῦ (283 – 284 μ.Χ.). Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Βερεκκόκιος καὶ ἡ μητέρα του Ρομβυλιανή. Εἶχε σπουδάσει τὴν ἰατρική ἐπιστήμη καὶ προσέφερε στοὺς πάντες ἀφιλοκερδῶς καὶ μὲ ἀγάπη τὶς ἰατρικές του ὑπηρεσίες, γι’ αὐτὸ καὶ ἐντάσσεται στὴν κατηγορία τῶν γνωστῶν Ἀναργύρων.

Γιὰ τὴν πίστη του στὸν Χριστὸ τὸν συνέλαβαν οἱ εἰδωλολάτρες στὴν Ἀνάζαρβο, πρωτεύουσα τῆς δεύτερης ἐπαρχίας τῆς Κιλικίας, κρυμμένο μέσα στὸ δάσος καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸν ἄρχοντα Τιβεριανό. Ἐκεῖνος, ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος δὲν πειθόταν νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, πρόσταξε νὰ τοῦ τρυπήσουν τοὺς ἀστραγάλους καὶ νὰ τὸν κρεμάσουν μὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω. Τόση δὲ ἦταν ἡ ὑπομονὴ τοῦ Ἁγίου, τὴν ὁποία ἐπέδειξε κατὰ τὸ φρικτὸ αὐτὸ μαρτύριο, ὥστε δύο ἀπὸ τοὺς βασανιστές του στρατιῶτες, ὀνόματι Ἀλέξανδρος και Ἀστέριος, πίστεψαν καὶ ἀφοῦ ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸν Χριστό, ἀποκεφαλίσθηκαν. Κατόπιν ὁ Τιβεριανὸς πρόσταξε καὶ ἔριξαν τὸν Ἅγιο στὴ θάλασσα νά πνιγεῖ. Ἐκεῖνος ὅμως, δὲν ἔπαθε τίποτε καὶ βγῆκε ἀπὸ τὴν θάλασσα φορώντας ὁλόλευκη ἐσθῆτα. Μετά ἀπὸ τὴν θαυματουργικὴ αὐτὴ διάσωσή του τὸν ἔριξαν στὸ στάδιο νὰ τὸν κατασπαράξουν πεινασμένα σαρκοβόρα θηρία. Ὅμως τὰ θηρία δὲν τὸν πλησίασαν καὶ ἔμεινε καὶ πάλι ἀβλαβής.

Ἔτσι ὁ Μάρτυς Θαλλέλαιος ἀποκεφαλίσθηκε διὰ ξίφους στὴν Ἔδεσσα τῶν Αἰγαίων, κατὰ τὸ φθινόπωρο τοῦ 284 μ.Χ. καὶ ἔλαβε τὸν ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
Ἡ Σύναξή του ἐτελεῖτο στὸ μαρτύριό του, τὸ ὁποῖο βρισκόταν ἐντὸς τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀγαθονίκου. Πλὴν τοῦ ναΐσκου αὐτοῦ γνωρίζουμε καὶ τὸ ναὸ κοντὰ στὸ ὄρος τοῦ Αὐξεντίου. Ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου ὑπῆρχε καὶ μονὴ στὴν Παλαιστίνη, τὴν ὁποία, κατὰ τὴ μαρτυρία τοῦ Προκοπίου, «ἀνανεώσατο» ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανός (527 – 565 μ.Χ.). Φαίνεται δὲ ὅτι ὁρισμένες μονὲς ἑόρταζαν τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου Θαλλελαίου στὶς 3 Σεπτεμβρίου, ἐνῷ ἄλλοι καὶ στὶς 23 Αὐγούστου, ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὁ Μάρτυς προσήχθη σὲ ανάκριση.

Οικουμενισμός

Εν όψει της συνάντησης του Πάπα με τον Οικουμενικόν Πατριάρχην μας

     

Του θεολόγου     Βασιλείου Χαραλάμπους

                            ______________

 Εν όψει της συνάντησης του Πάπα Φραγκίσκου με τον Οικουμενικόν Πατριάρχην μας, ποικίλα γράφονται, είτε σε εφημερίδες, είτε σε ιστοσελίδες και ιστολόγια.  Η αναμενόμενη συνάντηση έγινε αφορμή ποικίλων δημοσιευμάτων.   Προβάλλεται έντονα ο  Πάπας, ως ο διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου.  Στην ιστοσελίδα  Vaticaninsider.lastampa.it, με ημερομηνία 16 Μαΐου 2014,  προβάλλεται  προηγούμενη  συνένετευξη, του Καρδινάλιου Koch (Προέδρου του Ποντιφηκού Συμβουλίου για την προώθηση της Χριστιανικής ενότητας), όπου με θράσος λέγει «Il primato del Papa può aiutare la comunione» δηλ. «Το πρωτείον του Πάπα μπορεί να βοηθήσει την κοινότητα».

Πότε θ΄ αντιληφθούν ότι ένα ΟΧΙ στην αίρεσι του παποοικουμενισμού αξίζει πολύ περισσότερο από κάθε προσευχή και ιεραποστολική δράσι

Αποροφημένοι οι μεν Ποιμένες από την αίγλην του αξιώματος και την κοινωνικήν δράσι, το πλήθος των ανυπόπτων προβάτων που τους ακολουθούν και τον οικοδομικόν οργασμόν των παιδικών κατασκηνώσεων και γηροκομείων, τους κύκλους Γραφής και τις σελίδες των εκδόσεών τους, οι δε Μοναχοί από την αίγλην της περικυκλούσης αυτούς φήμης δια την … νηπτικήν θεολογίαν και το … άκτιστον φως της νοεράς προσευχής τους, αδιαφορούν αν στο ένα και κύριο, την ομολογία της πίστεως, απέτυχαν, με αποτέλεσμα όλα τα λοιπά να είναι ενώπιον του Θεού ράκη άχρηστα και θυσία απρόσδεκτος! Η Εκκλησία, τους έκανε επισκόπους για να διδάσκουν και φυλάττουν τον λόγον της Αληθείας Της ακέραιον και ανόθευτον, κρατώντας συγχρόνως τα πρόβατά Της μακρυά από τα λειβάδια των αιρετικών, και όχι να τα εγκαταλείπουν απροστάτευτα μέχρι το στόμα του λύκου με την πρόφασι ότι μόλις θα τα καταπιή, τότε θα δείξουν την ποιμενική τους ικανότητα! Πότε θ΄ αντιληφθούν ότι ένα ΟΧΙ στην αίρεσι του παποοικουμενισμού αξίζει πολύ περισσότερο από κάθε προσευχή και ιεραποστολική δράσι, και ότι, γι΄ αυτό το ΟΧΙ έχουν ταχθή από την Εκκλησία «εις τόπον Χριστού» και των Αποστόλων Του;

Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός : Η Ουνία όμως παραμένει και η καταστροφή στην Ορθοδοξία της Ανατολικής Ευρώπης έχει γίνει. Κάθε, λοιπόν, υποχώρηση των Ορθοδόξων θα ισοδυναμεί με έγκλημα.

…Λέγοντας «Ουνία», εννοούμε ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα, που επινοήθηκε από τον Παπισμό για τον εκδυτικισμό της μη λατινικής Ανατολής, την πνευματικοπολική δηλαδή υποταγή της στην εξουσία του Πάπα.
Η επεκτατική αυτή κίνηση του Παπικού Θρόνου,

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή της Σαμαρείτιδος.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Γιατί οι ευσεβείς και οι φτωχοί αδικούνται ;

http://krufo-sxoleio.blogspot.ca/

Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού. 

Ο Θεός θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να κατεβεί στον κόσμο. Περπατώντας λοιπόν ο Γέροντας, βρέθηκε σ’ ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί. Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό. Ο αββάς, κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δένδρου και σε λίγο, να που περνά ένας άνθρωπος πλούσιος, που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει. Εκεί που αναπαυόταν, βγάζει ένα πουγκί με εκατό φλουριά, για να τα μετρήσει.. Αφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, εκείνα όμως έπεσαν κάτω στη γη. Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του, αφήνοντας εκεί τα φλουριά. 

π.Θεόδωρος Ζήσης: Η νίκη του Αναστάντος Χριστού - Μοναχός Σεραφείμ: Ελλήνων Χριστώνυμη Δόξα.

http://www.impantokratoros.gr & http://katanixis.blogspot.gr

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς: Ἡ μεγαλύτερη προδοσία καί ὁ χειρότερος συμβιβασμός ὅλων τῶν αἰώνων στήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι αὐτός πού ἔγινε στήν διετία 1991-1993, κατά τήν ὁποία ἀνεγνωρίσθησαν ὡς ἔγκυρα στό Σαμπεζύ καί στό Μπελαμέντ τοῦ Λιβάνου τά μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καί τῶν Παπικῶν ἀντιστοίχως.

 Αὐτό σημαίνει ἀφ’ ἑνός μέν ὅτι οἱ Παπικοί καί οἱ Μονοφυσίτες, χωρίς να ἀποκηρύξουν οὐδεμία αἵρεσι καί παραμένοντας ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκονται, ἔχουν τό ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖο τους ἁγιάζει τά μυστήρια πού τελοῦν, ἀφ’ ἑτέρου οἱ Πατέρες καί οἱ Σύνοδοι πού τούς ἀπέκοψαν ἀπό τήν Ἐκκλησία και τούς ἀνεθεμάτισαν ἦσαν, οὔτε λίγο οὔτε πολύ, παρανοϊκοί καί διέπραξαν τό μεγαλύτερο ἔγκλημα τῶν αἰώνων, ἐφ’ ὅσον ἀπέκλεισαν ἀπό τήν σωτηρία καί τήν Ἐκκλησία διά μέσου τῶν αἰώνων ἄπειρα πλήθη ἀνθρώπων. Ἐπί πλέον δε μέ αὐτές τίς ἀποφάσεις ἐδείξαμε ὅτι, τό νά εἶναι κάποιοι ἐντός ἤ ἐκτός Ἐκκλησίας καί νά ἔχουν ἔγκυρα ἤ ἄκυρα μυστήρια, δέν εἶναι θέμα κατ’ ἐξοχήν Ὀρθοδόξου πίστεως καί αἱρέσεως ἀντιστοίχως, ἀλλά θέμα τό ὁποῖο ρυθμίζεται ἀπό κάποια Σύνοδο ἤ διμερῆ ἐπιτροπή καί βεβαίως ἕνας τρόπος ἄγνωστος σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων.

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης : Δὲν ἐνδιαφέρει, τὸν Παπισμὸ ἡ ἀλήθεια στὴν πίστη, στὰ δόγματα, ἀλλὰ μόνο ἡ ἐξουσία. Μήπως θὰ ἐνδιαφέρει τὸν Ἀντίχριστο ἡ πίστη τῶν λαῶν; Ἀρκεῖ νὰ πέσουν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν.

Τὸ μοντέλο αὐτὸ τῆς ἑνότητος τὸ ἔχει ἐφαρμόσει ἤδη ὁ Παπισμὸς μὲ τὴν περιβόητη Οὐνία,  ποὺ σημαίνει ἕνωση (Οὐνία = ἕνωση), σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὅσοι ἑνώνονται μὲ τὸν πάπα  δὲν χρειάζεται νὰ ἐγκαταλείψουν τὰ τῆς πίστεως καὶ τῆς λατρείας τους, ἀρκεῖ νὰ δεχθοῦν  τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα καὶ νὰ τὸν μνημονεύουν στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες. Δὲν ἐνδιαφέρει, δηλαδή, τὸν Παπισμὸ ἡ ἀλήθεια στὴν πίστη, στὰ δόγματα, ἀλλὰ μόνο ἡ ἐξουσία. Μήπως θὰ ἐνδιαφέρει τὸν Ἀντίχριστο ἡ πίστη τῶν λαῶν; Ἀρκεῖ νὰ πέσουν καὶ νὰ τὸν προσκυνήσουν. Τὸ ἴδιο μοντέλο ἑνότητος, ἐπεκτεινόμενο καὶ στὶς θρησκεῖες, προβάλλει καὶ ἡ Μασονία, ἡ ὁποία δέχεται στοὺς κόλπους της ὀπαδοὺς ὅλων τῶν θρησκειῶν, τὶς ὁποῖες ἐξισώνει, ἀρκεῖ νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν δική της θεότητα, ὄχι βέβαια τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, ἀλλὰ τὸν δικό τους κατασκευασμένο θεό, ψευδῆ καὶ ἀνύπαρκτο, ἢ μᾶλλον τὸν ὑπαρκτὸ καὶ ὑψωμένο εἰς Θεό Ἑωσφόρο, τὸν «Μέγα Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος», ὁ ὁποῖος ἀνθίσταται, ἀντιστέκεται, ἀντιμάχεται τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστός, ὡς Θεάνθρωπος, εἶναι ὁ μοναδικὸς Σωτήρας καὶ Λυτρωτής, εἶναι τὸ φῶς, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή. Κατὰ τοὺς Μασόνους φῶς καὶ ἀλήθεια ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ περισσότερο βέβαια στὴν δική τους μυστικὴ καὶ ἀπόκρυφη θρησκεία. Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ προωθεῖ τὰ δύο αὐτὰ μοντέλα ἑνότητος σὲ διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ ἐπίπεδο, εἶναι τέκνο τῆς Μασονίας.  Ὅπως διακηρύξαμε τελευταῖα ἡ ἄτυπη «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» σὲ κείμενό μας γιὰ τὴν Μασονία «Ὁ Μασονισμὸς εἶναι ἡ μήτρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»

Δεν ξαχνώ!

Η εξαπάτηση των πιστών (Συνεχίζεται).

6 Όταν η συμφωνία του 1965 λέει ότι «ήρθη η ακοινωνησία», σημαίνει ότι έχει αρθή το σχίσμα. 

α. Το ότι έγινε η Ένωση των Εκκλησιών το δέχονται ακόμη και ετερόδοξοι θεολόγοι, όπως ο Γερμανός καθηγητής της Παλαιοκαθολικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βόννης Κούππερς, ο οποίος σε διάλεξή του το 1971 στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μεταξύ άλλων τόνισε:

« Σήμερον δύναται να θεωρηθή πραγματική η ένωση Ανατολικής και Δυτικής Καθολικής Ορθοδοξίας εις πείσμα παντός σκεπτικισμού»

β. Για την επιχειρηθείσα εξαπάτηση των Ορθοδόξων από τους Λατινόφρονες του Πατριαρχείου είναι χαρακτηριστική επίσης η μαρτυρία του Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, ο οποίος με τα όσα στοιχεία είχε υπʼ όψιν του, σε αναπάντητη επιστολή του προς τον Πατριάρχη Δημήτριο, έγραψε:

«Η κατά την 7ην Δεκεμβρίου 1965 γινομένη άρσις των αναθεμάτων εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως και άρσις της ακοινωνησίας εκ μέρους της Ρώμης έχει δημιουργήσει σύγχυσιν…
Εκείνο το οποίον, επίσης χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής είναι η διαφορά Διατυπώσεως εις τα δύο κείμενα, τα σχετικά με την άρσιν των αναθεμάτων. Ούτω, το μεν λατινικόν κείμενον ( εννοεί το πρωτότυπον της συμφωνίας, που είναι στη γαλλική γλώσσα) ομιλεί περί «άρσεως ακοινωνησίας», το δε ελληνικόν περί «άρσεως αναθεμάτων».
Η εκ της διαφοράς ταύτης επελθούσα σύγχυσις προκάλεσε και εξακολουθεί να προκαλή πολλήν ζημίαν» .