ΛΟΓΟΣ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΠΑΥΛΟΝ

Του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Τί τέλος πάντων εἶναι ὁ ἄνθρωπος καί πόση εἶναι ἡ εὐγένεια τῆς δικῆς μας φύσης καί πόσο ἱκανό στήν ἀρετή εἶναι αὐτό τό ὄν, μᾶς τό ἔδειξε περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὁ Παῦλος. Καί τώρα σηκώνεται, ἀπό ἐκεῖ πού ἔχει φθάσει, καί μέ καθαρή φωνή πρός ὅλους ἐκείνους πού κατηγοροῦν τή φύση μας ἀπολογεῖται γιά χάρη τοῦ Κυρίου, προτρέπει γιά ἀρετή, κλείνει τά ἀναίσχυντα στόματα τῶν βλάσφημων καί ἀποδεικνύει ὅτι δέν εἶναι μεγάλη ἡ διαφορά ἀνάμεσα στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους, ἄν θέλουμε νά προσέχουμε τόν ἑαυτό μας. Γιατί χωρίς νά ἔχει ἄλλη φύση, οὔτε νά ἔχει λάβει ἄλλη ψυχή, οὔτε νά κατοίκησε σ᾿ ἄλλο κόσμο, ἀλλά ἄν καί ἀνατράφηκε στήν ἴδια γῆ καί τόπο καί μέ τούς ἴδιους νόμους καί συνήθειες, ξεπέρασε ὅλους τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἀπό τότε πού ἔγιναν οἱ ἄνθρωποι. Ποῦ εἶναι λοιπόν ἐκεῖνοι πού λέγουν, ὅτι εἶναι δύσκολο πράγμα ἡ ἀρετή καί εὔκολο ἡ κακία; Γιατί ὁ Παῦλος τούς ἀντικρούει λέγοντας:

Ο Γέρων Σάββας Λαυριώτης απαντάει σε όλα.

----------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Δυστυχῶς, ὁ Ἰωάννης ἐκθέτει τούς πιστούς Πατρίου Ἑορτολογίου (π.ἑ.)! Πρῶτον, ἀντί τεκμηριωμένης τοποθετήσεως ἐπί τῶν ἰσχυρισμῶν τοῦ π. Σάββα, ἄρχισε μέ ἕνα σωρόν φλυαριῶν καί ἀνοησιῶν ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ (γιά τήν κ. Σακελλαροπούλου κ.λπ.). Δεύτερον, ἐτόλμησε νά τοῦ εἰπῇ «ἄσε τούς κανόνες»!!! Ἔτσι ἀπαντοῦν οἱ ὑπερασπισταί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως; Τρίτον, ἀντί θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων, ἔλεγε καί ξαναέλεγε ὅτι ὁ π. Σάββας πρέπει νά πάῃ πρῶτα νά ἐξομολογηθῇ, ὥστε νά φύγουν τά «ἀναθέματα» ἀπό τό κεφάλι του (!!!), νά λάβῃ εὐλογίαν ἀπό κάποιον ἐπίσκοπον καί μετά νά βγῇ νά κάνῃ ὁμιλίες δημοσίως! Ὁ π. Σάββας τοῦ ἐξήγησε ὀρθότατα ὅτι, ἐφόσον ἀπετειχίσθη ἀπό τόν Οἰκουμενισμόν, ἔπαυσε νά εἶναι ὑπόδικος δι' ἀναθεματισμόν. Ἐκεῖνος, ὅμως, τό «βιολί του», ὥς που τόν ἀπέβαλαν (δικαίως) ἀπό τήν συζήτησιν! Ὅ,τι δηλαδή ἀκριβῶς κάμνουν καί οἱ Ματθαιϊσταί τοῦ τύπου Χ. Στουραΐτου, δῆθεν ἐπειδή οἱ κοινωνήσαντες μέ τήν αἵρεσιν εἶναι ἐνεργείᾳ ἀναθεματισμένοι, ὁπότε ἡ μετάνοιά των δέν εἶναι τάχα ἀρκετή διά νά τούς ἐπαναφέρῃ εἰς τάς τάξεις τῶν Ὀρθοδόξων! Ἐνῷ, οἱ Οἰκ. Σύνοδοι (ὅπως π.χ. ἡ Ζ') ἐδέχθησαν τήν μετάνοιαν πρώην αἱρετικῶν ἐπισκόπων πού εἶχον χειροτονηθῆ εἰς τήν αἵρεσιν καί δέν ἀπῄτησαν νά χειροτονηθοῦν αὐτοί ἐκ νέου. Ἀλλ' ὅπως ἔχω γράψει πολλές φορές, οἱ Ματθαιϊσταί τοῦ τύπου Χ. Στουραΐτου παραλογίζονται καί δέν δέχονται τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας. Σημειωτέον ὅτι ἐγώ δέν εὐθυγραμμίζομαι μέ τόν π. Σάββαν στό θέμα τῶν «παραλλήλων ἐπισκόπων», πού, κατά τόν ἴδιον καί κατά μερικούς ἄλλους, ὅπως τόν π. Εὐθύμιον Τρικαμηνᾶν, εἶναι ἡ αἰτία διά τήν ὁποίαν θεωρεῖ τούς Π/Ητας σχισματικούς. Ὁ π. Σάββας, τόν ὁποῖον σέβομαι, ἀγαπῶ καί θαυμάζω διά τίς θεολογικές γνώσεις του καί διά τόν ἀγῶνα πού κάμνει κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ζητοῦσε ἐπιμόνως ἀπό τόν Ἰωάννην ἕνα ἱερόν Κανόνα πού νά ἐπιτρέπῃ τήν τοποθέτησιν ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων εἰς τάς Ἐπισκοπάς ὅπου εἶναι τοποθετημένοι αἱρετικοί «ἐπίσκοποι». Ἀντί νά τοῦ εἰπῇ τό ἄκρως ἀπαράδεκτον «ἄσε τούς κανόνες»(!!!), ἔπρεπε νά τοῦ εἰπῇ: «Δείξατέ μας καί ἐσεῖς ἕνα κανόνα πού νά τό ἀπαγορεύῃ, καθότι οἱ ἱεροί Κανόνες (Η' τῆς Α' καί ΙΣΤ' τῆς ΑΒ) ἀναφέρονται εἰς τήν περίπτωσιν τῆς συνυπάρξεως δύο ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ Ἐπισκόπων εἰς τήν αὐτήν Ἐπισκοπήν. Ὅταν, ὅμως, ὁ Ἐπίσκοπος μίας ἐπαρχίας εἶναι αἱρετικός, δηλαδή «λύκος βαρύς πού κατασπαράσσει τό ποίμνιόν του», τότε ὄχι μόνον ἐπιτρέπεται, ἀλλά ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ νά τοποθετηθῇ Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος εἰς τήν θέσιν του. Καί ἐπειδή τό 1935 ἡ Διοικοῦσα Σύνοδος ἦτο ἐξ ὁλοκλήρου αἱρετική/σχισματική, ἡ δέ ὑπόλοιπος «Ὀρθοδοξία» συνέπλεε μέ αὐτούς, καί ἄρα δέν ἦτο δυνατόν νά ἐκδιωχθοῦν οἱ ψευδεπίσκοποι ἀπό τάς θέσεις των, ΕΠΕΒΑΛΛΕΤΟ οἱ τρεῖς ἀποτειχισθέντες νά χειροτονήσουν νέους Ἐπισκόπους. Τό ὄντως λάθος συνέβη μετά τήν κοίμησιν τοῦ Ἁγίου πρ. Φλωρίνης, ὅταν οἱ Π/Ηται προέβησαν εἰς τήν ἵδρυσιν ἰδικῆς των «ἐκκλησίας», ὁπότε, τύποις τοὐλάχιστον, ἔπαυσεν ἡ νόμιμος ἀποτείχισίς των καί ἄρχισαν νά ποτίζουν καί αὐτοί τόν δένδρον τοῦ σχίσματος, τό ὁποῖον ἐφύτευσαν οἱ Ν/Ηται τό 1924. Οἱ Οἰκουμενισταί, οἱ Ματθαιϊσταί καί οἱ Ματθαιΐζοντες εἶναι ὑπεύθυνοι δι' αὐτό τό χάος πού ἐδημιουργήθη εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ.

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

@ 29 Ιουνίου 2022 - 2:49 μ.μ.: «Όσες φορές μίλησα με Π/τες, έζησα το ίδιο δράμα... Ισχυρογνωμοσύνη, ψεύδη, ανακρίβειες, φανατισμός, έλλειψη ειλικρίνειας, ταπείνωσης και αγάπης.»

Σχόλιον: Ἐγώ ἤμουν γιά 18 συναπτά χρόνια μέ τήν Σύνοδον τοῦ κ. Καλλινίκου καί σέ διαβεβαιῶ ὅτι οὐδείς ἀδελφός τοῦ π.ἑ. μοῦ εἶπε κάτι ψευδές! Ἡ ἰσχυρογνωμοσύνη στά θέματα πίστεως εἶναι ἀρετή, ὄχι ἐλάττωμα! Ὅσον διά τήν «ταπείνωσιν» καί τήν «ἀγάπην» δέν ξέρω τί ἐννοεῖς, διότι πρόκειται γιά παρεξηγημένες ἔννοιες στίς ἡμέρες μας. Χάριν παραδείγματος, οἱ πολλοί νομίζουν ὅτι τό νά βάζῃς μετάνοιαν εἰς ἕνα οἱκουμενιστήν ψευδο-κληρικόν εἶναι ταπείνωσις. Καί πάλιν, λοιπόν, σοῦ λέγω ὅτι σφάλλεις εἰς τήν γενίκευσιν τοῦ φαινομένου Ἰωάννη. Σ' αὐτήν τήν παγίδα τοῦ Σατανᾶ ἔχουν πέσει πολλοί. Ἀκόμη καί ὁ π. Φιλόθεος Ζερβᾶκος, προκειμένου νά δικαιολογήσῃ τήν μή συμπόρευσίν του μέ τούς Ὀρθοδόξους τοῦ π.ἑ. ἀνέφερε μίαν σειράν ἀκροτήτων, τίς ὁποῖες μόνον εἰς τούς Ματθαιϊστάς συναντᾶ κανείς. Τέλος, ἄν ἀντιστρέψουμε τό ἐπιχείρημά σου καί μιλήσουμε γιά τούς Ν/Ητας, καταθέτω ὅτι μέ αὐτούς συνδιαλέγομαι ἐπί 20 καί πλέον ἔτη καί ἔχω συναντήσει καί διαμάντια, ἀλλά καί πολλούς φοβερούς ΨΕΥΤΑΣ καί, βεβαίως, κατά πλειοψηφίαν, ἀδιαφόρους περί τήν πίστιν, πού εἶναι τό τρίτον εἶδος ἀθεΐας, κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν. Γι' αὐτό, μήν τά βάζῃς στή ζυγαριά, ἀδερφέ. Εἶναι χαλασμένη! Ὁ Θεός νά ἐλεήσῃ ὅλους μας!

-------------------------

Ο/Η Δημήτριος Χατζηνικολάου είπε...

Ἡ συνέχεια τῆς συζητήσεως περί «παραλλήλων ἐπισκόπων» δίνεται στίς ἑξῆς δύο διευθύνσεις. Μήν χάσει κανείς τό ἄρθρον τοῦ Ν. Μάννη (βλ. δεύτερον λίνκ):

https://www.youtube.com/watch?v=7ZBgKHyRpe0&list=PLsW6HE1MshvGmcvSbQK2wJDkJcaxQSBBT&index=117&t=2672s

http://krufo-sxoleio.blogspot.com/2018/12/blog-post_52.html

 

Τη ΚΘ΄ (29η) Ιουνίου μνήμη των Αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων και Κορυφαίων ΠΕΤΡΟΥ και ΠΑΥΛΟΥ.

Πέτρος ο Κορυφαίος Απόστολος του Κυρίου ήτο αδελφός Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, καταγόμενος εκ πόλεως ευτελούς και μικράς, της Βηθσαϊδά, υιός Ιωνά, εκ της φυλής του Πατριάρχου Συμεών, κατά τους χρόνους Υρκανού Αρχιερέως των Ιουδαίων, ζων εν εσχάτη πενία, και δια των ιδίων αυτού χειρών ποριζόμενος τα προς το ζην αναγκαία. Αφού δε ο πατήρ του Ιωνάς ετελεύτησεν, ο μεν Πέτρος έλαβεν εις γυναίκα την θυγατέρα Αριστοβούλου, αδελφού Βαρνάβα του Αποστόλου και απέκτησε τέκνα, ο δε Ανδρέας έμεινεν εν παρθενία. Όταν δε ο Βαπτιστής Ιωάννης εκρατείτο υπό του Ηρώδου εν τη φυλακή, τότε ο Κύριος, ελθών εις την λίμνην Γεννησαρέτ, εύρε τον Ανδρέαν και Πέτρον, οίτινες διώρθωνον τα δίκτυά των και ούτως εκάλεσεν αυτούς· όθεν ευθύς τον ηκολούθησαν.

Που βαδίζουμε αλήθεια, οι σημερινοί Ορθόδοξοι;

Ο χριστιανός ο οποίος θέλει να είναι ευθύς απέναντι του Θεού, οφείλει να διερωτηθή: Μήπως υπηρετώ το κακώς εννοούμενο προσωπικόν μου συμφέρον και όχι αυτό που ορίζει η Εκκλησία μου; Μήπως υπηρετώ άθελά μου τις σκοτεινές δυνάμεις και όχι την αλήθεια; Απάντηση εις το ερώτημα αυτό θα μπορέση να πάρη, αν αφήση ελεύθερη τη συνείδησίν του να ομιλήση ανεπηρέαστη από το πάθος και την πλάνη, με βάσιν την αλήθειαν και τον Νόμον του Θεού. Νοείται άραγε ένας χριστιανός να ενεργή εις την ζωήν του με κριτήρια αντίθετα προς το Νόμον και τας εντολάς του Θεού, αντίθετα προς τας Παραδόσεις και τους Ιερούς Κανόνας που εστήριξαν δια μέσου των αιώνων την Πίστιν μας; Κενοί περιεχομένου λοιπόν είναι εις την εποχήν μας οι Ιεροί Κανόνες και Παραδόσεις της Εκκλησίας μας; Που βαδίζουμε αλήθεια, οι σημερινοί Ορθόδοξοι; Μήπως στήνεται ήδη ο τάπης δια την υποδοχήν του Αντιχρίστου; Μήπως επαληθεύονται εις τας ημέρας μας τα λόγια του Προφήτου: «Τετύφλωκεν αυτών τους οφθαλμούς και πεπώρωκεν αυτών την καρδίαν, ίνα μη ίδωσι τοις οφθαλμοίς και νοήσωσι τη καρδία και επιστραφώσι και ιάσομαι αυτούς»; Θα αγνοήσουμε λοιπόν, αδελφοί αυτά που γίνονται από τους Οικουμενιστές, γεγονότα καταλυτικά της Πίστεώς μας, και δια της σιωπής και αδιαφορίας θα επιβραβεύσουμε την προδοσία της Πίστεώς μας;