Στο μοναστήρι του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς στο Μπάραγιεβο (Σερβία – Ενορία Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) πραγματοποιήθηκε η πανορθόδοξη εκκλησιαστική και λαϊκή Σύναξη.

https://synaksiorthodoxon.blogspot.ca/

Την Κυριακή των Μυροφόρων (στις 9/22 Απριλίου), στο μοναστήρι του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς στο Μπάραγιεβο, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης στην Εξορία κ. Αρτεμίου, πραγματοποιήθηκε η πανορθόδοξη εκκλησιαστική και λαϊκή Σύναξη. Συγκεντρώθηκαν περίπου 700 αγωνιστές για την καθαρότητα της Πίστεως (αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και κοσμικοί) από τη Σερβία, την Ελλάδα, τη Ρωσσία, τη Ρουμανία, την Ελβετία (ειδικότερα οι μοναχοί από το Άγιο Όρος), οι οποίοι, σύμφωνα με τον κανόνα ΙΕ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου του Αγίου Φωτίου του Μεγάλου, διέκοψαν την λειτουργική και γραφειοκρατική κοινωνία με τους επισκόπους, τους ιερείς και τους κοσμικούς οικουμενιστές.

Resurrection Matins Ode 9 Chanted by monks of IM Vatopaidi

O Συναξαριστής της ημέρας.

Δευτέρα, 7 Μαΐου 2018

Ανάμνησις του εν τω ουρανώ φανέντος σημείου του Σταυρού εν Ιερουσαλήμ, Ακακίου, Κοδράτου και Μαξίμου μαρτύρων.

Ἡ ἐμφάνιση αὐτὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἶναι ἡ δεύτερη καὶ ἔγινε στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ 346 μ.Χ., ἐπὶ αὐτοκράτορος Κωνσταντίου (337 – 361 μ.Χ.) καὶ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου († 18 Μαρτίου). Τὴν τρίτη ὥρα τῆς 7ης Μαΐου τοῦ 346 μ.Χ., κατὰ μία τῶν ἡμερῶν τῆς Πεντηκοστῆς, φάνηκε Τίμιος καὶ Ζωοποιὸς Σταυρὸς ἄνωθεν τοῦ Γολγοθᾶ, σχηματισμένος ἀπὸ ὑπερφυσικὸ φῶς καὶ ἐκτεινόμενος πρὸς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Τὸ ὅραμα τοῦτο προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἱερουσαλήμ, ὅλοι δὲ οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως πρὸ τοῦ ὑπερφυοῦς τούτου θεάματος κατελήφθησαν ἀπὸ ἔκσταση.

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ -- ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

Όπως στους χρόνους του Μεγάλου βασιλείου ξέσπασε σάλος με τις αιρέσεις του Αρείου και του Σαβελλίου και δοκιμάζονταν και σε πρακτική βάση στην καθημερινότητά τους οι ορθόδοξοι με τις δυσκολίες που προέκυψαν έτσι και σήμερα όσοι θέλουν να κρατήσουν την ορθόδοξη πίστιν τους μακριά από τους αιρετικούς Οικουμενιστές περνούν με δυσκολία την πνευματική τους ζωή επειδή υπάρχει διάσπαση ακόμη και σ’ αυτούς που αγωνίζονται ή που νομίζουν ότι αγωνίζονται. Είναι τόσο χαρακτηριστική και αντιπροσωπευτική η περιγραφή που κάνει ο Μέγας Βασίλειος στο τελευταίο κεφάλαιο της πραγματείας του “Περί Αγίου Πνεύματος” που έχει κανείς την αίσθηση ότι γράφει για την εκκλησιαστική κατάστση στις ημέρες μας.

H Oρεινή Γυναίκα -- ΤΟΥ ΚΥΡ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Αν γυρίσεις τον κόσμο, θα δεις πως δεν θα βρεις παρά σπάνια ευτυχισμένους ανθρώπους και εκείνους με λιγόχρονη και άστατη ευτυχία, πικραμένους όμως θα βρεις πολλούς σε κάθε σου πάτημα. Αδέρφια σου στην χαρά δεν θα βρεις πολλά, μα αδέρφια στην πίκρα θα βρεις πάρα πολλά. Αυτό φανερώνει πως τούτος ο κόσμος είναι ένας τόπος που έρχεται ο άνθρωπος για να δοκιμαστεί, όπως το χρυσάφι στην φωτιά. Αφήνω πως ευτυχία δεν είναι η καλοπέραση του κορμιού, κι αυτό φαίνεται τρανώτατα από το ότι οι καλοπερασμένοι και οι πλούσιοι δεν είναι ευτυχισμένοι, αλλά κάνουνε τον ευτυχισμένο και στο τέλος βαριούνται την ζωή τους. Η ευτυχία τους είναι μάλλον ρηχή και ψεύτικη, κι ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή ευτυχία, κ' επιχειρούνε κάθε τόσο ν' αλλάξουνε την ζωή τους. Η ευτυχία τους είναι μάλλον ρηχή και ψεύτικη, κι ολοένα ζητάνε να βρούνε την αληθινή ευτυχία, κ' επιχειρούνε κάθε τόσο ν' αλλάξουνε την ζωή τους. Μπορεί η ψυχή να είναι ευτυχισμένη και μέσα σε ένα κορμί δυστυχισμένο; Μπορεί να ισχύει αυτό το παράδοξο;

Ἀναίρεση μυθευμάτων τοῦ κ. Ἰωάννου Ρίζου -- τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

Λυποῦμαι πού ἀναγκάζομαι καί μή θέλων νά γράψω τά παρακάτω, ὅμως ἡ ἀναλήθεια ἔχει καί τά ὅριά της. Ὁ θεολόγος (... ἀλλά καί ἀδικητής μας) κ. Ἰωάννης Ρίζος γιά δεύτερη φορά ἐπανέρχεται γιά τό θέμα τῆς ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μπαντσέν κ. Λογγίνου μνημονεύσεως ἤ μή τῆς οἰκείας του ἀρχῆς στή Θ. Λειτουργία καί μᾶς κατηγορεῖ καί πάλιν γιά ψευδῆ ἀποτείχιση ! 

Κατά πρῶτον, ὁ κ. Ρίζος ἰσχυρίσθηκε (εὖ γε, τῆς εὐγενείας), ὅτι ἡ ἀποτείχιση τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση «καί τῶν σύν αὐτῷ» εἶναι «ψευδο-αποτείχιση» καί ἡ περί αὐτήν διδασκαλία του μία «νεκροφόρα πλάνη» [1], καί παρέσχε στοιχεῖα πού, ὅπως νόμιζε, ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ.Λογγῖνος δέν ἔχει ἀποτειχισθεῖ, ἀντίθετα μέ ὅσα ἐμεῖς λέμε περί αὐτοῦ. Κατά συνέπεια, συλλειτουργώντας ὁ π. Θεόδωρος μαζί του πρό μηνῶν στό Μπαντσέν (τήν β΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν 2018), δέχθηκε νά ἀκούσει τήν μνημόνευση ὅλων τῶν Προκαθημένων [2]! Ἐν τῷ μεταξύ οἱ γνωστοί τοῦ κ. Ρίζου  στήν περιοχή τῆς Πτολεμαΐδος διέδιδαν τήν ἴδια ἀνακρίβεια δείχνοντας καί ... βίντεο (!) (ὅπως πληροφορήθηκα), ἐνῷ καί ἐχθές ὁ κ. Ἰωάννης ἐπανῆλθε μέ τό ἴδιο θέμα, σέ νέο δημοσίευμά του [3]. Ἐπειδή στά σχόλια δέν λύνονται τά προβλήματα (λόγῳ τεχνικῆς - ἀπ΄ ὅ,τι φαίνεται - ἀσυνεχείας), ὀφείλω, ἐπειδή πρόκειται περί θέματος Ὀρθοδοξίας καί χάριν τῶν ἀδελφῶν περί τόν κ. Λογγῖνο, νά διευκρινίσω καί δηλώσω μέ τό παρακάτω κείμενο τά ἑξῆς:

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης: οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὰ σχέδια τῶν Νεοεποχιτῶν καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν

Δυστυχῶς ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει ἀμβλύνει τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο πολλῶν «ὀρθοδόξων» ποιμένων καὶ θεολόγων μὲ συνέπεια νὰ ἀμφισβητεῖται καὶ νὰ ἀπορρίπτεται ὡς «ναρκισσισμὸς» ἡ μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ θεωρεῖται καὶ αὐτὴ ἁπλῶς ἕνα κομμάτι τοῦ διηρημένου χριστιανικοῦ κόσμου, τῆς διηρημένης Ἐκκλησίας, κατὰ τὴν ἀπαράδεκτη πλάνη τοῦ μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου Σαββάτου καὶ πολλῶν ἄλλων μεγαλοσχήμων κηρύκων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ζώντων καὶ τεθνεώντων. Εἶναι ἀπίστευτη καὶ ἰσομεγέθης ἡ πλάνη τοῦ μητροπολίτου Δημητριάδος Ἰγνατίου, ὁ ὁποῖος ἐπρότεινε νὰ ἐγκαταλείψουμε τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ κινηθοῦμε σὲ μία «μεταπατερικὴ ἐποχή». Εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀποτελοῦν ἐμπόδιο στὰ σχέδια τῶν Νεοεποχιτῶν καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ πρέπει νὰ τοὺς ξεπεράσουμε νὰ ξεπεράσουμε «τὰ ὅρια, ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν».