Ενθρονίστηκε ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου (σ.σ. το δουλάριο του Πάπα, που είσαι Προφήτη Ηλία με τη Ρομφαία σου).

Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.

Το Περιβόλι της Παναγίας
αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας !!!

«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1) 

Του μακαριστού Ιωάννου Κορναράκη, Ομοτίμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Αθηνών.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

                                                                 

                         

Αριθ.  Πρωτ. 93                                                          Εν Δελβινακίω τη 7η Οκτωβρίου 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  168η

ΘΕΜΑ: «Έπος 1940-1941 : «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες»

             Αγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

             Η Ελλάδα, η αγαπημένη Πατρίδα μας, που ήταν, τότε, στην περίοδο του Μεσοπολέμου, περιφρονημένη από τους ευρωπαϊκούς, κυρίως, λαούς, λόγω της εθνικής συμφοράς που υπέστη στην Μικρά Ασία, αλλά και του επάρατου εθνικού διχασμού, βρέθηκε, αναπάντεχα, στο επίκεντρο του διεθνούς θαυμασμού. Γιατί ; Διότι είπε, απλά και αποφασιστικά, το «ΟΧΙ» στο ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο, με το οποίο ο Μουσολίνι ζητούσε να κατακτήση την Χώρα. Κανένας δεν το περίμενε. Κι’ αυτό, επειδή μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, υπέκυψαν στον Άξονα μέσα σε λίγες, μόλις, μέρες, ενώ άλλες, όπως για παράδειγμα η Δανία, δεν επολέμησαν καν. Όμως, η μικρή Ελλάδα το είχε από καιρό αποφασίσει : Η να ζήση ελεύθερη η να πεθάνη. Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό που έγραφε στην ανοιχτή επιστολή του προς τον Χίτλερ ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» Γεώργιος Βλάχος, στο τέλος εκείνου του περιώνυμου άρθρου, που έκανε κυριολεκτικά πάταγο, όταν δημοσιεύθηκε το Σάββατο, 8 Μαρτίου του 1941, και η «Καθημερινή» πούλησε πάνω από 300.000 φύλλα, αριθμό ρεκόρ για τα δεδομένα εκείνης της εποχής : Η Ελλάδα, έγραφε ο Γεώργιος Βλάχος, εάν η Γερμανία της επιτεθή (όπως έντονα εφημολογείτο) θα πολεμήση όπου χρειασθή. «Και θα αναμείνη την εκ Βερολίνου επιστροφήν του δρομέως, ο οποίος ήλθε προ πέντε ετών (1936) και έλαβεν από την Ολυμπίαν το φως, δια να μεταβάλη εις δαυλόν την λαμπάδα και φέρη την πυρκαϊάν εις τον μικρόν την έκτασιν, αλλά μέγιστον αυτόν τόπον ο οποίος, αφού έμαθε τον κόσμον όλον να ζη, πρέπει τώρα να τον μάθη και να αποθνήσκη».

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Έχομεν ανάγκην από ένα νέον προφήτην Ιερεμίαν και από ένα νέον του θρήνον:  ο Ευρωπαίος άνθρωπος έχει εκτελέσει την αποστολήν του και έχει δημιουργήσει τον νέον άνθρωπον χωρίς Θεόν και χωρίς ψυχήν. Αλλά που ευρίσκεται αυτός ο νέος άνθρωπος, αυτός ο υπεράνθρωπος; Ιδού, δεν υπάρχει αυτός ως άτομον, υπάρχει ως συλλογική δύναμις, η οποία ερημώνει την Ευρώπην, (και όχι μόνον την Ευρώπην), δια της ανθρωπιστικής φιλοσοφίας και της επιστήμης, δια της ανθρωπιστικής παιδείας και της ανθρωπιστικής κουλτούρας, δια της ανθρωπιστικής τεχνικής και του ανθρωπιστικού πολιτισμού. Ούτως εδημιουργήθη εις ιδιαίτερος τύπος του Ευρωπαίου ανθρώπου, χολμπαχιανός, δηλαδή l’ home-machine, homo faber, homo technicus (ο άνθρωπος-μηχανή, ο άνθρωπος-κατασκευαστής, ο τεχνικός άνθρωπος). Ο άνθρωπος αυτός είναι χωρίς Θεόν και χωρίς ψυχήν. Με άλλους λόγους είναι αποθεοποιημένος και αποψυχωμένος άνθρωπος-ρομπότ. Το ρομπότ δια τούτο ακριβώς είναι ρομπότ, διότι δεν αναγνωρίζει τον Θεόν και την ψυχήν. Εις τούτο γνωρίζεται τι τον υποβοηθεί ιδιαιτέρως: η λεγομένη εμπειρική ψυχολογία, Psychologie ohne Seele (η ψυχολογία χωρίς ψυχήν). Πρόκειται περί της ευρωπαϊκής επιστήμης περί ψυχής. Η επιστήμη περί ψυχής, η οποία δεν παραδέχεται την ψυχήν! Υπάρχει τι το παραδοξότερον; Και όμως το παράδοξον τούτο είναι το απροσπέλαστον παλάτιον, εις το οποίον ζη η αυτής θεία μεγαλειότης:  η ευρωπαϊκή ανθρωπιστική Ψυχολογία χωρίς ψυχήν (Psychologie ohne Seele). Και αυτήν ταύτην προσκυνούν σήμερον ως αλάθητον θεότητα πολυάριθμα ρομπότ.                                                                 

Ωδή η΄. Ο Ειρμός.

 Μήτραν αφλέκτως, εικονίζουσι Κόρης, Οι της παλαιάς, πυρπολούμενοι νέοι, Υπερφυώς κύουσαν, εσφραγισμένην. Άμφω δε δρώσα, θαυματουργία μια, Λαούς προς ύμνον, εξανίστησι χάρις.

 

Ερμηνεία.

 

Οι εν τη παλαιά Γραφή αναφερόμενοι τρεις Παίδες, οι οποίοι δεν κατεκαίοντο εν τη καμίνω, αυτοί εικόνιζον την μήτραν της Αειπαρθένου και Θεομήτορος, η οποία και αφ΄ ου εγέννησε τον Χριστόν υπέρ τους όρους της φύσεως, πάλιν έμεινεν εσφραγισμένη και κεκλεισμένη, κατά την προφητείαν του Ιεζεκιήλ την λέγουσαν: «Η πύλη αύτη κεκλεισμένη έσται, ουκ ανοιχθήσεται· ότι Κύριος ο Θεός Ισραήλ εισελεύσεται δι΄ αυτής· και έσται κεκλεισμένη» (Ιεζ. μδ:2). Δια να φανερώση δε ο Προφήτης ότι η Θεοτόκος, καθώς ήτον Παρθένος προ του τόκου, ούτως έμεινε Παρθένος και μετά τον τόκον, διπλασιάζει το : «έσται κεκλεισμένη». Πλην εκεί μεν οι τρεις Παίδες στεκόμενοι εις την μέσην της καμίνου, έμενον απείρακτοι και αβλαβείς από την φωτίαν, εδώ δε ηκολούθει όλον το εναντίον· διότι η Θεομήτωρ έχουσα μέσα εις την κοιλίαν Της το άϋλον πυρ της Θεότητος, δεν εκατακαίετο από αυτό· όθεν τούτο το θαύμα είναι πολλά ανώτερον και παραδοξότερον από εκείνο το θαύμα των τριών Παίδων. Τα δύο δε ταύτα θαύματα (το να μη κατακαούν οι τρεις Παίδες, και το να Γεννήση υπερφυώς η Παρθένος) αν και κατά τους καιρούς είναι χωρισμένα το εν από το άλλο, καθότι εκείνο μεν ήτον εν τη Παλαιά, τούτο δε εν τη Νέα Γραφή, μ΄ όλον τούτο και τα δύο ενήργησε με μίαν θαυματουργικήν δύναμιν η αυτή χάρις του Θεού. Όθεν διεγείρει τους πιστούς λαούς εις το να υμνούσι τον Θεόν τον τοιαύτα ποιούντα τέρατα και θαυμάσια.