ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΓΙΟΥ -- Αθωνικά άνθη

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στην «Ασματική Ακολουθία των Αγιορειτών αγίων Πατέρων», ανυμνολογεί όχι μονάχα τους γνωστούς Αγίους, που ηγίασαν στις ιερές Μονές, στις Σκήτες, στις ερημικές Καλύβες και στις «οπές της γης», τους οποίους ονομάζει επωνύμους, αλλά περιλαμβάνει και τα πλήθη των αγνώστων Οσίων, των ανωνύμων εκείνων, που μόνο ο Θεός ετίμησε την αγιότητά τους, γιατί παρεκάλεσαν να μείνουν άγνωστοι και να ξεχασθούν από τους ανθρώπους. Η ταπείνωσή τους εκεί τους ωδήγησε.  

Καθολική εκκλησία Οικουμενισμός 2

H Θεοτόκος -- του αειμνήστου Παναγιώτου Γκιουλέ

Ως προεγνωσμένον και κρύφιον Μυστήριον της Αγίας Τριάδος και ως Μήτηρ της Νοεράς Ησυχίας εις τα Άγια των Αγίων

Ιλιγγιά ο ανθρώπινος νους προ του ασυλλήπτου Θεολογικού Μυστηρίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και ο ανθρώπινος λόγος μένει άφωνος και σιωπών, γιατί αδυνατεί να εκφράση το ασύλληπτο, απερινόητο, άρρητο και ανέκφραστο αυτό μυστήριο της ευσεβείας!...                                                                                                                                                         

Γιατί όντως και «ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον· Θεός εφανερώθη εν σαρκί(1)» δια της Θεοτόκου. Γιατί η Παρθένος εγέννησε «εν σαρκί», τον ενυπόστατο Λόγο του Πατρός, την ενυπόστατη Αλήθεια και Ζωή(1^α) και έγινε η ουράνιος παστάς του Λόγου, που μέσα Της ετελεσιουργήθη το μέγα Μυστήριο της υποστατικής ενώσεως θείας και ανθρωπίνης φύσεως.

ΠΑΣΑ ΠΝΟΗ... ΑΙΝΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ... --- Orthodox Hymns

Τη ΙΒ΄ (12η) του αυτού μηνός Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών και Ομολογητού ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ της Σιγριανής, του κειμένου εν τω Μεγάλω Αγρώ,

O Συναξαριστής της ημέρας.

Τρίτη, 12  Μαρτίου 2019                                     

Θεοφάνης ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη εν Κωνσταντινουπόλει περί το έτος ψνθ΄ (759), βασιλεύοντος του δυσσεβούς και εικονομάχου βασιλέως Κωνσταντίνου Ε΄ του Κοπρωνύμου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη ψμα΄ - ψοε΄ (741 – 775). Οι γονείς του υπήρξαν ευγενείς και πλούσιοι άρχοντες της Θεσσαλονίκης, και ο μεν πατήρ αυτού εκαλείτο Ισαάκ και ήτο στρατηγός εν τη αρχή των Αιγαιοπελαγιτών, η δε μήτηρ του ωνομάζετο Θεοδότη. Εν τη παιδική δε έτι ηλικία του Αγίου ευρισκομένου απέθανεν ο πατήρ αυτού, η δε μήτηρ του αναλαβούσα την εκπαίδευσιν αυτού εδίδαξεν εις αυτόν τα Ελληνικά γράμματα και την κατά Χριστόν διδασκαλίαν, δωδεκαετή δε έτι όντα τον ενύμφευσε και παρά την θέλησίν του μετά τινος εναρέτου, πλουσίας, ευγενούς και ωραιοτάτης νέας, ονόματι Μεγαλώ, μετά της οποίας και συνέζησεν επί οκτώ έτη.

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη της Οσίας Μητρός ημών ΘΕΟΔΩΡΑΣ της Βασιλίσσης.

Θεοδώρα η μακαριωτάτη και αοίδιμος Μήτηρ ημών η σήμερον εορταζομένη, της Ηπείρου το καύχημα, της οποίας και εχρημάτισε βασίλισσα κατά τον ΙΓ΄ αιώνα, ήτο από την Ανατολήν. Εβλάστησε δε η μακαρία αύτη εις το γένος της και εις την πατρίδα της ως ρόδον πολύτιμον και ηδύπνοον, λίαν αρωματισμένον, από την ενάρετον και θαυμαστήν πολιτείαν της. Διότι αφ’ ου αυξηθείσα έφθασεν η τρισολβία εις την ηλικίαν του κορασίου, δεν ησχολείτο, ως του τωρινού καιρού τα κοράσια, εις μάταια και άσεμνα παίγνια, ούτε εις καλλωπισμούς ή εις άλλα άτακτα έργα, αλλ’ ως αγγείον εκλεκτόν του Θεού εφαίνετο εξ αρχής οποία ήθελε γίνει κατόπιν, ως παράδειγμα έχουσα και μιμουμένη τους ιδίους αυτής γονείς, πολλά εναρέτους και ευλαβείς εις τα θεία, ελεήμονας και θεοσεβείς, φερομένους προς πάντας με μεγάλην ταπείνωσιν και αγάπην.

Eνός κακού δοθέντος (με τη συμμετοχή μας στο Π.Σ.Ε.), μύρια έπονται:

Με το κείμενο του Porto Alegre Βραζιλίας, εκτός των άλλων, αναγνωρίσαμε εκκλησιαστική υπόσταση στις 340 προτεσταντικές «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε. (Παγκοσμίου Συμβουλίου ¨Εκκλησιών¨) και αποδεχτήκαμε ότι η πληθώρα των κακοδοξιών και των πλανών τους, είναι «διαφορετικοί τρόποι διατύπωσης της ΄Ιδιας Πίστης και ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»! Η δημοσίευση αυτής της επαίσχυντης συμφωνίας τότε συγκλόνισε τον πιστό λαό ανά την Ελλάδα. Τώρα με το 6^ο  άρθρο, η ληστρική Σύνοδος της Κρήτης έδωσε εκκλησιαστική υπόσταση και στην Παπική παρασυναγωγή !!!

Αυτός σήμερα, εγώ αύριο

Το γεροντικό αναφέρει ότι: 

«Ένας από τους πατέρες, βλέποντας κάποιον να αμαρτάνει, έκλαψε πικρά και είπε: Αυτός σήμερα, εγώ αύριο».

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΡΟΦΙΜΟΥ και ΘΑΛΛΟΥ των εν Λαοδικεία μαρτυρησάντων.

Τρόφιμος και Θαλλός οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους Διοκλητιανού (384 – 305) και Μαξιμιανού (286 – 305) των βασιλέων, ηγεμονεύοντος δε του Ασκληπιού εν Λαοδικεία. Κατήγοντο δε οι Άγιοι ούτοι εκ τινος πόλεως Στρατονίκης καλουμένης, ήτις και Στρατονίκεια ωνομάζετο και ευρίσκετο εις την της Μικράς Ασίας επαρχίαν της Καρίας της τουρκιστί καλουμένης νυν Αϊδενελλί.

«Πᾶσαν τήν βιοτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν» -- Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Συχνά παρατηροῦμε μοναχούς νά μπλέκονται σέ βιοτικές ὑποθέσεις καί νά χάνουν τόν πνευματικό τους προσανατολισμό. Ἀσχολοῦνται μέ θέματα πού ὑποτίθεται ὅτι τά ἔχουν ἀρνηθεῖ, ὅταν δέχτηκαν τό μοναχικό σχῆμα. Βέβαια, δικαιολογοῦν τήν ἐνασχόλησή τους μέ τά βιοτικά μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι ἐνδιαφέρονται γιά τό καλό καί τήν προκοπή τοῦ μοναστηριοῦ τους καί ὄχι γιά δικά τους προσωπικά συμφέροντα. Ὁ ἰσχυρισμός αὐτός ἔχει περιορισμένη πειστικότητα, ἀφοῦ τά συμφέροντα τοῦ μοναστηριοῦ ἐπηρεάζουν καί τή ζωή τους. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅτι ἐκεῖνος πού ἀρνήθηκε τά ἐγκόσμια δέν πρέπει νά ἀναμειγνύεται σέ βιοτικές μέριμνες, ἀλλά νά ἔχει ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Σιναϊτου.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ο Σιναϊτης έζησε κατά τους χρόνους του Ιουστινιανού Α΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565) και επί της πατριαρχίας Πέτρου Α΄ του πατριαρχεύσαντος επί είκοσι και οκτώ έτη (524 – 552). Ούτος (ως γράφει ο Ιεροσολύμων θείος Σωφρόνιος, ο κατά την σήμερον εορταζόμενος) κατώκει εις το Σίναιον Όρος, νηστευτής ων και πολύ ενάρετος. Διηγούνται δε περί τούτου, ότι επεθύμησε ποτέ να μεταλάβη εις τον εν Ιεροσολύμοις Ναόν της του Χριστού Αναστάσεως και ω του θαύματος! ευθύς ευρέθη εκεί, το από Σινά έως των Ιεροσολύμων δώδεκα ημερών διάστημα διανύσας εν τω άμα.

Για εσάς κάηκε ο Αυξεντίου;

Το ελληνικό πλεονέκτημα στην Κύπρο και οι επικίνδυνοι χειρισμοί ΣΥΡΙΖΑ

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Τo βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι για το Σκοπιανό έδωσε στρατηγικό πλεονέκτημα στις επόμενες ελληνικές κυβερνήσεις, καθώς ανάγκασε τους γείτονες να καθίσουν ξανά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να συζητήσουν μαζί μας για τη λύση. Δυστυχώς αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα ο Τσίπρας το... πέταξε στη θάλασσα με τη Συμφωνία των Πρεσπών, και ας κομπάζει ότι πρόκειται περί «διπλωματικού αριστουργήματος», τάχα μου δήθεν. Ο Καραμανλής τού το είπε ξεκάθαρα με τη δήλωσή του: «Εδειξες αδικαιολόγητη βιασύνη». 
Το Σκοπιανό δεν είναι το μόνο εθνικό θέμα το οποίο παρέδωσε ο Καραμανλής στους διαδόχους του στην πρωθυπουργία με στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι των λοιπών ενδιαφερομένων. Είναι και το Κυπριακό. Αν η Δύση στο σύνολό της και η Ελλάς ειδικότερα έχουν σήμερα το πάνω χέρι απέναντι στην Τουρκία στο ζήτημα της διαχείρισης του ενεργειακού πλούτου της ανατολικής Μεσογείου και αν η αμερικανική Exonn Mobil, η γαλλική Total και η ιταλική ΕΝΙ ερευνούν στην κυπριακή ΑΟΖ χωρίς Τούρκο συνεταίρο, αυτό οφείλεται επίσης στον πρώην πρωθυπουργό και τον αείμνηστο Κύπριο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των δυτικών ρεαλιστών:

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΊΟΥ του Νεοφανούς και Θαυματουργού, του εν Διϊπείω, εν ειρήνη τελειωθέντος.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ήκμαζε εις την Ανατολήν κατά τα μέσα του Ι΄ αιώνος, εγκαταλείψας δε σύζυγον, τέκνα και συγγενείς, επροτίμησε την στενήν και τεθλιμμένην οδόν του Κυρίου. Ενδυθείς λοιπόν το Μοναχικόν Σχήμα και άρας επί των ώμων τον ελαφρόν ζυγόν του Κυρίου, περιεπάτει εις διαφόρους πόλεις και χώρας και εις τας ερήμους, στερπύμενος, θλιβόμενος και κακουχούμενος.

Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΙΟΝΙΟΥ του Πρεσβυτέρου.

Πιόνιος ο Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν Σμύρνη Αγίας Εκκλησίας κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Συλληφθείς δε μετ’ άλλων δια την εις Χριστόν Πίστιν, κατά πρώτον οδηγήθη εις τον νεωκόρον των ειδώλων Πολέμωνα, τον οποίον εξήλεγξε δια γραφικών και ιστορικών αποδείξεων, ότι είναι πεπλανημένος κατά την θρησκείαν.

Η απομύθευση του Οικουμενισμού -- Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης

Ό εικοστός αιώνας στο χώρο του Χριστιανισμού χαρακτηρίσθηκε ως αιώνας του Οικουμενισμού, γιατί ποτέ άλλοτε στα προηγούμενα έτη δεν αναλήφθηκε τόσο εργώδης και εκτεταμένη προσπάθεια για την αποκατάσταση της ενότητας του χριστιανικού κόσμου. Κατά την πρώτη χιλιετία ή Εκκλησία σε Ανατολή και Δύση, παρά την εμφάνιση αιρέσεων και σχισμάτων, διατήρησε την ενότητα της.

Στις οικουμενικές συνόδους, πού εκφράζουν το αληθές οικουμενικό πνεύμα του Ευαγγελίου, την γνήσια οικουμενικότητα, υπήρχε ή δυνατότητα για την έγκαιρη και αποτελεσματική θεραπεία και αποκατάσταση των τραυμάτων πού προκαλούσαν οι παρανοήσεις και παραχαράξεις του χριστιανικού δόγματος και ή διασάλευση της εκκλησιαστικής τάξεως. Μέσα στο θεσμό της πενταρχίας των πατριαρχών, που περιελάμβανε τους θρόνους Ρώμης, Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, ό πάπας λειτουργούσε ως πρώτος μεταξύ ίσων, και μολονότι είχαν φυτρώσει οι τάσεις και προβάλλονταν συχνά οι διεκδικήσεις για παγκόσμια δικαιοδοσία, για πρωτείο εξουσίας, αντί του προηγουμένου πρωτείου τιμής, εν τούτοις οι ιστορικές συγκυρίες και ή εκκλησιολογική ευαισθησία απέτρεπαν την διαίρεση Ανατολής και Δύσεως, ή οποία σχεδιαζόταν και τότε και ήταν εμφανής στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι.

Οι Πρέσπες και ο πατριωτισμός

Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει νέες υποχωρήσεις για τα ανοιχτά θέματα με την Τουρκία και την Αλβανία

Από τον Κωνσταντίνο Χολέβα

Μια κακή συμφωνία κυρώθηκε από τη Βουλή. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι αντίθετη. Ο λαός μας δεν ρωτήθηκε, ενώ ο λαός των Σκοπίων προσήλθε σε δημοψήφισμα. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταλάβει το λάθος της. Αντιθέτως, ετοιμάζει νέες «Πρέσπες» για τα ανοιχτά θέματα που έχουμε με την Τουρκία και την Αλβανία. Και τώρα τι κάνουμε για το όνομα, την ταυτότητα και την Ιστορία της Μακεδονίας; 
Καταθέτω ορισμένες σκέψεις, διότι φοβούμαι τα δύο άκρα. Αφενός την απελπισία και την ηττοπάθεια και αφετέρου τους αστήρικτους ενθουσιασμούς που δίνουν την εντύπωση ότι η συμφωνία μπορεί να ακυρωθεί με κραυγές.