Εκκλησιαστικά νέα :

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος   διοργάνωσε δια της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας χθες Παρασκευή 14/11 και σήμερα Σάββατο 15/11 το Γ΄Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο, με θέμα  «Ορθόδοξη Εκκλησία και διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας-Νεομάρτυρες, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός-Επαναστατικά κινήματα». Την έναρξη του Συνεδρίου  κήρυξε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος χθες Παρασκευή 14/11 στις 5:00 μ.μ.  στο Διορθόδοξο Κέντρο της Ιεράς Μονής Πεντέλης και οι εργασίες του  θα συνεχισθούν σήμερα Σάββατο 15/11 , έως το απόγευμα στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5 στην Αθήνα).

Στην Ιερά Μονή  Οσίου Δαυίδ  στην Εύβοια  αύριο Κυριακή  16/11  το πρωί θα τελεσθεί το Μνημόσυνο του Μακαριστού Γέροντος π. Ιακώβου Τσαλίκη.

Ιερό ευχέλαιο θα τελεσθεί σήμερα Σάββατο 15/11 στις 5:00 μ.μ.  στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας Θησείου.

 

Στη Σχολή Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου που πραγματοποιείται στην Κροκίδειο αίθουσα,  σήμερα Σάββατο 15/11 στις 6:00 μ.μ. θα μιλήσει ο Αρχιμ. Άνθιμος Παπαλεξόπουλος με θέμα « Ἡ οικογένεια ως θεσμός εν Χριστώ».

Σήμερα Σάββατο  15/11 θα γίνουν οι ακόλουθες ομιλίες:

-Στη σύναξη νέων που θα πραγματοποιηθεί στις 7:00μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Πειραιώς , ο Αρχιμ. Δανιήλ Ψωίνος θα παρουσιάσει  το θέμα  «Η  προετοιμασία για τον ερχομό του Χριστού».

-Ο Αρχιμ. Νεκτάριος Βιτάλης θα μιλήσει για τη ζωή και τα έργα του Αγίου Νεκταρίου  στις 7:00 μ.μ.  στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής  στο Λαύριο ( Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου και οδό Κακαβά) . 

Σήμερα Σάββατο  15/11 θα γίνουν οι ακόλουθες ομιλίες:

-Στη σύναξη νέων που θα πραγματοποιηθεί στις 7:00μ.μ. στο Πνευματικό Κέντρο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος Πειραιώς , ο Αρχιμ. Δανιήλ Ψωίνος θα παρουσιάσει  το θέμα  «Η  προετοιμασία για τον ερχομό του Χριστού».

-Ο Αρχιμ. Νεκτάριος Βιτάλης θα μιλήσει για τη ζωή και τα έργα του Αγίου Νεκταρίου  στις 7:00 μ.μ.  στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής  στο Λαύριο ( Πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου και οδό Κακαβά) 

 Αύριο Κυριακή 16/11 θα γίνουν οι ακόλουθες ομιλίες:

-         Στον Ιερό Ναό  Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, στις 6:00 μ.μ.  θα μιλήσει ο Αρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου  Γεωργίου  Βασσών  Καρπάθου,  με θέμα «Η  πιο εύκολη αμαρτία».

-          «Ὁ Γάμος και το ζευγάρι σήμερα» είναι το θέμα της ομιλίας που θα παρουσιάσει ο πρωτοπρεσβύτερος π. Νκόλαος Δουληγέρης στις 6:00 μ.μ.  στο Δημαρχιακό Μέγαρο Γαλατσίου σε εκδήλωση που διοργανώνεται σε συνεργασία με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

-         Στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Χαϊδαρίου στις 6:00 μ.μ.  θα μιλήσει ο π. Ανδρέας Κονάνος  με θέμα «Όταν ο πόνος σού χτυπά την πόρτα».

-          Με θέμα «Προσωπική Τεχνολογία: Η πορεία μας προς τα πού;»  θα μιλήσει ο συγγραφέας Κωνσταντίνος Παπαδημητρακόπουλος    στις 11:30 το πρωί στο ενοριακό Κέντρο Αγίας Παρασκευής  Αττικής-Αποστόλου  Παύλου 10.

-         Ο Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης θα μιλήσει με θέμα «Ο Χρυσόστομος για τους Μάρτυρες» στις 11:30 το πρωί στην αίθουσα «Βαπτιστής» Εθνικής Αντιστάσεως 103 στον Άγιο Δημήτριο  και στις  7:00 μ.μ.  απόγευμα στην αίθουσα του Συλλόγου στο Μοναστηράκι-Χριστοκοπίδου 12.

Πηγή: http://www.pe912fm.com/

Ιερά Μητρόπολις Γ.Ο.Χ. Πειραιώς και Σαλαμίνος

ΠΡΟΣ Τον Ιερό Κλήρο και τον Ευσεβή λαό, της καθ’ ημάς θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και Σαλαμίνος

Τέκνα και αδελφοί

Είκοσι έτη συμπληρώνονται αυτόν τον μήνα, από τον Νοέμβριο του 1994, όταν ο Κύριος της Δόξης εκάλεσε εις τα αυλάς Του , τον πρώτο Μητροπολίτη της τοπικής μας Εκκλησίας, τον μακαριστό Μητροπολίτη Πειραιώς και Σαλαμίνος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, κυρό Γερόντιο Α΄.

Οι περισσότεροι από εσάς, ιδιαιτέρως οι μεγαλύτεροι, γνωρίζετε οτι ο Μακαριστός πατήρ ημών και ποιμενάρχης, υπήρξε μια ξεχωριστή και έντονη προσωπικότητα, με προσφορά μοναδική στον ιερό μας αγώνα. Προσφορά την οποία χαρακτήρισαν η αυταπάρνηση και η μέχρις εσχάτων θυσία στα ιερά ιδανικά της Εκκλησίας μας.

Αυτήν την μοναδική προσωπικότητα, αυτόν τον φωτισμένο άνθρωπο, που με τον βίο και την αφοσίωση του, ενέπνευσε στρατιές κληρικών, μοναχών αλλά και λαϊκών, τον πνευματικό πατέρα και γέροντα μας, θα τιμήσουμε όπως ακριβώς του αρμόζει.

Σήμερα Σάββατο 15 Νοεμβρίου, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, θα τελεσθεί αρχιερατικό Συλλείτουργο και εν συνεχεία ετήσιο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτου Γεροντίου.

Κλήρος και λαός, άνθρωποι που είχαμε την ευλογία να τον γνωρίσουμε αλλά και όλοι οι υπόλοιποι που έμαθαν γι αυτόν μέσα από το έργο του, θα συγκεντρωθούμε για να ψάλλουμε εν μιά φωνή το «Αιωνία η μνήμη».

Της επετειακής συνάξεως, θα προεξάρχει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Καλλίνικος Α΄.

Μετ’ ευχών και ευλογιών

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ Β΄

Πάσα πνοή αινείτε τον Κύριον

Ἀναφέρεται στόν βίο τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Κολοβοῦ (9 Νοεμβρίου), γιά κάποια παρθένο, πού ὀνομαζόταν Παϊσία, ἡ ὁποία ἦταν πολύ ἐλεήμων.

Αὐτή εἶχε ξενοδοχεῖο καί φιλοξενοῦσε ὡς ἐλεήμων ὅλους τούς πατέρες τῆς σκήτης. Μετά ἀπό ἀρκετό καιρό, ἀφοῦ δαπάνησε ὅλη τήν περιουσία της σε φτωχούς καί ξένους, ἐπτώχευσε τόσο πολύ, ὥστε ἀπό συνεργία τοῦ κακοῦ ἔπεσε στήν πορνεία καί στίς κακές συναναστροφές. Ὅταν οἱ πατέρες ἔμαθαν αὐτό τό γεγονός, ἐπειδή εἶχαν εὐεργετηθῆ καί την γνώριζαν πολύ καλά, εἶπαν στόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Κολοβό: «Ἀββᾶ ἀκούσαμε ὅτι ἡ Παϊσία, πού τόσο μᾶς εὐεργέτησε, ζῆ μέ ἀσωτία. Λοιπόν κάνε ἀγάπη γιά τόν Κύριο καί προσπάθησε μέ τήν σοφία, πού σοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος νά τήν κάνης νά μετανοήση». Πράγματι ὁ ὅσιος πῆγε στό σπίτι της, ἀλλά μία γριά οἰκονόμος ὄχι μόνο δέν τόν ἄφησε νά μπῆ, ἀλλά τοῦ εἶπε καί τά ἑξῆς: «Σεῖς οἱ μοναχοί φάγατε ὅλον τόν πλοῦτο τῆς κυρίας μου καί τώρα τί θέλεις ἀπό αὐτήν, πού ἔμεινε φτωχή καί ἄπορη;». «Ἐγώ πές της γιά τό καλό της ἦρθα» ἀπάντησε ὁ ὅσιος. Καί ἡ Παϊσία εἶπε στήν ὑπηρέτρια: «Αὐτοί οἱ μοναχοί γυρίζουν στήν Ἐρυθρά Θάλασσα καί βρίσκουν μαργαρίτες. Ἄφησέ τον λοιπόν νά ἔλθη μήπως καί μοῦ δώση κάτι». Στολίσθηκε, ἑτοιμάσθηκε καί κάθησε στό κρεββάτι. Ὅταν ὁ ὅσιος Ἰωάννης μπῆκε μέσα καί τήν εἶδε, ἔκλαψε πολύ. «Γιατί κλαῖς;» τόν ρώτησε ἡ Παϊσία. «Βλέπω ὅτι σέ τριγυρίζει ὁ σατανᾶς καί κλαίω γιά τήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς σου». Ἡ Παϊσία κατενύγη καί τοῦ λέγει: «Ὑπάρχει γιά μένα μετάνοια;». Ὁ Ὅσιος μέ στοργή τήν παρότρυνε: «Ναί τέκνον μου, μόνο βιάσου και ἀκολούθησέ με». Αὐτή, ἀμέσως, χωρίς νά πάρη τίποτε τά ἐγκατέλειψε ὅλα καί τόν ἀκολούθησε. Καθώς λοιπόν ἔφθασαν στήν ἔρημο, νύκτωσε. Τότε ὁ ὅσιος μάζεψε λίγη ἄμμο, τῆς ἔκανε προσκέφαλο καί τῆς εἶπε νά κοιμηθῆ.  Λίγο πιό ἐκεῖ ὁ Ὅσιος προσευχόταν. Τά μεσάνυχτα, ὅταν ὁ Ὅσιος πῆγε νά κάνη τήν ἀκολουθία τοῦ μεσονυκτικοῦ, βλέπει φῶς στό μέρος, πού κοιμόταν ἡ Παϊσία. Ἔφθανε ἕως τον οὐρανό καί ἅγιοι Ἄγγελοι ἀνέβαζαν τήν ψυχή της στόν Παράδεισο. Ἀπόρησε καί πηγαίνοντας κοντά της εἶδε πὼς πέθανε. Ἔκανε δέηση προς τόν Κύριο νά τοῦ φανερώση, ἐάν σώθηκε. Τότε ἦλθε Ἄγγελος Κυρίου ἀπό τόν οὐρανό καί τοῦ λέγει: «Γνώριζε, Ἀββᾶ, ὅτι ἡ λίγη ὥρα τῆς μετανοίας της ἦταν ἰσάξια μέ πολλά ἔτη, ἐπειδή ἔγινε μέ ὅλη της τήν ψυχή καί μέ ἀνείπωτη κατάνυξη καρδιᾶς»

ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ

Τροπάριον.

Κατεμήνυσεν η Βάτος, ακατάφλεκτος μείνασα, δεξαμένη φλόγα, Κεχαριτωμένη ανύμφευτε, του κατά σε Μυστηρίου το απόρρητον· μετά τόκον γαρ, μενείς αγνή αειπάρθενος.

Ερμηνεία.

Αποκριτικόν είναι το Τροπάριον τούτο του Αγγέλου προς την Παρθένον· επειδή γαρ εκείνη επόθησε να μάθη, πως η ανθρωπίνη φύσις έχει να βαστάση την ανάκρασιν της Θεότητος χωρίς να βλαβή· δια τούτο αποκρίνεται προς αυτήν ο Αρχάγγελος, φέρων το παράδειγμα της καιομένης Βάτου και μη κατακαιομένης. Η Βάτος, λέγει, εκείνη η φανείσα εις τον Μωϋσήν εν τω όρει τω Σινά, ήτις εκαίετο μεν, δεν κατεκαίετο δε: ήτοι δεν εχωνεύετο, ουδέ καμμίαν βλάβην ελάμβανε και φθοράν, «Όρα, φησίν, ότι η Βάτος καίεται πυρί, η δε βάτος ου κατεκαίετο» (Έξ. γ: 2), αύτη, λέγω, η Βάτος μείνασα ακατάκαυστος και μ΄ όλον ότι εδέχθη φλόγα, προεμήνυε το παράδοξον και υπέρ φύσιν θαύμα του ιδικού σου Μυστηρίου, Παρθένε, ήγουν της ασπόρου συλλήψεώς σου και της αφθόρου σου γεννήσεως· συ γαρ συλλαβούσα και γεννήσασα τον Θεόν Λόγον, όστις είναι πυρ καταναλίσκον, ως είπεν ο Μωϋσής, «Κύριος ο Θεός σου πυρ καταναλίσκον εστί» (Λευϊ. δ: 24), δεν εδοκίμασες από αυτόν καμμίαν βλάβην και διαφθοράν· επειδή εσύ και μετά την άσπορον σύλληψιν, και μετά την άρρητον γέννησιν έμεινας και θέλεις μένει πάντοτε αγνή και αειπάρθενος· όθεν και η κοινή δόξα της του Χριστού εκκλησίας κηρύττει ομοφώνως ότι η Κυρία Θεοτόκος, καθώς ήτον προ τόκου Παρθένος, ούτως εστάθη και εν τόκω Παρθένος, και μετά τον τόκον Παρθένος. Κεχαριτωμένην δε την Παρθένον ωνόμασε τόσον ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, όσον και ο Μελωδός εδώ, διότι αυτή είχε το πλήρωμα της θείας χάριτος· όθεν και ο θείος Ιερώνυμος είπεν· «Εκάστω των εκλεκτών η χάρις κατά μέρος εδόθη, τη δε Μαρία, όλον το της χάριτος πλήρωμα» (όρα εις τον πρώτον λόγον της Γεννήσεως της Θεοτόκου εν τω Μηνιάτη). Διο και ο ίδιος ούτος Ιωάννης εν τω α΄ ήχω της Οκτωήχου χάριτος πηγήν ωνόμασε την Θεοτόκον, ειπών· «Χαίρε η της χάριτος πηγή». Και το μεν πλήρωμα των χαρίτων του Υιού της είναι το μείζον πάντων και υπέρτατον· «Πλήρης, φησί, χάριτος και αληθείας, και εκ του πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν» (Ιω. α: 16)· το δε πλήρωμα της χάριτος της Μητρός Του ανέβλυζεν εκ του πληρώματος των χαρίτων του Υιού της, και δια τούτο ήτον κατώτερον από το του Υιού Της· όθεν μερικοί διδάσκαλοι επαρωμοίασαν το μεν πλήρωμα της χάριτος του Χριστού με την πηγήν και τον Ωκεανόν, το δε πλήρωμα της χάριτος της Μητρός Του, με τας εκ του Ωκεανού εκπορευομένας θαλάσσας, την δε χάριν των Αποστόλων επαρωμοίασαν με τους ποταμούς τους εκπορευομένους εκ της θαλάσσης, την δε χάριν των Αγίων ωμοίασαν με τα ρυάκια των ποταμών. Πάντοτε είχε το πλήρωμα της χάριτος η Παρθένος, και προ της συλλήψεως, και εν τη συλλήψει, και μετά την σύλληψιν. Είχε το πλήρωμα της χάριτος προ της συλλήψεως· διότι αν ο Πρόδρομος Ιωάννης εχαριτώθη έτι εκ κοιλίας Μητρός του, κατά τον λόγον του Αγγέλου, ον είπε «Και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται (ο Ιωάννης δηλ.) έτι εκ κοιλίας Μητρός αυτού» (Λουκ. α: 15)· πόσω μάλλον ήτον χαριτωμένη η Θεοτόκος η μέλλουσα γεννήσαι Αυτόν τον Υιόν του Θεού; διο και εν τω εις τα Εισόδια Τροπαρίω της Θεοτόκου γέγραπται «Τα ουράνια πάντα εξέστησαν ορώντα το Πνεύμα το Άγιον εν σοι σκηνώσαν». Όθεν και ο Γαβριήλ ευαγγελίσας αυτήν, κεχαριτωμένην ωνόμασεν, ειπών· «Χαίρε κεχαριτωμένη»· τούτον δε τον λόγον είπε προ του να συλλάβη η Παρθένος τον Κύριον. Είχε το πλήρωμα της χάριτος εν τη συλλήψει· διότι, επελθόντος του Αγίου Πνεύματος επ΄ αυτήν, συνέλαβεν αυτή τον Θεόν Λόγον εν τη αχράντω κοιλία της. Είχε δε μετά την σύλληψιν το πλήρωμα της χάριτος· διότι σύσσωμος ανήλθεν εις Ουρανόν ως Μήτηρ του Θεού Λόγου μετά τον θάνατόν της προς τον Μονογενή Υιόν Της. Το μεν προ της συλλήψεως λοιπόν πλήρωμα της χάριτος της Θεοτόκου ήτον τέλειον, το δε εν τη συλλήψει, ήτον τελειότερον, το δε μετά την σύλληψιν, ήτον τελειότατον· όθεν μερικοί Θεολόγοι το μεν πρώτον πλήρωμα της χάριτος της Παρθένου παρομοιάζουν με το ξύλον όπου γένη επιτήδειον κατά διάθεσιν εις το να ανάψη· το δε δεύτερον παρομοιάζουν με το ξύλον όπου καθ΄ έξιν γένη πυρ· το δε τρίτον πλήρωμα της χάριτος αυτής παρομοιάζουν με το ξύλον όπου ήδη άναψε και έγινεν ενεργεία πυρ. Επρόσθεσε δε ο Μελωδός και το, Αγνή, δια να φανερώση ότι η Κυρία Θεοτόκος δεν ήτον μόνον Παρθένος κατά το σώμα, αλλά και αγνή και καθαρωτάτη κατά την ψυχήν και τον λογισμόν· καθότι, ως λέγει ο ανώνυμος, ουδέ με ψιλήν προσβολήν λογισμών εμπαθών εμολύνθη· δια τούτο δικαίως ονομάζεται πάναγνος και υπέραγνος. Όθεν ο Κρήτης Ανδρέας ούτω την ασπάζεται πανηγυρίζων· «Χαίροις μόνη Μήτηρ Θεού, η πάσης ακτίνος φωτεινοτέρα, και πάσης καθαρότητος καθαρωτέρα». Ο δε Νύσσης Γρηγόριος λέγει· «Τι ουν η Παρθένος τω σώματι και τη ψυχή, η ευσεβής και ευλαβής και ευπειθής»; Ο δε Θεολόγος· «Κυηθείς μεν εκ Παρθένου και ψυχήν και σώμα προκαθαρθείσης τω Πνεύματι» (Λόγ. εις την Χριστού Γέννησιν). Θαυμαστά δε περί της παρθενίας της Θεοτόκου λέγει και ο σοφός Ψελλός πανηγυρίζων εις την εορτήν· «Παρθένος δε αληθώς η Παρθένος, ότι και τας εννοίας τας ψυχικάς μεμένηκεν αδιάφθορος, και ώσπερ Ήλιος ταις νοεραίς χάρισι τω σώματι προσωμίλησεν, εκείνο μάλλον λαμπρύνασά τε και καταυγάσασα, ή εκείθέν τι προσαναμαξαμένη της ύλης· όπερ ουδ΄ αν Αγγέλου φύσις ετήρησεν, ει τη ύλη προσήγγισε· συγχωρείσθω γαρ και τούτο τω λόγω, ως προς υπόθεσιν· μόνη γαρ αυτής η θεοειδεστάτη ψυχή, ώσπερ τις ουρανία αίγλη, τω ακηράτω εκείνω επέλαμπε σώματι· και ου συνείληπτο μάλλον, ή συνείχεν εκείνο και συνειλήφει, και προς το τηλαυγέστερον μετεσκεύαζεν· είχετο μεν γαρ ο νους εκείνης Θεού, ουδεμιάς ενούσης μεσότητος· το δε σώμα, του νου. Ώστε όλη συνώκει Θεώ, και Θεός μετά του σώματος εχρημάτιζε· και γην μεν ώκει και το ίχνος κάτω προσήρειδε, της δε απροσίτου Τριάδος, ει δει και τούτο θαρρήσαντα ειπείν, ουκ απελιμπάνετο, υπέρ τα Σεραφείμ και πριν συλλαβείν ορώσα Θεόν». Τι λέγω; Η Παρθένος ήτον τόσον καθαρωτάτη κατά το σώμα, ώστε υπερέβαινε την καθαρότητα και αυτών των ψυχών των Αγίων των κεκαθαρμένων τω Πνεύματι· και μαρτυρεί Ιωάννης ο Γεωμέτρης· πανηγυρίζων γαρ ούτος εις την εορτήν του Ευαγγελισμού λέγει· «το μεν γαρ και ήδη κεχαριτώσθαι ταύτην εκ Πνεύματος, και αξίαν γεγενήσθαι των δε των νυμφευμάτων, της υπέρ φύσιν εκείνης φύσεως, ου ψυχής μόνον, αλλά και σώματος· ότι και πλέον των παρ΄ άλλοις αγίων ψυχών έσπασε του Πνεύματος την ενέργειαν· επ΄ εκείνων μεν γαρ μόλις αι ψυχαί, και αύται λίαν κεκαθαρμέναι τω Πνεύματι, μικρόν όσον περιελάμφθησαν· ταύτης δε και η σαρξ όλου του Πνεύματος οικητήριον και εργαστήριον του Υιού· μάλλον δε και την ύλην αυτήν αυτώ παρεχομένη και συγκιρναμένη δια καθάρσεως».

SIMONOPETRA - PSALM 110 .wmv

O Συναξαριστής της ημέρας.

Σάββατο, 15 Νοεμβρίου 2014

Γουρία μάρτυρος, Σαμωνά, Αβίβου μάρτυρος (αρχή νηστείας).

Ὁ Γουρίας καὶ ὁ Σαμωνᾶς, ἀγωνιζόμενοι τὸν ἱερὸ ἀγώνα τῆς χριστιανικῆς πίστης, συνελήφθησαν ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Ἀντωνίνο, κατὰ τὸν διωγμὸ ἐπὶ Διοκλητιανού. Καὶ ἀφοῦ ὑπέστησαν μὲ θαυμαστὴ ὑπομονὴ πολλὰ βάσανα, ἀποκεφαλίσθηκαν.

Ὁ Ἄβιβος ἔζησε λίγα χρόνια ἀργότερα καὶ ἦταν ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῆς Ἔδεσσας ποὺ ὀνομαζόταν Ἀποθελσαῖα. Τότε βασιλιὰς ἦταν ὁ Λικίνιος, ὁ γνωστὸς ἀντίπαλος τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ὁ Ἄβιβος, λοιπόν, προχειρίσθηκε Ἱεροδιάκονος καὶ διακρινόταν γιὰ τὴ μεγάλη εὐσέβειά του καὶ τὸν πολὺ ζῆλο γιὰ τὸ ὑπούργημά του. Ἰδιαίτερα, ὅμως, διακρινόταν γιὰ τὴ θερμὴ ἀγάπη του στὸ ἱερὸ κήρυγμα, τηρώντας τὸ θεόπνευστο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ λέει: «Κήρυξαν τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξαν, ἐπιτίμησαν, παρακάλεσαν, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ». Κήρυξε, δηλαδή, τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, στάσου ἐπιτηρητὴς καὶ καθοδηγὸς στοὺς ἀκροατές σου, ὄχι μόνο σὲ κατάλληλες περιστάσεις, ἀλλὰ καὶ σ’ ἐκεῖνες ποὺ φαίνονται ἀκατάλληλες περιστάσεις, ἔλεγξε, ἐπίπληξε, παρηγόρησε μὲ κάθε μακροθυμία καὶ μὲ κάθε μέθοδο διδασκαλίας.
Ὁ ἡγεμόνας Λυσανίας, ὅταν εἶδε τὸν Ἄβιβο νὰ προσελκύει πολλοὺς εἰδωλολάτρες μὲ τὸ θερμό του κήρυγμα, τὸν συνέλαβε. Καὶ ἀφοῦ τὸν κρέμασε σὲ στυλὸ καὶ τὸν ἔσχισε μὲ σιδερένια νύχια, ἔπειτα τὸν ὁδήγησε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, ὅπου τὸν ἔριξε μέσα στὴν φωτιά, καὶ ἔτσι ὁ Ἄβιβος παρέδωσε τὸ πνεῦμά του στὸ Θεό.

Kαθαρές σοφιστείες του διαβόλου

Aυτή την εποχή όπως η σημερινή, που η κρίση έχει και έκταση και βάθος, η αποκλειστική σωτηρία μας είναι η Αλήθεια, που πρέπει να λέγεται χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, υπέρ όλων και εναντίον όλων και να υπηρετείται αντί πάσης θυσίας! Όλα τα άλλα, δήθεν διαλλακτικά και ειρηνικά, είναι παραπλανητικά, ηττοπαθή, υποκριτικά, καθαρές σοφιστείες του διαβόλου, για να τροχοπεδείται ο αγωνιστικός ζήλος, ν' αποκοιμίζονται οι πιστοί, κι' οι υπηρέτες του διαβόλου  οικουμενιστές  να δρουν ανενόχλητοι!

Ιερά Μητρ. Πειραιώς : Ὁ «πάπας» Φραγκίσκος, διάδοχος τοῦ ἐπιτίμου «πάπα» Βενεδίκτου ΙΣΤ΄, ξεπέρασε κατά πολύ τόν προκάτοχό του καί χρησιμοποίησε ἀσεβέστερο καί βλασφημότερο χαρακτηρισμό.

Διεκήρυξε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνο ἐλλειματική, ἀλλά καί «ἀσθενής», «ἄρρωστη» Ἐκκλησία, διότι δέν ἀναγνωρίζει ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ ἀποτελεῖ μαζί μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, τήν ὁποία ὀμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, καί διότι δέν ἀναγνωρίζει τόν «πάπα» ὡς πρῶτο στήν ἐξουσία Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας.

Οὐσιαστικά, ὁ «πάπας» Φραγκίσκος ζητᾶ τελείως ἀπροκάλυπτα τόν τέλειο ἐξουνιτισμό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Νά κρατήσει, δηλ. ὅλα τά ἤθη, τά ἔθιμα, τά δόγματά της κ.ἄ., ἀλλά νά ἀναγνωρίσει καί νά μνημονεύει τόν αἱρεσιάρχη «πάπα».

Το ...καρέ πρέπει να κλείσει στο Τελ Αβίβ!

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
* δικηγόρος

Η υπονόμευση της θέσης μας έναντι της Τουρκίας έχει ονοματεπώνυμα. Καταρχήν Κώστας Σημίτης και βάλτε από δίπλα όλους τους «σώφρονες», «αντιεθνικιστές», «εκσυγχρονιστές» της πασοκάρας και της Αριστεράς, τους ανανιστές διακομματικούς υβριστές του Τάσσου κι όλο εκείνο τον απίθανο δημοσιογραφικό συρφετό, που μαζί με διάφορους φουλαράτους ιντελιγκέντσηδες άνθησαν επί Σημίτη, σαν εκείνο το σαρκοφάγο φυτό, που τρώει έντομα και πουλάκια και μυρίζει σαν ψοφίμι. Αυτοί καταπίνανε αμάσητες τις θέσεις των αντιπάλων μας, λοιδορούσαν τον μαχητικό πατριωτισμό ως μπας κλας και τους πατριώτες ως «τουρκοφάγους».

Αλλοίμονον! Αι κορυφαί της Ορθοδοξίας, επί το έργον της προδοσίας!

Περί της συντελουμένης Καϊαφαϊκής προδοσίας πλειστάκις έχομε γράψει. Τα Ορθόδοξα «Άγια των Αγίων» μολυνθέντα ήδη, δια της κατακριτέας αυτομολήσεως των «Ορθοδόξων» Προκαθημένων των, προς τον οργανισμόν του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), ασφυκτιούν θανασίμως εκ  της «συνεργασίας» και «συνυπάρξεως» του εναγκαλισμού του επαράτου Οικουμενισμού, όστις, ως προσφυώς ελέχθη, «μη έχων όρια ο ίδιος αγωνίζεται να εξαφανίση και καταστρέψη τα όρια της Εκκλησίας του Χριστού». Ήδη, συζητείται, όχι μόνον περί ενώσεως με όλους τους Χριστιανούς ακόμη και με Ιουδαίους, αλλά και ότι πας ζων επί της γης, είναι μέλος της «Εκκλησίας», δηλ. της … «Παγκοσμίου εκκλησίας» των Οικουμενιστών! Απολύτως πιστεύομεν, ότι η των Εικονομάχων κακοδοξία αποτελεί μικρογραφίαν της καταβαλλομένης σήμερον προσπαθείας δια την ολοκληρωτικήν καταστροφήν της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, την Οποίαν δια του ιδίου αυτού αίματος, εθεμελίωσεν ο Κύριος, και οι απ΄ αιώνος μάρτυρες και ομολογηταί ανήγειραν εις Ναόν περικαλλούς ευπρεπείας και ωραιότητος. Το πνεύμα της πλάνης και ασεβείας αντιληφθέν, ότι η ποικίλη κατά των Ορθοδόξων βία ολίγα κατορθοί, εδίδαξε τους συγχρόνους υιούς του σκότους, να μετέρχωνται του λοιπού τας μεθόδους της «συνυπάρξεως», «συνδιαλλαγής» και «αγάπης», ευνουχίζοντες ούτω κατ΄ αρχάς πάσαν ορθόδοξον μαχητικήν διάθεσιν, δεσμεύοντες αργότερον ταύτην, και τέλος, ως σύμμαχον παρασύροντες εν τω ιδίω αυτών στρατοπέδω, εν πολλοίς μιτροφορούσαν ή ακαδημαϊκή τηβέννω κεκοσμημένην… Αλλοίμονον! Αι κορυφαί της Ορθοδοξίας, επί το έργον της προδοσίας! Τω όντι,  «πως έπεσαν δυνατοί;» (Β΄ Βασιλ. Α,27). Εσπούδασαν γαρ «εγκαταμίξαι το ψεύδος τη αληθεία και τη ευσεβεία την ασέβειαν». Σκοτισθέντες «ουδέν ηγήσαντο το πράγμα ουδέ διαφέρειν ευσέβειαν ασεβείας ενόμισαν», οίτινες «τω Αντιχρίστω την οδόν παρασκευάζουσιν». Αληθώς, «πως εγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών, πλήρης κρίσεως εν η δικαιοσύνη εκοιμήθη εν αυτή, νυν δε φονευταί;» (Προφ. Ησαϊου, α,2). Ήδη, ο Οικουμενισμός έχει εις τα δίκτυά του, καθώς γνωρίζετε, απάσας τας τοπικάς Ορθοδόξους Εκκλησίας. Η ένωσις έχει τελεσθή, τουλάχιστον εις επίπεδον κορυφής. Το μόνον, όπερ αναμένουν οι οπαδοί της, είναι η κατάλληλος διαφώτισις του λαού, ώστε να την δεχθή και ούτος άνευ «ανταρσιών» και «επαναστάσεων».

Έξοδος από της Εκκλησίας

Τι σημαίνει  η εισαγωγή, εις τα ιερά Δίπτυχα της Εκκλησίας, του ονόματος του αιρεσιάρχου Πάπα; Τι άλλο, ει μη «ομολογία» του Παπισμού. Άρνησις  της Ορθοδοξίας. Παράβασις του Θείου Νόμου. Έξοδος από της Εκκλησίας. Μετάθεσις εις την αίρεσιν. Ανταλλαγή του φωτός δια του σκότους, της αληθείας δια του ψεύδους, της Χάριτος δια του αναθέματος. Ασεβής αναγνώρισις του αιρεσιάρχου Πάπα και ένωσις μετά της παπικής αιρέσεως, της οποίας το μέρος «εις την λίμνην του πυρός και του θείου», καθ΄ ότι «ψευδοπροφήτης».

Δημήτριος Τσελεγγίδης Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης :

Ὁ Πα­πι­σμός -πρω­το­γε­νῶς- προ­έ­κυ­ψε, ὡς συ­νέ­πεια τῆς κα­κο­δο­ξί­ας του γιά τόν τρό­πο τῆς ὑ­πο­στα­τι­κῆς ὑ­πάρ­ξε­ως τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Κα­τά συ­νέ­πεια, εἶ­ναι μί­α νε­ώ­τε­ρη Πνευ­μα­το­λο­γι­κή αἵ­ρε­ση. Συγ­κε­κρι­μέ­να, οἱ Δυ­τι­κοί ἔ­κα­ναν σύγ­χυ­ση τῆς Θε­ο­λο­γί­ας (ἀ­ΐ­δι­ες σχέ­σεις) καί Οἰ­κο­νο­μί­ας (φα­νέ­ρω­ση τοῦ Θε­οῦ στόν κό­σμο καί τήν Ἱ­στο­ρί­α). Ἡ σύγ­χυ­ση, ὅ­μως, αὐ­τή προ­έ­κυ­ψε, ὅ­ταν οἱ Δυ­τι­κοί ὑ­πο­βάθ­μι­σαν στήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή ζω­ή τους τήν χα­ρι­σμα­τι­κή πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Βέ­βαι­α, στήν ὑ­πο­βάθ­μι­ση αὐ­τή προσ­δι­ο­ρι­στι­κή ση­μα­σί­α εἶ­χε ἡ ἐκ­κο­σμί­κευ­ση καί ἡ ἁ­μαρ­τω­λή ζω­ή, μέ τήν προ­ω­θη­τι­κή δύ­να­μη τοῦ ἐ­γω­κεν­τρι­σμοῦ. Ἔ­τσι, ὁ­δη­γή­θη­καν ἀ­να­πό­φευ­κτα καί στήν υἱ­ο­θέ­τη­ση τοῦ κο­σμι­κοῦ θε­σμι­κοῦ προ­τύ­που τοῦ ἱ­στο­ρι­κοῦ πε­ρι­βάλ­λον­τός τους καί δό­μη­σαν πυ­ρα­μι­δο­ει­δῶς τή Δυ­τι­κή Ἐκ­κλη­σί­α, συρ­ρι­κνώ­νον­τας καί πε­ρι­θω­ρι­ο­ποι­ών­τας τόν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κό θε­σμό τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας, ἡ ὁ­ποί­α προ­σκρού­ει εὐ­θέ­ως στόν ἐ­γω­κεν­τρι­σμό τοῦ ἑ­κά­στο­τε Πρώ­του. Καί ἱ­στο­ρι­κά, ὅ­μως, πι­στο­ποι­εῖ­ται, ὅ­τι πρῶ­τα ὑ­πο­βαθ­μί­ζε­ται στήν ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή ζω­ή ἡ χα­ρι­σμα­τι­κή πα­ρου­σί­α καί λει­τουρ­γί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος καί κα­τό­πιν δο­μεῖ­ται, θε­σμι­κά ἐ­σφαλ­μέ­νως, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Μέ ἄλ­λα λό­για, ἡ συρ­ρί­κνω­ση τῆς ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῆς λει­τουρ­γί­ας τῆς Συ­νο­δι­κό­τη­τας τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας πα­ρα­πέμ­πει ἱ­στο­ρι­κά στόν θε­σμό τοῦ Πα­πι­σμοῦ, μέ τή κο­ρύ­φω­σή του στό κα­κῶς νο­ού­με­νο Πρω­τεῖ­ο καί τό ἐ­πηρ­μέ­νο Ἀ­λά­θη­το τοῦ Πά­πα, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἔ­θε­σε ἑ­αυ­τόν ὑ­πε­ρά­νω καί τῶν Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων, πρᾶγ­μα πού συ­νι­στᾶ ἀλ­λο­τρι­ω­μέ­νη θε­σμι­κή ἔκ­φρα­ση «ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ» τύ­φου, ὁ ὁ­ποῖ­ος, κα­τά τόν Ἅ­γιο Γρη­γό­ριο τόν Πα­λα­μᾶ, εἶ­ναι «τό μό­νον πά­θος ἀ­νί­α­τον» (Λό­γος ἀ­πο­δει­κτι­κός, Πε­ρί ἐκ­πο­ρεύ­σε­ως τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, Λό­γος δεύ­τε­ρος, 2).

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος : Οὔτε ἕνας Ἱεράρχης !!!

Εἰς τήν καινοτομίαν καί εἰσαγωγήν τοῦ νέου ἑορτολογίου το 1924, δέν εὑρέθη οὔτε ἕνας Ἱεράρχης νά ὑπερασπισθῇ τό πάτριον ἑορτολόγιον, τό ὁποῖον μυριάδες Ἁγ. Πατέρων, ῾Ιεραρχῶν, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν τό ἐσεβάσθησαν, δέν τό ἤλλαξαν, καίτοι ἐγνώριζον ὅτι ἀστρονομικῶς δέν ἦτο ὀρθόν, ἀλλά ἀπό σεβασμόν πρός τάς Ἁγ. Οἰκουμενικάς Συνόδους καί τούς Ἁγ. Πατέρας οἱ ὁποῖοι τό ἐσεβάσθησαν δέν τό ἔθιξαν, καί διά νά μή γίνῃ σχίσμα εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τό ἀφῆκαν καί δέν ἔπαθεν οὐδεμίαν βλάβην, οὐδεμίαν ζημίαν το χριστεπώνυμον πλήρωμα.

Εκκλησιαστικά νέα :

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος   διοργανώνει δια της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας σήμερα Παρασκευή 14/11 και το Σάββατο 15/11 το Γ΄Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο, με θέμα  «Ορθόδοξη Εκκλησία και διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας-Νεομάρτυρες, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός-Επαναστατικά κινήματα». Την έναρξη του Συνεδρίου θα κηρύξει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος την Παρασκευή 14/11 στις 5:00 μ.μ.  στο Διορθόδοξο Κέντρο της Ιεράς Μονής Πεντέλης και οι εργασίες του  θα συνεχισθούν το Σάββατο 15/11 , έως το απόγευμα στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5 στην Αθήνα).

Στον Ιερό Ναό  Κοιμήσεως Θεοτόκου Κολοκυνθούς σήμερα Παρασκευή 14/11 στις 6:00 μ.μ. θα ψαλεί η Παράκληση στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Στην Ιερά Μονή  Οσίου Δαυίδ  στην Εύβοια  την Κυριακή  16/11  το πρωί θα τελεσθεί το Μνημόσυνο του Μακαριστού Γέροντος π. Ιακώβου Τσαλίκη.

ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ : Διαπέμπομεν ἐπίκαιρον σχολιασμόν τῆς ἀμετροεποῦς καί ἀπαραδέκτου δηλώσεως τοῦ ἀντικανονικῶς διακατέχοντος τόν Θρόνον τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης τοῦ τέως περιπύστου καί πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου τῆς Δύσεως.

Πειραιεύς, 14 Νοεμβρίου 2014

 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Διαπέμπομεν ἐπίκαιρον σχολιασμόν τῆς ἀμετροεποῦς καί ἀπαραδέκτου δηλώσεως τοῦ ἀντικανονικῶς διακατέχοντος τόν Θρόνον τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης τοῦ τέως περιπύστου καί πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου τῆς Δύσεως.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΠΕΡΙ «ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Κατά τήν ἀνά Τετάρτη γενική ἀκρόαση–κατήχηση στήν πλατεία τοῦ Ἁγίου Πέτρου ἐνώπιον χιλιάδων πιστῶν του, ὁ αἱρεσιάρχης «πάπας» Φραγκίσκος εἶπε τά ἑξῆς φρικτά πού ἀφοροῦσαν καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία : «Δέν ὑπάρχει ὑγιής Ἐκκλησία, ὅταν οἱ πιστοί, οἱ κληρικοί καί οἱ διάκονοι δέν εἶναι ἑνωμένοι περί τόν Ἐπίσκοπό τους. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἑνωμένη περί τόν Ἐπίσκοπο εἶναι μιά ἄρρωστη Ἐκκλησία. Ὁ Ἰησοῦς θέλησε αὐτήν τήν ἕνωση ὅλων τῶν πιστῶν μέ τόν Ἐπίσκοπο. Τό ἴδιο καί τῶν ἱερέων καί τῶν διακόνων. Ὅλοι ὀφείλουν νά ἔχουν τή συνείδηση ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καθιστᾶ ὁρατό τόν δεσμό τοῦ καθενός μέ τήν Ἐκκλησία, καί τῆς Ἐκκλησίας μέ τούς Ἀποστόλους καί μέ τίς ἄλλες κοινότητες, οἱ ὁποῖες ἐπίσης εἶναι ἑνωμένες μέ τούς Ἐπισκόπους καί μέ τόν Πάπα στή Μία, Μοναδική (unique) Ἐκκλησία, πού εἶναι ἡ δική μας, ἡ Ἱεραρχική Ἁγία Μητέρα Ἐκκλησία»[1].

Ἐάν ἡ ἀρρώστια σταματοῦσε στήν ἀπόσχιση ἀπό τόν ἐπίσκοπο, ἐκκλησιολογικά δέν θά ὑπῆρχε πρόβλημα, μολονότι καί αὐτό δικαιολογεῖται, ὅταν ὁ ἐπίσκοπος δέν ὀρθοτομεῖ τόν λόγον τῆς ἀληθείας. Τό γεγονός, ὅμως, ὅτι ἡ ἀρρώστια ἐπεκτείνεται καί πρός ὅσους δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν «πάπα», ἀποτελεῖ φρικτή ὕβρη καί προσβολή τῆς μόνης Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τουτέστι τῆς Ὀρθοδόξου, καί βλασφημία τοῦ μόνον ἐν αὐτῆ ἐνοικούντος Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο εἶναι ἀδύνατον νά ἐνοικεῖ στήν αἱρετική παρασυναγωγή τοῦ παπισμοῦ, ὅπου ἰδιαιτέρως ὑποτιμᾶται καί περιφρονεῖται μέ τήν αἵρεση τοῦFilioque.

Μελετώντας τήν παραπάνω δήλωση τοῦ «πάπα» Φραγκίσκου δέν νιώσαμε ἀπολύτως καμμία ἔκπληξη γιά τήν ἑωσφορική αὐτή διακήρυξη καί τήν ἀμετανοησία τοῦ αἱρεσιάρχου τῆς Ρώμης!