ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ 20οῦ ΑΙΩΝΑ - Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.

1. Ἐξαπλώνεται ἀνεμπόδιστα ὁ Οἰκουμενισμός

Ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη· διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβάτου, ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.

Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι τὸ ποίμνιο ἀκατήχητο καὶ ἀκαθοδήγητο, ἀνυποψίαστο, δὲν διακρίνει τοὺς λύκους κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ προβάτου, καὶ ὄχι μόνο δὲν προφυλάσσεται, ἀλλὰ τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς δοξάζει. Στὶς ἐνορίες οἱ ἱερεῖς διστάζουν νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκου­μενισμοῦ καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς πιστούς, διότι οἱ μὲν ἐξ᾽ αὐτῶν ἄγαμοι ἐπιθυμοῦν νὰ φορέσουν ἀρχιερατικὴ μίτρα, ποὺ δίδεται κατὰ κανόνα σὲ οἰκουμενιστὲς ἢ σὲ καλοπερασάκηδες τῶν συμποσίων καὶ τῶν πολυτελῶν ἀμφίων, οἱ δὲ ἔγγαμοι πρεσβύτεροι ὑπολογίζοντες εὐμενεῖς ἢ δυσμενεῖς τοποθετήσεις, μεταθέσεις καὶ ἄλλες συνέπειες γιὰ τὶς οἰκογέ­νειές τους σιωποῦν καὶ δὲν ἐκδηλώνονται, ἐκτὸς ἐξαιρέσεων  ἐπαινετῶν.

π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

 

Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ -- Ὑπὸ τοῦ αειμνήστου ΑΝΔΡΕΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

Πανηγυρικὸς Λόγος ἐκφωνηθεὶς ὑπὸ τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Ἱστορίας Δογμάτων καὶ Συμβολικῆς κ. Ἀνδρέου Θεοδώρου ἐν τῇ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κατὰ τὴν συνοδικὴν θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Καθολικῷ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Πεντέλης τὴν 6ην Φεβρουαρίου 1970, ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Φωτίου.

 

Ἡ 6η Φεβρουαρίου εἶναι ἡ ἡμερομηνία, τὴν ὁποίαν ἡ Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία ἡμῶν ὥρισεν εἰς μνήμην Φωτίου τοῦ Μεγάλου. Δι’ ὃ καὶ ἡμεῖς σήμερον, ἀγαλλομένῳ ποδὶ καὶ σκιρτώσῃ καρδίᾳ, προσήλθομεν εἰς τὸν Ἱερὸν τοῦτον Ναόν, ἵνα, ἐν ἱεροπρεπεῖ καὶ κατανυκτικῷ καὶ ἡσυχίῳ μοναστικῷ περιβάλλοντι, τιμήσωμεν τὸν ἑορταζόμενον Ἅγιον, ὅστις, διαγράψας τροχιὰν αἰγλήεσσαν καὶ λαμπροφόρον ἐν τῷ πνευματικῷ στερεώματι τῆς Ἐκκλησίας, κατέστη ἀστὴρ παμφαὴς καὶ πολύφωτος, ἀποστίλβων τὴν θεσπεσίαν μαρμαρυγὴν καὶ τὸ ἀείζωον πνευματικὸν κάλλος τῆς Ὀρθοδοξίας, καταλάμπων δὲ τοῖς ἑαυτοῦ μεγαλείοις ἐν οἷς ἐθαυμάστωσεν αὐτὸν ὁ Κύριος, ἅπαν τὸ οἰκουμενικὸν πλήρωμα τῆς γεραρᾶς καὶ σεπτῆς ἡμῶν Μητρὸς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τη Θ΄ (9η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Αποστόλου ΙΑΚΩΒΟΥ του Αλφαίου.

Ιάκωβος ο θείος Απόστολος του Κυρίου, ο του Αλφαίου υιός, ήτο εις εκ των Δώδεκα Αποστόλων, καθώς μαρτυρούσιν οι δύο Ευαγγελισταί, ο Ματθαίος και ο Μάρκος· υπήρξε δε και αδελφός του Ευαγγελιστού Ματθαίου. Ούτος λοιπόν ο Άγιος του Κυρίου Απόστολος, εξελθών εις το κήρυγμα του Ευαγγελίου, κατέστρεφε τους βωμούς των ειδώλων, υπό θείου ζήλου φλεγόμενος, ιάτρευε τας νόσους και εδίωκε τα ακάθαρτα πνεύματα· δια τούτο και τα πλήθη των εξ εθνών πιστευόντων ωνόμαζον αυτόν σπέρμα θείον. Διελθών λοιπόν ο θείος ούτος Απόστολος μέγα μέρος της Οικουμένης και τον Χριστόν κηρύξας ο εραστής του Χριστού, του οποίου το πάθος και τον θάνατον εζήλωσε, τελευταίον εκαρφώθη εις τον σταυρόν και ούτως εις τον ποθούμενον Χριστόν παρέδωκε το πνεύμα του.

Διάλογος με ζηλωτάς --- Ιερ. Θεοδώρητος

Κύριε Διευθυντά,

Χαίρετε εν Κυρίω.

Ο αγαπητός μοι π. Μάξιμος σχολιάζων το άρθρο μου περί της ημερολογιακής καινοτομίας συμπεραίνει ότι: «αρκετά καλά τα λέει ο πατήρ Θεοδώρητος τα κατά του νέου ημερολογίου…». Έχει, όμως, μερικές απορίες, στις οποίες απαντώ δια της παρούσης.                                                    

1. Απορεί δια τας πολλάς παρατάξεις του παλαιού και ερωτά σε ποία θα σωθή. Η απάντησις είναι απλή. Χιλιάκις προτιμότερον να ακολουθή μία εκ των υπαρχουσών Συνόδων, παρά να μνημονεύη αιρετικού πατριάρχου. Η διαφορά άβυσσος πολλή! Και να μη ξεχνά ότι, ως έχω γράψει πολλάκις εις το παρελθόν, τας περισσοτέρας των διαιρέσεων εδημιούργησαν και διετήρησαν οι Νεοημερολογίται, προκειμένου να φέρουν εις ευτελισμόν το υπέροχον αυτό κίνημα, το κατά πολύ υπέρτερον εις σημασίαν και σπουδαιότητα του Κολλυβαδικού. Επειδή όπισθεν του ανωτέρου ερωτήματος του π. Μαξίμου υποκρύπτεται η θέσις: «Εμείς οι του νέου δια της ενότητός μας υποδεικνύομεν την σωστήν θέσιν δια το ημερολογιακόν», τον πληροφορούμεν ότι η ενότης τότε έχει σπουδαιότητα και σημασίαν, όταν υπηρετή την αλήθειαν, διαφορετικά καταντά παπισμός, ενότης δηλαδή εν τω ψεύδει και τη ποικίλη κακουργία.                                                                         

2. Εν συνεχεία προσθέτει: «Το ημερολόγιο δεν είναι θέμα δογματικό, και γι’ αυτό δεν πρέπει να διαιρούνται οι Χριστιανοί». Με την πρότασή του αυτή αποδεικνύει ότι δεν επρόσεξε δεόντως το άρθρον μου, το οποίον ακριβώς αυτό αποδεικνύει, ότι δηλ. και για μη δογματικούς λόγους επιβάλλεται η διακοπή του μνημοσύνου. Αναφορικώς με τας Συνόδους του παλαιού, που κατηγορεί, πρέπει να γνωρίζη, ότι έχουν δογματικώς υποστατήν χειροτονίαν και καλύπτονται πλήρως υπό των Ι. Κανόνων μη διατηρούντες κοινωνίαν με τους Νεοημερολογίτας, οι οποίοι από το 1924 ακολουθούν την αίρεσιν του Οικουμενισμού. Προς απόδειξιν των ανωτέρω τον παραπέμπω εις τα πρόσφατα και εμπεριστατωμένα άρθρα του κ. Δ. Χατζηνικολάου («Άγ. Αγαθάγγελος», Απρ. 2003, σ. 11 – 19) και του π. Ν. Δημαρά («Άγιοι Κολλυβάδες», Απρ. 2003). Ας τα μελετήση προσεκτικά και θα δη εις ποίον βόθυνον αιρέσεως τον έχει οδηγήσει ο κ. Βαρθολομαίος και οι δορυφόροι του, και ας μη σταματά στην ημερολογιακήν καινοτομίαν, που αποτελεί την απαρχήν της οικουμενιστικής κακοδοξίας και λαίλαπος.                                        

3. Το να επιστρέψουν οι Νεοημερολογίται στο παλαιό δεν σώζει την κατάστασιν, όπως δεν σώζει τον πάπα η άρσις και μόνον του λιβέλλου του 1054… Ηκολούθησαν από το 1924 τόσες αιρέσεις, ώστε να χρειάζεται πλέον κομπιούτερ (υπολογιστής) προς παρακολούθησίν των…                           

4. Το τελικό του συμπέρασμα ότι πρέπει να τα βρουν οι ΓΟΧικοί, «αλλοιώς παραμένουν εκτός Εκκλησίας» είναι εκκλησιολογικώς απαράδεκτον, διότι, αν η κάθε μία Σύνοδος δεν αποτελεί σώζουσαν Εκκλησίαν, ούτε και ενούμεναι θα δημιουργήσουν τοιαύτην. Αναφορικώς, τέλος, με τους «συγχρόνους θαυματουργούς αγίους» που αναφέρει, έχω εξαντλήσει σχεδόν το θέμα αυτό εις το βιβλίο μου: «Όταν οι φύλακες προδίδουν», σσ. 63 – 68, αναφερόμενος σε σχετικήν ερώτησιν του θεολόγου κ. Ν. Σωτηροπούλου.

Ευχαριστών δια την φιλοξενίαν διατελώ μετά της εν Κυρίω αγάπης

Ιερ. Θεοδώρητος

Ι. Μονή Ευαγγελισμού  84 400 Πάρος – Τ.Θ. 27

--------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 8 Οκτωβρίου 2020 - 8:59 μ.μ.: «όντως αυτό το θέμα είναι απλό αλλά δεν υπάρχει η ανάλογη μόρφωση για να το καταλάβεις ... Διάβασε το βιβλίο του Ιωάννη Ρίζου και θα λύσεις όλες τις απορίες σου».

Πράγματι, ἐπειδή οὔτε ἀγαθήν προαίρεσιν διά εἰλικρινῆ διάλογον διαθέτετε, οὔτε τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν καταλαβαίνετε, οὔτε ἁπλῆν ἀριθμητικήν γνωρίζετε, ὁ διάλογος μαζί σας εἶναι ἐκ προοιμίου καταδικασμένος ν' ἀποτύχῃ! Τό γνωρίζω, διότι τό ἐπεχείρησα. Τά ψευδο-επιχειρήματα πού προβάλλεις και τό ψευδολόγημα τοῦ Ἰ. Ρίζου ἔχουν πρό πολλοῦ ἀνατραπῆ. Ὅταν ἀδυνατεῖτε νά καταλάβετε τόν 56ον Κανόνα τῆς ΣΤ', ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖ τήν λατρευτικήν ὁμοιομορφίαν παγκοσμίως, καθώς καί ὅταν ἀπορρίπτετε αὐτό πού γράφει ὁ Καθηγητής Δογματικῆς Χρῆστος Ἀνδροῦτσος, ὅτι ἡ κοινή λατρεία εἶναι στοιχεῖον τοῦ δόγματος τῆς Ἑνότητος, τότε μέ αὐτά πού γράφετε ἁπλῶς δείχνετε τό ἄπειρον θράσος σας καί τήν παχυλήν ἄγνοιάν σας! Βλ. τά ἀκόλουθα ἄρθρα μου:

http://koukfamily.blogspot.com/2017/09/blog-post_16.html
http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2019/03/blog-post_23.html#comment-form
http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2019/03/blog-post_7.html
https://orthodox-voice.blogspot.com/2019/08/blog-post_82.html
http://orthodox-voice.blogspot.com/2019/08/blog-post_768.html

 

Το θέμα, είναι νομικό, όχι θεολογικό. --Toυ πατέρα Νικολάου Δημαρά

.....Όλοι οι Παλαιοημερολογίτες έχουμε μία νομική συγκρότηση γιά τίς σχέσεις μας μέ τήν Πολιτεία.

            Οι ενορίες μας είναι, συνήθως, σωματεία και τα μοναστήρια μας είναι εταιρείες του Αστικού Κώδικα, ὡς προς την νομική μορφή, τήν ὁποία έχουν, για την αναγνώρισή τους από την Πολιτεία και για τις σχέσεις τους με αυτήν.

            Το κράτος καθορίζει τους Κανόνες, (δηλ. μέ Νόμο), της συγκρότησης ενός Νομικού Προσώπου.

            Ο νέος Νόμος για τα Εκκλησιαστικά Νομικά Πρόσωπα δεν είναι τίποτε άλλο από έναν ίδιο Νόμο με αυτόν του Αστικού Κώδικα που ρυθμίζει τα σωματεία.

            Μόνον που απαιτεί περισσότερα πρόσωπα, και καλά κάνει, για να έχει τό συγκροτηθησόμενο Ἐκκλησιαστικό Νομικό Πρόσωπο κάποιο αυξημένο κύρος απέναντι στην Πολιτεία καί να μήν μπορούν τυχάρπαστοι καί τυχοδιώκτες να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες του Α.Κ. και να συγκροτούν “εκκλησίες” με ανύπαρκτα ποίμνια και ανύπαρκτους “ιερείς”, παρουσιαζόμενοι ως “αρχιεπίσκοποι” και ως “μητροπολίτες” του Πατρίου Εορτολογίου και να διασύρουν τον αγώνα.

            Κατά εννενήντα καί πλέον τοις εκατό οι ρυθμίσεις τοῦ Νόμου είναι ίδιες με τα του Σωματείου του Αστικού Κώδικα.

            Εάν θέλουμε, και το θέλουμε ακόμη, ως οργανωμένη κοινωνία, εμείς ως Εκκλησία, να έχουμε σχέσεις με την Ελληνική Πολιτεία μας καί σε πολλές ἐκφάνσεις της ασκήσεως του ποιμαντικού μας έργου δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, αυτό μπορούμε να το κάνουμε πλέον μόνον με βάση το Νέο Νόμο, γιά νά ἀσκοῦμε δικαιωματικά πράξεις μέ ἀστικές συνέπειες, ὅπως ὁ γάμος καί ἡ βάπτιση, νά καταχωροῦνται δηλ. στά Ληξιαρχεία τοῦ Κράτους η ιερολογία του γάμου και το όνομα του βαπτισθέντος.

             Ο Νέος Νόμος εξοβελίζει όλους τους ψευτοπαλαιοημερολογίτες, "ἀρχι-επισκόπους”, που έδιναν άδειες γάμου σε Έλληνες με λαθρομετανάστες έναντι αδράς αμοιβής, μιά και ήταν πολύ εύκολο να συγκροτήσουν ένα “θρησκευτικό” νομικό πρόσωπο, (μέ τήν μορφή τῆς Ἀστικῆς Ἑταιρείας), με έναν ψευτο - επίσκοπο, που υπέγραφε τέτοιες άδειες-δηλώσεις γάμου.

            Μερικοί από αυτούς διώχτηκαν ποινικά και είναι στη φυλακή. Δεν μπορεί τώρα με το Νέο Νόμο κάποιος να ονομάζεται ΓΟΧ, παρά μόνον εμείς, πού έχουμε την πιό ΣΟΒΑΡΑ συγκροτημένη και θεολογικά κατηρτισμένη Σύνοδο.

            Γιαυτό πάντοτε το Υπουργείο Παιδείας ρωτάει την Σύνοδό μας για τα διάφορα θέματα που ανακύπτουν στον χώρο του  Παλαιού Ἑορτολογίου.

            Στους άλλους η Πολιτεία μας δέν έχει εμπιστοσύνη.

            Το Υπουργείο μας έστειλε καί επίσημο έγγραφο, που πανηγυρικά δηλώνει, ὅτι δεν μας θεωρεί σχισματικούς ή αιρετικούς, συντασσόμενο με την πάγια Νομολογία του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας.         

            Τμήμα ετεροδόξων δεν υφίσταται πλέον στο Υπουργείο και, πάντως, ΔΕΝ υπαχθήκαμε ποτέ εμείς εκεί.

            Υπάρχει μόνον το Τμήμα Θρησκευτικής Διοίκησης.

            Και σε κάθε περίπτωση δεν μας ενδιαφέρει η εκάστοτε εσωτερική κατανομή των αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Παιδείας.

            Η τάση του Υπουργείου είναι προς την ουδετεροθρησκεία.

            Ψηφίστικε ήδη η κατάργηση, ή μάλλον η τροποποίηση, του άρθρου 3 του Συντάγματος, μέ μικρή πλειοψηφία, που μερικοί μας κατηγορούσαν ότι δήθεν εμείς παραιτηθήκαμε από το να διεκδικούμε, ότι είμαστε η προστατευόμενη ἀπό τό Σύνταγμα ἐπικρατούσα θρησκεία. Με την τροποποίηση στο Νέο Σύνταγμα στόχευαν οι ἀριστεροί νά μήν υπάρχει πλέον ἐπικρατοῦσα θρησκεία. Ἡ νέα κυβέρνηση, ὡστόσο, δέν τό ἀπο-δέχεται καί δέν συγκεντρώνεται ἡ ἀπαραίτητη πλειοψηφία τῶν 180 βουλευτῶν, γιά τήν τελική ἀναθεώρηση.

            Η πάγια Νομολογία όλων των δικαστηρίων ως επικρατούσα θρησκεία εννοούσε πάντοτε την Νεοημερολογιτική "εκκλησία", πού είναι μάλιστα σε διακοινωνία με το (οικουμενιστικό) πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Ποτέ δεν περιλάμβανε εμάς στην προ-στασία του άρθρου 3.

            Έτσι έχουν τα πράγματα. Τα γράφω αναλυτικά στο τελευταίο τεύχος των "Κολλυβάδων" και ἀπόσμασμα τοῦ τεύχους συναποστέλλω μέ τό παρόν.

            Ο Κύριος μαζί Σου. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ανάρτηση - δημοσίευση αυτή όπου πιστεύεις, ότι μπορεί να ωφελήσει και να στερεωθούν οι αδελφοί.

            Ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ,

            π. Νικόλαος

----------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

π. Ν.Δ.: «Το θέμα, είναι νομικό, όχι θεολογικό».

Τό θέμα εἶναι 100% θεολογικόν! Οὐδέν νομικόν πρόβλημα ὑπῆρχε μέ τά Σωματεῖα, καθότι ὁ ἀντίστοιχος νόμος εἶναι καθαρά κοσμικός καί δέν ἀγγίζει τά ἐκκλησιαστικά, ἐν ἀντιθέσει πρός τόν Ν. 4301/2014, πού εἶναι ἐκκλησιαστικός νόμος. Τίς λεπτομερεῖς ἐξηγήσεις τίς ἔχω ἀναφέρει πολλές φορές. Ὁ π. Νικόλαος ἦτο ἀπό τούς πρώτους πού ἐπεσήμανε αὐτόν τόν κίνδυνον, ἀλλά γρήγορα ἔκαμε στροφήν! Ἄς μήν ἐξαπατᾶ πλέον τόν κόσμον ὁ π. Νικόλαος!