Τον Κύριον υμνείτε -- Orthodox Hymns

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 23 Οκτωβρίου 2016

ΣΤ ΛΟΥΚΑ. Ιακώβου του αδελφοθέου, Ιγνατίου Κων/λεως

Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς γιοὺς τοῦ Ἰωσὴφ ἀπὸ ἄλλη γυναίκα, γι’ αὐτὸ ὀνομαζόταν ἀδελφὸς τοῦ Κυρίου. Ἡ συγγενική του ὅμως σχέση μὲ τὸν Κύριο δὲν εἶναι ὁμόφωνα καθορισμένη. Ἀλλὰ τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι ὁ Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καὶ εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔγραψε τὴν πρώτη Θεία Λειτουργία τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Ἰάκωβος, λοιπόν, ποίμανε τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μὲ δικαιοσύνη, μὲ γενναία στοργὴ καὶ στερεότητα στὴν πίστη. Αὐτὸ ὅμως, ἐξήγειρε τὴ μοχθηρία καὶ τὴν κακουργία τῶν Ἰουδαίων. Ἀφοῦ τὸν ἔπιασαν, τὸν ἔριξαν πάνω ἀπὸ τὸ πτερύγιο τοῦ Ναοῦ, καὶ ἐνῷ ἀκόμα ἦταν ζωντανός, τὸν ἀποτελείωσαν μὲ ἄγριο κτύπημα ροπάλου στὸ κεφάλι. Ἔργο τοῦ Ἰακώβου εἶναι καὶ ἡ Καθολικὴ Ἐπιστολή του στὴν Καινὴ Διαθήκη, στὴν ὁποία νὰ τί μας συμβουλεύει, σχετικὰ μὲ τὸ πὼς πρέπει νὰ χειριζόμαστε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ: «Γίνεσθε ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί, παραλογιζόμενοι ἑαυτούς». Δηλαδὴ νὰ γίνεσθε ἐκτελεστὲς καὶ τηρητὲς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι μόνο ἀκροατές. Καὶ νὰ μὴ ξεγελᾶτε τὸν ἑαυτό σας, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι εἶναι ἀρκετὸ καὶ μόνον νὰ ἀκούει κανεὶς τὸ λόγο.
(Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, φέρεται καὶ τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, μαζὶ μὲ τὴν μνήμη τοῦ Δαβὶδ τοῦ Προφήτου καὶ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος, συνοδευόμενη μὲ τὸ ἀκόλουθο δίστοιχο: «Σὺ τέκτονος παῖς, ἀλλὰ ἀδελφὸς Κυρίου, τοῦ πάντα τεκτήναντος, ἐν λόγῳ, μάκαρ». Τελεῖται δὲ αὐτῷ ἡ Σύναξις ἐν τῷ σεπτῷ αὐτοῦ Ναῷ τὸ ὄντι ἔνδοθεν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοὶς Χαλκοπρατείοις. Πατμιακὸς κώδικας: 266).

Ο στάρετς Αρσένιος:

….Λέτε, λοιπόν, πώς ο κομμουνισμός γκρέμισε εκκλησίες, φυλάκισε πιστούς, πολέμησε την Εκκλησία. Ναι, έτσι είναι. Ας εξετάσουμε όμως τα πράγματα συνολικότερα και βαθύτερα. Ας ανατρέξουμε σε όσα προηγήθηκαν. Πολύ πρωτύτερα ο λαός μας είχε χάσει την πίστη του, είχε περιφρονήσει την παράδοσή του, είχε λησμονήσει την ιστορία του, είχε αρνηθεί τα ιερά και τα όσιά του. Ποιος φταίει γιαυτό; Η τωρινή εξουσία; Εμείς φταίμε! Και τώρα θερίζουμε ό,τι σπείραμε... 

"Ας θυμηθούμε, τι παράδειγμα έδιναν στο λαό οι διανοούμενοι, οι ευγενείς, οι έμποροι, οι δημόσιοι υπάλληλοι· και προπαντός, τί παράδειγμα δίναμε εμείς, οι κληρικοί. Ήμασταν οι χειρότεροι άπ' όλους! Γι' αυτό και των παπάδων τα παιδιά, βλέποντας μέσα στις οικογένειές τους την ανηθικότητα και τη φιλοχρηματία, γίνονταν οι πιο φανατικοί άθεοι, οι πιο μαχητικοί επαναστάτες. Πολύ πρίν από την επανάσταση του 1917 ο κλήρος είχε χάσει κάθε δυνατότητα καθοδηγήσεως του λάου. Είχε γίνει -- αλίμονο! -- μια κάστα επαγγελματιών, όπου βασίλευαν η απιστία καί η διαφθορά. Από το πλήθος των μοναστηριών της πατρίδας μας, μόνο πεντ'-έξι ήταν φωτεινοί φάροι του χριστιανισμού και του πνεύματος: το Βάλαμο, η Όπτινα με τους μεγάλους στάρτσι, το Ντιβέγιεβο, το Σάρωφ καί ίσως ενα-δύο ακόμα. Στα υπόλοιπα όχι μόνο την πίστη και την αρετή δεν συναντούσε κανείς, αλλά και σκανδαλιζόταν από το κοσμικό φρόνημα και την ανόητη επιδεικτικότητα. 


"Τι μπορούσε να πάρει ο λαός από τέτοιους ρασοφόρους, από τέτοιους δήθεν εκπροσώπους του Θεού; Εμείς τον σπρώξαμε στην επανάσταση, γιατί δεν του δώσαμε το καλό παράδειγμα. Δεν του εμπνεύσαμε την πίστη, την αγάπη, την υπομονή, την ταπείνωση. Μην τα ξεχνάτε όλα αυτά, μην τα ξεχνάτε! Γι' αυτό μας εγκατέλειψε τόσο εύκολα ο λαός. 

Γι' αυτό αρνήθηκε μαζί μ' εμάς και το Θεό. Γι' αυτό γκρέμισε τις εκκλησιές. 
" Δεν μπορώ, λοιπόν, να κατηγορήσω την εξουσία, το σημερινό καθεστώς. Γιατί οι σπόροι της αθεΐας έπεσαν τότε στο έδαφος πού εμείς οι ίδιοι είχαμε προετοιμάσει με τα λάθη μας και τον ξεπεσμό μας. Αυτή ήταν η αιτία και η αρχή του κακού. Όλα όσα ακολούθησαν, ακόμα και τούτο το στρατόπεδο και το μαρτύριο μας καί οι άσκοπες θυσίες τόσων αθώων ανθρώπων, δεν είναι παρά οι αναπόφευκτες συνέπειες.

Είναι αναπόδραστη νομοτέλεια, η αποστασία από την Ορθόδοξο Πίστι να ακολουθήται από εθνικές συμφορές.

Τότε ένας ησυχαστής μου υπενθύμισε την περίπτωση του ασκητού πού, μετά την άλωση τής Κωνσταντινουπόλεως, είδε επάνω στήν αγία Πρόθεση ερειπωμένου Ναού, μία γουρούνα με τα νεογνά της και άρχισε να κλαίει και νά οδύρεται. Τότε ενεφανίσθη Άγγελος Κυρίου και του λέγει· Αββά, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ότι, αυτό πού είδες, είναι πιο ευάρεστον στόν Κύριον από την αναξιότητα τών ιερέων, πού λειτουργούσαν; Και ο Αγγελος εγένετο άφαντος.

Εκαναν τζαμί επίσημα τον ναό- σύμβολο!

Μόνιμος ιμάμης διορίστηκε στην Αγια-Σοφιά. Συνεχίζονται οι προκλήσεις μετά την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης
Καθοδηγούμενος από τις νεοοθωμανικές φιλοδοξίες του, τις πολιτικές βλέψεις του και την έπαρση του κρυμμένου μέσα του σουλτάνου ο Ταγίπ Ερντογάν κλιμακώνει τις προκλήσεις του προς τον πολιτισμένο κόσμο - κυρίως όμως προς την Ελλάδα!

Με απόφαση που συνυπογράφουν η μουφτεία της περιοχής Φάτιχ και η Υπηρεσία Θρησκευτικών Υποθέσεων (μία από τις πολλές όπου στο πλαίσιο των πρόσφατων διώξεων αντικαθεστωτικών έχουν αντικατασταθεί εκατοντάδες στελέχη από οπαδούς του προέδρου) διορίστηκε χθες μόνιμος ιμάμης στην Αγία Σοφία!
Οργανόγραμμα
Μια θέση που υπήρχε στο οργανόγραμμα αλλά παρέμενε κενή από το 1935, έναν χρόνο αφότου το σύμβολο της βασιλεύουσας μετατράπηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ σε μουσείο. Πόλος έλξης επισκεπτών από ολόκληρο τον κόσμο, το μνημειακό αριστούργημα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας λειτουργούσε αποκλειστικά ως μουσείο και χώρος πολιτιστικής κληρονομιάς.

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 / 10/ 2016 – ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ - «και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν»

Η αυθεντική κοινωνία

 Ο άνθρωπο διαχρονικά αναζητεί εναγωνίως την ελευθερία του, πλην όμως δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που δοκιμάζει στο βάθος μεγάλη απογοήτευση. Λησμονεί πολλές φορές δυστυχώς τη μεγάλη αλήθεια ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός ελευθερωτής του κόσμου. Ο δαιμονισμένος που παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή θεραπεύθηκε μόλις ακριβώς συνάντησε τον Χριστό. Τον είδαμε να μεταβάλλεται ριζικά και να γίνεται νέα ύπαρξη. Από γυμνός γίνεται «ιματισμένος» και από αλλοπρόσαλλος «σωφρονών», όπως χαρακτηριστικά περιγράφεται η περίπτωσή του. Ζούσε πριν σε μνήματα και σε έρημους τόπους, μετά όμως επικοινωνεί και μάλιστα με τον πιο αυθεντικό τρόπο με τους συνανθρώπους του. Η επιθετικότητα και η καταστροφική μανία που τον καταλάμβαναν μεταβάλλονται τώρα σε ορμή κοινωνικότητας και σχέσης με τους γύρω του.

Η κοινωνικότητα

Η κοινωνικότητα είναι ουσιώδες γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης, γεγονός που αναγνώρισε από την αρχή και η φιλοσοφική σκέψη.

Εγρήγορση, ετοιμότητα, σοβαρότητα

Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Τηρουμένων των αναλογιών και των αποστάσεων, νομίζουμε δικαιούμεθα να επαναλάβουμε το «φωνή τους ήρθ’  εξ ουρανού, αγγέλων από στόμα» για την δήλωση του Μακαριωτάτου:

 «Μπορεί να πουλήσατε ή να πουλάτε τους θησαυρούς της Ελλάδας μας, να δίνουμε τα τραίνα μας, να δίνουμε τα λιμάνια μας, αλλά την Πατρίδα μας και την Ορθοδοξία μας δεν θα σας τα παραδώσουμε»! Σταράτα, στακάτα και τίμια. Οπότε «Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω»!

Καθώς οι «συντεταγμένοι» φορείς του δημόσιου λόγου, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, δημοσιογραφούντες παραμένουν, εκτός δακτυλοδεικτούμενων εξαιρέσεων, άλαλοι, η κατακλείδα της αρχιεπισκοπικής δήλωσης «Μήπως δεν πρέπει να στηρίζουμε τα κόμματα, αλλά τα πρόσωπα,» εισδύει στα ενδότερα του πολιτικού προβλήματος. Παρ’ ημίν η εσωκομματική δημοκρατία εξακολουθεί να είναι ζητούμενο. Ωστόσο διασώζονται πρόσωπα, διάσπαρτα στα κόμματα με δύσκολο τον αγώνα της μαρτυρίας του συνειδησιακά ακομμάτιστου. Αυτοί, συντηρούν το άλας της γης και επωμίζονται το μέγα βάρος της εθνικής αφύπνισης.

Έχει απασφαλίσει ολότελα ο αλλοπαρμένος γείτων. Κορυβαντιά και κάθε δύο και τρεις ονειρεύεται ξυπνητός: η Θεσσαλονίκη, η Θράκη, το Αιγαίο, η Κύπρος (=σύμπασα η Ελλάς, πλην Κολωνακίου) είναι, λέει, και τι δεν λέει - «στα σύνορα της καρδιάς» του! Αυτός όμως είναι στο … στομάχι μας!

Είπαμε ψυχραιμία στα τρελλά του νεοοθωμανού. Δώστε του όμως μιαν απάντηση που να τον κολλήσει στον τοίχο όπως: Μολών λαβέ! Βέβαια η πολιτική μας τάξη δεν έχει καταπιαστεί σοβαρά με το εθνικοαμυντικό ζήτημα.